Dostępność produktów w Twojej lokalizacji:

Kod pocztowy pozwala na wyświetlanie produktów dostępnych w Twojej okolicy

Kod pocztowy pozwala na wyświetlanie produktów dostępnych w Twojej okolicy

Ogrzewanie elektryczne – rodzaje, zalety i koszty eksploatacji

Ogrzewanie elektryczne wzbudza coraz większe zainteresowanie wśród inwestorów planujących wybudowanie domu jednorodzinnego oraz osób, które chcą zmienić sposób ogrzewania domu lub rozbudować go o ogrzewanie podłogowe.

Elektryczne ogrzewanie podłogowe i inne jego rodzaje to duży komfort dla domowników. Z drugiej strony słyszy się o wysokich kosztach związanych z jego instalacją i późniejszą eksploatacją. Czy faktycznie tak jest? Jakie są rodzaje ogrzewania elektrycznego oraz ich wady i zalety? Czy ogrzewanie elektryczne to rzeczywiście tak duże koszty?

Ogrzewanie elektryczne domu – jakie wybrać?

Decydując się na ogrzewanie elektryczne mieszkania lub domu, mamy do wyboru kilka opcji:

  • Ogrzewanie elektryczne podłogowe – ten rodzaj ogrzewania może być wykorzystany zarówno jako główny system grzewczy w domu, jak i dodatkowe elektryczne ogrzewanie domu, w którym zastosowane są inne rozwiązania (np. centralne ogrzewanie elektryczne, ogrzewanie gazowe lub system grzewczy na paliwo stałe). Czasami stosuje się również ogrzewanie płaszczyznowe, co oznacza, że przewody grzewcze kładzione są w ścianach lub w stropach. Podłogowe ogrzewanie elektryczne może być stosowane pod większość podłogowych materiałów wykończeniowych. Aby dobrze spełniało swoją funkcję, musi być prawidłowo ułożone i zaizolowane – pozwoli to zmniejszyć straty ciepła związane z różnicą temperatur pomiędzy gruntem a podłogą. Do głównych zalet tego rozwiązania zalicza się dużą powierzchnię grzejną – cała podłoga staje się „grzejnikiem”. Koszty takiej instalacji są stosunkowo niskie i nie wymaga ona konserwacji. Dodatkowym atutem są względy estetyczne – nie ma tutaj żadnych dodatkowych urządzeń grzewczych (o ile pomieszczenia ogrzewane są wyłącznie w ten sposób). Do wad zalicza się stosunkowo wysoki koszt eksploatacji, a także bezwładność cieplną (podłoga nagrzewa się dopiero po określonym czasie od włączenia ogrzewania).
  • Ogrzewanie elektryczne akumulacyjne – „sercem” tego systemu ogrzewania elektrycznego jest piec akumulacyjny (inaczej ogrzewacz akumulacyjny) związany z instalacją dwutaryfową. Rozwiązanie to pozwala na gromadzenie ciepła podczas tańszej taryfy i oddawanie go w zależności od potrzeb osób mieszkających w domu, dzięki czemu można zaoszczędzić na ogrzewaniu elektrycznym. Do zalet tego typu ogrzewania zalicza się przede wszystkim łatwość montażu i eksploatacji. Wadą jest fakt, że taki piec ogrzewa wyłącznie to pomieszczenie, w którym się znajduje.
  • Ogrzewanie elektryczne konwekcyjne – przy tego rodzaju ogrzewaniu energia nie jest kumulowana, lecz od razu zamieniana na ciepło. Ilość ciepła dostosowywana jest do aktualnego zapotrzebowania osób, które przebywają w mieszkaniu. Urządzenia mogą być stojące lub wiszące; zazwyczaj stanowią uzupełnienie dla innych systemów ogrzewania.
  • Centralne ogrzewanie elektryczne – coraz większe zainteresowanie systemem centralnego ogrzewania opartym na urządzeniach zasilanych prądem wynika z faktu, że piece elektryczne do centralnego ogrzewania są niejednokrotnie tańsze w porównaniu z kosztem zakupu pieców gazowych czy olejowych o takiej samej lub podobnej mocy. Wskazuje się też na brak konieczności składowania paliwa oraz ekologiczność takiego rozwiązania. Piec może być zamontowany w dowolnym pomieszczeniu – nie trzeba wydzielać specjalnej kotłowni, jak to jest w przypadku innych kotłów. Trzeba jednak pamiętać, że taki rodzaj ogrzewania całego domu wiąże się z wysokimi rachunkami za energię elektryczną, a w przypadku istniejących już instalacji elektrycznych może być konieczne ich przerobienie i zwiększenie przydziału mocy.

Koszt ogrzewania elektrycznego – czy to się opłaca?

Jako główną wadę ogrzewania elektrycznego wymienia się przede wszystkim koszty eksploatacji. Tak naprawdę zależą one od wielu czynników. Duże znaczenie ma przede wszystkim zapotrzebowanie energetyczne budynku oraz jego izolacja cieplna. W nowoczesnych budynkach energooszczędnych i pasywnych koszty ogrzewania elektrycznego będą znacznie niższe w porównaniu do starego budynku ze złą izolacją cieplną o takiej samej kubaturze. Istotne znaczenie ma też rodzaj instalacji elektrycznej, na jaką się zdecydujemy, rodzaj urządzenia grzewczego oraz kubatura ogrzewanych pomieszczeń. Ile zatem możemy zapłacić za ogrzewanie elektryczne? Miesięczny koszt ogrzewania domu o zapotrzebowaniu cieplnym ok. 100 kWh/m2 i powierzchni 150 m2 to w przybliżeniu ok. 420 zł (dla porównania koszt ogrzewania gazowego przy tych parametrach to ok. 180 zł, ale koszt instalacji gazowej jest o wiele większy niż elektrycznej). Jeżeli mamy do ogrzania dom energooszczędny o znacznie mniejszym zapotrzebowaniu (ok. 70 kWh/m2), koszty te zmniejszą się do ok. 250–300 zł miesięcznie. Jeszcze niższe mogą okazać się koszty ogrzania domu pasywnego, gdzie zapotrzebowanie cieplne jest jeszcze mniejsze.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Pleśń na ścianach – skąd się bierze i jak ją zlikwidować?

Pleśń na ścianie pojawia się z różnych przyczyn. Zanim zaczniemy walkę z plamami pleśni, trzeba je odkryć i usunąć. Dopiero potem można zastosować domowe sposoby na pleśń na ścianie.

Czarny nalot na ścianach to objaw rozwoju grzybów pleśniowych lub groźniejszych od nich grzybów domowych, które mogą działać destrukcyjnie na konstrukcję budynku. Pleśń na ścianie może pojawiać się w domu z wielu powodów.

Skąd się bierze pleśń na ścianie?

Najczęściej pleśń na ścianach jest objawem złej wentylacji, niekiedy w połączeniu z niedogrzaniem pomieszczeń. Pleśń na ścianach najczęściej pojawia się we wnętrzach, w których wytwarzana jest duża ilość pary wodnej (np. w łazienkach, kuchniach, pralniach), a jednocześnie powietrze nie jest wymieniane tak często, jak powinno. Inną przyczyną występowania czarnej pleśni na ścianach są mostki termiczne. Są to miejsca, w których przerwana jest ciągłość izolacji termicznej, przegrody są w nich znacznie chłodniejsze, a rozgrzana para wodna w zetknięciu z nimi wykrapla się, tworząc idealne warunki dla rozwoju grzybów pleśniowych.

Zawilgocenia ścian mogą również wiązać się z usterkami i błędami wykonawczymi, np. przeciekami pokrycia dachowego, źle wykonaną izolacją przeciwwodną, a także z zaniedbaniami użytkowników (np. niedrożnym systemem rynnowym).

Pleśń na ścianie a choroby

Pojawienie się ciemnego nalotu na ścianie to nie tylko problem estetyczny. Poza tym, że grzyby pleśniowe powodują plamy i nieprzyjemny zapach stęchlizny, są także poważnym zagrożeniem dla zdrowia mieszkańców. Ich zarodniki unoszą się w powietrzu, podrażniają układ oddechowy, powodują stałe uczucie zmęczenia, bóle głowy, problemy z koncentracją i zaburzenia nastroju. Mieszkańcy domów, w których jest pleśń na ścianach, mogą cierpieć na częste infekcje dróg oddechowych, alergie i astmę. Toksyny produkowane przez grzyby mogą też przyczyniać się do rozwoju chorób nowotworowych. Mówi się wręcz o tzw. syndromie chorego budynku, w którym choruje zarówno zaatakowana przez grzyby i pleśnie konstrukcja, jak i mieszkańcy budynku.

