Dostępność produktów w Twojej lokalizacji:

Kod pocztowy pozwala na wyświetlanie produktów dostępnych w Twojej okolicy

Kod pocztowy pozwala na wyświetlanie produktów dostępnych w Twojej okolicy

Dlaczego warto kupić panele wodoodporne?

Wśród szerokiej oferty producentów ciężko jest zdecydować się, jaki model paneli wybrać. Jednak decyzja jest istotna w przypadku pomieszczeń, w których podłoga narażona jest na nasilone użytkowanie. Należą do nich kuchnia i łazienka, w których pojawiają się wilgoć, woda, para wodna oraz zabrudzenia. Wodoodporne panele chronią materiał przed takimi niekiedy niszczącymi czynnikami.

Panele wodoodporne to idealne rozwiązanie, kiedy od podłogi wymaga się szczególnej odporności na niekorzystne czynniki. Co więcej, obecnie producenci mają w swoich ofertach tak różnorodną gamę kolorystyczną, że ciężko odróżnić te panele od klasycznych. Stawia to panele wodoodporne w korzystnym świetle w porównaniu do innych produktów na rynku, również ze względu na ich konkurencyjną cenę.

Panele wodoodporne – czym są?

Dzięki różnorodności wzorów panele wodoodporne wyglądem przypominają klasyczne panele podłogowe. Można mieć trudności z odróżnieniem ich od prawdziwych desek. Wyróżnia ich natomiast odporność na wodę, w porównaniu do innych paneli dostępnych na rynku. Fakt ten pozwala na montowanie ich w pomieszczeniach, w których podłoga jest narażona na wiele czynników, na przykład w łazience czy kuchni. Panele wodoodporne są to panele szczególnie wodoszczelne, dzięki zastosowanym technologicznym rozwiązaniom. Decydując się na takie panele, można nimi wykończyć podłogę w całym domu, zaczynając od holu, na sypialni kończąc. Istnieją dwa sposoby na uzyskanie paneli wodoodpornych: po pierwsze nałożenie specjalnego impregnatu na powierzchnie paneli, po drugie zastosowanie odpowiednich cienkich listewek, które skutecznie uszczelniają połączenia pomiędzy panelami.

Panele wodoodporne do kuchni

Panele wodoodporne można wybrać do kuchni przede wszystkim ze względu na ich właściwości. Panele te nie tylko są odporne na wodę, ale także na wilgoć czy zabrudzenia. Dzięki szczelności niemożliwe jest dostanie się brudu lub cieczy pomiędzy deski. Dzięki panelom wodoodpornym podłoga w kuchni, mimo specyfiki pomieszczenia, pozostanie w nieskazitelnym stanie przez długie lata. Trwałość koloru zostanie taka sama, co jest niezwykle ważne, gdyż w kuchni spędza się dużo czasu i domownikom zależy na estetyce wybranego materiału.

Panele ścienne wodoodporne w łazience

Panele wodoodporne z powodzeniem wykorzystywane są również w łazience, nie tylko na podłodze, ale również na ścianie. Ścienne panele zapewniają indywidualny i przyjazny wystrój. Dzięki szerokiej ofercie można wybierać pomiędzy panelami przypominającymi naturalne drewno czy kamień a nowoczesnymi, wielkoformatowymi taflami. Dzięki postępowi technologii można nabyć panele z efektem 3D, które obecnie są coraz bardziej popularne, dopełniając wystrój nowoczesnego wnętrza.

W łazience wilgoć ma tendencję do zbierania się na ścianach, zwłaszcza podczas kąpieli. Przy złej wentylacji szybko może pojawić się więc pleśń. Żeby tego uniknąć, ściany należy pokryć na przykład panelami ściennymi, które nie tylko nie zmienią klimatu łazienki, ale pozwolą również na swobodne oddychanie ścian łazienkowych. Jeżeli po pewnym czasie kolor paneli się znudzi, będzie można je pomalować, nawet kilkukrotnie. Panele bardzo łatwo się układa, dlatego montaż można wykonać samemu. I najważniejsze – panele są dużo tańsze od wybieranych często płytek. Z powodzeniem można je łączyć z tapetą lub płytkami, co zapewnia przytulny i elegancki wystrój łazienki.

Panele wodoodporne – wady i zalety

Do niedawna panele były kojarzone jedynie z podłogą, jednak dzięki wielu zaletom są coraz chętniej wybierane również na ściany. Głównym plusem paneli wodoodpornych, jak sama nazwa wskazuje, jest odporność na wodę oraz wilgoć. Dodatkowo są bardzo trwałe i doskonale tłumią dźwięki. W razie zabrudzeń wystarczy je przemyć wilgotną ściereczką. W porównaniu do innych dostępnych produktów na rynku panele wodoodporne są stosunkowo tanie. Dzięki designowi są dekoracją samą w sobie, która dopełni każdy wystrój wnętrza. Można wybierać pomiędzy surową deską, imitacją dębu czy klasyczną bielą. Panele wodoodporne to również łatwy montaż, który można wykonać samemu.

Producenci paneli wodoodpornych pozbawili ich wielu wad – powierzchnie nie ścierają się, nie kruszą i po wielu latach nie zmieniają koloru, imitując każdy materiał: od drewna po kamień. Jednak dla wielu to właśnie może być wada. Niestety, deska ta jest sztuczna. Z pewnością drewno ma swój urok, dlatego klienci, pomimo wielu ich wad, decydują się jednak na drewniane panele.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Czym jest deska barlinecka? Porównanie z panelami

Wybór właściwego materiału na podłogi jest niezwykle ważny. Deski podłogowe powinny mieć odpowiednie parametry i być dostosowane do miejsca użytkowania. Coraz częściej, ze względu na jakość drewna naturalnego i wygląd, wybierana jest deska barlinecka. Wizualnie ociepla ona każde wnętrze, bez względu na wystrój.

Deska barlinecka swoją popularność zawdzięcza naturalnemu wyglądowi. Ponadto dobrze wpasowuje się w praktycznie każdy rodzaj wnętrz. Można ją w łatwy i szybki sposób zamontować na różnym podłożu. Nadaje się również do stosowania na ogrzewaniu podłogowym.

Deska barlinecka – co to jest?

To deska wykonana w stu procentach z drewna. Położona na podłodze wygląda bardzo naturalnie i szlachetnie. Ma wielowarstwową konstrukcję, która doskonale przewodzi ciepło i może z sukcesem być wykorzystywana przy ogrzewaniu podłogowym, zarówno elektrycznym, jak i wodnym. To jej ogromna zaleta i przewaga nad deskami z drewna litego. Deska barlinecka jest również odporna na wilgoć, a także, co jest ważne przy ogrzewaniu podłogowym, na zmianę temperatury. To istotne cechy w przypadku podłogi z drewna naturalnego – nie zniszczy się ona od warunków eksploatacyjnych i termicznych w krótkim czasie. Co więcej, położenie tej deski jest idealnym rozwiązaniem dla alergików – nie przyciąga kurzu, nie rozwijają się też na niej nadmiernie roztocza. Deska barlinecka jest też alternatywą dla klasycznych ceramicznych podłóg w domu, ponieważ idealnie tłumi hałas. Poddawać ją można kilkukrotnemu lakierowaniu i szlifowaniu.

Deska barlinecka – grubość i montaż

Deska barlinecka, dzięki swojej wielowarstwowości, doskonale sprawdza się na ogrzewaniu podłogowym. Jednak w tym przypadku zawsze pojawia się wątpliwość, czy drewno nie zeschnie się pod wpływem zmiany temperatury. Warto jednak pamiętać, że kurczenie się deski ogranicza jej warstwowa konstrukcja. Z powodu bezklejowego montażu deska elastycznie reaguje na zmiany wilgotności i temperatury. Natomiast dzięki bezklejowemu montażowi deska elastycznie reaguje na zmiany wilgotności i temperatury na swojej powierzchni. Dlatego bez problemu można ją montować na ogrzewaniu podłogowym elektrycznym i wodnym.

Żeby zamontować deskę barlinecką na wodnym ogrzewaniu podłogowym, betonową wylewkę należy systematycznie wygrzewać podczas jej wysychania. Polega to na cyklicznym jej nagrzewaniu, aby wyeliminować wilgoć z wylewki i pozbyć się niebezpiecznych naprężeń. Po wygrzaniu takiego podkładu można przystąpić do montażu podłogi. Do wyboru mamy dwie możliwości instalacji desek. Pierwsza opcja to wykorzystanie montażu klejowego. W tym przypadku ważne jest aby odpowiednio dobrać rodzaj kleju, który nie straci właściwości przy znacznych wahaniach temperatur. Najlepiej zlecić ten rodzaj montażu firmie parkieciarskiej. Można też wykorzystać montaż pływający. Przy tej opcji powinniśmy się z kolei skupić na wyborze właściwego podkładu podpodłogowego oraz folii izolacyjnej.

W przypadku ogrzewania elektrycznego sposób montażu zależy przede wszystkim od jego wersji. Przy kablach grzewczych sytuacja jest analogiczna jak przy ogrzewaniu wodnym. Natomiast jeśli mamy do czynienia z matami grzewczymi to są one montowane bezpośrednio pod deską.

Grubość samej deski to około 14 mm. Do tej wartości należy dodać maksymalnie milimetr kleju (w przypadku montażu klejonego). W przypadku montażu pływającego podkład zajmuje około 3–5 mm grubości, w zależności od rodzaju. Modułowe szerokości desek to zazwyczaj 130, 155, 180 i 207 mm. Najbardziej popularna długość paneli to 2200 mm.

Deska barlinecka czy panele?

Zaletą deski barlineckiej jest naturalny wygląd i przyjemność w dotyku. W porównaniu do drewna litego deska ta nie skrzypi, ponieważ drewno nie kurczy się i nie rozszerza. Jeśli użytkownikowi zależy na szybkim i łatwym montażu, to deska barlinecka jest zdecydowanie odpowiednim wyborem, co więcej – użytkowanie jej jest możliwe zaraz po jej zamontowaniu. Możliwe jest wielokrotne odnawianie i lakierowanie takiej podłogi. Jak zostało wspomniane, mimo że jest to naturalna deska, jak najbardziej nadaje się na ogrzewanie podłogowe. Jedynym minusem jest dość wysoka cena.

Panele podłogowe laminowane różnią się od siebie sposobem użytkowania, wyglądem, ceną, metodą usuwania zabrudzeń. Można je układać praktycznie na każdym podłożu. Dostępna gama kolorów i faktur paneli daje ogromne możliwości dopasowania ich do każdego wnętrza, od klasycznych po nowoczesne. To daje przewagę nad naturalną deską barlinecką. W tej chwili producenci oferują panele, które imitują beton, kamień czy nawet cegłę, a jednak są dużo przyjemniejsze w dotyku od tych autentycznych. Jest to tańsze rozwiązanie w porównaniu do naturalnego drewna. Dzięki różnorodności paneli już sama podłoga może stanowić ozdobę wnętrza. Jednak trzeba zwracać szczególną uwagę na parametry paneli i stosować je w pomieszczeniach, do jakich są przeznaczone. To znaczy, że warto sprawdzić, jaka jest ich wytrzymałość i ścieralność oraz gdzie mogą być położone, np. czy nadają się do holu, czy tylko do pokoju, gdzie podłoga jest mało użytkowana.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Materiały budowlane – jakie są ich rodzaje i podział?

 

Materiały budowlane to bardzo niejednorodna grupa produktów – należą do nich zarówno złożone systemy ścienne czy ociepleniowe, jak i beton. Klasyfikacja materiałów budowlanych również nie jest jednoznaczna, bo można je podzielić np. według materiałów, zastosowania czy właściwości technicznych.

W przepisach materiały budowlane określa się jako wyrób budowlany, czyli „każdy wyrób lub zestaw wyprodukowany i wprowadzony do obrotu w celu trwałego wbudowania w obiektach budowlanych lub ich częściach, którego właściwości wpływają na właściwości użytkowe obiektów budowlanych w stosunku do podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych” (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Europy Nr 305/2011). Ustawa o wyrobach budowlanych i cytowane rozporządzenie określają też sposób wprowadzania wyrobów budowlanych do obrotu – na podstawie jednolitych przepisów europejskich (oznaczane są wtedy symbolem CE) oraz norm krajowych (oznakowane znakiem budowlanym).

O ile kwestie wprowadzenia do obrotu są dość jasno określone, to podział materiałów budowlanych nie jest już tak konkretny.

Materiały budowlane – rodzaje

Najprostszy wydaje się podział ze względu na pochodzenie materiałów. Można je bowiem podzielić na materiały naturalne (do których należy np. kamień, drewno), materiały wytworzone przez przeróbkę materiałów naturalnych (metale, kruszywa, wyroby drewnopochodne, betony, lepiszcza bitumiczne, ceramika, szkło, spoiwa itp.) oraz syntetyczne (tworzywa sztuczne, styropian). Innym ujęciem jest podział materiałów budowlanych z uwagi na ich właściwości techniczne. Zgodnie z tym kryterium klasyfikowane są one jako: konstrukcyjne, niekonstrukcyjne oraz izolacyjne. Najpopularniejszym podziałem jest jednak klasyfikacja materiałów budowlanych ze względu na zastosowanie, czyli np. materiały murowe, stropowe, dachowe, izolacyjne, instalacyjne, wykończeniowe, stolarka otworowa itp. Ten podział można spotkać w większości sklepów, składów materiałów budowlanych i hurtowni.

Materiały budowlane tylko z atestem

Wprowadzanie wyrobów budowlanych do sprzedaży zwykle oznacza dla producenta konieczność zdobycia dodatkowych dokumentów dla danego produktu. Są to m.in. aprobaty techniczne wydawane przez Instytut Techniki Budowlanej, deklaracje zgodności z normą itp. Takie dokumenty określają i dokumentują właściwości materiałów budowlanych. Nie są one zwykle dostępne w punktach sprzedaży, ale na stronach internetowych producentów można znaleźć wszelkie tego typu informacje, a nawet skany odpowiednich dokumentów.

Główny Urząd Nadzoru Budowlanego prowadzi rejestr – Krajowy Wykaz Zakwestionowanych Wyrobów Budowlanych (www.gunb.gov.pl/strona/kwzwb), w którym znaleźć można produkty, które nie spełniają wymogów technicznych bądź takie, których dokumentacja została zakwestionowana przez Głównego Inspektora Nadzoru. Przed zakupem materiałów budowlanych warto zapoznać się z zawartością tego rejestru.

Jak kupować materiały budowlane?

To zależy, w jakim celu mają być spożytkowane. Przy dużej inwestycji, takiej jak budowa, modernizacja czy większy remont domu jednorodzinnego, opłaca się znaleźć najbliższy skład materiałów budowlanych lub hurtownię materiałów budowlanych i tam zamówić wszystkie niezbędne produkty. Przy większych zakupach można nie tylko liczyć na rabat negocjowany od całości kwoty, ale też zapewnić sobie ciągłość dostaw na budowę. Składy i hurtownie mają najczęściej własny transport i mogą dowieźć niezbędne materiały budowlane, więc i tą kwestią inwestor nie musi się martwić. Kwestia płatności wygląda różnie. Płaci się albo za każdy zakup, albo firmy otwierają inwestorom rachunek, który reguluje się raz w miesiącu lub po zakończeniu kolejnych etapów budowy.

Przy mniejszych inwestycjach, takich jak niewielkie remonty czy prace naprawcze, warto szukać materiałów w okazyjnych cenach. Promocje można znaleźć zarówno w dużych marketach budowlanych, jak i sieciach mniejszych składów budowlanych.

Czy warto oszczędzać na materiałach budowlanych?

Nawet dobrze wykonany kosztorys budowy domu jednorodzinnego bywa zwykle napięty, a nawet zdarza się go przekraczać. Dlatego inwestorów kuszą wszelkie oszczędności. Oczywiście są one możliwe, ale nie na wszystkim warto oszczędzać – dotyczy to np. produktów, od których zależy energooszczędność domu. Przykładem mogą być okna (to znaczący wydatek w budżecie) czy ocieplenie budynku. Nie warto oszczędzać na grubości ocieplenia (jest to inwestycja w niższe koszty eksploatacyjne domu) oraz jego poprawnym montażu. Wykonuje się go systemowo, czyli przy użyciu wszystkich elementów przewidzianych przez producenta (np. kołków w odpowiedniej liczbie i rozmieszczeniu, listwy startowej, odpowiedniego kleju, zbrojenia itp.).

A na czym można zaoszczędzić? Zwykle dość bezpieczne są oszczędności na materiałach wykończeniowych. Zawsze można znaleźć nieco tańszy parkiet, farby czy płytki ceramiczne, Oszczędności mogą być spore, bo przyjmuje się, że koszt wykończenia domu to 25–30% całkowitych kosztów budowy.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Czym jest deska szalunkowa? Jakie są jej wymiary i zastosowanie?

 

Deska szalunkowa to materiał, który spotkać można niemal na każdej budowie. Najpopularniejsza jest wśród inwestorów prywatnych, ale spotyka się ją też na budowach większych obiektów.

Deska szalunkowa to bardzo rozpowszechniony materiał, oferowany przez każdy tartak i skład budowlany. Co to takiego? Jest to po prostu najtańsza deska wykonana z drewna iglastego, najczęściej sosnowego.

Deska szalunkowa – wymiary

Deska szalunkowa ma grubość 2,5–3,2 cm, najczęściej oferowana jest w szerokości 10–16 cm i długości 160–500 cm. Podczas wykonywania deskowań przycina się ją na odcinki potrzebnej w danym momencie długości.

Jakie jest zastosowanie deski szalunkowej?

Jest przydatna na każdej budowie domu, a także podczas stawiania ogrodowych murków czy ogrodzeń z betonowym fundamentem. Na budowach najczęściej deska szalunkowa jest wykorzystywana do stworzenia form, w które wylany zostanie beton (lub żelbet po wykonaniu zbrojenia). W ten sposób powstają masywne konstrukcje betonowe, np. fundamenty, nadproża, stropy, wieńce. W szalunkach wylewa się także popularne schody betonowe wykonywane na budowie. Do zbudowania formy konieczne jest wykonanie deskowania, czyli przycięcia desek szalunkowych i zamocowania ich w przygotowanym wcześniej wykopie lub innym miejscu przewidzianym do wykonania konstrukcji betonowych. O ile deski szalunkowe dobrze sprawdzają się przy wylewaniu fundamentów, to mogą być problematyczne przy zalewaniu stropów i podnoszą jego koszty, gdyż wymagają podparcia stemplami. Często więc zastępuje się je wodoodpornymi płytami budowlanymi lub sklejką.

Do zalewania wieńców coraz częściej zamiast deski szalunkowej stosuje się tzw. szalunek tracony. Jest on najczęściej prefabrykowany z wodoodpornych płyt i izolowany termicznie. Po zazbrojeniu i zalaniu wieńca betonem tworzy z nim jedną konstrukcję. Przyspiesza to prace, gdyż deskowania nie trzeba odbijać, a dodatkowo wzmacnia element.

Tradycyjna deska szalunkowa po związaniu betonu (co zwykle trwa kilka tygodni) jest demontowana i można jej użyć w innym zastosowaniu. Po wykonaniu wszystkich monolitycznych konstrukcji na budowie może ona na przykład posłużyć na deskowanie pod pokrycie dachowe (np. gont bitumiczny lub blachę). Niepotrzebną deskę szalunkową można sprzedać. Warto się jednak z tym wstrzymać, jeśli inwestor ma plany związane z urządzaniem ogrodu – budowa murków oporowych przy zboczach o dużym nachyleniu, podmurówek i fundamentów murowanych ogrodzeń również wymaga szalowania. Deska szalunkowa przyda się również, jeśli w planach jest budowa basenu, stawu kąpielowego lub większego oczka wodnego – zabezpieczy ściany wykopu przed osypywaniem się ziemi.

Deska szalunkowa elewacyjna

Elewacyjna deska szalunkowa to zupełnie inny materiał. Deska na oblicówkę może być z drewna iglastego, ale zwykle wykonywana jest z jego droższych gatunków, np. modrzewia czy świerku. Używa się również dębiny, olszyny, a także drewna egzotycznego. Ważne jest, by było ono dobrze wysuszone – wilgotność nie powinna przekraczać 18%.

Deska na oblicówkę jest cieńsza od typowej deski szalunkowej – ma najczęściej 1,9 cm grubości. Jej długość dopasowuje się do wymiarów elewacji (dostępne są deski o długości 3, 4 i 6 m). Deski na oblicówkę powinny być fabrycznie impregnowane, co zabezpiecza je przed działaniem wilgoci i szkodników drewna.

Montaż deski szalunkowej elewacyjnej

Elewacyjna deska szalunkowa może być mocowana do różnych typów ścian, także tych z warstwą ocieplenia. Jest zwykle tak profilowana, by ułatwić spływanie wody. Mocuje się ją do drewnianego rusztu złożonego z konstrukcyjnych łat rozstawionych co 40–60 cm i zamocowanych do nich pod kątem 90° kontrłat rozstawionych co ok. 60 cm, do których przytwierdza się oblicówkę. Deski mogą być łączone na pióro i wpust lub zachodzić jedna na drugą.

Między ścianą a rusztem mocuje się ocieplenie ze styropianu lub wełny mineralnej zabezpieczonej folią wiatroizolacyjną. Między materiałem ociepleniowym a deskami powinna pozostać szczelina o minimalnej szerokości 2 cm, umożliwiająca wentylację.

Deska szalunkowa elewacyjna jest materiałem efektownym, ale trzeba pamiętać, że co kilka lat wymaga prac konserwacyjnych w postaci ponownej impregnacji i nowej powłoki malarskiej (lakieru, bejcy, farby lub oleju). Wyjątkiem jest oblicówka wykonana z tzw. termodrewna, czyli naturalnego drewna poddanego obróbce termicznej. Zyskuje ono nie tylko interesujący kolor (w różnych odcieniach brązu, aż do ciemnego, prawie czarnego), ale też szczególne właściwości fizyczne. Drewno poddane działaniu temperatury staje się niewrażliwe na działanie wody (nie paczy się, nie łódkuje i nie zmienia wymiarów przy zmiennej wilgotności powietrza), ataki szkodników drewna (zarówno owadów, jak i grzybów), nie wymaga też impregnacji – jego żywotność bez zabiegów konserwacyjnych szacowana jest na ok. 25 lat.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Styrobeton – budowa, zastosowanie i zalety

 

Styrobeton to izolator cieplny i akustyczny, który w głównej mierze stosuje się do dachów i podłóg. Właściwości styrobetonu sprawiają, że jest coraz chętniej stosowany zamiast popularnego styropianu. Jak powstaje?

Styrobeton to materiał do wypełniania elementów nośnych. Stosuje się go do ocieplania dachów, tarasów i balkonów. Z czego powstaje styrobeton i jak samodzielnie przygotować mieszankę?

Czym jest styrobeton?

Styrobeton to zaprawa styropianowo-cementowa, która służy do wypełniania konstrukcji w celu termoizolacji. W ostatnim czasie styrobeton jest bardzo popularnym materiałem budowlanym. Do stworzenia wartościowej mieszanki należy użyć cementu, styropianu granulowanego oraz wody. Proporcje do wytworzenia styrobetonu są zawsze zbliżone, natomiast ilość poszczególnych składników zależy oczywiście od potrzebnej ilości mieszanki. Do przygotowania 250 litrów mieszanki materiału izolacyjnego należy zmieszać 35 litrów wody, 200-litrowy worek z granulatem oraz 50 kilogramów cementu. Należy pamiętać o tym, że maksymalny czas mechanicznego mieszania styrobetonu wynosi około 5 minut, a przekroczenie tego limitu spowoduje zmianę parametrów termoizolatora. Tak powstałą masę wylewamy na przygotowane podłoże i wyrównujemy pacą, a ewentualne pęcherze usuwamy grabiami malarskimi. Styrobeton należy wyrównać w taki sposób, aby powierzchnia była gładka i równomierna. Dalsze prace możemy wykonywać po stwardnieniu materiału, czyli po upływie doby. Wylewkę styrobetonową można również wykonać z dodatkiem piasku. Na 100-litrowy worek styrobetonu należy użyć 3 kilogramów piasku, 6 litrów wody i 12,5 kilogramów cementu. Wykonanie mieszanki należy rozpocząć od wlania wody do mieszadła, dodania cementu w celu stworzenia płynnej masy, wsypania piasku, a na końcu kruszywa.

Zastosowanie styrobetonu

Styrobeton to materiał o szerokim zastosowaniu. Przede wszystkim pełni funkcję warstwy izolacyjnej i akustycznej. Sprawdza się również jako wypełnienie pomiędzy elementami instalacji sanitarnych, jest warstwą wykończeniową i wypełniającą konstrukcje stropów. Jest stosowany w mieszkaniach, obiektach komercyjnych i budynkach użyteczności publicznej. Styrobeton jest używany do ocieplenia ścian fundamentowych, płaskich dachów, tarasów, basenów i wyrównania nierówności stropodachu. Może być stosowany zarówno w nowo powstałych, jak i istniejących stropach. Jest stosowany przede wszystkim do wypełnienia poziomych konstrukcji nośnych. Styrobeton jest nowym zamiennikiem styropianu, styroduru, polytagobetu i keramzytobetonu.

Jakie są zalety styrobetonu?

Rośnie popularność stosowania styrobetonu w miejscach użyteczności publicznej i domach prywatnych. Zaletą tego materiału jest lekkość, która wyróżnia go na tle innych materiałów, niewielkie obciążenie konstrukcji i bardzo dobre właściwości termiczne. Ponadto styrobeton jest doskonałym izolatorem akustycznym. Zastosowanie styrobetonu skraca czas pracy i ogranicza koszty, poza tym nie zanieczyszcza otoczenia i nie wymaga składowania. Korzyścią stosowania styrobetonu jest eliminacja ryzyka odkształcania się, które występuje w przypadku innych materiałów. Styrobeton chroni instalacje przed uszkodzeniami, doskonale wyrównuje podłoże i ma niską gęstość, co umożliwia zastosowanie go do różnych powierzchni, a jego układanie i wyrównywanie odbywa się sprawnie. Styrobeton to materiał elastyczny, który amortyzuje wszelkie uderzenia i drgania. Ceni się jego szybkość wiązania i możliwość wykonywania kolejnych prac już po 24, a maksymalnie 48 godzinach. Te cechy sprawiają, że lekkie wylewki styrobetonowe są coraz bardziej pożądane. Styrobeton jest szczególnie wysoko ceniony w krajach narażonych na trzęsienia ziemi, gdyż ma relatywnie wysoką wytrzymałość konstrukcyjną. Co więcej, styrobeton jest jednym z materiałów do wykonywania gotowych ścian budynków, który wyróżnia odporność na uszkodzenia i mała liczba połączeń.

Przygotowanie podłoża pod styrobeton

Bardzo istotne jest odpowiednie przygotowanie podłoża pod styrobeton. Miejsce układania mieszanki należy przede wszystkim dokładnie oczyścić. Jeśli jest taka konieczność, należy wykonać izolację z folii lub papy, a wszelkie wystające elementy zabezpieczyć. Po odpowiednim przygotowaniu podłoża można przejść do zastosowania styrobetonu, pamiętając o zachowaniu kilku zasad. Minimalna grubość wylewki powinna wynosić około 5 cm, natomiast kąt nachylenia nie może być większy niż 30 stopni. Styrobeton powinien wyschnąć samodzielnie – nie zaleca się stosowania urządzeń ogrzewających. Jeśli styrobeton służy do wyrównania podłóg i stropodachów, zaleca się wykonanie dodatkowej gładzi cementowej o maksymalnej grubości 4 cm.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Podkład pod panele na ogrzewanie podłogowe – jaki wybrać?

 

Podkład pod panele podłogowe umieszcza się pod panelami w celu ich poprawnego ułożenia. Nadaje im stabilność i wysoką trwałość, wpływa na późniejsze prawidłowe funkcjonowanie podłogi panelowej.

Podkład pod panele podłogowe sprawia, że panele dokładnie leżą na całej powierzchni. Budowlańcy są zdania, że podkład zawsze powinien być indywidualnie dobrany do typu podłogi i paneli.

Czym jest podkład pod panele podłogowe?

Osoby decydujące się na panele podłogowe koncentrują się zazwyczaj na ich wierzchnich elementach, czyli na wybieraniu odpowiedniego wzoru paneli, a także klasy ich ścieralności. Niektórzy zapominają, jak ważny jest podkład pod panele – w szczególności dotyczy to paneli umieszczonych na ogrzewaniu podłogowym. Brak dostatecznej wiedzy inwestorów w tym zakresie w skrajnych przypadkach prowadzi do tego, że kupują oni bardzo drogie panele, a oszczędzają na podkładzie, co odbija się na późniejszej eksploatacji podłogi.

Jaki podkład pod panele podłogowe?

W przypadku zdecydowania się na podłogę z paneli, bezpośrednio pod panelami należy położyć warstwę podkładu. Jego zadaniem jest zabezpieczenie paneli przed szybkim zniszczeniem, co przedłuża żywotność całej podłogi. Przy codziennym użytkowaniu duże znaczenie będą miały także dwie inne funkcje podkładu, czyli izolacja akustyczna i cieplna.

Bez względu na rodzaj wybranego podkładu, należy zastosować folię paroizolacyjną, która chroni panele przed wilgocią i przenikaniem powietrza. Głównym celem folii jest zabezpieczenie podłoża przed rozlaną wodą, a także wilgocią, która dostaje się do paneli przez strop.

Pierwszym rodzajem podkładu jest korek, który jest uzyskiwany z dębu korkowego. Wielu specjalistów uważa właśnie ten rodzaj podkładu za najlepszy pod podłogę pływającą. W sprzedaży podkład z korka dostępny jest w rolce i w arkuszach o różnej grubości. Pod panele umieszczane są zawsze korki o grubości 2 mm lub 3 mm, ale istnieje także podkład pod panele o grubości 10 mm. Pod wpływem obciążenia korek kurczy się, jednak później wraca do swojej naturalnej grubości. Wynika to z faktu, że ten materiał jest elastyczny i nie traci swojej grubości nawet w przypadku dużego obciążenia podłogi wyposażeniem wnętrz (np. meblami). Inną właściwością korka jest odporność na grzyby i pleśnie, a także stabilizowanie temperatury oraz wilgotności powietrza w pomieszczeniu.

Innym rodzajem podkładu są płyty ekologiczne, które są sprasowane i są spotykane jako podkład pod panele 5 mm lub podkład pod panele 7 mm. Płyty tego rodzaju charakteryzują się dobrą izolacją termiczną oraz akustyczną, jednak ta ostatnia jest dużo słabsza niż w przypadku korka. Wadą płyt ekologicznych jest duża absorpcja wilgoci, a także pylenie podczas przycinania. Z tego powodu płyty nie nadają się do mieszkań alergików i astmatyków.

Kolejnym rodzajem jest podkład z materiału sztucznego, tj. polistyrenu ekstrudowanego, który cechuje wysoka odporność na wilgoć, dobra izolacja akustyczna i cieplna. Podkład ten jest wyposażony w perforację i nadaje się idealnie do zastosowania jako podkład pod panele na ogrzewanie podłogowe.

Jaki podkład pod panele na ogrzewanie podłogowe?

Podkład pod panele na ogrzewanie podłogowe wodne musi wyróżniać się wysoką gęstością, a także specjalną techniką wykonania, która umożliwia łatwe przenikanie ciepła. Najczęściej takie podkłady powinny mieć specjalne otwory, którymi ciepło wydostaje się do kolejnych partii podłoża.

Najlepszy podkład pod panele na ogrzewanie podłogowe to poliester lub maty kwarcowe. Mają one niski współczynnik oporu cieplnego, co w przypadku ogrzewania podłogowego jest bardzo ważne. Ponadto te podkłady charakteryzują się dobrą izolacją akustyczną. Mata kwarcowa nie obniża efektywności instalacji ogrzewania podłogowego, a także redukuje odbite dźwięki, co zapewnia ograniczenie odgłosów chodzenia po panelowej podłodze.

Jak widać, podkład pod panele podłogowe nie może być wybierany przypadkowo, bowiem spełnia szereg ważnych zadań. Kluczowe jest to, aby podkład był wykonany z materiału dobrej jakości, pasującego do typu paneli. Warto zadbać, aby podkład nie obniżał efektywności cieplnej ogrzewania podłogowego, za to wygłuszał odgłosy na powierzchni panelowej podłogi. Te cechy zdecydowanie charakteryzują maty kwarcowe, poliester (idealne dla paneli z ogrzewaniem podłogowym), ale również korek. Planując wykonanie panelowej podłogi w domu czy mieszkaniu, należy pamiętać, że ostateczne walory użytkowe i jakość takiej podłogi jest w dużej mierze zdeterminowana właśnie przez podkład. Z tego powodu nie warto oszczędzać na jego zakupie i wybrać podkład naprawdę dobrej jakości.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Katowice

  • firmy budowlane Kielce

  • firmy budowlane Kraków

Regulator temperatury – jaki wybrać?

 

Na rynku dostępne są zarówno bardzo proste regulatory temperatury, jak i urządzenia pozwalające programować system grzewczy, a nawet włączające go do instalacji inteligentnego sterowania budynkiem.

Wiele zależy od tego, czym ogrzewa się dom czy mieszkanie. Jeśli ciepło dostarczane jest centralnie, możliwości sterowania ograniczają się do prostych sterowników w postaci termostatów. Taki regulator temperatury grzejnika mocuje się kaloryferach i na każdym z nich można ustawić osobną pożądaną moc grzania. Urządzenie może samo dostosowywać moc grzania do temperatury w pomieszczeniu – gdy robi się chłodniej, zawór termostatyczny otwiera się, dzięki czemu więcej gorącej wody dociera do grzejnika. Z tego względu należy zakręcać głowice termostatyczne podczas wietrzenia, zapobiegając w ten sposób dużym stratom ciepła.

Regulator temperatury do pieca c.o.

Zdecydowanie większe pole manewru istnieje w przypadku ogrzewania domów kotłami gazowymi czy pompami ciepła. W tych urządzeniach można mieć największy wpływ na proces powstawania ciepła (spalanie gazu w kotłach gazowych czy pracę sprężarki w pompach ciepła). Spory zakres regulacji dają też nowoczesne piece na paliwa stałe, w których steruje się dopływem powietrza do spalania, a w piecach z automatycznymi podajnikami także ilością spalanego paliwa. Do wszystkich tych urządzeń można zastosować regulator temperatury o różnym stopniu skomplikowania – od sterowników zamontowanych przy samych kotłach po urządzenia wyposażone w mierniki temperatury i sterowniki automatyki grzewczej. Osobnym rodzajem jest regulator temperatury ogrzewania podłogowego.

Regulator temperatury pokojowy

Jest to najczęściej wybierany regulator temperatury pieca gazowego. Zazwyczaj kupuje się go do konkretnego urządzenia, występuje bowiem w różnych wariantach, a co za tym idzie – oferowany jest w różnych cenach.

Zasadą działania pokojowego regulatora temperatury jest jej pomiar w tzw. reprezentatywnym pomieszczeniu, to znaczy takim, w którym temperatura jest wzorcowa dla pozostałych części domu. Na prostym regulatorze pokojowym jest zwykle pokrętło, które pozwala ustawić żądaną temperaturę powietrza, a sterownik kieruje pracą kotła tak, by poziom ten został osiągnięty. Bardziej rozbudowane urządzenia pozwalają nie tylko wybrać określoną temperaturę, ale też zaprogramować jej zmiany w cyklu dobowym i tygodniowym. Taki jest mikroprocesorowy regulator temperatury, dzięki któremu można uzyskać oszczędności na ogrzewaniu, gdy zaplanuje się cykliczne obniżanie temperatury w nocy i podczas nieobecności domowników. Temperaturę obniża się zaledwie o kilka stopni, by zanadto nie wychłodzić pomieszczeń – ich powtórne nagrzanie skonsumowałoby całe oszczędności. Regulator pokojowy pozwala też zaplanować pracę systemu podczas dłuższych nieobecności domowników.

Przy piecu gazowym tradycyjnym (z otwartą lub zamkniętą komorą spalania) dobrze sprawdzi się prosty pokojowy regulator temperatury. Bardziej rozbudowane regulatory lepiej współpracują z nowoczesnymi kotłami kondensacyjnymi.

Regulator temperatury – bezprzewodowy czy przewodowy?

Regulator do kotła c.o. może być zamontowany bezpośrednio przy kotle, natomiast sterownik z czujnikiem temperatury znajduje się w innym pomieszczeniu. Połączenie między nimi może być przewodowe lub bezprzewodowe. To pierwsze jest nieco problematyczne, gdyż trzeba poprowadzić przewód elektryczny pod tynkiem, co jest szczególnie kłopotliwe podczas modernizacji instalacji grzewczych. Rozwiązaniem jest wówczas bezprzewodowy regulator temperatury, który łączy się ze sterownikiem kotła drogą radiową na zasadzie nadajnik-odbiornik. Najnowocześniejszy model to regulator temperatury wi-fi, w którym nadajnik i sterownik loguje się do domowej sieci bezprzewodowego internetu. Jego dodatkową zaletą jest możliwość zdalnego sterowania pracą kotła za pośrednictwem aplikacji zainstalowanej w smartfonie lub tablecie. Zaawansowane regulatory pozwalają też instalatorom i serwisantom na ustawianie parametrów pieca, np. wybór ustawień krzywej grzewczej.

Regulator temperatury – automatyka pogodowa

Jest to najdroższa opcja sterowania pracą kotła c.o., ale też dająca użytkownikowi możliwość komfortowego ogrzania domu przy minimalnym zużyciu paliwa i własnym zaangażowaniu. Mikroprocesorowy regulator temperatury jest w tym systemie sprzężony z zewnętrznym czujnikiem temperatury (zamocowanym na ścianie, której nie ogrzewa słońce), dzięki czemu może na bieżąco reagować na zmiany pogody. Są też modele, które mogą pobierać dane o prognozie pogody na najbliższe godziny z internetu i z wyprzedzeniem reagować na nadchodzący mróz czy odwilż. Takie urządzenia wchodzą w skład instalacji inteligentnego domu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Olsztyn

  • firmy budowlane Poznań

  • firmy budowlane Radom

Oświetlenie domu i ogrodu – jak zaplanować funkcjonalne i dekoracyjne oświetlenie zewnętrzne?

 

Trudno sobie wyobrazić wejście do domu czy ogrodu bez źródła światła. Oświetlenie domu na zewnątrz zapewnia bezpieczeństwo, wpływa na dekoracyjność oraz tworzy niepowtarzalny nastrój podczas ciepłych letnich wieczorów. Jak zaplanować oświetlenie domu, aby spełniało te zadania?

Wybór lamp, lampionów i kinkietów zewnętrznych jest ogromny i może wręcz przyprawić o zawrót głowy. Warto postawić na takie oświetlenie zewnętrzne domu jednorodzinnego, które jest równocześnie bezpieczne, funkcjonalne i estetyczne.

Jakie funkcje spełnia oświetlenie zewnętrzne domu?

Oświetlenie zewnętrzne domu, w odróżnieniu od oświetlenia wewnątrz, często jest bagatelizowane. To duży błąd, ponieważ światło na zewnątrz budynku odgrywa podobną rolę jak to wewnętrzne, a ponadto wpływa w dużym stopniu na bezpieczeństwo jego mieszkańców. Właściwie dopasowane oświetlenie domu na zewnątrz podkreśli jego charakter i w znacznym stopniu uatrakcyjni wygląd. Oświetlenie domu i ogrodu może posłużyć do wyróżnienia detali architektonicznych w jego otoczeniu i podkreślenia walorów estetycznych roślin. Ogromny wybór różnorodnych lamp, kinkietów czy latarni sprawia, że bez problemu można dopasować ich rozkład i rodzaj do danego budynku, tak by współgrały z jego wyglądem zewnętrznym i stylem aranżacji otoczenia. Na co należy zwrócić uwagę, projektując oświetlenie wokół domu?

Strefy oświetlenia domu

Planując oświetlenie zewnętrzne domu jednorodzinnego, warto teren wokół domu podzielić na trzy strefy – strefę bezpieczeństwa, rekreacji i dekoracji. W pierwszym przypadku źródła światła skierowane będą głównie na podjazd, chodnik, bramę wjazdową, furtkę oraz wejście do domu i garażu. Oświetlenie tych miejsc ma na celu zapewnienie ludziom bezpiecznego dotarcia i wyjścia z domu po zmroku. Funkcje takiego oświetlenia przy wejściu do domu mogą pełnić kinkiety lub reflektory zamontowane na elewacji budynku. Strefy rekreacyjne wokół domu to miejsca, gdzie mieszkańcy mają w zwyczaju odpoczywać – weranda, taras, altana, ławki w ogrodzie. W tych obszarach oświetlenie ma relaksować i wyciszać domowników, a także tworzyć przyjemny nastrój podczas wieczornych spotkań towarzyskich. W tym celu w strefie rekreacyjnej najlepiej postawić na oświetlenie zewnętrzne w postaci lamp wiszących lub wysokich lamp słupkowych np. mocowanych w ziemi. Ciekawym rozwiązaniem do werandy czy altany jest także rozwieszenie łańcucha ze świecącymi lampionami lub cotton balls, które wieczorami stworzą niepowtarzalny nastrój. Obszarem, w którym oświetlenie zewnętrzne będzie spełniać funkcje dekoracyjne, jest przede wszystkim ogród. Niskie lampy słupkowe lub kule świetlne spełnią to zadanie, jeśli zostaną rozmieszczone w ogrodowych alejkach wzdłuż ścieżek lub wokół efektownych roślin ogrodowych, które chcemy podkreślić światłem.

Bezpieczne źródła oświetlenia domu na zewnątrz

Zewnętrzne oświetlenie domu musi być nie tylko funkcjonalne i dekoracyjne, ale również bezpieczne. Narażone na deszcz, śnieg, mróz, wiatr i różnego rodzaju zanieczyszczenia źródła światła na zewnątrz budynku muszą działać bezawaryjnie i w sposób bezpieczny dla domowników. Odporne na negatywny wpływ czynników atmosferycznych lampy czy kinkiety używane na zewnątrz powinny charakteryzować się klasą szczelności przynajmniej IP 44. W tym przypadku pierwsza cyfra oznacza pyłoszczelność, a druga świadczy o wodoszczelności oprawy lampy. Jeśli źródła światła mają być montowane w gruncie lub nawierzchni chodnika, ich parametry powinny wynosić nie mniej niż IP 65. Ponadto należy zwrócić uwagę na klasę ochronności lampy, która określa izolację elektryczną. Lampy montowane na zewnątrz powinny wykazywać się klasą II.

Warto również wiedzieć, że w przypadku lamp, które wystają bezpośrednio z gruntu, należy zastosować bezpieczny montaż. Montując lampy w ziemi, ich przewody trzeba ukryć w gruncie na głębokości co najmniej 60 cm, by nie uległy uszkodzeniu podczas prac w ogrodzie.

Oświetlenie zewnętrzne domu LED – oszczędność przede wszystkim

Projektując oświetlenie na zewnątrz domu, warto wybierać takie źródła światła, które wykazują się wysokim stopniem energooszczędności. W tym przypadku zamiast wysokoprężnych lamp sodowych lepiej postawić na oświetlenie zewnętrzne LED, które jest o około 80 procent bardziej oszczędne niż tradycyjne rodzaje oświetlenia. Ledowe lampy czy kinkiety mają jeszcze jedną zaletę – dają możliwość sterowania barwą światła, co może zostać ciekawie wykorzystane w dekoracyjnej strefie ogrodu. Alternatywą dla oszczędnych lamp ledowych mogą być również lampy wykorzystujące energię słoneczną, które w łatwy sposób montuje się w ziemi w ogrodzie. W tym przypadku odpadają koszty wykonania instalacji elektrycznej.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Ogrzewanie gazowe domu – jaki jest jego koszt?

 

W mieszkaniach i domach wykorzystuje się różne systemy grzewcze. Jednym z nich jest ogrzewanie gazowe. Jest to z pewnością wygodne rozwiązanie, gdyż nie wymaga regularnego palenia w piecu i załadowywania go opałem.

Ogrzewanie gazowe jest typem ogrzewania, które wykorzystuje gaz do ocieplania wnętrz budynków. To rozwiązanie cenią sobie osoby, które dużo czasu spędzają poza domem, a jednocześnie chcą, aby utrzymywała się tam odpowiednia, stała temperatura.

Ogrzewanie gazowe w domu

Ogrzewanie gazowe jest obecnie jedną z najpopularniejszych form ogrzewania domu. Decydując się na wybór takiej techniki grzewczej, mamy do wyboru dwa typy podłączenia – można skorzystać z sieci gazowej zewnętrznej albo przechowywać gaz w stanie płynnym w specjalnym zbiorniku umieszczonym na zewnątrz domu. Instalacja gazowa wymaga doprowadzenia gazu do domu za pośrednictwem odpowiednio zaprojektowanego przyłącza, a także stworzenia wewnętrznej instalacji gazowej, która będzie doprowadzać gaz do źródeł ciepła. Ciepło wytwarzane w kotle gazowym jest przekazywane do instalacji centralnego ogrzewania, co powoduje, że w całym domu jest odczuwalne ciepło.

Ogrzewanie gazowe – koszty

Odpowiedzi na pytanie, ile kosztuje ogrzewanie gazowe domu, nie można udzielić w sposób jednoznaczny. Zależy to między innymi od tego, jaki w danym okresie jest koszt metra sześciennego gazu w konkretnej lokalizacji. W zależności od zakładu dostarczającego cena za 1 m3 gazu wynosi od 1,15 zł do 1,40 zł. Jednostką, w której oblicza się zapotrzebowanie energetyczne domu, jest kilowatogodzina na metr kwadratowy (kWh/m2), dzięki której można oszacować koszty ogrzewania gazowego. Dobrze ocieplony budynek ze szczelnymi oknami ma zapotrzebowanie około 110 kWh na 1 m2, zaś budynek energooszczędny – nawet o połowę mniej. Budynki pasywne, czyli takie, które mają dodatkowe źródła pozyskiwania energii, wykazują zapotrzebowanie energii na poziomie zaledwie 15 kWh na 1 m2.

Na koszt ogrzewania gazowego domu wpływa również rodzaj pieca, jaki został zainstalowany w systemie grzewczym. Jest to o tyle istotne, że każdy typ kotła posiada pewną określoną wydajność spalania gazu. Ogrzewanie gazowe kotłem tradycyjnym z otwartą bądź zamkniętą komorą spalania to koszt około 43 gr za 1 kWh. Minusem takiego rozwiązania jest wychłodzenie kotłowni, co powiększa koszty ogrzewania budynku. Kolejnym rozwiązaniem jest zastosowanie kotła pulsacyjnego, który jest bardziej zaawansowany pod względem technologicznym, a spalanie odbywa się bez palników – średni koszt ogrzewania wynosi wtedy 25 gr za 1 kWh. Wadą tego rozwiązania jest wysoki koszt instalacji – trzeba za nią zapłacić kilkanaście tysięcy złotych. Ostatnie rozwiązanie to kocioł kondensacyjny, który pozwala na odzyskanie ciepła pochodzącego ze spalania. Są to kotły ekonomiczne i dość oszczędne – koszt wytworzenia 1 kWh energii wynosi około 40 gr. Ponadto nie zajmują one tyle miejsca co kotły pulsacyjne.

Ile kosztuje ogrzewanie gazowe domu 150 m2?

Jednoznaczne udzielenie odpowiedzi na to pytanie nie jest możliwe. Rzeczywiste koszty ogrzewania domu gazem są każdorazowo zdeterminowane typem domu, a także tym, jak został ocieplony, czy jest energooszczędny itp. Przykładowo, jeśli założymy, że budynek o ww. metrażu nie jest dobrze ocieplony czy energooszczędny, to roczne zapotrzebowanie cieplne takiego budynku wyniesie minimum 24000 kWh. Orientacyjny koszt ogrzewania gazowego domu wynosi wówczas ok. 10000 zł (w przypadku zastosowania kotła tradycyjnego), ale znacznie mniej przy użyciu kotła pulsacyjnego (ok. 6000 zł) oraz kotła kondensacyjnego (ok. 5500 zł). Jeśli dom jest energooszczędny i lepiej ocieplony, koszty ogrzewania mogą być niższe nawet o 30–40%.

Jakie są koszty wykonania instalacji przy ogrzewaniu gazowym?

W przypadku ogrzewania gazowego cena wykonania instalacji uzależniona jest od jej konstrukcji. Na ostateczny koszt instalacji gazowej składa się odpowiednio:

  • koszt pieca, który zależy od wybranego typu pieca (kocioł tradycyjny, pulsacyjny lub kondensacyjny),
  • koszt rur przejściówek, zaworów i kształtek,
  • ewentualne dodatkowe koszty (np. dodatkowe rury).

Koszt pieca w zależności od rodzaju, firmy i marki wynosi zwykle od 6000 do 15000 zł. Koszt rur, przejściówek, zaworów i kształtek nie powinien przekroczyć 2000 zł. Ewentualne dodatkowe koszty zakupu rur to wydatek rzędu maksymalnie 1500 zł.

Ogrzewanie gazowe w domu jest bardzo wygodne, chociaż dość kosztowne. Decydując się na takie rozwiązanie, warto przeanalizować koszty montażu, a potem płacenia potencjalnych rachunków.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Jak przebudować stary dom? Czy to kosztowny zabieg?

 

Przebudowa starego domu to świetne rozwiązanie ze względu na oszczędność i zmniejszenie kosztów. Jakie domy najczęściej są poddawane przebudowie? Co na ten temat mówi prawo budowlane?

Przebudowa domu to zmiana jego parametrów użytkowych. Wykonanie przebudowy jest świetną alternatywą dla starych domów, które otrzymują drugie życie. Przedstawiamy najpopularniejsze pomysły na przebudowę domu kostki.

Czym jest przebudowa domu?

Przebudowa domu polega na wykonywaniu robót budowlanych, które zmieniają parametry użytkowe lub techniczne domu z wyjątkiem kubatury, wysokości, długości, szerokości lub liczby jego kondygnacji.

Prawo budowlane, a przebudowa domu

Zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, przebudowa domu to wykonywanie robót budowlanych, które zmieniają parametry użytkowe bądź techniczne istniejącego już obiektu budowlanego. Pozwolenia na budowę nie wymaga przebudowa budynków z wyłączeniem ich przegród zewnętrznych, elementów konstrukcyjnych i budynków, które wymagają uzgodnienia pod względem ochrony przeciwpożarowej.

Przebudowa starego domu

Przebudowa starego domu to doskonała alternatywa dla kupna drogiej działki i budowy obiektu budowlanego od podstaw. Zaoszczędzimy zarówno pieniądze jak i czas, a zyskamy bardzo ciekawy i nietypowy wygląd naszego nowego domu. Najczęściej przebudowywane są domy drewniane kupione po okazyjnej cenie, stodoły, a nawet stare kaplice. Jak przebudować stary dom? Najczęstszym rozwiązaniem jest otynkowanie budynku, wymiana okien i drzwi i obicie elewacji deską kompozytową lub drewnianą. Szukając pomysłów na zewnętrzną elewację, warto zainspirować się otoczeniem, aby dom usytuowany pośród domków wiejskich nie odbiegał od charakteru miejscowości. Wnętrze domu najczęściej wymaga remontu, dlatego niektórzy decydują się na usunięcie stropu i zwiększenie przestrzeni. Najczęściej bryła domu zostaje zachowana, ale urozmaicona. Wnętrza niektórych budynków należy odpowiednio przebudować tak, aby były funkcjonalne i wygodne w użytkowaniu. Do wydzielenia pomieszczeń używa się płyt karton-gips, a ściany nośne najczęściej pozostawia się w zastanym stanie. Poza tym nierówności ścian można zatuszować farbami strukturalnymi.

Przebudowa domu kostki

Jednym z najpopularniejszych projektów wykonywanych przez architektów na całym świecie jest przebudowa domu kostki. Projekty przebudowy domów z lat 70, 80 czy 90 są powielane w dzisiejszych czasach i budowane zgodnie z tamtejszą techniką. Taki rodzaj domów nie sprawia problemów w przebudowie i najczęściej stosowane zabiegi to zmiana koloru elewacji, wymiana drzwi i okien oraz schodów. Niektórzy decydują się na rozbudowę domu kostki, która polega na dostawieniu kolejnego pomieszczenia zwiększającego powierzchnię obiektu budowlanego.

Jak zagospodarować stary dom

Niektóre budynki mieszkalne budowano w połączeniu z częścią gospodarczą. Część domu służyła jako garaż, a nawet kurnik czy stodoła. Z tego względu takie domy osiągają duże powierzchnie, które są dość trudne do zagospodarowania. Z związku z tym warto wydzielić miejsce do zamieszkania i część garażowo-gospodarczą. Mimo że dom będzie duży i długi, to jego urozmaicony wygląd będzie zachwycał. Projekt przebudowy domu będzie więc zawierał ocieplenie, uszczelnienie, nowe okna, drzwi i zapewne wymianę instalacji na nową. Warto wyeksponować więźbę dachową, drewniane stropy czy nietuzinkowe podłogi o ile są w korzystnym stanie. Sposoby na przebudowę starego domu są różne i zależne od wyobraźni i funduszu inwestora.

Koszty przebudowy domu

Koszt przebudowy starego domu jest uzależniony od wielu czynników, do których należy sposób przebudowy i wybór elementów wyposażenia. Ocieplenie 100 mkw domu może wynosić powyżej 10 tysięcy złotych, za jedno okno zapłacimy około 500 zł, a wykonanie instalacji hydraulicznej to koszt powyżej 200 zł za punkt w przypadku instalacji wod-kan oraz c.o. Przebudowa domu to zabieg we wnętrzu domu, dlatego należy wziąć pod uwagę wyposażenie i wszelkie materiały budowlane.

Rozbudowa domu

Zgoda na budowę wymagana jest w sytuacji, gdy zdecydowaliśmy się na rozbudowę lub nadbudowę domu. Jednym z kroków jakie musimy wykonać jest ustalenie, czy administracja posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który mówi o możliwości powiększania domu lub kształtowania zabudowy. Z decyzji o warunkach zabudowy dowiemy się, jaka jest dopuszczalna powierzchnia domu i czy mamy możliwość przeróbki, a w głównej mierze rozbudowę.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Wykładzina PVC – w jakich pomieszczeniach się sprawdzi?

 

Wykładzina PCV to jeden z rodzajów pokrycia podłogi. Jest to materiał o licznych walorach użytkowych. Jego zaletą jest również niska cena.

Wykładzina PCV jest sposobem na wykończenie podłogi zarówno w małym mieszkaniu, jak i w domu. Można zdecydować się na nią w wielu pomieszczeniach, a także na zewnątrz, na tarasie lub balkonie. Obecnie architekci wnętrz tworzą wiele ciekawych aranżacji z jej udziałem.

Czym jest wykładzina PCV?

Wykładzina tego rodzaju to idealne rozwiązanie zarówno do domu, jak i do miejsc publicznych. Jest elastyczna i ma zdolność do odkształceń. Jej główne cechy to:

  • odporność na uszkodzenia,
  • wysoki stopień ścieralności,
  • łatwość w konserwacji.

Wykładzina PCV pozwala na wytłumienie dźwięków powodowanych przez obuwie użytkowników. Pod tym względem wykładziny tego typu wyraźnie mają przewagę nad podłogami wykonanymi z paneli lub drewna. Wykładzina z PCV nie wchłania wilgoci oraz nie odkształca się, dzięki czemu jest to materiał praktyczny oraz uniwersalny. Może tworzyć na podłodze jednolitą powierzchnię bez szczelin oraz przerw, co powoduje, że nie gromadzi się tam kurz i wilgoć. Wykładzina PCV charakteryzuje się bardzo dużym współczynnikiem tarcia, co sprawia, że trudno się na niej poślizgnąć i przewrócić. W porównaniu do innych materiałów stanowi stosunkowo tani sposób wykończenia posadzki, a przy tym można ją swobodnie dopasować do wyglądu pomieszczenia. Ponadto wykładzina PCV jest odporna na brud – łatwo można ją umyć. Sprawdza się wszędzie tam, gdzie niezbędna jest ciepła i przytulna, ale też praktyczna podłoga. Wykładzina PCV do kuchni charakteryzuje się inną fakturą niż wykładzina PCV do łazienki. Producenci różnicują wykładziny tego typu pod względem koloru i funkcjonalności.

Rodzaje wykładzin PCV

Pierwszym rodzajem wykładzin PCV jest wykładzina homogeniczna, która może być jednorodna lub jednowarstwowa. Ma jednolitą fakturę na całej grubości, a jej wzór jest przypadkowy – jest to układ niepowtarzalnych smug bądź granulek, które powstają w procesie prasowania PCV.
Drugim rodzajem jest wykładzina niejednorodna, czyli heterogeniczna. Składa się ona z trzech lub czterech warstw, a jej powłoka jest ścieralna. Warstwa wierzchnia to bardzo wytrzymałe PCV, kolejna warstwa jest dekoracyjna i może mieć różne wzory. Pod nią znajduje się warstwa przemysłowa, wykonana z PCV przemysłowego bądź też pianki poliuretanowej. Wykładziny PCV heterogeniczne mają najwyższą klasę odporności na ścieranie, dlatego znajdują zastosowanie w pomieszczeniach, które wymagają najlepszych materiałów, np. w szpitalach lub halach sportowych.

Wykładzina PCV obiektowa

Dla potrzeb przemysłowych ważne jest, aby zachować porządek i czystość pracy, dlatego wiele zakładów decyduje się właśnie na wykładzinę PCV, która spełnia kryterium łatwego utrzymania w czystości. Wykładzina PCV przemysłowa nadaje się do stosowania w dużych obiektach, wyróżnia ją trwałość oraz odporność na warunki zakładowe. Ze względu na zastosowanie warstwy ochronnej, jej powierzchnia jest do siedmiu razy twardsza niż w przypadku zwykłej wykładziny PCV. Dostępne są różne wzory – podłoga może mieć np. wygląd kafelek z umieszczoną pomiędzy nimi fugą.

Wykładzina PCV do łazienki

W łazience najlepiej sprawdzi się wykładzina PCV czarna, inaczej nazywana winylową. Jest ona niedroga i łatwa w montażu, a także przyjemna do utrzymania w czystości. Czarna wykładzina PCV idealnie wpisuje się w trend urządzania łazienek w kolorystyce czerni i bieli.

Wykładzina PCV do kuchni

W wielu kuchniach podłogę pokrywają płytki, które bywają trudne do utrzymania w czystości ze względu na liczne nierówności. Z tego powodu wiele osób decyduje się na zmianę powierzchni podłogi kuchennej. Dobrym wyborem jest wykładzina PCV na płytki. Takie zastosowanie powoduje, że łatwiej jest utrzymać czystość, a sama kuchnia może zyskać pod względem estetycznym. Wykładzina PCV do kuchni jest także łatwa w montażu.

Wykładzina PCV na taras

Wykładzina może być z powodzeniem stosowana na powierzchniach zewnętrznych, takich jak tarasy czy balkony. Typowa wykładzina PCV na balkon może przyjmować różne wzory i grubości. Jednocześnie jest rozwiązaniem trwałym i zapewniającym łatwość utrzymania w czystości.

Z racji dużych powierzchni w takich miejscach stosowane są szerokie rolki wykładzin elastycznych. Wykładzina PCV 3-metrowa może być stosowana na dużych balkonach, gdzie łatwo ją ułożyć. Wykładzina PCV 4-metrowa jest z kolei przeznaczona na długie tarasy, ale o nieregularnych kształtach.

Jak widać, nieprzypadkowo wykładzina PCV jest tak powszechnie stosowana do wykończenia pomieszczeń mieszkalnych, a także balkonów i tarasów. Na pewno wygląda estetycznie, a do tego odznacza się szczególnymi walorami użytkowymi.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Poznań

  • firmy budowlane Radom

  • firmy budowlane Rybnik

Grzejniki na podczerwień – na czym polega ogrzewanie wnętrz przez promieniowanie?

 

Elektryczne grzejniki na podczerwień to alternatywa dla metod ogrzewania pomieszczeń z wykorzystaniem kotła węglowego lub gazowego. Promienniki podczerwieni zasilane są prądem i można je montować na ścianie, suficie lub w pozycji stojącej. Emitowane z nich ciepło jest bezpośrednio odczuwalne przez osoby przebywające w pokoju i redukuje cyrkulację powietrza, dzięki czemu kurz nie unosi się w pomieszczeniu.

Ogrzewanie na podczerwień jest rozwiązaniem wykorzystywanym w domach i mieszkaniach. Najczęściej stosowany jest grzejnik na podczerwień do łazienki lub korytarza, ale sprawdzi się on także w większych pomieszczeniach, np. biurowych.

Grzejnik na podczerwień – jak działa i jak jest zbudowany?

Elektryczne grzejniki na podczerwień wytwarzają ciepło pod postacią promieniowania podczerwonego, które nie jest dostrzegalne dla ludzkiego oka. Działanie tego typu grzejników przypomina grzałkę elektryczną, która po podłączeniu do źródła zasilania w kilka minut osiąga temperaturę kilkuset stopni Celsjusza. Podczerwień porusza się w pomieszczeniu w postaci fal elektromagnetycznych. Energia ta zamienia się w ciepło w chwili, gdy jest pochłaniana przez przedmioty i osoby znajdujące się w otoczeniu. Podczerwień jest dobrym nośnikiem energii cieplnej, dlatego ma zastosowanie w produkcji m.in. paneli cieplnych czy żarówek. Grzejniki na podczerwień zbudowane są z sześciu części:

  • podstawy,
  • tafli, która odbija podczerwień,
  • sterownika,
  • szybki ze szkła hartowanego,
  • elementu grzejącego,
  • obudowy.

Grzejnik na podczerwień może być ozdobiony dowolną grafiką lub zdjęciem, które producent umieszcza na szkle. Dzięki temu stanowi oryginalny element wyposażenia wnętrza i nie szpeci pomieszczenia jak niektóre klasyczne grzejniki wieszane na ścianie.

Główne zalety grzejników na podczerwień

Grzejniki na podczerwień są łatwe w montażu i dają dowolność w kwestii lokalizacji. Do ich instalacji potrzebne jest jedynie źródło energii elektrycznej. Nie wymagają podłączenia rur hydraulicznych jak w przypadku klasycznych kaloryferów. Panele cieplne wykorzystujące podczerwień mogą być zainstalowane w dowolnym położeniu – ich konstrukcja umożliwia montaż ścienny, sufitowy lub stojący (na specjalnych podstawach). Mają estetyczny wygląd, dzięki czemu dobrze komponują się z wystrojem wnętrz. Sprawdzają się w pomieszczeniach o niewielkim metrażu, takich jak łazienka lub wiatrołap. Równomiernie rozkładają temperaturę we wnętrzach i szybko osiągają temperaturę emisji ciepła.

Grzejniki na podczerwień a tradycyjne kaloryfery

Głównym czynnikiem, który odróżnia grzejniki na podczerwień od klasycznych kaloryferów, jest zasada działania. Te pierwsze ogrzewają pomieszczenia (mury, meble i osoby przebywające w środku) poprzez promieniowanie podczerwone. Ich działanie przypomina promieniowanie słoneczne, które ogrzewa ziemię, emitując fale ciepła. Z kolei klasyczne kaloryfery działają na zasadzie konwekcji. Sprawiają, że ogrzane powietrze zostaje wprowadzone w ruch i to ono ogrzewa wnętrze. Przy ogrzewaniu konwekcyjnym tworzy się różnica temperatur przy suficie i podłodze w pomieszczeniu, ponieważ ogrzane powietrze wędruje do góry, a schłodzone opada na dół. W przypadku grzejników konwekcyjnych ciepłe powietrzne odbijane jest od ścian i to od nich zależy, jaka temperatura będzie odczuwalna wewnątrz budynku. Ciepło emitowane z ogrzewania na podczerwień dociera bezpośrednio do ciała.

Przy ogrzewaniu wykorzystującym promieniowanie nie istnieje problem unoszenia się kurzu w pomieszczeniu, co ma miejsce przy klasycznych kaloryferach. Technologia ta jest zatem bardziej higieniczna i przyjazna dla alergików.

Grzejnik na podczerwień – koszty

Koszty związane z zakupem paneli cieplnych o mocy 500 W to średnio 600–800 zł. W sprzedaży dostępne są także modele droższe – do 1500 zł, które mogą osiągać wyższe temperatury i są wykonane z materiałów lepszej jakości. Taki grzejnik na podczerwień jest w stanie ogrzać pomieszczenie o powierzchni 6 m². Przy zachowaniu tych parametrów panel grzewczy nie powinien włączać się na dłużej niż 6 godzin w ciągu całego dnia, by utrzymać stałą temperaturę pokojową, także w ciągu mroźnych dni. Decydując się na montaż paneli grzewczych na podczerwień w całym domu, a nie tylko np. w łazience, koszt kompletu będzie wynosił około 3500 zł w mieszkaniu 30 m², a około 17500 zł w domu o powierzchni 150m².

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach: