Fotowoltaika jest jednym z najbardziej znanych sposobów na ekologiczne pozyskiwanie energii elektrycznej. Wskazuje się ją również jako sposób na zmniejszenie wydatków związanych z eksploatacją budynku. Warto tutaj podkreślić, że jest to również rozwiązanie pozwalające zadbać o bezpieczeństwo naszej planety, gdyż energia wytwarzana jest przy pomocy źródeł odnawialnych.

Mimo wielu zalet fotowoltaiki wiele osób nie decyduje się na jej wykorzystanie w swoim domu ze względu na wysokie koszty takiego przedsięwzięcia. Cena rzeczywiście wydaje się wysoka. Warto jednak wiedzieć, że istnieje szereg programów dofinansowań, które pozwalają zaoszczędzić na zakupie i montażu paneli fotowoltaicznych na użytek własnego domu.

Fotowoltaika – co to jest?

Słowo „fotowoltaika” odnosi się do jednej z dziedzin techniki i nauki. Zajmuje się ona zjawiskiem umożliwiającym przetwarzanie światła słonecznego w energię elektryczną. Jest to zatem jedno ze źródeł energii odnawialnej. Nazwa ta stosowana jest także dla samego procesu, w czasie którego tworzy się energia elektryczna. Po raz pierwszy zjawisko fotowoltaiczne zostało zaobserwowane w 1839 roku przez Francuza Alexandra Edmonda Becquerela. Swój wkład w rozwój tej dziedziny miał także inny sławny naukowiec – Albert Einstein, który w jednej ze swoich prac opisał proces związany ze zjawiskiem fotowoltaicznym.

Fotowoltaika dla domu – jakie są jej zalety?

Fotowoltaika w Polsce cały czas się rozwija i cieszy się coraz większym zainteresowaniem wśród inwestorów, zarówno indywidualnych, jak i biznesowych. Dzieje się tak dlatego, że zastosowanie tej technologii niesie ze sobą wiele korzyści. Przede wszystkim wskazuje się na fakt, że taki sposób pozyskiwania energii jest bezpieczny dla naszego środowiska. Co więcej, panele fotowoltaiczne nie generują przy swojej pracy żadnego hałasu oraz mogą być poddane recyklingowi. Przede wszystkim jednak fotowoltaika oznacza dużą opłacalność dla inwestora. Kiedy zwraca się koszt związany z taką instalacją? W przypadku skorzystania z programu dofinansowania fotowoltaiki cała inwestycja zwraca się w ciągu kilku lat – najczęściej wskazuje się okres ok. 5–7 lat (dokładny czas zależy od tego, jakie ogniwa zostały wykorzystane oraz od ich powierzchni). Wskazuje się, że dobrej jakości ogniwa fotowoltaiczne zachowują żywotność nawet do 30 lat. Warto przy tym pamiętać, że fotowoltaika daje naprawdę duże możliwości. Instalacja umożliwia produkcję większej ilości prądu niż może zużyć gospodarstwo domowe. Inwestor jest zatem jednocześnie konsumentem i producentem, czyli tzw. prosumentem. Nadwyżki energii można przesłać do sieci, a w sytuacji, gdy zapotrzebowanie gospodarstwa na energię elektryczną wzrośnie, przesłaną nadwyżkę można odebrać z sieci.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że dla uzyskania pełnej efektywności systemu, panele należy zainstalować w najbardziej nasłonecznionym miejscu. Oczywiście, dzięki możliwości korzystania z promieniowania rozproszonego i rozbitego, instalacja generuje prąd nawet przy częściowej ekspozycji na słońce. Z energii możemy więc korzystać również w mniej słoneczne dni czy nawet zimą. Jednak w tych przypadkach zapotrzebowanie energetyczne może nie zostać pokryte w całości.

Fotowoltaika – dofinansowanie inwestycji

Jednym z głównych pytań dotyczących fotowoltaiki, oprócz tych związanych z opłacalnością i zasadą działania tego systemu pozyskiwania energii jest to, jakie koszty się z nią wiążą. Warto wiedzieć, że istnieje szereg dotacji, których uzyskanie pozwala obniżyć stosunkowo wysoki koszt całej inwestycji. Nasuwa się tu kolejne pytanie – gdzie można otrzymać dotację do fotowoltaiki? Obecnie w całej Polsce realizowane są programy regionalne oferujące dofinansowanie do odnawialnych źródeł energii (OZE), do których należy również fotowoltaika. Jeżeli interesuje nas montaż fotowoltaiki i możliwość skorzystania z dofinansowania, dostępnością poszczególnych programów powinniśmy zainteresować się odpowiednio wcześnie. Jest to o tyle istotne, że środki finansowe przeznaczane na ten cel są z reguły ograniczone, a nabory do programów ogłaszane są okresowo. Przed podjęciem decyzji o montażu instalacji fotowoltaicznej warto zapoznać się z dokładnymi regułami przydzielania dofinansowania w ramach wybranego programu. Przykładem programu, w ramach którego można uzyskać dotację na fotowoltaikę, jest rządowy program „Czyste Powietrze” realizowany przez Wojewódzkie Fundusze Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. W ramach tego programu można również otrzymać dofinansowanie wymiany starych pieców czy kotłów na nowe (o ile spełniają założenia programu), a także docieplenia budynku czy montażu wentylacji mechanicznej z systemem rekuperacji, czyli odzyskiwaniem ciepła. Każdy z tych elementów jest istotny nie tylko ze względu na zapotrzebowanie energetyczne domu, ale także z uwagi na wpływ na otaczające nas środowisko – nie szkodzą mu tak, jak technologie wykorzystywane jeszcze kilka czy kilkanaście lat temu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane lubelskie

• firmy budowlane lubuskie

• firmy budowlane łódzkie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Częstochowa

• firmy budowlane Gdańsk

• firmy budowlane Katowice

Hydrofor jest urządzeniem, które wykorzystuje się w domach jednorodzinnych. Stosowany jest w sytuacji, gdy nie ma możliwości podłączenia budynku do sieci wodociągowej, a wodę pobiera się ze zbiorników bezciśnieniowych (np. z przydomowej studni). Dzięki jego wykorzystaniu w domu można uzyskać odpowiednie ciśnienie wody, które pozwala na codzienne komfortowe korzystanie z instalacji wodnej.

Dobrym rozwiązaniem jest wybór gotowego zestawu, w którym znajduje się zbiornik hydroforowy, pompa hydroforowa oraz przekaźnik ciśnieniowy. Dzięki takiemu połączeniu można uzyskać stabilne ciśnienie wody w domu.

Hydrofory – co to takiego?

Hydrofory to zbiorniki wodno-powietrzne, w których gromadzona jest woda ze studni. Nazwa tego urządzenia pochodzi z języka greckiego od słów hydro i phoros, co można przetłumaczyć jako ‘niosący wodę’.

Woda przekazywana jest ze zbiornika do instalacji wodnej w domu w momencie, gdy jest takie zapotrzebowanie, czyli gdy użytkownik odkręci kurek znajdujący się przy kranie. Hydrofory wyposażone są w wyłącznik ciśnieniowy. Dzięki takiemu rozwiązaniu pompy hydroforowe odpowiedzialne za stabilizację ciśnienia włączają się w sytuacji, gdy jest to faktycznie konieczne (gdy ciśnienie jest za niskie).

Jak działa hydrofor?

Przy domu montuje się zestaw hydroforowy. W zbiorniku wchodzącym w skład tego zestawu znajduje się woda, a nad nią sprężone powietrze (poduszka powietrzna). Kiedy użytkownik odkręca wodę w kranie, zostaje ona wypchnięta do instalacji poprzez powietrze. W momencie, gdy ciśnienie wody spadnie do określonego poziomu, włącza się pompa hydroforowa, która uzupełnia poziom wody. Gdy osiągnie ona właściwy poziom pozwalający na utrzymanie ciśnienia niezbędnego do wypchnięcia wody do instalacji, pompa wyłącza się. Parametry odpowiadające za uruchamianie i wyłączanie pompy są ustalone odgórnie przez producenta urządzenia.

Jaki hydrofor wybrać?

Zestawy hydroforowe można podzielić na trzy rodzaje:

• Tradycyjne – są dostępne w wersji ocynkowanej lub emaliowanej. Dzięki temu, że są produkowane w wersji stojącej poziomej lub pionowej, można wybrać model, który będzie najlepiej odpowiadał warunkom pomieszczenia, w którym ma być ustawiony. Hydrofory tradycyjne zazwyczaj mają kształt walca. Taki zbiornik hydroforowy ma pojemność 100 l lub więcej. Najczęściej wykorzystywane są te o pojemności od 1000 do 1500 l. Do zalet hydroforów tradycyjnych zalicza się przede wszystkim dużą rozpiętość w pojemnościach zbiorników, a także ich dużą wytrzymałość. Dzięki powłoce odpornej na warunki atmosferyczne zbiorniki ocynkowane mogą być montowane również na zewnątrz. Wadą hydroforów tradycyjnych jest konieczność częstej kontroli stanu ciśnienia powietrza znajdującego się w zbiorniku. Z uwagi na to, że powietrze nie jest tutaj niczym oddzielone od wody, należy regularnie uzupełniać jego poziom.
• Membranowe – zbiornik do hydroforu w tym przypadku podzielony jest na dwie części poprzez zamontowaną w nim membranę (przeponę). W przeponie znajduje się woda, a przestrzeń pomiędzy jej powierzchnią a ściankami zbiornika wypełniona jest powietrzem, które wtłacza się pod ciśnieniem. Dzięki temu, że woda nie styka się bezpośrednio ze ściankami zbiornika od środka, zmniejsza się znacznie ryzyko wystąpienia korozji. Hydrofory tego typu są mniejsze od tradycyjnych – mają pojemność 100 l i mniejszą. W odróżnieniu od tradycyjnych instalacji hydroforowych nie trzeba tutaj tak często uzupełniać powietrza. Trzeba jednak pamiętać o kontroli stanu membrany i jej wymianie w razie konieczności.
• O stałym ciśnieniu – taki zestaw składa się z dwóch zbiorników: jednego na wodę i drugiego na powietrze. Do jego prawidłowego działania konieczna jest jednoczesna współpraca sprężarki oraz pompy wody. Hydrofory tego typu umożliwiają uzyskanie stałego ciśnienia wody przy mniejszym zużyciu energii.

Hydrofor – cena urządzenia

Tradycyjny hydrofor do wody, którego pojemność wynosi 300 l, to koszt około 850 zł. Za hydrofor przeponowy, którego pojemność wynosi 100 l, trzeba zapłacić od 300 zł wzwyż. Cena zależy od sposobu wykończenia i montażu zbiornika. Jeżeli chcemy kupić od razu gotowy zestaw hydroforowy, musimy liczyć się z kosztami od ok. 350 zł (przy niewielkich zbiornikach membranowych) do 1500 zł, w zależności od rodzaju mechanizmu oraz materiałów, z jakich są wykonane poszczególne elementy zestawu. Na koszt związany z zakupem hydroforu wpływa także moc i wydajność silnika.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

• firmy budowlane lubelskie

• firmy budowlane lubuskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Bydgoszcz

• firmy budowlane Częstochowa

• firmy budowlane Gdańsk

Wielu osobom zdarza się pomylić wrzosiec z wrzosem ze względu na ich podobieństwo. Po czym poznać wrzośce? Warto dowiedzieć się więcej o tych roślinach i znaleźć dla nich miejsce w swoim ogrodzie.

Wrzosiec będzie na pewno ciekawą ozdobą ogrodu. Roślina ta jest dostępna w wielu odmianach i kolorach, które pozwolą na stworzenie niezwykłej kompozycji. Do jego uprawy trzeba się jednak należycie przygotować.

Co to jest wrzosiec?

Wrzosiec (Erica) to roślina, która należy do rodziny wrzosowatych (Ericaceae), podobnie jak np. wrzosy, azalie, borówki czy kalmie. Wrzośce i wrzosy łączy bardzo bliskie pokrewieństwo. Obie rośliny są do siebie bardzo podobne z wyglądu i przez to często ze sobą mylone. Wrzośce występują naturalnie w Afryce Południowej, a w mniejszym stopniu w Azji i Europie. Wrzośce i wrzosy są roślinami charakterystycznymi dla wrzosowisk, które można odtwarzać w ogrodach przydomowych.

Wrzośce to zimozielone krzewy i krzewinki, które osiągają wysokość około 30–40 centymetrów. Wiosną lub latem, a niekiedy już zimą na roślinie pojawiają się bardzo drobne i liczne kwiaty, które mogą być białe lub różowe. Ciekawostką może być fakt, że wrzośce to rośliny miododajne, a korzeń jednego z gatunków jest używany do produkcji fajek.

Wrzosiec ‒ uprawa, pielęgnacja i rozmnażanie

Uprawa wrzośców nie jest skomplikowana. Kluczem do sukcesu jest w tym przypadku odpowiednie podłoże, a konkretnie jego pH. Gleba, w której będą uprawiane wrzośce, podobnie jak w przypadku innych roślin wrzosowatych powinna być kwaśna. Podłoże nie powinno być mokre ani ciężkie. Planując uprawę wrzośców, najlepiej zaopatrzyć się w specjalny rodzaj podłoża przeznaczony dla roślin wrzosowatych. Oprócz tego należy im zapewnić słoneczne stanowisko, ewentualnie półcień.

Pielęgnacja wrzośców ogranicza się zazwyczaj do ich nawożenia, do którego najlepiej przystąpić na wiosnę. Służą do tego specjalne mieszanki przeznaczone dla wrzośców. Nie należy przesadzać z podlewaniem tych roślin, ponieważ są wrażliwe na nadmiar wilgoci i w przypadku jej nadmiaru mogą zacząć gnić. Rośliny wrzosowate wymagają ściółkowania na przykład przy użyciu kory. Późną jesienią trzeba je okrywać gałązkami roślin iglastych. Każdego roku po przekwitnieniu wrzośce powinny być przycinane, co sprawi, że będą lepiej rosły i utrzymają krzewiasty pokrój. Zaleca się robić to w maju.

Wrzośce rozmnaża się przez podział sadzonek, do czego najlepiej przystąpić z końcem lipca lub początkiem sierpnia. Używa się do tego pędów jednorocznych. Inną metodą jest kopczykowanie, czyli usypywanie niedużego kopca przy podstawie rośliny. Jeśli jednak ktoś nie czuje się na siłach, by robić to samodzielnie, szybciej i prościej będzie zakupić rośliny od zaufanego sprzedawcy.

Wrzośce – odmiany, które warto znać

• Wrzosiec krwisty (Erica carnea) – gatunek wrzośca o wzniesionym pokroju, który osiąga od 10 do 30 centymetrów wysokości. Roślina kwitnie od lutego do kwietnia na biało, różowo lub fioletowo.
• Wrzosiec krwisty „Golden Starlet” (Erica carnea „Golden Starlet”) – ciekawa odmiana wrzośca krwistego, która kwitnie na biało od marca do kwietnia. Roślina osiąga około 15 centymetrów wysokości przy 25 centymetrach szerokości.
• Wrzosiec krwisty „Rubinteppich” (Erica carnea „Rubinteppich”) – szybko rosnąca odmiana o ciemnozielonych liściach, dorastająca do 20 centymetrów wysokości. Kwitnie obficie od lutego do kwietnia – na początku na biało, a potem na różowo.
• Wrzosiec krwisty „Vivelli” (Erica carnea „Vivelli”) – zimozielona krzewinka, która dorasta do 15 centymetrów wysokości i 40 centymetrów szerokości. Wyróżnia się ciekawym, czerwonopurpurowym zabarwieniem kwiatów, które pojawiają się w okresie od stycznia do maja.
• Wrzosiec bagienny „Ken Underwood” (Erica tetralix „Ken Underwood”) – ta odmiana wrzośca kwitnie od czerwca do września na intensywnie różowy kolor o łososiowym odcieniu. Rośnie powoli, osiągając do około 30 centymetrów wysokości. Na uwagę zasługują szarozielone liście o niebieskawym zabarwieniu.
• Wrzosiec darlejski „Kramer Rote” (Erica xdarleyensis „Kramer Rote”) – dorasta do około 50 centymetrów wysokości. Okres jego kwitnienia przypada na marzec i kwiecień. W tym czasie na roślinie pojawiają się drobne rubinowoczerwone kwiaty. Szybko rośnie i może być wykorzystywany jako roślina okrywowa.
• Wrzosiec drzewiasty (Erica arboreta) – jest to jeden z najwyższych gatunków wrzośca, gdyż może dorastać nawet do 2 metrów wysokości. Na roślinie w marcu pojawiają się białe, delikatnie pachnące kwiaty. Drewno tego gatunku służy do wyrabiana fajek.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane łódzkie

• firmy budowlane małopolskie

• firmy budowlane mazowieckie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Katowice

• firmy budowlane Kielce

• firmy budowlane Kraków

Drzewka ozdobne to jedna z ważniejszych grup roślin w ogrodach. Dzięki nim przestrzeń nabiera uroku i lekkości. Drzewka i krzewy ozdobne sprawiają, że kiedy tylko jest okazja, domownicy chętniej przebywają na zewnątrz niż w domu. Jakie gatunki są najbardziej cenione?

Krzewy i drzewka ozdobne to nieodzowny element pięknego ogrodu. Zachwycają pięknymi kwiatami, ciekawymi liśćmi lub nietypowym pokrojem. Warto poznać je bliżej i znaleźć dla nich miejsce w swoim ogrodzie.

Drzewka ozdobne – jaką funkcję pełnią w ogrodach?

Drzewa i krzewy ozdobne to ważne elementy ogrodowych kompozycji. Są często sadzone jako rośliny soliterowe, a także w grupach lub w połączeniu z innymi gatunkami roślin ozdobnych. Czasami takie rośliny są sadzone w miejscach o charakterze reprezentacyjnym, na przykład w strefie przed wejściem do domu, gdzie witają gości, robiąc dobre pierwsze wrażenie. W większych ogrodach projektuje się aleje i szpalery z ich udziałem. Wszystko zależy od inwencji projektanta lub właściciela ogrodu.

Drzewka ozdobne na pniu

Małe drzewka ozdobne są idealne do niedużych ogrodów. Rośliny pienne powstają przez zaszczepienie drzewa lub krzewu na innej roślinie. Popularne gatunki drzewek ozdobnych szczepionych na pniu to między innymi:

• Wierzba całolistna „Hakuro-nishiki” (Salix integra „Hakuro-nishiki”) – silnie rosnący krzew, który ma bardzo ciekawe, delikatnie różowe, a następnie białozielone liście oraz koronę o kulistym pokroju.
• Lilak Meyera „Palibin” (Syringa meyeri „Palibin”) – niezwykła odmiana bzu o regularnym, półkolistym pokroju. Kwitnie obficie w maju i czerwcu, obsypując roślinę liliowo-różowymi i pachnącymi kwiatami. Dorasta do 1,5–1,8 metra wysokości.
• Sosna górska „Winter Gold” (Pinus mugo „Winter Gold”) – przykład rośliny iglastej, która jest dostępna w formie piennej. Może dorastać do 50 centymetrów wysokości, a szczepiona zazwyczaj do około 60–80 centymetrów, zależnie od wysokości szczepienia. Jej igły zmieniają barwę – latem są zielone, a zimą złocistożółte.

Drzewa ozdobne liściaste

Drzewa liściaste ozdobne będą ciekawym urozmaiceniem kolorystycznym przestrzeni ogrodu. Takie rośliny prezentują się dobrze, kiedy ich tłem są egzemplarze o stonowanym, jednolitym ubarwieniu.

• Klon jawor „Esk Sunset” (Acer pseudoplatanus „Esk Sunset”) – drzewo ozdobne dorastające od 5 do 10 metrów wysokości. Na uwagę zasługują zmieniające barwę liście – początkowo lekko żółtawe, potem różowe, a w końcu kremowe urozmaicone przez ciemnozielone plamy. Spód liści jest purpurowy, co daje niezwykły efekt wizualny.
• Brzoza brodawkowata „Purpurea” (Betula pendula „Purpurea”) – ta odmiana brzozy dorasta do 10 metrów wysokości. Młode liście mają kolor ciemnoczerwony, z czasem stają się purpurowe, a na jesieni brązowe.
• Ambrowiec amerykański (Liquidambar styraciflua) – drzewo ozdobne o niezwykłych liściach przypominających gwiazdy. Dorasta do 20 metrów wysokości. Jesienią liście mogą przebarwiać się na żółto lub czerwono.

Drzewa ozdobne kwitnące

Kwitnące drzewa ozdobne zachwycają zwłaszcza w porze kwitnienia. Warto zrobić dla nich miejsce w ogrodzie, ponieważ stworzą w nim wyjątkowy, romantyczny klimat.

• Magnolia „Galaxy” (Magnolia „Galaxy”) – odmiana magnolii o kolumnowym pokroju, dorastająca do 7 metrów wysokości i 3 metrów szerokości. Kwiaty pojawiają się przed rozwojem liści od kwietnia do maja. Są pachnące, duże i mają intensywny różowy kolor.
• Głóg pośredni „Paul’s Scarlet” (Cratageus x media „Paul’s Scarlet”) – niewielkie drzewko ozdobne z kwiatów. Osiąga od 4 do 6 metrów wysokości. Jego piękne ciemnoczerwone kwiaty pojawiają się w maju i czerwcu.
• Złotokap pospolity (Laburnum anagyroides) – niewielkie drzewko ozdobne, które dorasta do około 4 metrów wysokości i 2 metrów szerokości. Ma spektakularnie prezentujące się żółte kwiaty, zebrane w podłużne grona.

Drzewa iglaste ozdobne przez cały rok

Ozdobne drzewa iglaste pozwalają cieszyć się ich urokami przez cały rok. Różnią się pokrojem, barwą igieł i szyszkami. Sprawdzą się w każdym ogrodzie.

• Sosna limba „Compacta Glauca” (Pinus cembra „Compacta Glauca”) – odmiana sosny, która dorasta do około 3 metrów wysokości. Ma piramidalny pokrój, a jej pędy skierowane są ku górze. Zwraca uwagę ciekawym, niebieskozielonym zabarwieniem igieł.
• Świerk pospolity „Acrocona” (Picea abies „Acrocona”) – odmiana, która po 30 latach osiąga około 4 metrów wysokości. Ma charakterystyczne szyszki, które wiosną są zabarwione na czerwono.
• Cis pospolity „Summergold” (Taxus baccata „Summergold”) – odmiana odznaczająca się krzaczastym pokrojem, powolnym wzrostem oraz igłami w złocistożółtym kolorze. W ciągu 10 lat osiąga około 80 centymetrów wysokości.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane podlaskie

• firmy budowlane pomorskie

• firmy budowlane śląskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Poznań

• firmy budowlane Radom

• firmy budowlane Rybnik

Begonia to roślina obejmująca bogactwo gatunków. W uprawie spotyka się wiele ciekawych odmian, które pozwalają na stworzenie różnorodnych kompozycji. Co warto wiedzieć o pielęgnacji begonii?

Przed przystąpieniem do uprawy begonii należy przede wszystkim dowiedzieć się, w jakich warunkach czuje się ona najlepiej. Sprawdź, jak pielęgnować begonię, żeby świetnie się rozwijała i pięknie prezentowała.

Begonia – ogólna charakterystyka

Begonia to określenie rodzaju roślin z rodziny begoniowatych (Begoniaceae), do którego zalicza się ponad tysiąc gatunków roślin. Można je spotkać w tropikach, a najwięcej gatunków występuje w Ameryce Południowej. Begonie to rośliny rozdzielnopłciowe o naprzemiennie ułożonych liściach, których blaszki nie są idealnie symetryczne. Ich ścięcie ma różne kąty u nasady i to właśnie tej anomalii begonia zawdzięcza swoją drugą nazwę – ukośnica. Jeśli chodzi o pokrój, to można spotkać zarówno gatunki niewielkie, dorastające do kilku centymetrów, jak i okazy kilkumetrowe. Oczywiście gatunki uprawiane jako ozdobne są zdecydowanie niższe. Ze względu na dużą różnorodność gatunkową trudno jest przedstawić jednoznaczną charakterystykę begonii. Decydując się na jej uprawę, najlepiej po prostu poznać jej najczęściej hodowane odmiany. Warto wiedzieć, że wyróżnia się dwie grupy begonii – ozdobne z liści oraz ozdobne z kwiatów.

Begonia – uprawa, pielęgnacja i rozmnażanie

Begonie nie są trudne w uprawie. Najlepsza jest dla nich lekka i przepuszczalna gleba o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie. Begonie uprawia się głównie w pomieszczeniach, ponieważ optymalną temperaturą jest dla nich około 15℃. Niektóre gatunki nadają się jednak do uprawy w gruncie. Begonie lubią światło, dlatego najlepiej przygotować dla nich miejsce na dobrze oświetlonym parapecie. Pielęgnacja begonii polega głównie na jej podlewaniu. Begonie ozdobne z liści mają większe wymagania dotyczące wilgotności niż begonie ozdobne z kwiatów. Najlepiej podlewać je dwa razy w tygodniu, a zimą raz na tydzień. Co 2–3 lata begonia powinna zostać przesadzona do większej doniczki. Wiosną i latem gatunki kwitnące należy nawozić.

Sposób rozmnażania begonii różni się w zależności od gatunku. Znaczna część odmian może być rozmnażana przez sadzonki pędowe, które pozyskuje się z łodygi. Niektóre odmiany można także rozmnażać przez podział kęp lub bulw, rzadziej przez nasiona. Odmiany o ozdobnych liściach rozmnaża się przez sadzonki liściowe. Jest to jednak dość długotrwały i skomplikowany proces i dlatego większość osób decyduje się na zakup gotowych sadzonek.

Begonia – popularne gatunki

• Begonia bulwiasta (Begonia x tuberhybrida) – ten gatunek begonii może osiągać około 30 centymetrów wysokości. Ma charakterystyczne, ząbkowane, niesymetryczne liście o sercowato-lancetowatym kształcie. Kwitnie od maja do września na biało, różowo, pomarańczowo, żółto lub czerwono. Może być uprawiana zarówno w pojemnikach, jak i w gruncie, jednak jej bulwy wymagają wykopywania na zimę i przechowywania w pomieszczeniu.
• Begonia wisząca (Begonia x tuberhybrida pendula) – to grupa begonii o przewieszających się pędach, dzięki którym prezentuje się niezwykle malowniczo w podwieszanych pojemnikach.
• Begonia smocza (Begonia dragoni) – ten gatunek może być uprawiany zarówno w pojemniku, jak i w gruncie. Dorasta nawet do 70 centymetrów wysokości. Jej kwiaty są dorodne i można je podziwiać od maja do listopada. Występują w kolorze czerwonym lub różowym.
• Begonia królewska (Begonia rex) – wielką ozdobą tego gatunku begonii są jej niezwykle barwne liście w kolorach od purpurowego po ciemnozielonosrebrny. Liście są na ogół dwubarwne i prezentują się bardzo efektownie. Roślina osiąga około 30 centymetrów wysokości lub więcej, w zależności od odmiany.
• Begonia koralowa (Begonia maculata) – gatunek begonii o dużych, podłużnych i ozdobnych liściach z charakterystycznymi białymi plamkami. Kwiaty mogą być białe lub czerwone i są zebrane w grona. W warunkach naturalnych roślina osiąga wysokość nawet do 2 metrów.
• Begonia stale kwitnąca (Begonia x semperflorens) – ten gatunek dorasta do około 10–20 centymetrów. Kwitnie na biało, różowo lub czerwono od czerwca do września, a w cieplejszym klimacie jeszcze dłużej. Może być sadzona na rabatach w formie obwódek, a także w pojemnikach. Roślina ta ma wiele pomniejszych odmian.
• Begonia boliwijska (Begonia boliviensis) – begonia o rozłożystym, zwisającym pokroju. Uprawiana w pojemnikach będzie ciekawą ozdobą tarasu lub balkonu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane podkarpackie

• firmy budowlane podlaskie

• firmy budowlane pomorskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Olsztyn

• firmy budowlane Poznań

• firmy budowlane Radom

Funkia to przykład rośliny, która będzie świetnie wyglądać w wielu ogrodach. Na rynku dostępne są liczne odmiany, które różnią się od siebie wyglądem i właściwościami. Co warto o nich wiedzieć?

Każda funkia jest inna. Różnią się one od siebie głównie wielkością i zabarwieniem liści. Mogą mieć także odmienne wymagania, które warto poznać przed podjęciem decyzji i ich uprawie.

Czym charakteryzuje się funkia?

Funkia (Hosta) to rodzaj roślin, do którego zalicza się około 40 gatunków. Funkie należą do rodziny szparagowatych (Asparagaceae) i pochodzą z Azji, a konkretnie z terenów Chin i Japonii. Z uwagi na swój urok funkie są jednymi z najchętniej uprawianych roślin ogrodowych. W zależności od gatunku i odmiany mają różne rozmiary. Niektóre z nich tworzą rozłożyste kępy osiągające nawet powyżej 1 metra wysokości, inne z kolei nie dorastają nawet do 10 centymetrów. Różnice dotyczą też zabarwienia liści funkii. Gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne charakteryzują się różnymi tonacjami zieleni i wzorami na liściach. Na liściach funkii można spotkać takie odcienie zieleni jak żółty, niebieskawy, a nawet biały. Kształt liści funkii również różni się w zależności od gatunku. Funkia ogrodowa może mieć liście owalne, jajowate, lancetowate, sercowate, a nawet okrągłe. Kwiaty funkii mają kształt dzwonkowaty i mogą być białe lub fioletowe. Ukwiecenie nie jest spektakularne, jednak w połączeniu z ozdobnymi liśćmi prezentuje się bardzo ciekawie. Kwiaty pojawiają się na roślinie latem ‒ od czerwca do września, w zależności od odmiany.

Funkie w ogrodzie – uprawa

Większość gatunków funkii preferuje miejsca zacienione i wilgotne. Stanowisko do uprawy tej rośliny powinno znajdować się w miejscu zacisznym i osłoniętym od wiatru. Gleba powinna być żyzna i próchniczna, o lekko kwaśnym odczynie (optymalne pH dla funkii wynosi 6). Jednak każdy gatunek czy odmiana może mieć nieco inne wymagania, które warto dokładnie sprawdzić przed posadzeniem. Niektóre funkie będą się czuły całkiem dobrze na słońcu, choć ogólnie są to rośliny, które preferują cień.

Pielęgnacja funkii

Istotnym aspektem pielęgnacji funkii jest ich podlewanie. Warto wiedzieć, że nie powinno się tego robić z góry, ponieważ słońce może wówczas wypalać dziury w ich liściach. U niektórych odmian funkii liście pokryte są woskowym nalotem – woda może przyczynić się do jego zmywania, przez co mogą one stracić swój kolor. Aby ograniczyć utratę wilgoci i składników pokarmowych, należy stosować ściółkowanie. Wiosną i latem dobrze jest użyć nawozu wieloskładnikowego. Warto także pomyśleć o ochronie przed ślimakami, które bardzo lubią funkie. Hosty można przesadzać praktycznie przez cały sezon, jednak ziemia nie może być zamarznięta. Podobnie sprawa wygląda przy rozmnażaniu, choć w tym przypadku najlepiej wybrać okres wiosenny lub jesienny.

Funkia – odmiany, które warto znać

• Funkia „Empress Wu” (Hosta „Empress Wu”) – jest to gatunek olbrzymi, dorastający do około 150 centymetrów wysokości i 250 centymetrów szerokości. Na jej uprawę trzeba zatem przeznaczyć sporo miejsca. Kwitnie w czerwcu na bladoróżowo. Ma ciemnozielone, mięsiste liście.
• Funkia „Fortunei Albopicta” (Hosta „Fortunei Albopicta”) – funkia o niezwykłych, dużych liściach, które wiosną są kremowożółte, a latem zielenieją. Mają charakterystyczny zielony brzeg. Ta odmiana dorasta do 50 centymetrów wysokości. Kwitnie w czerwcu i lipcu na fioletowo. Kwiaty delikatnie pachną.
• Funkia „Frances Williams” (Hosta „Frances Williams”) – dorasta do 90 centymetrów, tworząc bujne kępy. Liście są pomarszczone i niebieskozielone. Białe kwiaty pojawiają się w lipcu i sierpniu.
• Funkia „Gold Standard” (Hosta „Gold Standard”) – funkia o żółtozielonych liściach z ciemnozieloną obwódką, które latem stają się jasnożółte. Kwiaty w kolorze lawendowym pojawiają się w czerwcu i lipcu. Dorasta do 60 centymetrów wysokości.
• Funkia „White Feather” (Hosta „White Feather”) – odmiana określana jako funkia biała, ponieważ ma charakterystyczne, jasnokremowe liście. Może dorastać do 50 centymetrów wysokości. Kwitnie od lipca do sierpnia na lawendowy kolor.
• Funkia falista „Mediovariegata” (Hosta undulata „Mediovariegata”) – osiąga wysokość do 50 centymetrów. Kwitnie od czerwca do lipca na fioletowo. Liście tej hosty są dwubarwne – zielone na brzegach i białe w środku, charakterystycznie poskręcane.
• Funkia sina (Hosta sieboldiana) – bujny gatunek o niebieskawozielonych liściach. Dorasta nawet do 1 metra wysokości. Kwiaty tej hosty są białe i pojawiają się w lipcu. Idealnie nadaje się do ciekawych zestawień kolorystycznych, jako tło dla innych roślin.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane mazowieckie

• firmy budowlane opolskie

• firmy budowlane podkarpackie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Kraków

• firmy budowlane Lublin

• firmy budowlane Olsztyn

Strelicja królewska to roślina o wspaniałych kwiatach. Prezentuje się niezwykle okazale, jednak by móc cieszyć się jej walorami, należy najpierw dokładnie poznać tajniki jej uprawy i stosować się do nich. Dzięki temu będzie można zapewnić roślinie wszystko, czego potrzebuje.

Egzotyczne rośliny, takie jak strelicja królewska, są coraz chętniej uprawiane w naszych mieszkaniach. Ich uprawa nie jest jednak łatwym zadaniem, gdyż wymaga stosowania się do ściśle określonych zasad. Warto je poznać przed podjęciem decyzji o uprawie strelicji na własną rękę.

Strelicja królewska – co to takiego?

Roślina o wdzięcznej nazwie strelicja królewska (Strelitzia reginae) należy do rodziny strelicjowatych (Strelitziaceae). Pochodzi z Afryki Południowej, gdzie można ją spotkać przy brzegach rzek. Strelicja jest byliną, która może dorastać nawet do 1,5 metra wysokości. Taką długość osiągają jej intensywnie zielone liście ‒ ich blaszki mają około 30 centymetrów szerokości i nawet 70 centymetrów długości, a ogonki dorastają do 1 metra. Strelicję królewską nazywa się także rajskim ptakiem z uwagi na jej charakterystyczne pomarańczowe kwiaty z granatowymi pręcikami, które można podziwiać od lutego do maja. Owoce strelicji są skórzaste i suche z pomarańczowymi wypustkami. W ich wnętrzu znajduje się wiele nasion.

Strelicja królewska – uprawa

Strelicja królewska to roślina, która nie jest spektakularnie wysoka, jednak ma tendencję do rozrastania się wszerz. Ma solidny system korzeniowy i wytwarza dużo odrostów. Z tego powodu trzeba pomyśleć o odpowiednio dużej donicy, w której będzie mogła swobodnie się rozwijać. Warto wiedzieć, że strelicję zalicza się do gatunków żarłocznych, ponieważ ma wysokie wymagania pokarmowe. Podłoże do uprawy strelicji musi być dość zasobne i ciężkie, żyzne i najlepiej gliniaste. Na dnie donicy, w którym muszą znaleźć się liczne otwory, powinna zostać ułożona warstwa drenażu, która ochroni korzenie rośliny przed gniciem. Do tego celu można użyć keramzytu, który zakupimy na przykład w kwiaciarni. Strelicja w doniczce wymaga także dostępu do światła. Najlepszym miejscem będzie dla niej parapet o wystawie wschodniej lub zachodniej. Można ją również postawić w pobliżu okna wychodzącego na południe. Latem można ją wynieść na taras lub balkon, a nawet posadzić w ogrodzie. Miejsce, w którym strelicja znajdzie się na zewnątrz, powinno być zaciszne, aby jej liście nie zostały połamane przez wiatr. Co więcej, strelicja nie powinna dotykać innych roślin, ponieważ mogą one postrzępić jej delikatne liście.

Pielęgnacja strelicji królewskiej

Ze względu na duże wymagania pokarmowe strelicję królewską należy regularnie nawozić w czasie okresu wegetacji. Powinno się to robić co dwa tygodnie, najlepiej przy pomocy nawozu do roślin o ozdobnych liściach, który zawiera dużą ilość mikroelementów. Nie może to być nawóz organiczny ani azotowy, gdyż zamiast pomóc strelicji, może jej jedynie zaszkodzić i spowodować, że będzie słabiej kwitła. Co kilka lat koniecznie trzeba roślinę przesadzić do większej doniczki. Strelicja przechodzi jesienią w okres spoczynku i warto mieć to na uwadze przy jej podlewaniu, które w tym okresie powinno zostać ograniczone. Nie należy jednak dopuścić do przesuszenia bryły korzeniowej. Przez resztę roku można strelicję podlewać zdecydowanie bardziej obficie. Na czas spoczynku trzeba roślinę przenieść w chłodniejsze miejsce ‒ optymalna temperatura to 10‒15℃. W połowie stycznia można ją z powrotem ustawić w pomieszczeniu, w którym znajdowała się wcześniej. Okres spoczynku to czas na regenerację strelicji przed kolejnym kwitnieniem. Gwarantuje on obfitość kwiatów, natomiast jeśli się go nie przeprowadzi, to roślina może nawet wcale nie zakwitnąć. Strelicje lubią wilgoć w powietrzu, dlatego nie powinny stać w pobliżu kaloryfera. Znacznie lepszym pomysłem będzie ustawienie jej w sąsiedztwie nawilżacza powietrza. W lutym można zacząć strelicję podlewać bardziej obficie, a także wrócić do nawożenia.

Jak rozmnażać strelicję?

Najprostszym sposobem rozmnażania strelicji jest podział rośliny, ale można to zrobić także, wysiewając jej nasiona. Wcześniej trzeba je moczyć przed dzień lub dwa. Ziemia, do której mają zostać wysiane nasiona strelicji, musi być wystarczająco wilgotna i odkażona. Odpowiedni termin siewu to okres od lutego do października. Młode siewki należy pikować, a gdy będą większe, trzeba je przesadzić do właściwych doniczek. Warto wiedzieć, że samodzielnie wyhodowane strelicje zakwitną po 3–4, a czasem dopiero po 7 latach.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane lubelskie

• firmy budowlane lubuskie

• firmy budowlane łódzkie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Częstochowa

• firmy budowlane Gdańsk

• firmy budowlane Katowice

Drzwi przesuwne powstały z myślą o małych wnętrzach, w których pojawia się problem podczas otwierania zwykłego skrzydła drzwiowego. System drzwi przesuwnych pozwala lepiej wykorzystać wolną przestrzeń i urządzić ją w ciekawszy sposób. Jest to rozwiązanie, które pasuje do praktycznie każdego stylu aranżacji wnętrz.

Drzwi przesuwne pełnią wiele funkcji, znacznie więcej niż w przypadku drzwi standardowych. Drzwi przesuwne szklane mogą być świetną ozdobą, a jednocześnie pełnić rolę parawanu, który w każdej chwili można rozsunąć. Taki system znajdzie zastosowanie nie tylko w pomieszczeniu, ale również w szafie czy łazience.

Drzwi przesuwne – zalety i wady

Drzwi przesuwne mogą być wykorzystane na różne sposoby. W modnych wnętrzach zastępują tradycyjne drzwi wahadłowe, w innych funkcjonują jako wykończenie szafy wnękowej. Zanim zdecydujemy się na taki mechanizm należy poznać jego mocne i słabe strony. Jeśli chodzi o zalety, system drzwi przesuwnych jest warty wykorzystania, ponieważ:

● pozwala zaoszczędzić miejsce – wymaga mniej wolnej przestrzeni niż tradycyjne drzwi,

● może pełnić funkcję parawanu, który w dowolnej chwili zasuwa się i otwiera,

● dzieli pomieszczenia na konkretne strefy – oddziela kuchnię od salonu, sypialnię od garderoby czy sypialnię od salonu,

● potrafi nadać wnętrzu określony charakter – drzwi przesuwne drewniane są idealne do wnętrz w klimacie rustykalnym, wiejskim czy retro, a drzwi przesuwne szklane są elementem wyróżniającym aranżację w stylu loft,

● ozdobiony ciekawym akcentem staje się atrakcyjną dekoracją wnętrza,

● w formie oszklonej jako wyjście na balkon czy taras dostarcza dużą ilość światła do pomieszczenia,

● stanowi ułatwienie dla osób niepełnosprawnych,

● montaż tego typu drzwi jest stosunkowo łatwy.

Drzwi przesuwne mają też słabe strony, takie jak:

● system naścienny zajmuje sporą część ściany, na której jest mocowany, dlatego nie można jej użyć jako miejsce na meble, czy zawiesić obrazów,

● drzwi przesuwnych nie można zamocować do podwieszanych sufitów ze względu na duży ciężar,

● trudno jest dopasować wygląd drzwi przesuwnych do pozostałych, tradycyjnych drzwi w całym domu,

● szklane drzwi podczas montażu i użytkowania są narażone na rozbicie,

● montaż ciężkich skrzydeł drzwiowych na ściance z karton-gipsu wymaga dodatkowego wzmocnienia (jeśli nie zostaną stabilnie zamontowane, mogą spaść i narazić domowników na niebezpieczeństwo).

Z czego składa się system drzwi przesuwnych?

W zależności od rodzaju, drzwi przesuwne mają w komplecie różne elementy montażowe. W standardowym systemie mocowanym do ściany znajdziemy prowadnice do drzwi przesuwnych (najczęściej z aluminium) mocowane do ściany, sufitu lub w przypadku ciężkich skrzydeł także do podłogi, skrzydło drzwiowe (z drewna, płyty, luster czy szkła), wózki – umożliwiają poruszanie się drzwi (z systemem kulkowym lub rolkowym), ograniczniki (pozwalają zachować pion, ułatwiają zamykanie i otwieranie) czy paski z włosiem tłumiące uderzenie drzwi o boczne ścianki (w przypadku montażu w szafie).

Drzwi przesuwne – rodzaje

Montaż drzwi przesuwnych różni się w zależności od rodzaju mechanizmu. Najpopularniejsze są drzwi przesuwne naścienne. Są mocowane za pomocą prowadnic przylegających do ściany. W taki sposób często wykończone są szklane drzwi przesuwne. Innym rodzajem są drzwi przesuwne dwuskrzydłowe – są one dobrym rozwiązaniem w przypadku szerokiego przejścia, ale wymagają odpowiedniej ilości wolnej przestrzeni na ścianie. Rzadziej spotyka się drzwi przesuwne chowane w ścianę. Jest to układ praktyczny – nie wymaga pozostawienia wolnej ściany, ale potrzebuje bardziej skomplikowanej konstrukcji (wykucie w murowanej ścianie otworu lub dobudowanie ścianki z karton-gipsu). Do oddzielenia pomieszczeń najczęściej wybiera się drzwi przesuwne drewniane, a do montażu w szafach drzwi przesuwne na wymiar, dzięki którym garderobę można wykonać praktycznie w każdym miejscu. Z kolei drzwi przesuwne harmonijkowe to rozwiązanie jeszcze bardziej uniwersalne niż klasyczne drzwi przesuwne – skrzydło składa się w harmonijkę, dlatego nie wymaga pozostawienia wolnego miejsca przy ścianie, do otwierania nie jest potrzebna duża przestrzeń.

Gdzie zamontować drzwi przesuwne?

System skrzydła przesuwającego się wzdłuż ściany ma wiele zastosowań. Często wykorzystuje się je jako drzwi przesuwne do szafy, dzięki czemu nie musimy martwić się, że drzwiczki mebla będą kolidować z innymi rzeczami. Równie popularne są drzwi przesuwne do pokoju. Stosowane są w celu optymalnego zagospodarowania niewielkiej przestrzeni. Drzwi przesuwne pokojowe w formie przeszklonej wprowadzą do wnętrz dużą ilość światła. Praktycznym rozwiązaniem są drzwi przesuwne do łazienki, gdy klasyczne drzwi kolidowałyby z innymi elementami wnętrza. Gdzie jeszcze sprawdzą się drzwi przesuwne wewnętrzne? Dobrą propozycją są na pewno drzwi przesuwne do garderoby, które oddzielają strefę przechowywania od pomieszczenia. Można zamontować na nich duże lustro, które optycznie powiększy i rozjaśni pokój. Mechanizm drzwi przesuwnych jest cichy i łatwy w montażu. Modnie prezentują się też drzwi przesuwne w kuchni – nadają aranżacji sielski lub loftowy klimat. Dzięki nim otwarta strefa kuchenna podczas gotowania może być zamknięta, ograniczając rozchodzenie się zapachów po całym domu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane lubuskie

• firmy budowlane łódzkie

• firmy budowlane małopolskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Gdańsk

• firmy budowlane Katowice

• firmy budowlane Kielce

Bateria termostatyczna to urządzenie, które montowane jest w kuchni lub w łazience (pod prysznicem, nad umywalką lub wanną). Za jej zamontowaniem przemawia wiele argumentów. Warunkiem jej sprawnego działania jest odpowiednia instalacja grzewcza w domu. Dlaczego warto wybrać baterię termostatyczną?

Jeżeli podczas użytkowania wanny czy prysznica czujesz, że woda ciągle zmienia temperaturę, warto rozważyć wymianę dotychczasowej baterii na termostatyczną. Jest to bateria, która doskonale kontroluje temperaturę wody. Urządzenie to zyskuje coraz większą popularność w polskich domach, co wynika z realnych korzyści płynących z jej użytkowania.

Co to jest bateria termostatyczna i jak działa?

Bateria termostatyczna to urządzenie montowane w łazience (pod prysznicem, nad umywalką, bidetem lub wanną) albo w kuchni, które kontroluje temperaturę, dając możliwość jej regulacji. Bateria gwarantuje, że temperatura wody ustawiona przez użytkownika pozostaje stała przez cały czas kąpieli, niezależnie od tego, jak w tym czasie będzie zmieniać się ciśnienie i temperatura wody w instalacji. Taki mechanizm działania znacząco podnosi komfort oraz bezpieczeństwo kąpieli. O ile nagły kontakt z zimną wodą można traktować jedynie jako wykroczenie poza strefę komfortu, to wrzątek może już wyrządzić krzywdę użytkownikowi.

Bateria termostatyczna najczęściej stosowana jest w łazienkach, ale istnieją również baterie termostatyczne do wykorzystania w kuchni.

Rodzaje baterii z termostatem

Na rynku istnieje wiele rodzajów baterii termostatycznych. Najbardziej popularna jest bateria prysznicowa z termostatem oraz baterie wannowe termostatyczne, również z przełącznikiem wanna-natrysk. Istnieją również baterie z termostatem przeznaczone do umywalek, bidetów oraz kuchni. Klienci mogą wybierać pomiędzy zewnętrzną lub podtynkową wersją baterii. W przypadku montażu baterii podtynkowej z termostatem należy pamiętać, że musi się on odbyć przed położeniem płytek. Takie baterie nie wymagają specjalnej konserwacji, gdyż praktycznie w całości są zabudowane. Natomiast użytkowanie baterii natynkowej wymaga regularnej pielęgnacji specjalnymi środkami.

Bateria z termostatem – minusy i plusy

Zaletą baterii termostatycznej jest prosta obsługa urządzenia, która ogranicza się tylko do jednorazowego ustawienia wybranej temperatury na jednym pokrętle oraz siły strumienia wody na drugim. Bateria dba o oszczędne zużycie wody. Strumień o żądanej temperaturze płynie już po 3–4 sekundach, a w modelach najwyższej klasy nawet po sekundzie. Straty wody są zatem mniejsze w porównaniu do tradycyjnych baterii, które nie są wyposażone w termostat. Bateria termostatyczna zapewnia również bezpieczeństwo użytkowania, gdyż uniemożliwia gwałtowne zmiany temperatur. Raz ustawiona temperatura będzie utrzymywać się na zadanym poziomie do końca kąpieli pod prysznicem lub w wannie. Co więcej, nawet przez długi okres użytkowania baterii jej obudowa nie nagrzewa się od ciepłej wody, co jeszcze bardziej poprawia bezpieczeństwo korzystania z niej. Może to być istotne szczególnie w przypadku dzieci, osób starszych i niepełnosprawnych.

Jedyną wadą baterii termostatycznej jest jej stosunkowo wysoka cena. W dużej mierze zależy ona od producenta. Istnieje jeszcze jedno ograniczenie, o którym warto wiedzieć. Jeśli za system ogrzewania w domu odpowiada kocioł dwufunkcyjny, elektryczny lub gazowy podgrzewacz przepływowy, to bateria termostatyczna nie przyniesie nam żadnych korzyści. Z tymi urządzeniami bateria termostatyczna nie funkcjonuje właściwie. W momencie odkręcenia kranu termostat otwiera maksymalnie dopływ gorącej wody w celu jak najszybszego uzyskania nastawionej temperatury. To natomiast wymusza pracę urządzenia z maksymalną mocą. W przypadku baterii z termostatem powoduje to, że podaje ona wodę o wyższej temperaturze niż nastawił użytkownik. Na skutek tego termostat zamyka dopływ gorącej wody, co przyczynia się do zgaśnięcia płomienia na palniku kotła bądź podgrzewacza.

Czy warto kupić baterię z termostatem?

Analizując zalety szerokiego zastosowania, wiele przemawia za tym, że warto zainwestować w kupno baterii termostatycznej. Po pierwsze, zapewnia ona bezpieczeństwo podczas użytkowania wody. Po drugie, potrzeba mniej energii do jej ogrzania. W przypadku innych baterii użytkownik musi czekać na ciepłą wodę kilkanaście lub kilkadziesiąt sekund, marnując przez to sporą ilość wody i energii. To zdecydowany argument przemawiający za tym, że warto rozważyć kupno baterii termostatycznej.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane pomorskie

• firmy budowlane śląskie

• firmy budowlane świętokrzyskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Radom

• firmy budowlane Rybnik

• firmy budowlane Rzeszów

Czyszczenie fug, szczególnie w miejscach mocno wilgotnych, to zabieg, który powinien być wykonywany regularnie. Istnieje wiele środków chemicznych i urządzeń, a także domowych sposobów, które pomagają w walce z osadami.

Brud gromadzący się na fugach trzeba regularnie czyścić, w przeciwnym razie zbiera się tam bardzo dużo bakterii. Panująca w łazience wilgoć w połączeniu z chropowatą, trudną do czyszczenia fugą, nie tylko potęguje zabrudzenia, ale może doprowadzić do tego, że na fugach pojawi się pleśń i grzyb. Warto znać sposoby, aby temu zapobiec. Jak i czym wyczyścić fugi?

Środki do czyszczenia fug

Istnieje wiele środków do czyszczenia fug, które powinny być używane zgodnie z zaleceniami producenta. Przeważnie zaleca się nałożenie preparatu na fugi i pozostawienie na 40–60 minut. Po upływie tego czasu należy jeszcze wyszorować fugi szczotką (możemy do tego użyć np. starej szczoteczki do zębów, najlepiej półtwardej lub miękkiej), a następnie spłukać preparat wodą. Nanotechnologia zastosowana w tego typu produktach pozwala na szybkie i łatwe usuwanie zabrudzeń fug. Po zmyciu produkt pozostawia powłokę, która chroni płytki oraz fugi. Przy stosowaniu tego typu środków do czyszczenia fug należy zachować ostrożność, gdyż zazwyczaj nie są one przyjazne dla skóry, a także materiałów takich jak drewno, tekstylia i metale.

Urządzenie do czyszczenia fug

Do usuwania zanieczyszczeń można wykorzystać specjalne urządzenie parowe do czyszczenia fug. Mycie fug parą jest wyjątkowo proste i szybkie, a co najważniejsze skuteczne. Co więcej, nie używamy do tego żadnych środków chemicznych. Przy okazji ograniczone jest zużycie wody. Oprócz mycia fug parownica świetnie radzi sobie z czyszczeniem kabiny prysznicowej oraz ceramiki łazienkowej.

Innym urządzeniem, które idealnie nadaje się do czyszczenia fug, jest szczotka elektryczna. Może mieć regulowaną rączkę oraz różne końcówki, które z łatwością dotrą we wszystkie zakamarki. W tym wypadku stosujemy wybrany środek do czyszczenia fug, wspomagając się szczotką.

Czym jeszcze wyczyścić fugi? Można wykorzystać wiertarkę lub wkrętarkę, jeżeli posiadamy ją w domu, tym samym oszczędzając na kupnie kolejnego urządzenia. Potrzebna będzie jedynie dodatkowa nasadka ze szczotką. Napęd wiertarki czy wkrętarki sprawi, że skutecznie wyczyścimy wszystkie spoiny. Wielofunkcyjna nasada sprawdzi się nie tylko do czyszczenia fug, ale przyda się do każdej szczeliny w domu.

Jak wyczyścić fugi? Domowe sposoby

Oprócz specjalistycznych preparatów do czyszczenia fug równie skuteczne mogą okazać się sprawdzone domowe sposoby. Jednym z bardziej skutecznych jest czyszczenie fug roztworem octu i sody oczyszczonej. Tak przygotowany płyn pozwoli zwalczyć uporczywe zabrudzenia, rdzę, a także nalot z tłuszczu i kamienia. Aby przygotować roztwór, należy zmieszać 100 ml wody, 100 ml octu i opakowanie sody oczyszczonej. Najwygodniej przelać powstałą ciecz do butelki po płynie do mycia szyb. Pojemnik zakończony sprayem ułatwi dotarcie do fug i najmniejszych zakamarków między płytkami. Preparat rozprowadza się i zostawia na około 40 minut.

Można też użyć roztworu wody i detergentu zawierającego chlor, na przykład takiego, którego używa się do czyszczenia toalet. Wystarczy połączyć 0,5 litra detergentu z taką samą ilością wody. W przygotowanej mieszance należy zamoczyć szczotkę do czyszczenia i szybkimi ruchami szorować nią zanieczyszczone miejsca, uważając przy tym, żeby płynem nie chlapać po całej podłodze czy ścianie. Roztwór może zniszczyć dłonie, należy więc założyć gumowe rękawice ochronne

Wyjątkową pielęgnacją należy objąć jasne fugi. Jak wybielić fugi? Dobrym sposobem jest użycie soku z cytryny, który ma właściwości wybielające. Sok należy wylać na powierzchnię, pozostawić na około 15 minut, a następnie zmyć go mokrą szmatką. Sok z cytryny nie jest jednak skuteczny przy usuwaniu tłuszczu.

W walce z osadami może pomóc proszek do pieczenia, który usuwa osad z rdzy, kamienia, a nawet tłusty nalot. Fugi należy posypać proszkiem, odczekać 30 minut, a następnie zmyć wszystko wodą.

Innym środkiem przydatnym do czyszczenia fug jest pasta do zębów. Należy nanieść ją na spoiny szczoteczką, pozostawić na około 20 minut i zmyć letnią wodą. Pomimo że nie jest tak skutecznym sposobem na czyszczenie fug, jak ocet czy soda, to z pewnością dobrze je odświeży.

Może się zdarzyć, że pomimo starań i stosowania różnych sposobów czyszczenia fug – tych domowych oraz chemicznych – żaden ze środków nie przynosi zadowalających rezultatów. W takiej sytuacji należy rozważyć wykonanie nowej spoiny. Wbrew pozorom nie jest to nic trudnego. Stare fugi należy usunąć, wydłubując je przy użyciu noża, wąskiego dłuta czy specjalnego skrobaka. Jeśli mamy spoiny z masy silikonowej, należy posłużyć się rozpuszczalnikiem przeznaczonym do tego materiału. Po usunięciu dotychczasowych fug należy starannie oczyścić pozostałości i nałożyć nowy materiał.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane zachodniopomorskie

• firmy budowlane dolnośląskie

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Wrocław

• firmy budowlane Białystok

• firmy budowlane Bydgoszcz

Ogniwa fotowoltaiczne dzięki zastosowanej technologii zamieniają energię promieniowania słonecznego na energię elektryczną. Tworzą one generatory solarne, których działanie nie generuje żadnych kosztów. Stosuje się je w urządzeniach codziennego użytku, ale można z nich również stworzyć domową elektrownię.

Obecne trendy kierują uwagę inwestorów na źródła energii odnawialnej. Ogniwa fotowoltaiczne przetwarzające energię słoneczną w elektryczną pozwalają na obniżenie kosztów związanych z eksploatacją domu.

Czym są ogniwa fotowoltaiczne?

Ogniwo fotowoltaiczne jest najmniejszą częścią panelu fotowoltaicznego. Ogniwa wykonane z krzemu krystalicznego połączone są elektrycznie, zalaminowane i tworzą moduł solarny, czyli fotowoltaiczny. Proces laminowania modułu chroni go przed szkodliwymi czynnikami atmosferycznymi, takimi jak wilgoć czy wiatr. Umieszczane w odpowiednim miejscu, na przykład na dachu domu, są ze sobą łączone, tworząc generator solarny.

Ogniwa fotowoltaiczne – budowa i zasada działania

Ogniwo fotowoltaiczne składa się z dwóch warstw: jedna jest naładowana ujemnie, a druga dodatnio. Światło słoneczne padające na ogniwo wywołuje reakcję, w wyniku której powstaje prąd elektryczny.

W ogniwach powstaje zjawisko fotowoltaiczne, które polega na bezpośrednim przetwarzaniu promieni słonecznych w energię elektryczną. Światło słoneczne nagrzewa fotoogniwa, które zawierają krzem krystaliczny, powodując napięcie pomiędzy ich górną a dolną warstwą (jest to tak zwana różnica potencjałów). Jedno ogniwo jest w stanie wytworzyć około 2 W mocy. W celu uzyskania większego napięcia ogniwa fotowoltaiczne łączy się szeregowo lub równolegle, tworząc moduły. Moduł o rozmiarach do 1㎡ wytwarza napięcie od 30 do 120 Wp (watt peak). Natężenie prądu może być zwiększone poprzez połączenie większej ilości modułów ze sobą.

Jakie jest zastosowanie ogniw fotowoltaicznych?

Ogniwa fotowoltaiczne tworzą panele fotowoltaiczne, które możemy spotkać w urządzeniach codziennego użytku, np. kalkulatorach czy światłach drogowych. Są wykorzystywane nawet do zasilania urządzeń technologii kosmicznej.

Jeszcze parę lat temu wykorzystywano panele w sytuacjach, gdy niemożliwe było podłączenie do tradycyjnej sieci elektroenergetycznej, np. w łodziach, przyczepach kempingowych czy w domach letniskowych. W ostatnim czasie perspektywa uległa zmianie ze względu na politykę i działania Unii Europejskiej w zakresie energii odnawialnej. Dlatego coraz częściej właściciele domów jednorodzinnych decydują się na montaż tego typu paneli. Domowa instalacja fotowoltaiczna może w 100% zaspokoić zapotrzebowanie na prąd.

Panele fotowoltaiczne a kolektory słoneczne – różnice

Ogniwa fotowoltaiczne są dość często mylone z kolektorami słonecznymi. Ich zasady działania są jednak zupełnie inne. Jedyną wspólną cechą jest to, że oba urządzenia przechwytują energię słoneczną i ją przetwarzają.

Funkcją kolektorów słonecznych jest podgrzewanie wody. Kolektor pochłania promienie słoneczne i zamienia je w ciepło, które zostaje odebrane przez czynnik grzewczy w instalacji. Czynnik przepływa przez rury wężownicy, która znajduje się w zasobniku wody. Wężownica oddaje ciepło wodzie znajdującej się w zbiorniku. Istnieją dwa rodzaje kolektorów: kolektory płaskie i próżniowe. W przypadku zdecydowania się na kolektory słoneczne najlepiej poradzić się specjalisty, który rodzaj będzie najbardziej odpowiedni.

W przypadku paneli fotowoltaicznych pozyskaną energię można wykorzystać w dowolny sposób. Niezaprzeczalną zaletą tych paneli jest ich uniwersalność. Uzyskany prąd może być wykorzystany do zasilania urządzeń domowych, ogrzewania domu oraz podgrzewania wody. Co więcej, panele mogą zostać zamontowane w większej odległości od budynku, na ziemi lub na sąsiadującym budynku gospodarczym. Przy zastosowaniu odpowiedniego przewodu straty energii będą niewielkie.

Ogniwa fotowoltaiczne – cena i opłacalność

Producenci i specjaliści podkreślają, iż żywotność całego systemu fotowoltaicznego wynosi przynajmniej 30 lat. Niektóre firmy gwarantują żywotność swoich produktów nawet do 50 lat.

Koszt całej inwestycji jest ściśle powiązany z mocą, jaką chce się uzyskać oraz miejscem jej instalacji. System, który wytwarza do 10 kW energii, lokowany jest bezpośrednio na dachu. Większe instalacje montowane są na ziemi obok budynku. Większa część kosztów związanych z montażem paneli fotowoltaicznych związana jest z całym osprzętem. Cena małej instalacji (do 10 kW), wynosi 7000-8000 zł/kWp (czyli za moc zainstalowaną w modułach fotowoltaicznych). Natomiast jeden panel o mocy szczytowej 250 Wp kosztuje 1000 zł. Przykładem kosztorysu może być instalacja o mocy 4 kW. Biorąc pod uwagę powyższe ceny, instalacja ta będzie kosztować ok. 28000 zł. Dzięki panelom fotowoltaicznym o łącznej mocy 4 kW można zaoszczędzić na kosztach energii ok. 2000-2300 zł w ciągu roku. Oznacza to, że wydatek na taką inwestycję zwróci się po 12 latach. Ceny energii ciągle rosną, dlatego jest duże prawdopodobieństwo, iż koszt instalacji zwróci się wcześniej.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane mazowieckie

• firmy budowlane opolskie

• firmy budowlane podkarpackie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Kraków

• firmy budowlane Lublin

• firmy budowlane Olsztyn