Jak zlikwidować pleśń na ścianie?

Jedynym skutecznym sposobem, by powstrzymać namnażanie się grzybów pleśniowych, jest zlikwidowanie bezpośredniej przyczyny ich rozrostu. W zależności od konkretnego przypadku konieczne może być np. ocieplenie przemarzających ścian, zastosowanie osuszacza, by „wyciągnąć” wilgoć znajdującą się w murach, uszczelnienie pokrycia dachowego czy naprawa źle wykonanych elementów domu. W domach podpiwniczonych często widoczna jest pleśń na ścianach parteru – w takiej sytuacji trzeba poprawić (lub wykonać od nowa) izolację przeciwwodną. Do ustalenia przyczyn powstawania pleśni na ścianach warto zatrudnić konstruktora, który fachowo oceni stan domu i podpowie najskuteczniejsze sposoby naprawy usterek.

Niedużym nakładem kosztów można usprawnić wentylację – w łazience w kanale wentylacyjnym wystarczy zamontować wentylator, najlepiej higrosterowalny, czyli taki, który włącza się automatycznie, gdy w powietrzu jest dużo pary wodnej, a wyłącza, kiedy jej poziom spadnie.

Jeśli wentylacja w całym domu nie spełnia swojej funkcji, warto przemyśleć montaż nawiewników w oknach (najlepiej również sterowanych czujnikiem wilgotności) oraz nasad kominowych poprawiających ciąg w kominach wentylacyjnych.

Dopiero kiedy bezpośrednia przyczyna umożliwiająca wzrost grzybów pleśniowych zostanie zlikwidowana, można przystąpić do ich usuwania. Jeśli zarodniki wniknęły głęboko w ściany, a plamy pleśni są duże, konieczne może być mechaniczne usunięcie tynku wraz z kolonią grzybów. Można spróbować zniszczyć kolonię pleśni przy użyciu środków chemicznych. Takie prace najlepiej powierzyć fachowcom, którzy mają wiedzę i doświadczenie w stosowaniu odpowiednich środków grzybobójczych.

Pleśń na ścianie – domowe sposoby

Jak zlikwidować pleśń na ścianie? Jeśli plamy pleśni są niewielkie, można spróbować usunąć je samodzielnie. Najlepiej zrobić to mechanicznie. Na powierzchniach wytrzymałych, np. elewacjach z mocno trzymających się tynków wapiennych, które zostały płytko zaatakowane przez grzyby pleśniowe, można usunąć je za pomocą myjki ciśnieniowej. Jeśli podłoże jest delikatne, lepsze będzie mechaniczne usunięcie plam szczotką o ostrym włosiu.

Można też zastosować tradycyjne domowe sposoby na pleśń na ścianie. Czarny nalot na fugach między kafelkami zwykle daje się usunąć przy użyciu środka myjącego do toalet albo wybielacza na bazie chloru. Sprawdzony sposób na pleśń na ścianie to także spryskanie jej octem, który jest naturalnym środkiem dezynfekcyjnym. Najlepiej wlać go do butelki z atomizerem i spryskiwać miejsca zaatakowane przez pleśń. Zabieg powinno się powtarzać co najmniej dwa razy w tygodniu. Ponieważ ocet ma ostry zapach, można dodać do niego kilka kropli olejku zapachowego.

Polecanym i bezpiecznym środkiem na pleśń na ścianie jest też olejek z drzewa herbacianego, który jest m.in. składnikiem naturalnych preparatów grzybobójczych stosowanych na skórę. Łyżeczkę olejku rozpuszcza się w 250 ml wody i stosuje podobnie jak ocet – spryskuje się plamę i pozostawia do wyschnięcia.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Rolety rzymskie – jakie są rodzaje i czym się różnią?

Rolety rzymskie to swego rodzaju kompromis pomiędzy elegancką zasłoną a wygodną roletą zaciemniającą. Są funkcjonalne, łatwe w montażu i trwałe. Dekoracja okna z roletą rzymską sprawdzi się nie tylko w przestronnym salonie, ale także w pomieszczeniach o ograniczonym metrażu, np. kuchni czy łazience.

Rolety rzymskie dopełniają wystrój wnętrz w stylu nowoczesnym i minimalistycznym. Ze względu na różnorodność wzorów i kolorów możemy udekorować nimi także okno we wnętrzach urządzonych w stylu glamour, romantycznym, klasycznym czy prowansalskim.

Roleta rzymska – z fiszbinami i bez

Rolety rzymskie łączą w sobie elegancję klasycznych zasłon i funkcjonalność standardowych rolet. Podniesiona roleta rzymska kunsztownie układa się nad oknem, a opuszczona chroni przed słońcem i zapewnia prywatność domownikom. Wśród rolet rzymskich wyróżniamy dwa główne rodzaje – z fiszbinami i bez nich. Bardziej popularny jest pierwszy typ. Fiszbiny w postaci poziomych pasów znajdują się na przedniej lub tylnej części rolety, a ich funkcją jest tworzenie rzadkich, szerokich zakładek w trakcie składania. Jest to rozwiązanie, które dobrze sprawdzi się w dużych oknach tarasowych w salonie. Rolety bez fiszbin po podniesieniu i odsłonięciu okna układają się w mniejsze i liczniejsze drapowania. Model ten zalecany jest do wąskich okien (np. w korytarzu) lub do małych okien kuchennych.

Kolory i wzory rolet rzymskich

Ze względu na dużą popularność rolet rzymskich ich producenci prześcigają się w liczbie dostępnych wariantów i rozwiązań. W sprzedaży dostępne są jednobarwne rolety rzymskie do salonu, np. białe, szare lub beżowe, a także wielobarwne i wzorzyste. W przypadku okien o niestandardowym wymiarze nie ma problemu z zamówieniem rolety rzymskiej na wymiar. Coraz większym zainteresowaniem cieszą się rolety rzymskie duo. Taki model sprawdzi się na przykład w kuchni. Jest to podwójna roleta, która stanowi kompromis pomiędzy roletą i firanką. Na jej wierzchu znajduje się materiał dekoracyjny a pod spodem lekki woal. W rolecie rzymskiej z firaną warstwa woalu jest zawsze o około 1 cm krótsza od warstwy wierzchniej. Podwójne rolety rzymskie wyposażone są w dwa sznurki (mocowane z prawej i lewej strony), dzięki którym systemy regulacji wysokości są różne dla obydwu warstw.

Montaż rolet rzymskich

Rolety rzymskie do kuchni, okna balkonowego lub sypialni, zależnie od modelu mogą być montowane na ścianie, suficie, karniszu lub ramie okna. Najmniejszą przestrzeń zajmują modele przeznaczone do montażu w ramie okiennej – przesłaniają tylko przeszkloną część, pozostawiając widoczną ramę. Do założenia tego typu rolety należy najpierw przymocować specjalne haczyki do ramy okna, a następnie przykręcić do nich szynę z roletą. Najszybsze i najprostsze w montażu są jednak rolety rzymskie na karnisz. Mają one specjalne szelki, które wystarczy naciągnąć na drążek karnisza.

Najlepsze materiały na rolety rzymskie

Materiał na rolety rzymskie może być naturalny (np. len, bawełna) bądź syntetyczny (najczęściej poliester). Te drugie uważane są za trwalsze i bardziej odporne na blaknięcie koloru. Do nowoczesnych wystrojów wnętrz dobrze pasują także lekkie, transparentne tkaniny takie jak woal. Okno udekorowane taką roletą wygląda lekko i optycznie powiększa pomieszczenie. Wybierając materiał na rolety, starajmy się unikać grubych i sztywnych tkanin, które nie będą się dobrze układać i mogą tworzyć nieestetyczne załamania w trakcie podnoszenia rolety. Do takich materiałów należy np. żakard.

Rolety rzymskie – ceny

Koszty związane z zakupem rolet rzymskich zależą od kilku czynników. Są to głównie:

  • rozmiar rolety,
  • kolorystyka,
  • rodzaj materiału,
  • sposób montażu,
  • jakość mechanizmów.

Najtańsze modele rolet rzymskich mieszczą się w zakresie 80–300 zł. Można je kupić przez internet lub w sklepach z artykułami dekoracyjnymi. Gotowe rolety rzymskie pasują do okien o standardowych wymiarach (np. 60×120 cm) i są wykonane z syntetycznych materiałów. Planując zakup rolet przez internet, warto najpierw poprosić o przesłanie próbek materiału. Dzięki temu lepiej dopasujemy wygląd tkaniny do stylistyki naszego wnętrza. Jeżeli zależy nam na wysokiej jakości tkaninach oraz mocowaniach rolety lub potrzebujemy modelu wykonanego na indywidualne zamówienie, cena rolety rzymskiej wzrośnie nawet o kilkaset złotych. Wyższy koszt mają także rolety oryginalnie wykończone, np. koronką lub dekoracyjnymi koralikami. Jeśli chodzi o sposób montażu, to rolety rzymskie na karnisz są z reguły znacznie tańsze niż te, które mocuje się do ściany lub sufitu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Wykładzina dywanowa – jak ją dobrać do pomieszczeń? Na co zwrócić uwagę?

Jest miękka i ciepła, więc amortyzuje kroki i dobrze chroni przed chłodem. Dlatego wykładzina dywanowa znakomicie sprawdza się w sypialniach, ale też na korytarzach i schodach.

Wybierając wykładzinę dywanową do mieszkania, powinno się zwrócić uwagę na kilka czynników. Pierwszym jest materiał, z jakiego zrobiona jest wykładzina podłogowa. Do produkcji używa się bowiem różnego rodzaju włókien, które różnią się właściwościami. Drugą sprawą jest miejsce, w którym ma znaleźć się wykładzina dywanowa. Inne wymagania powinna spełniać wykładzina dywanowa do sypialni, a inne wykładzina dywanowa na schody czy do pokoju dziecięcego. Tu warto posłużyć się klasyfikacją, która została określona w normie europejskiej PN-EN 1307, opisującą m.in. zużycie podczas użytkowania wykładziny dywanowej.

Jaką wykładzinę dywanową wybrać?

Norma określa sześć klas wykładzin, z czego tylko trzy przeznaczone są do domów i mieszkań, pozostałe zaś dotyczą wykładzin dywanowych stosowanych w budynkach komercyjnych i budynkach użyteczności publicznej (są to tzw. wykładziny dywanowe obiektowe). Norma określa przydatność wykładzin w zależności od natężenia ruchu w pomieszczeniach i jest pomocna przy doborze pokryć podłogowych do różnych wnętrz. Na przykład w sypialniach można z powodzeniem układać wykładziny dywanowe klasy 21, w pokojach, w których przebywamy częściej (np. w pokojach dziecięcych), sprawdzi się wykładzina oznaczona klasą 22, natomiast w korytarzach, holach czy na schodach najlepiej układać wykładzinę o klasie 23. Nic oczywiście nie stoi na przeszkodzie, by do domu kupić wykładziny dywanowe o klasie 31, 32 i 33. Cechą odróżniającą różne klasy wykładzin dywanowych jest ich cena.

Wykładziny dywanowe – rodzaje włókien

Jakość wykładzin dywanowych określa się wagą i gęstością runa. Im jest ono cięższe i gęściej tkane, tym bardziej miękka i luksusowa jest wykładzina. Jednak jej właściwości zależą również od rodzaju włókna, z jakiego została wyprodukowana. Najczęściej używa się włókien syntetycznych. Polipropylenowe wykładziny są bardzo odporne na ścieranie i nie plamią się łatwo. Takie wykładziny dobrze sprawdzają się na korytarzach i na schodach. Poliamidowe wykładziny są mniej wytrzymałe, ale dostępne w znacznie szerszej palecie kolorów i wzorów, więc łatwiej je dopasować do sypialni czy pokoju dziecka.

Popularne, choć zdecydowanie droższe, są wykładziny dywanowe wykonane z naturalnej wełny (nieco mniej trzeba zapłacić za wykładziny z włókien mieszanych). Mają one specyficzne cechy. Przez pierwsze tygodnie po ułożeniu mogą pylić, później zjawisko to zanika. Wykładzina dywanowa wełniana ma zdolność gromadzenia i przechowywania wilgoci, co jest ważne w sezonie grzewczym, bo wełna oddaje „zapas” wilgoci do otoczenia, gdy powietrze staje się zbyt suche. Wełna jest też niepalna – jeśli na taką wykładzinę spadnie np. niedopałek, to zgaśnie, nie czyniąc większej szkody. Wełniana wykładzina to luksusowe, miękkie pokrycie, które miło mieć na podłodze w sypialni.

Wykładziny dywanowe – rodzaje splotów

To, czy wykładzina ma krótki, łatwy do czyszczenia włos, czy też długie i miękkie runo, zależy od rodzaju splotu. Odpowiada on również za wytrzymałość wykładziny dywanowej. Najbardziej odporne na ścieranie są wykładziny dywanowe igłowane – ich powierzchnia jest zbita i przypomina w dotyku filc. Nieco przyjemniejsze w dotyku są wykładziny pętelkowe i cięto-pętelkowe, które przypominają welur. Mogą one mieć jednolitą powierzchnię lub – dzięki włóknom różnej wysokości – strukturalny wzór. Najprzyjemniejsza w dotyku i najbardziej miękka jest wykładzina dywanowa shaggy. Ma ona długie runo (nawet do 5 cm długości), jest więc znakomita do sypialni, bo pozwala na stąpanie po bardzo miękkiej i uginającej się pod stopami powierzchni.

Układanie wykładziny podłogowej

Układanie wykładziny jest dość łatwe i zwykle nie wymaga specjalnego przygotowania podłoża. Jeśli podłoże jest równe, wykładzinę można kłaść bezpośrednio na wylewki betonowe, parkiet czy deski. Jeśli podłoże jest nierówne, przygotowuje się je poprzez wylanie masy samopoziomującej (w przypadku betonu) lub przymocowanie płyt OSB na istniejących posadzkach.

Do powierzchni 20 m2 wykładzina dywanowa nie wymaga klejenia do podłoża, jeśli układana jest w jednym kawałku. Można ją dopasować do wymiarów pomieszczenia, kupując wykładzinę dywanową 3-, 4- lub 5-metrowej szerokości. Przy montażu bezklejowym brzegi wykładziny wywija się na ściany i mocuje listwami przyściennymi. Jeżeli trzeba docinać mniejsze kawałki wykładziny, lepiej przymocować ją do posadzki za pomocą taśmy dwustronnie klejącej. Natomiast na większych powierzchniach i obowiązkowo na schodach wykładzinę mocuje się do podłoża specjalnym klejem do wykładzin.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Wykładzina PVC – z czego jest wykonana, jakie są jej rodzaje i możliwości zastosowania?

Wykładzina PVC (albo PCV, jak się ją popularnie, lecz błędnie nazywa), wykonana z polichlorku winylu, często nosi też nazwę wykładziny elastycznej. Jest miękka, sprzedaje się ją zazwyczaj z rolki, ale też ugina się pod stopami. Jest odporna na wilgoć i zaplamienie, a także łatwa do czyszczenia.

Najpierw warto wyjaśnić pewne nieporozumienie. Popularnie niektóre wykładziny elastyczne określa się jako wykładziny PCV, jednak skrót ten jest błędny. Właściwy, odnoszący się do polichlorku winylu (tworzywa sztucznego, używanego do produkcji tych wykładzin) w języku polskim to PCW, w języku angielskim zaś – PVC.

Wykładzina PVC – co to jest?

Jest to typ wykładzin elastycznych (pozostałe to linoleum czy marmoleum). Są one produkowane w dwóch technologiach. Wykładziny PVC do domowych zastosowań mają najczęściej budowę warstwową. Rdzeniem jest warstwa z włókna szklanego, na którą nanoszona jest warstwa dekoracyjna (np. imitująca drewno, kamień, tkaninę, popularna jest też wykładzina PVC z szachownicą), zabezpieczona polichlorkiem winylu. To on odpowiada za wodoodporność wykładziny. Od grubości PVC zależy również jej odporność na ścieranie – im tworzywa jest więcej, tym dłużej posłuży wykładzina. Warstwa tworzywa jest niewielka, zwykle mieści się w granicach 0,12–0,55 mm. Ale nie tylko ona świadczy o jakości wykładziny PVC. Warto także brać pod uwagę jej całkowitą grubość – im wykładzina jest grubsza, tym trwalsza i bardziej odporna na zużycie. W sprzedaży są wykładziny PVC o grubości od 1,3 mm do 4 mm (najpopularniejsze są warstwowe wykładziny PVC o grubości 2 mm). Ma też mniejsze wymagania dotyczące podłoża – przy bardzo cienkich każda nierówność będzie widoczna na posadzce, grubsze natomiast pozwalają zniwelować niewielkie mankamenty podłogi (i można je układać na istniejącej już podłodze, np. na kafelkach czy starym parkiecie). Świetnie nadaje się wykładzina PVC do kuchni czy łazienki.

Wykładziny warstwowe (heterogeczniczne) są miękkie, sprężyste i ciepłe w dotyku. Jednak z czasem, gdy zużywa się zabezpieczająca warstwa winylu, tracą swą urodę. Tego mankamentu nie mają wykładziny jednorodne (homogeniczne), które nie mają budowy warstwowej i ścierają się równomiernie na całej grubości. Wykładzina tego typu (określana jako wykładzina PVC przemysłowa lub obiektowa) jest często stosowana w budynkach użyteczności publicznej i przemysłowych, gdzie jest duży ruch, a wymaga się łatwej do czyszczenia podłogi (np. w szpitalach, przychodniach, szkołach itp.). Wykładziny PVC homogeniczne są nieco cieńsze niż warstwowe – zazwyczaj mają 1,5–2 mm grubości. Nie są też równie efektowne wzorniczo, bo przeważnie mają jednolity lub melanżowy kolor (ale to dobry wybór, gdy szuka się typowej podłogi, jak np. wykładzina PVC biała czy szara).

Wykładzina podłogowa PVC – jak wybierać?

Wykładziny elastyczne klasyfikuje się według zastosowania w pomieszczeniach o zróżnicowanym natężeniu ruchu. Klasy wykładzin przeznaczonych do zastosowań domowych zaczynają się cyfrą 2, a druga cyfra określa natężenie ruchu, do jakiego są przeznaczone: 1 – oznacza niski, 2 – średni (np. łazienki), 3 – ciężki (np. korytarze, hole). Wykładziny oznaczone klasami 31–34 to produkty do zastosowań w obiektach użyteczności publicznej, a 41–43 – w obiektach przemysłowych.

Wybierając wykładzinę PVC, warto zwrócić uwagę na dodatkowe właściwości, takie jak zdolność do wyciszania pomieszczeń, antypoślizgowa powierzchnia (taką powinna mieć wykładzina PVC do łazienki) czy antystatyczność (nieelektryzowanie się).

Układanie wykładziny PVC

Sposób montażu zależy od tego, jaką formę ma wykładzina i w jakim miejscu ma być ułożona. Najczęściej wykładzina podłogowa PVC sprzedawana jest z rolek o różnej szerokości – do wyboru jest wykładzina PVC 5 m, 4 m, 3 m i 2 m. To zróżnicowanie szerokości pozwala dopasować bryt do wymiarów pomieszczenia, bo wykładzinę najlepiej układać w jednym kawałku. W sprzedaży są też płytki PVC i panele.

Wykładziny podłogowe PVC przykleja się do podłoża za pomocą specjalnego kleju. Jeśli trzeba sztukować posadzkę z docinanych kawałków, najlepiej, by miejsca łączeń znajdowały się prostopadle do okien, bo wtedy są mniej widoczne.

Jeśli chcemy, by wykładzina PVC do łazienki tworzyła w pełni wodoszczelną powierzchnię (np. na podłodze natrysku), mocuje się ją nieco inaczej. Również wymaga przyklejenia, ale krawędzie wywija się na ściany, a wszelkie miejsca łączeń zabezpiecza tzw. spawem, wtapiając w krawędzie specjalny sznur. Dzięki temu woda nie dostaje się pod wykładzinę, gdzie mogłaby wyrządzić szkody – pod podłogą szybko rozwinęłaby się pleśń i grzyb. Tą metodą układane są wykładziny PVC przemysłowe i obiektowe.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Radom

  • firmy budowlane Rybnik

  • firmy budowlane Rzeszów

Glazura – czym jest i gdzie można ją stosować?

Płytki ceramiczne to bardzo popularna okładzina na podłogi i ściany. Ich przykładem jest glazura, która jest niedroga, trwała i efektowna. Płytki glazury nadają się do wykańczania ścian.

Czasami słowem „glazura” określa się potocznie wszystkie płytki ceramiczne, niezależnie od ich rodzaju i właściwości, albo wszystkie płytki pokryte szkliwem. W rzeczywistości jest to tylko jeden typ kafelków o bardzo szczególnych parametrach, przeznaczony do układania na ścianach.

Co to jest glazura? Jakie płytki do łazienki wybrać?

Wszystkie płytki ceramiczne – w tym glazura, terakota, gres i klinkier, produkowane są z różnych typów gliny i rozmaitych dodatków wpływających na ich późniejsze właściwości. Różnie też się je formuje – mogą być ciągnione lub prasowane. Uformowane kafelki zostają poddane suszeniu i szkliwieniu, a potem wypalaniu w wysokiej temperaturze. Zazwyczaj jest to proces wielokrotny – płytki kilka razy poddaje się działaniu wysokiej temperatury, a potem studzi.

Glazura wytwarzana jest z mieszanki gliny, kwarcu i skalenia, czyli fajansu. Płytki takie są dość kruche i łatwe do uszkodzenia mechanicznego. Ich wierzchnią warstwę stanowi szkliwo – to ono zabezpiecza fajansowy czerep płytki przed wilgocią, a jednocześnie nadaje płytkom wykończenie (nie tylko rozmaite kolory i wzory, ale też teksturę). Glazura może mieć jednolitą, gładką powierzchnię, ale dostępne są też płytki z nacięciami, dzięki którym imitują zafugowaną już mozaikę.

Właściwości materiału i jego grubość sprawiają, że płytki glazury nie są mrozoodporne, więc nie można układać ich na zewnątrz pomieszczeń. Nie mają też wysokiej odporności na ścieranie, więc nie nadają się na posadzki – nie istnieje glazura podłogowa.

Jak wybierać płytki? Glazura bez błędów

Decydującymi czynnikami przy zakupie płytek glazury są wrażenia estetyczne i wymiary płytek dopasowane do wielkości pomieszczenia, w którym mają się znaleźć. Warto pamiętać o kilku innych ważnych parametrach, których znajomość pozwoli uniknąć kłopotów podczas układania glazury.

Choć wytwarzanie glazury przebiega pod nadzorem komputerów sterujących liniami produkcyjnymi, to nie da się całkowicie kontrolować zmian zachodzących w płytkach podczas kolejnych faz. Z tego względu ważna jest kalibracja płytek (precyzyjne określenie wymiarów) i dopasowanie ich tonacji (odpowiednie informacje znajdują się na opakowaniach). Producenci określają wymiary płytki na kilka sposobów. Najczęściej klienci koncentrują się na wielkości znamionowej, podawanej w centymetrach, np. 10 × 10 cm, 20 × 20 cm, 32,5 × 32,5 cm itd. Bardziej precyzyjny jest tzw. wymiar fabryczny, czyli używany podczas produkcji – płytka o wymiarze nominalnym 20 × 20 cm może mieć wymiar fabryczny 198 × 198 mm. Jednak rzeczywiste wymiary płytek mogą nieznacznie różnić się zarówno od nominalnych, jak i fabrycznych, wskutek czego wspomniane płytki 20 × 20 cm mogą mieć rzeczywisty wymiar (kaliber) 197 × 197 mm. Aby uniknąć problemów z układaniem, kafle są więc sortowane w fabryce i oznaczane odpowiednim kalibrem. Kupując kilka paczek, trzeba zwracać uwagę, czy glazura w nich ma dokładnie takie same wymiary.

Podobnie jest z tonacją kolorystyczną – partie płytek wychodzące z fabrycznych pieców mogą nieznacznie różnić się kolorem. Są więc odpowiednio sortowane i oznaczane (np. „ton A”, „ton B” oraz data produkcji), co trzeba uwzględnić podczas zakupów, wybierając opakowania z tą samą datą wytworzenia glazury.

Dane dotyczące kalibru oraz tonacji warto zachować na wypadek, gdyby w przyszłości konieczne było dokupienie płytek (np. do zastąpienia zniszczonych podczas remontu ogrzewania czy instalacji wodnej) – informacje te pomogą wówczas dobrać glazurę o identycznych lub zbliżonych parametrach.

Glazura – cena

Cena glazury zależy oczywiście od producenta i jego polityki cenowej, ale też od stylu – to, co aktualnie modne, jest zwykle droższe, natomiast kolekcje sprzed sezonu czy dwóch można kupić taniej. Koszt zakupu może też zależeć od kraju pochodzenia płytek. Niegdyś dość droga była glazura hiszpańska i włoska, obecnie rozpiętość cen w porównaniu z polskimi produktami nie jest aż tak duża. Inwestorzy, którzy poszukują oszczędności podczas zakupów materiałów budowlanych, mogą wykorzystać fakt, że płytki dostępne są w kilku gatunkach. Pierwszy i zarazem najlepszy jest określony normą – wymaga ona, by 95% płytek wyprodukowanych w tym sorcie nie miało widocznych wad. Tańsze gatunki II i III nie mają normowo określonych wymagań i każdy producent sam określa, jakie niedoskonałości sprawiają, że płytki zostają do nich zakwalifikowane. Przed zakupem warto to sprawdzić, bo być może są to odstępstwa wymiarowe, które mogą utrudnić ułożenie płytek i zwiększyć koszty montażu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Poznań

  • firmy budowlane Radom

  • firmy budowlane Rybnik

Podłoga z żywicy – czym się charakteryzuje i czy warto ją wybrać do domu?

Z wyboru żywicznej podłogi płynie wiele korzyści. Podłoga z żywicy charakteryzuje się dużą wytrzymałością i estetycznym wyglądem. Jakie jeszcze zalety ma posadzka wykonana z tego materiału i jakie są jej rodzaje?

Podłóg żywicznych nie stosuje się już tylko w budynkach przemysłowych. Ich odporność na intensywne użytkowanie doceniono również w budynkach mieszkalnych.

Gdzie sprawdzi się podłoga z żywicy?

Podłogi żywiczne, spotykane na dużą skalę w obiektach przemysłowych i budynkach użyteczności publicznej, mogą być również stosowane w prywatnych mieszkaniach i domach – i to nie tylko w garażach, pralniach czy kotłowniach. Ich zalety – przede wszystkim dużą wytrzymałość i odporność na intensywną eksploatację – można wykorzystać również w salonie, łazience czy kuchni. Świetnie pasują zwłaszcza do nowoczesnych i minimalistycznie urządzonych wnętrz, tworząc interesujący i wytrzymały element wykończenia pomieszczeń. Żywicę z powodzeniem można połączyć z kruszywami, lakierami, a także zatopić w niej różne przedmioty, zdjęcia czy obrazy, tworząc w ten sposób niezwykle indywidualny element dekoracyjny.

Podłoga żywiczna – czy warto?

Posadzki z żywicy mają wiele zalet, które przemawiają za wybraniem tego sposobu wykończenia podłóg w domu. Przed ostateczną decyzją warto jednak poznać również wady tego rozwiązania.

Zalety żywicznej podłogi:

  • optyczne powiększenie przestrzeni – dzięki bezspoinowej technice wykonania posadzka z żywicy tworzy gładką, odbijającą światło powierzchnię, co sprawia, że wnętrza wydają się większe;
  • higieniczność i łatwość utrzymania w czystości – posadzka żywiczna dzięki własnościom antyelektrostatycznym nie przyciąga kurzu i innych zanieczyszczeń, dlatego jest świetnym rozwiązaniem dla alergików. Nie sprawia problemów z utrzymaniem w czystości, nie szkodzi jej częste mycie ani używanie powszechnych detergentów;
  • estetyka – podłoga żywiczna daje duże możliwości aranżacyjne. Może być transparentna, w dowolnym kolorze, matowa, półmatowa lub błyszcząca. W żywicy można zatapiać rysunki, obrazy czy przedmioty ważne dla domowników, tworząc tym sposobem spersonifikowaną ozdobę wnętrza;
  • ogrzewanie podłogowe – posadzka z żywicy umożliwia zastosowanie pod nią ogrzewania podłogowego;
  • łatwość wymiany – w trakcie remontu wnętrza posadzki z żywicy nie trzeba zrywać. Podłogę, która się znudziła, wystarczy pokryć nowym materiałem – drewnem, panelami czy wykładziną. Dodatkowym atutem takiego rozwiązania jest dobra izolacja podłogi.
  • Wady podłogi z żywicy:
  • łatwość zarysowania – podłoga z żywicy wykazuje niewielką odporność na zarysowania. Rysy mogą powstać pod wpływem drobinek piasku, przesuwania mebli lub pazurów zwierząt domowych. Gumowe podeszwy butów mogą pozostawiać na żywicznej posadzce trudne do usunięcia smugi;
  • cena – wykonanie podłogi z żywicy nie należy do najtańszych rozwiązań. W przypadku paneli czy płytek można zaoszczędzić, decydując się na samodzielny montaż, natomiast przy żywicy niezbędne jest jej profesjonalne wylewanie, a to zazwyczaj bywa kosztowne.

Rodzaje podłóg z żywicy

Wśród posadzek żywicznych można wyróżnić podłogi z żywicy epoksydowej i poliuretanowej. Oba rodzaje charakteryzują się indywidualnymi właściwościami i zastosowaniem, różnią się również ceną. Żywica epoksydowa na podłogę to tańszy materiał, bardzo twardy, jednak mniej trwały. Łatwiej dochodzi na takiej posadzce do zarysowań. Pod wpływem promieniowania słonecznego może zmienić kolor. Z żywicy epoksydowej otrzymuje się posadzkę matową – aby uzyskać efekt połysku, należy podłogę pokryć warstwą lakieru. Inaczej jest w przypadku podłogi z żywicy poliuretanowej, która może być zarówno matowa, jak i błyszcząca. Wyższą cenę żywica poliuretanowa rekompensuje dużą odpornością na zarysowania i promieniowanie słoneczne. Tworzy przyjemną w dotyku powierzchnię i nadaje się do wszystkich rodzajów pomieszczeń. Natomiast typ epoksydowy jest polecaną żywicą na podłogę w garażu, kotłowni czy pomieszczeniu gospodarczym.

Podłogi żywiczne 3D

Podłogi 3D z żywicy mają wszelkie zalety żywicznej posadzki, a dodatkowo tworzą nietypowe efekty dekoracyjne we wnętrzu. Efekt 3D uzyskuje się za pomocą zatopienia w wylewanej żywicy rysunków, zdjęć, grafik czy przedmiotów takich jak monety, kawałki drewna czy muszelki. Całość jest następnie pokrywana warstwą bezbarwnego lakieru. Takie wykończenie podłogi sprawia, że wnętrza nabierają niepowtarzalnego charakteru, świadczącego o guście i zainteresowaniach domowników.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Jaka powinna być podłoga w salonie i jaki materiał najlepiej wybrać?

Drewniana podłoga w salonie to klasyczne rozwiązanie – może to być parkiet, deski lub mozaika. Coraz częściej jednak inwestorzy decydują się na płytki w salonie. Zwolenników mają też panele do salonu, dzięki którym można skrócić prace wykończeniowe.

W zasadzie do wyboru są wszystkie okładziny, z których powstają nowoczesne podłogi, w salonie nie wszystkie jednak sprawdzą się tak samo dobrze pod względem użytkowym i technicznym.

Salon jest częścią przestrzeni dziennej, dostępnej zarówno dla gości, jak i dla domowników. Podłoga powinna być atrakcyjna wizualnie dla jednych i drugich. Jest intensywnie użytkowana, w pomieszczeniu często znajduje się kominek, coraz częściej montuje się również ogrzewanie podłogowe. Wszystkie te kwestie wpływają na wybór pokrycia podłogowego.

Salon – podłoga drewniana

Najczęstszym wyborem na podłogę do salonu jest parkiet. Jest to dość gruba okładzina (ok. 19–22 mm), którą przykleja się do podłogi, łącząc poszczególne elementy na pióro i wpust. Można ją wielokrotnie cyklinować. Podobne właściwości użytkowe mają deski i mozaiki sztorcowe (15–22 mm). Dużo tańsze i cieńsze (ok. 10 mm) mozaiki klasyczne nie są już tak trwałe.

Parkiety są produkowane z bardzo różnych gatunków drewna – rodzimych i egzotycznych. Te drugie kuszą trwałością i bajecznymi kolorami, ale są trudne w montażu. Niektóre gatunki drewna egzotycznego wchodzą w reakcję z preparatami chemii parkieciarskiej i lakierami. Wiedzą o tym dobrzy fachowcy, dlatego inwestor decydujący się na egzotyczną podłogę do salonu powinien zatrudnić bardzo doświadczoną ekipę. W przeciwnym razie może narazić się na straty.

Drewniana podłoga w salonie jest na pewno efektowna, ale bywa mało efektywna. Dzieje się tak na przykład wtedy, gdy znajduje się pod nią instalacja ogrzewania podłogowego. Drewno jest znakomitym izolatorem, więc im grubsza okładzina podłogowa i im twardsze drewno, z którego jest wykonana, tym większe będą straty ciepła. Nie znaczy to jednak, że podłoga do salonu z ogrzewaniem podłogowym nie może być drewniana – są na to sposoby.

Panele do salonu

Panele podłogowe wielu kojarzą się z tanią i niezbyt atrakcyjną okładziną, która jest hałaśliwa podczas użytkowania i szybko się niszczy. Tak jest w przypadku najtańszych paneli o najsłabszych właściwościach użytkowych. Ale panel panelowi nierówny. Dużo wyższą jakością cechują się deski warstwowe, które w całości produkowane są z drewna. Mają zazwyczaj trzy warstwy (wierzchnia to warstwa dekoracyjna wykonana ze szlachetnego gatunku drewna), które łączy się w taki sposób, że słoje w kolejnej warstwie układają się prostopadle do poprzedniej. Dzięki takiej budowie deski warstwowe są znacznie odporniejsze na zmiany wymiarów, czyli naturalne rozsychanie się i pęcznienie pod wpływem zmiennej wilgotności powietrza. Warstwowy układ desek i ich grubość (ok. 14 mm) sprawiają, że znakomicie sprawdzają się one na podłogach ogrzewanych. Układanie desek warstwowych jest zwykle prostsze i szybsze niż okładzin litych. Deski można bowiem kłaść jako podłogę pływającą (elementy są mocowane między sobą, ale nie przytwierdza się ich do podłoża ani do przegród). Jeśli jednak w przyszłości miałyby być odnawiane (cyklinowane), lepiej przykleić je do podłogi – w przeciwnym razie będą się uginać podczas szlifowania.

Panele laminowane są produkowane na bazie twardych płyt drewnopochodnych. Warstwę dekoracyjną stanowi wzór nadrukowany na papierze i zalaminowany. Wynika z tego oczywisty fakt, że nie da się ich odnawiać. Są za to dość przystępne cenowo (choć istnieją też bardzo drogie rodzaje paneli laminowanych). Układa się je jako podłogę pływającą, a wiele modeli można stosować na systemach ogrzewania podłogowego. Ich zaletą jest bardzo bogate wzornictwo – panele w salonie pozwalają zrealizować niemal wszystkie wnętrzarskie marzenia o podłodze.

Płytki w salonie

Okładziny ceramiczne szturmem zdobywają podłogi w salonie. Składa się na to kilka przyczyn. Przede wszystkim płytki znakomicie sprawdzają się na ogrzewaniu podłogowym – są niewrażliwe na wysoką temperaturę i bardzo dobrze przewodzą ciepło. Druga kwestia to wzornictwo. Ogromną popularność zyskały drewnopodobne płytki do salonu – nie tylko odwzorowują one wygląd desek, ale nawet mają nich fakturę. Takie płytki podłogowe do salonu pozwalają płynnie połączyć posadzkę pokoju z tarasem – najczęściej są bowiem mrozoodporne. Razem z szerokimi nowoczesnymi drzwiami tarasowymi daje to efekt otwarcia wnętrza na ogród.

Gres w salonie może bardzo efektownie imitować szlachetniejsze odmiany kamienia, np. marmur. Płytki gresowe mogą mieć naturalną powierzchnię (są wówczas bardzo odporne na zaplamienia) albo być wypolerowane, dzięki czemu zyskują atrakcyjny połysk, ale zmniejsza się ich odporność na wchłanianie płynów. Oba typy to bardzo atrakcyjne płytki do salonu, zwłaszcza gdy są wielkoformatowe i rektyfikowane, czyli bardzo precyzyjnie docięte, o prostych krawędziach, co pozwala układać je bezfugowo (ze spoiną o grubości 1–2 mm).

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Białystok

  • firmy budowlane Bydgoszcz

  • firmy budowlane Częstochowa

Aranżacje okien. Jak wybrać firany, zasłony i rolety, aby pasowały do wnętrza?

Dekoracje okienne, takie jak zasłony, firany i rolety dodają wnętrzom przytulności i zapewniają prywatność domownikom. Wybierając ozdoby na okno, powinniśmy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, w jakim stylu zaaranżowane jest dane pomieszczenie. Dzięki temu wystrój okien stanie się elementem współgrającym z wyglądem salonu, sypialni czy pokoju dziecięcego.

Dekoracje okien – zasłony dopasowane do stylistyki wnętrza

Pierwszą kwestią towarzyszącą wyborowi zasłon jest określenie ich przeznaczenia. Zasłony dekoracyjne pełnią najczęściej funkcję ozdobną. Są uszyte z transparentnych materiałów, które przepuszczają światło. Najlepiej sprawdzą się w oknach, które są skierowane na północ. Jeżeli zależy nam przede wszystkim na zachowaniu prywatności, zdecydujmy się na zasłony zaciemniające. Możemy zawiesić je w oknach południowych lub zachodnich. Dzięki temu, że są uszyte z grubych materiałów, odizolują wnętrze pomieszczeń od niechcianego wzroku sąsiadów.

Niespotykane tkaniny, różnorodna kolorystyka, romantyczne upięcia i artystyczne drapowania… – zasłony mogą mieć wiele odmian, jednak aby dekoracje okien tworzyły spójną całość z wystrojem wnętrza, to powinniśmy jasno określić interesującą nas stylistykę. Zasłony do pokoju w stylu skandynawskim bądź orientalnym mogą być wykonane np. z delikatnego lnu lub bawełny – prostota i naturalność tych materiałów dobrze wkomponuje się w pozostałe elementy wystroju. Zasłony na okna w nowoczesnych lub stylizowanych salonach powinny być tradycyjne i lekkie. Najlepiej sprawdzą się tutaj długie zasłony w jednolitym kolorze zestawione z gładkimi firankami. Aranżacje okienne w dużych i wysokich pomieszczeniach pozwalają na zabawę kolorem – kolory takie jak granat, butelkowa zieleń czy musztarda wyznaczą linię okna, optycznie zmniejszą wnętrze i nadadzą mu niepowtarzalności. Dekoracje okienne w postaci obustronnie podpiętych zasłon z ozdobnymi opaskami lub chwostami sprawdzą się we wnętrzach w stylu romantycznym i angielskim. Sprawiają one, że pomieszczenie nabiera nastrojowego i wytwornego klimatu. W sprzedaży dostępne są także propozycje dla zwolenników wzorzystych zasłon – kwieciste wzory pasują do wnętrz w stylu prowansalskim, kraciaste do wnętrz rustykalnych, a fantazyjna marokańska koniczyna do stylistyki glamour i nowojorskiej. Żywe kolory i niespotykane wzory to także propozycja zasłon do pokoju dziecięcego i młodzieżowego.

Jeśli chodzi o długość zasłon, to powinna być ona przede wszystkim funkcjonalna. Jeżeli planujemy często odsłaniać i zasłaniać okna, wybierzmy zasłony kończące się około 1,5 cm nad powierzchnią podłogi.

Podpięte, proste czy zdobione – jakie firanki na okno wybrać?

W pomieszczeniach, w których znajdują się wąskie i długie okna, warto zdecydować się na firanki podpinane z jednej strony. Dzięki temu przeszklona przestrzeń będzie lekko odsłonięta, co umożliwi doświetlenie wnętrza. Firany na okno balkonowe w sypialni powinny łączyć w sobie dwie cechy – ułatwiać dostęp do drzwi balkonowych i zapewniać prywatność lokatorom. Taką funkcję spełnią np. dwie zawieszone obok siebie wąskie firanki, z których jedną możemy lekko podpiąć ozdobną klamrą. Gotowe firany do pokoju to rozwiązanie do okien o standardowych wymiarach. W przypadku nietypowych kształtów lub rozmiarów okien lepiej sprawdzą się firany pokojowe przygotowane pod wymiar i na indywidualne zamówienie. Zyskujemy w ten sposób pewność, że będą one idealnie dopasowane do parametrów przeszklonych przestrzeni w salonie czy sypialni. Szukając dekoracji okiennych do pokoju dziecięcego lub pokoju młodzieżowego, warto zainteresować się krótkimi firankami, które dobrze się prezentują w takich wnętrzach.

Nowoczesny wystrój okien – rolety

We wnętrzach w stylu nowoczesnym i minimalistycznym coraz chętniej rezygnujemy z zasłon i firan, zastępując je roletami. Takie rozwiązanie sprawia, że pomieszczenia wydają się większe, bardziej przestronne i sprzyjają koncentracji. Nowoczesne dekoracje okien wykorzystujące rolety często bazują na zasadzie kontrastu – do jasnych ścian dobiera się ciemne rolety i na odwrót. Zasada ta obowiązuje także w kwestii wzornictwa – jeżeli decydujemy się na jednolite ozdoby na okno, możemy postawić np. na wzorzyste tapety. Modnym elementem aranżacji okien w salonie są także rolety rzymskie. Są one wykonane z materiału, który po zwinięciu tworzy efektowne drapowanie. Ich zaletą jest możliwość łatwego demontażu i wyprania tkaniny. Tego typu rolety sprawdzają się przede wszystkim w dużych oknach balkonowych lub tarasowych. Dostępne są w wielu kolorach i wykończeniach, co znacznie ułatwia ich dopasowanie do stylistyki pokoju. Rolety to także wygodne rozwiązanie do okien kuchennych. W tym przypadku najlepiej sprawdzają się rolety noc-dzień. Umożliwiają one regulację stopnia zaciemnienia wnętrza – można częściowo przysłonić okno, w pełni je odsłonić lub zaciemnić. Należy jednak pamiętać, że model taki nie pozwala na pełne zaciemnienie, co umożliwiają tradycyjne rolety.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Jastrych mokry i suchy – podstawowe rodzaje podkładu podłogowego

Jastrych wygłusza hałas, zabezpiecza przed czynnikami atmosferycznymi i wyrównuje powierzchnię. Podkład podłogowy powinien wyróżniać się odpornością na zmiany temperatury i dużą wytrzymałością. Czym się charakteryzuje i ile kosztuje jastrych suchy i mokry?

Jastrych to podkład podłogowy, który służy do wyrównywania różnych powierzchni. Występuje w postaci suchej lub mokrej. Wyróżniamy jastrych cementowy, asfaltowy, anhydrytowy, epoksydowy oraz magnezjowy. Który będzie najlepszy?

Co to jest jastrych?

Jastrych to inaczej podkład podłogowy lub szlichta, który stosuje się na podłodze w celu lepszego funkcjonowania materiału wierzchniego. Zastosowanie podkładu wyrównuje powierzchnię przed układaniem końcowego materiału. Wyróżniamy kilka rodzajów podkładu podłogowego. Jednym z nich jest jastrych cementowy, stosowany na zewnątrz i do wewnątrz budynków. Ten rodzaj podkładu nadaje się zarówno pod płytki, wykładziny syntetyczne, jak i panele oraz parkiety. Jastrych cementowy wyróżnia uniwersalność zastosowania, wysoka wytrzymałość, mrozoodporność i wodoodporność. Zaprawy cementowe mogą być stosowane w systemie ogrzewania podłogowego i izolacji termicznej.

Jastrych suchy czy mokry?

Wyróżnia się dwa rodzaje podkładu podłogowego – jastrych suchy i jastrych mokry. Pierwsze rozwiązanie to płyty karton-gips, gips-włókno, płyty cementowe, OSB i MFP. Taki podkład układa się bezpośrednio na podłodze na gruncie lub stropach. Jastrych suchy jest lekki, więc wykorzystuje się go w miejscach, w których ze względu na nośność wymagana jest minimalizacja obciążeń warstw wykończeniowych. Poza tym sucha posadzka jastrychowa pozwala na układanie materiałów wykończeniowych już następnego dnia, więc jest świetnym rozwiązaniem tam, gdzie liczy się czas wykonania dalszych prac. Różnica między jastrychem suchym a mokrym polega też na tym, że ten pierwszy możemy ułożyć samodzielnie, natomiast jastrych mokry wymaga mieszania w betoniarce, jest ciężki i nie sprawdzi się na wszystkich podłożach. Jastrych suchy może być stosowany na nowych i starych podłogach, a także w przypadku ogrzewania podłogowego. Jastrych mokry to z kolei bardziej popularny sposób wyrównywania podłoża. Jest tani, sprawdza się na wszystkich powierzchniach i jest bardzo solidny.

Rodzaje jastrychu

Ze względu na sposób ułożenia podkładu podłogowego wyróżnia się m.in. jastrychy pływające. Ten rodzaj ułożenia jastrychu polega na uprzednim zastosowaniu warstwy izolacyjnej i rozdzielczej. Materiałem izolacyjnym jest najczęściej styropian, a rozdzielczym folia izolacyjna. Jastrych pływający tłumi odgłosy kroków oraz inne dźwięki i poprawia termoizolację. Należy pamiętać o odpowiednim przygotowaniu podłoża, a więc oczyszczeniu go z wszelkich zanieczyszczeń, a w szczególności kulek styropianu. Bardzo istotne jest również poprawne rozłożenie folii izolacyjnej, która nie powinna mieć żadnych zagięć i fałd. Należy dokładnie wymierzyć ilość niezbędnego materiału i pamiętać o dodatkowych centymetrach zakładek. Wokół jastrychu należy zastosować piankę dylatacyjną, która zapewnia możliwość swobodnych odkształceń dwóch różnych elementów i zabezpiecza je przed niepożądanymi zarysowaniami.

Oprócz jastrychu pływającego wyróżnia się również jastrych zespolony i oddzielający. Pierwszy rodzaj podkładu podłogowego jest układany na stropie bez zastosowania warstwy rozdzielającej, co skutkuje zespoleniem z podłożem. Drugi rodzaj układa się na warstwie oddzielającej, czyli folii lub papie podkładowej.

Jastrych a ogrzewanie podłogowe

Wylewkę jastrychową bez problemu można zastosować na ogrzewaniu podłogowym. Najlepszym rozwiązaniem będzie jastrych anhydrytowy o wysokiej wytrzymałości i odporności. Podkład anhydrytowy jest produkowany z gipsu i doskonale wypełnia przestrzeń między rurami ogrzewania podłogowego. Wyróżnia się bardzo dobrymi parametrami przewodzenia ciepła. Najkorzystniejsza grubość anhydrytu wynosi około 8 cm, ale niezależnie od grubości pomieszczenie szybko się nagrzeje. Zanim ułożymy materiał wykończeniowy, przez około 24 dni należy ogrzewać instalację podłogową. W przypadku podkładu anhydrytowego wygrzewanie należy rozpocząć po 7 dniach od ułożenia. Jastrych anhydrytowy może być stosowany pod parkiet, panele, wykładziny i kamienie naturalne. Źle reaguje na wilgoć i powierzchnie zewnętrzne.

Ile kosztuje jastrych?

Wyróżniamy różne rodzaje jastrychu suchego, a każda z nich ma nieco inną cenę. Metr kwadratowy płyty gipsowo-kartonowej kosztuje około 50 zł, natomiast płyty OSB mogą być nawet dwukrotnie droższe. Wylewka jastrychowa anhydrytowa to koszt około 100 zł/㎡ z wliczoną już izolacją termiczną i folią, natomiast koszt wylewki jastrychowej cementowej z izolacją jest niższy i wynosi około 60 zł/㎡. Ceny są uzależnione od województwa i zastosowanych materiałów.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Alarm domowy – jaki sprawdzi się najlepiej?

Alarmy domowe są doskonałą formą ochrony domu np. w trakcie wyjazdu. Obecnie produkowane urządzenia alarmujące są kompatybilne ze smartfonami i powiadamiają o sytuacji zagrożenia poprzez aplikację. Ile kosztują różne typy alarmów?

Wyróżniamy dwa rodzaje alarmów domowych – alarm bezprzewodowy i przewodowy. Zarówno pierwsza, jak i druga propozycja to doskonały sposób na ochronę domu i innych obiektów budowlanych. Który typ alarmu domowego będzie najlepszy?

Rodzaje alarmów domowych

Dwa podstawowe typy alarmów domowych to systemy bezprzewodowe i przewodowe. Różni je sposób montażu i cena, a instalacją każdego z nich powinien zająć się profesjonalista. Dla każdego obiektu budowlanego przeznacza się inne rozmiary alarmów, a więc ten w garażu będzie się znacznie różnił od alarmu zamontowanego np. w siedzibie dużej firmy. Jeżeli jesteśmy w trakcie planowania lub budowy domu, możemy zdecydować się na przewodową wersję alarmu domowego, ponieważ wiąże się on z montażem okablowania. Jeśli natomiast chcemy zainstalować alarm w postawionym już domu, najłatwiej będzie wykorzystać alarm domowy bezprzewodowy. Jego montaż zaoszczędzi niepotrzebnych kuć i w następstwie remontu.

Nowoczesne alarmy są wyposażone w szereg dodatkowych funkcji, takich jak np. czujnik gazu usypiającego, możliwość obsługi z telefonu lub innego sprzętu elektronicznego. Po zakupie systemu alarmowego należy pamiętać o konieczności serwisowania i sprawdzania stanu baterii.

Bezprzewodowy alarm domowy

Sklepy elektroniczne wskazują znaczną przewagę alarmów przewodowych nad bezprzewodowymi. Na system bezprzewodowy warto zdecydować się wtedy, gdy chcemy ograniczyć koszty związane z rozbiórką ścian i późniejszym remontem. Jeśli nie zdecydowaliśmy się na montaż alarmu w trakcie projektu lub budowy domu, to takie rozwiązanie będzie najkorzystniejsze. Alarm bezprzewodowy funkcjonuje za sprawą fal radiowych i jest zasilany bateriami lub akumulatorem. Nowoczesne alarmy posiadają system przypominania o zużytej lub rozładowującej się baterii. Alarm może funkcjonować na takiej baterii nawet kilka lat, ale jej stan warto sprawdzać regularnie. Specjaliści ostrzegają, że w przypadku bezprzewodowych systemów zabezpieczających może dojść do złamania zabezpieczeń i próby zakłócenia fal elektromagnetycznych.

Bezprzewodowy alarm domowy może mieć dodatkowe czujniki gazu, dymu, ruchu czy czadu i może być sterowany za pomocą aplikacji na smartfon lub tablet. Podstawowe elementy nowoczesnego alarmu domowego to panel z wyświetlaczem, czujniki, syreny, piloty i możliwość obsługi za pomocą aplikacji. Nowością wśród nowoczesnych systemów jest możliwość powiadomienia o alarmie za pomocą połączenia telefonicznego lub SMS-a, a do takiego rozwiązania można podać kilka numerów kontaktowych. Najpowszechniejsze zestawy domowych alarmów zawierają czujniki otwierania okien lub drzwi, a także ruchu. Zaletą bezprzewodowych alarmów domowych jest łatwość montażu bez prowadzenia przewodów, połączenie z wi-fi, możliwość kontroli systemu za pomocą aplikacji, a w niektórych przypadkach nawet rozpoznawanie użytkowników domu.

Alarmy domowe przewodowe

Na etapie projektowania domu warto zabezpieczyć go w przewodowy system ochronny. Ten rodzaj alarmu składa się z centrali, czujek, sygnalizatorów, manipulatorów i detektorów. W przypadku przewodowego alarmu domowego mamy możliwość zamontowania czujek w każdym pomieszczeniu obiektu budowlanego. Proste alarmy z przewodami można stosować zarówno w dużych, jak i małych obiektach. Są obecne w domach prywatnych, galeriach handlowych i obiektach biurowych. Cechuje je łatwiejsza instalacja i duża liczba sygnalizatorów, a także odporność na wszelkie zakłócenia. Stałe zasilanie energią elektryczną zapewnia użytkownikowi niższe nakłady finansowe, ponieważ nie ma konieczności wymiany baterii.

Hybrydowy alarm domowy

Coraz bardziej popularne systemy alarmowe noszą nazwę hybrydowych, które są połączeniem alarmu przewodowego i bezprzewodowego. Zaletą takiego rozwiązania jest szansa na rozbudowę systemu w dowolnym czasie, bardzo dobra jakość i skuteczność. Ten sposób sprawdzi się w sytuacji, gdy w przyszłości planujemy rozbudowę obiektu budowlanego. Hybrydowy alarm domowy GSM umożliwia połączenie systemu do urządzeń mobilnych i zdalny monitoring zdarzeń.

Który system alarmu domowego wybrać?

W zależności od możliwości inwestora, mamy do wyboru alarm z przewodem lub bez niego. Zaletą alarmu bezprzewodowego jest oszczędność przy instalacji systemu oraz nieskomplikowany i łatwy montaż. Poza tym system bezprzewodowy możemy zabrać ze sobą w trakcie przeprowadzki, ponieważ sposób demontażu nie jest trudny. Alarmy przewodowe i hybrydowe cechują się natomiast niskimi nakładami konserwacyjnymi ze względu na brak wymiany baterii. Poza tym są odporne na zakłócenia, a systemy hybrydowe można dodatkowo rozbudować. Koszt alarmu bezprzewodowego i przewodowego jest uzależniony m.in. od dodatkowych elementów. System bezprzewodowy jest droższy, ale zapobiega rozbiórce ścian. Średni koszt alarmu wynosi od 500 do 3000 zł.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Frezowanie komina – ile kosztuje i jakie są jego zalety?

Frezowanie komina jest jedną z metod napraw uszkodzonego przewodu kominowego. Zaletą takiego rozwiązania jest trwałość i brak ingerencji w budowę komina. Na czym polega frezowanie komina?

Frezowanie komina to jeden ze sposobów oczyszczania i powiększania przewodu. Stosuje się go również wtedy, gdy komin jest nieszczelny lub nieregularny. Ile kosztuje frezowanie komina?

Czym jest frezowanie komina?

Frezowanie komina to mechaniczne zwiększenie jego średnicy. Zastosowanie takiego zabiegu jest jednym z rozwiązań w sytuacji uszkodzenia komina. Największy wpływ na wyeksploatowanie komina ma nieprawidłowe palenie w piecu, stosowanie niewłaściwych materiałów oraz zaprzestanie czyszczenia jego wnętrza. Nieprawidłowa technika użytkowania pieca doprowadza do większego zużycia paliwa, zmniejszenia ciągu i emisji szkodliwych zanieczyszczeń. Frezowanie komina jest jednym z nieinwazyjnych sposobów zwiększenia jego wymiaru wewnętrznego.

Na czym polega frezowanie komina?

Tradycyjna metoda renowacji komina to tak naprawdę zbudowanie jego górnej części od nowa. Frezowanie pozwala uniknąć tak dotkliwych ingerencji i burzenia niektórych elementów komina. Polega ono na rozwierceniu przewodu kominowego, a następnie uszczelnieniu go odpowiednim materiałem. Do uszczelnienia komina stosuje się metodę szlamowania lub inne wkłady odporne na ścieranie, uszkodzenia, kwasy i wysokie temperatury. Masą budulcową jest najczęściej masa cementowa, którą dla lepszego efektu nakłada się podwójnie. Zabieg szlamowania należy zawsze wykonać po uprzednim oczyszczeniu.

Ile kosztuje frezowanie komina?

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 roku w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych, naprawę i konserwację przewodów i kanałów dymowych, spalinowych oraz wentylacyjnych należy powierzyć wyłącznie osobom posiadającym kwalifikacje w danej czynności. Jaki jest koszt frezowania komina przez profesjonalnych i wykwalifikowanych specjalistów? Istnieją różne stawki powiększania średnicy komina, które wahają się w granicach 200–600 zł/mb. Cena za frezowanie komina jest uzależniona od średnicy komina, ewentualnego montażu wkładu kominowego, rodzaju komina i oczywiście cennika danej firmy.

Zalety czyszczenia komina

Czyszczenie komina eliminuje osadzające się zanieczyszczenia i zapewnia należyty ciąg przewodu kominowego. Zadaniem frezowania komina jest między innymi uszczelnienie i zwiększenie wymiaru przewodu, dzięki czemu poprawia się jakość przepływu spalin. Zaletą frezowania jest uniknięcie bałaganu w mieszkaniu w trakcie tego zabiegu. Zazwyczaj specjaliści są wyposażeni w specjalny odkurzacz przemysłowy, który usuwa pył po zakończeniu pracy. W wykonaniu frezowania nie przeszkadza również wiek komina, ponieważ ta technologia zdejmuje wyłącznie jego ścianę wewnętrzną. Frezowanie komina umożliwia zwiększenie jego średnicy o kilkanaście centymetrów i nie przeszkadzają tu nawet zakrzywienia i inne niedoskonałości. Frezowanie pozwala uniknąć lub wyeliminować przenikanie dymu do pomieszczeń oraz chroni przed wykwitami na ścianie.

Sposoby frezowania komina

Jednym z rodzajów powiększania średnicy komina jest jego diamentowe frezowanie. Metoda diamentowa umożliwia frez zarówno od góry, jak i od dołu. Nie narusza konstrukcji komina, nie tworzy wibracji i uderzeń, a co najważniejsze – jest bezinwazyjna, a więc nie narusza konstrukcji komina z zewnątrz. Diamentowe frezowanie komina umożliwia powiększanie zarówno ceramicznego, jak i betonowego otworu. W trakcie zabiegu specjaliści zabezpieczają komin przed zabrudzeniami, więc mamy pewność, że nasz dom pozostanie czysty. Innym sposobem jest frezowanie łańcuchowe, które polega na użyciu głowicy łańcuchowej i wiertarki. Tego rozwiązania nie poleca się w przypadku kominów betonowych ze względu na możliwe uszkodzenia – rysy i spękania, a także w kominach o nierównomiernej średnicy.

Dlaczego frezowanie komina jest ważne?

Poszerzanie średnicy komina może być niezbędne w przypadku zmiany pieca. Dawniej do ogrzewania paliwem stałym wykorzystywano dość małe średnice kominów, które po zainstalowaniu nowego kotła mogą być niewystarczające. Frezowanie komina będzie również konieczne w przypadku zakupu pieca o większej mocy grzewczej. W przeciwnym razie może dochodzić do zadymienia kotłowni, osadzania się sadzy i innych niebezpiecznych zjawisk. Frezowanie to bardzo dobry sposób na usuwanie silnych zanieczyszczeń komina. Remont przewodu kominowego metodą frezowania nie jest bardzo kosztowny, a trwa zazwyczaj kilkadziesiąt minut – oszczędzamy więc zarówno czas, jak i pieniądze.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach: