Producenci oferują coraz więcej rozmiarów, rodzajów oraz wzorów drzwi wewnętrznych i zewnętrznych. Coraz częściej oferowane są drzwi drewniane w połączeniu ze szkłem i metalem. Jednym z rodzajów, który cieszy się dużą popularnością, są drzwi przylgowe.

Drzwi przylgowe charakteryzują się przylgą, która zachodzi na ościeżnicę. Dzięki temu wydają się lekkie i charakterystycznie odznaczają się od ramy. Zanim zajmiemy się montażem drzwi, musimy określić ich wymiar, styl oraz kolor. Dzięki temu drzwi będą idealnie dopasowane nie tylko do otworu w ścianie, ale też do wystroju wnętrza.

Drzwi przylgowe ‒ co to znaczy? Charakterystyka i zastosowanie

Drzwi przylgowe charakteryzują się specyficznym wykończeniem krawędzi skrzydła z wcięciem, które zachodzi na ościeżnicę. Jeszcze do niedawna drzwi przylgowe stanowiły większość dostępnych na rynku drzwi. To bardzo klasyczny model, który ma przylgę zakrywającą zamek i zachodzącą na ościeżnicę. Zawiasy do drzwi przylgowych są widoczne, co jest ich charakterystyczną cechą. Mogą być wyposażone w zamek magnetyczny do drzwi przylgowych. Jego konstrukcja jest płaska, dzięki czemu tworzy z drzwiami jedną płaszczyznę i eliminuje odgłos trzaskania. Taki typ drzwi sprawia wrażenie lekkich oraz wyraźnie zaznaczonych. Drzwi przylgowe stosuje się przede wszystkim we wnętrzach domów, ale również jako drzwi wejściowe. Drzwi wewnętrzne przylgowe można zamontować w pokojach, łazienkach oraz innych pomieszczeniach użytkowych.

Drzwi przylgowe ‒ wady i zalety

Zastosowanie drzwi przylgowych jest bardzo szerokie ze względu na ich klasyczny wygląd. Nie trzeba obawiać się wystającego zamka, ponieważ jest on ukryty pod przylgą. Ten typ drzwi sprawia wrażenie lekkich ze względu na „załamaną” konstrukcję. Za wadę można uznać fakt, że mają widoczne zawiasy. Drzwi przylgowe dostępne są w wielu wymiarach, wzorach i kolorach. Istnieje również możliwość kupienia takich drzwi na zamówienie, według indywidualnie podanych rozmiarów i wzorów. Jest to szczególnie ważne, jeśli zależy nam, aby poszczególne elementy wnętrza do siebie pasowały.

Na co zwrócić uwagę podczas wyboru drzwi przylgowych?

Decydując się na ten rodzaj drzwi, należy zwrócić uwagę na kilka istotnych szczegółów. Podstawowym jest wymiar drzwi. Ważne, żeby ościeżnica drzwi pasowała do wymiaru ściany i otworu, a tym samym, aby pasowało do niej skrzydło drzwi. Posiadacze gotowych mieszkań, a czasem nawet domów jednorodzinnych nie zawsze mają wpływ na rozmiar drzwi. Niekiedy możliwe jest powiększenie otworu, wiąże się to jednak z dodatkową ingerencją w konstrukcję drzwi. Przed dokonaniem takich zmian należy skonsultować je ze specjalistą.

Standardowa wysokość drzwi wewnętrznych to minimum 200 cm, ale w ofertach producentów znajdziemy też drzwi pasujące do wyższych otworów drzwi wewnętrznych. Jeśli chodzi o szerokość drzwi przylgowych, to dostępne są one w kilku rozmiarach, wśród których najbardziej powszechna jest szerokość 90 cm, zapewniająca komfort użytkowania.

W przypadku drzwi zewnętrznych dostępne są drzwi przylgowe o wysokościach od 200 do 250 cm (z reguły drzwi wejściowe są nieco wyższe od drzwi wewnętrznych). Szerokość drzwi zewnętrznych powinna wynosić przynajmniej 90 cm w przypadku pojedynczego skrzydła i od 140 do 250 cm w przypadku drzwi podwójnych.

Jeżeli znamy już dokładny wymiar drzwi, ważnym aspektem jest wybór odpowiedniego stylu oraz kolorystyki. Drzwi przylgowe są dostępne w wielu wzorach, dlatego bez problemu dopasujemy odpowiedni model do pomieszczeń w stylu minimalistycznym, nowoczesnym, eleganckim, skandynawskim czy klasycznym. Styl drzwi może być bardziej lub mniej ozdobny, w zależności od naszych preferencji.

Drzwi przylgowe ‒ cena

Cena drzwi przylgowych zależy od użytego materiału, wielkości i dobranych dodatków. Drzwi wykonane z drewna z pewnością będą droższe od tych wykonanych z płyty MDF. Drewniane drzwi przylgowe mogą być połączone z elementami wykonanymi ze szkła hartowanego czy metalu. Drzwi z płyty MDF mogą z kolei być fornirowane, imitować drewno, kamień, beton czy inną strukturę. Wachlarz możliwości jest bardzo duży, dlatego bez problemu można dopasować drzwi do każdego wystroju wnętrza. Cena drzwi przylgowych może oscylować między 300 zł (płyta MDF) a nawet 1500 zł (drewniane). Montaż drzwi przylgowych jest bardzo prosty i nie powinien sprawiać problemów, podobnie jak regulacja zawiasów.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane lubelskie

• firmy budowlane lubuskie

• firmy budowlane łódzkie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Częstochowa

• firmy budowlane Gdańsk

• firmy budowlane Katowice

Schody wspornikowe to rodzaj konstrukcji mocowanej do ściany, bez widocznych połączeń pomiędzy stopniami. Charakteryzują się lekkością i nie przytłaczają wnętrza, w którym się znajdują.

Stopnie schodów wspornikowych są zamocowane w elemencie nośnym za pomocą specjalnych bolców. W przypadku schodów prostych elementem nośnym jest ściana, a przy schodach kręconych – słup. Sposób konstrukcji schodów wspornikowych wymusza pewne ograniczenia związane przede wszystkim z ich szerokością.

Budowa schodów wspornikowych

Schody wspornikowe, inaczej określane jako schody półkowe, to pojedyncze stopnie wystające ze ściany nośnej lub słupa. Konstrukcja tego typu nie jest podpierana od dołu, dzięki czemu jest architektonicznie minimalistyczna. Stopnie przymocowane są do ściany za pomocą specjalnych bolców. Prawidłowo wykonane schody wspornikowe nie powinny się poruszać podczas chodzenia po nich.

Najbardziej popularnymi materiałami wykorzystywanymi do budowy schodów wspornikowych są drewno i metal. Pierwszy z nich dzięki charakterystycznej barwie i fakturze idealnie wpisuje się we wnętrza utrzymane zarówno w stylu klasycznym, jak i nowoczesnym. Dekoratorzy wnętrz najczęściej decydują się na połączenie drewnianych stopni i podłóg. Gatunkami wykorzystywanymi do wykonania schodów wspornikowych są: dąb, jesion i buk. Schody metalowe są z kolei polecane do wnętrz utrzymanych w nowoczesnej stylistyce. Coraz bardziej popularnym materiałem na stopnie wspornikowe jest szkło poddane floatacji oraz odpowiednio zabarwione.

Wymiary schodów wspornikowych powinny być dobierane zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wymóg ten dotyczy przede wszystkim wysokości i szerokości poszczególnych stopni ‒ powinny one spełniać wymogi bezpieczeństwa i być wygodne dla osób je użytkujących. Normowe wytyczne określone są w odniesieniu do przeciętnego kroku osoby średniego wzrostu. Stopnie schodów wspornikowych zazwyczaj mają do 120 cm szerokości, a ich grubość mieści się w zakresie od 8 do 12 cm. Nośność schodów wspornikowych powinna zapewnić przeniesienie ciężaru około 350 kg/m2.

Typowe schody wspornikowe najczęściej nie mają balustrady, co pozwala wydobyć pełnię ich charakteru. Zdarzają się sytuacje, w których warto jednak rozważyć montaż tego elementu, szczególnie gdy ze schodów będą korzystać małe dzieci i osoby starsze. Wizualną lekkość konstrukcji w takim przypadku najłatwiej zachować, montując balustradę szklaną z elementami wsporczymi wykonanymi z metalu. Tego rodzaju rozwiązanie pozwala na wyeksponowanie stopni oraz nie zaburza ich awangardowego stylu. Architekci często stosują balustrady szklane nawet w przypadku konstrukcji drewnianych. Nie poleca się natomiast łączenia schodów wspornikowych z ciężkimi balustradami kutymi, gdyż zaburzają one lekkość całego biegu schodowego.

Schody wspornikowe – montaż

Montaż schodów wspornikowych powinien być zaplanowany już na etapie wykonywania projektu domu. Jak wcześniej wspomniano, mocowanie odbywa się za pomocą bolców, które są kotwione do belek ukrytych w ścianie. Wykonanie takiej konstrukcji w istniejącej ścianie nie zawsze jest możliwe ze względu na dodatkowe obciążenia, które będzie musiała przenieść.

Schody wspornikowe montuje się do ściany nośnej. Jej grubość w przypadku ścian murowanych powinna wynosić minimum 24 cm, a w przypadku ścian żelbetowych ‒ minimum 20 cm. Belki konstrukcyjne mogą być stalowe lub żelbetowe. Zastosowanie tego rodzaju materiałów zapewnia odpowiedni poziom wytrzymałości i stabilności. Schody półkowe kupuje się w postaci gotowych stopni, które kolejno montuje się do ściany. Głębokość ich osadzenia w ścianie zazwyczaj wynosi od 15 do 20 cm. Ze względu na stopień skomplikowania prac zalecane jest zlecenie czynności montażowych wykwalifikowanym specjalistom. Wynika to również z konieczności osiągnięcia właściwych parametrów trwałościowych i wytrzymałościowych dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkownikom schodów. Warto pamiętać o wykonaniu odpowiedniej izolacji przeciwdrganiowej na styku obudowy stopni ze ścianą (najczęściej wykonuje się ją z korka), która zapobiegnie pękaniu tynku ściennego.

Schody wspornikowe – cena

Ze względu na rosnące zainteresowanie inwestorów ceny schodów wspornikowych nie należą do niskich. Koszty zależą między innymi od materiału, z którego zostały wykonane stopnie (najtańsze są szklane i metalowe), ich wielkości oraz rodzaju konstrukcji (schody proste czy kręcone). Przyjęło się, że tego rodzaju schody to wydatek rzędu kilkunastu tysięcy złotych. Z kolei schody wspornikowe z drewna wiążą się z kosztami w wysokości nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych. Znaczną część wydatków związanych ze schodami wspornikowymi stanowią koszty wynajęcia odpowiednio wykwalifikowanych fachowców. W związku z rosnącą popularnością schodów wspornikowych często zdarza się, że specjaliści mają odległe terminy, w których mogą podjąć się realizacji zlecenia.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

• firmy budowlane lubelskie

• firmy budowlane lubuskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Bydgoszcz

• firmy budowlane Częstochowa

• firmy budowlane Gdańsk

Lakier do parkietu koloryzujący wzmacnia lub nadaje nowy kolor podłodze. Z kolei lakier wodny pozwoli naturalne piękno parkietu. Podpowiadamy, na co zwrócić uwagę podczas wyboru lakieru do parkietu.

Rodzaj lakieru do parkietu wpływa na parametry trwałościowe podłogi oraz komfort jej użytkowania. Wierzchnia warstwa ma również znaczenie przy doborze czynności i środków pielęgnacyjnych. Przy wyborze odpowiedniego rodzaju lakieru należy wziąć pod uwagę między innymi intensywność użytkowania podłogi oraz rodzaj drewna.

Czym różnią się między sobą lakiery do parkietu?

Producenci środków do wykańczania i konserwacji powierzchni drewnianych oferują kilka rodzajów lakierów do parkietów z drewna. Poszczególne produkty wyróżniają się między innymi składem chemicznym oraz czasem potrzebnym na wyschnięcie powłoki. Różny jest także wygląd wykończonych nimi powierzchni. Przy wyborze lakieru do parkietu należy kierować się przede wszystkim rodzajem drewna. Oprócz tego należy zwrócić uwagę na stopień eksploatacji nawierzchni. Lakiery wyróżnia także stopień połysku wyschniętej powłoki. W zależności od preferencji parkiet drewniany może być matowy lub mieć lustrzany połysk.

Rodzaje lakierów do parkietu

Podstawowy podział lakierów do parkietu jest związany z rodzajem środka rozcieńczającego, który został wykorzystany przy produkcji danego produktu:

• lakier do parkietu wodny – jest to lakier przyjazny dla środowiska naturalnego. Zawiera nieznaczne ilości syntetycznych środków rozpuszczalnikowych, przez co nie wydziela drażniącego zapachu (można stwierdzić, że jest właściwie bezzapachowy). Powłoka po wyschnięciu jest odporna na działanie środków czyszcząco-pielęgnacyjnych oraz niepodatna na ścieranie. Produkty tego typu są trudniejsze w nakładaniu niż lakiery z dużą ilością rozpuszczalników;
• lakier do parkietu rozpuszczalnikowy – zawiera dużą ilość rozpuszczalnika, przez co charakteryzuje się ostrym, nieprzyjemnym zapachem. Cechuje się łatwością w nakładaniu. Po wyschnięciu stanowi bardzo skuteczną warstwę zabezpieczającą.

Oprócz podziału lakierów ze względu na użyty rozcieńczalnik wśród lakierów można wyróżnić między innymi:

• lakier alkidowy – charakteryzuje się bardzo dużą szybkością wysychania (do kilku godzin). Nie jest odporny na czynniki mechaniczne (np. uderzenia) i ścieranie, przez co zaleca się go aplikować na podłogach rzadko użytkowanych;
• lakier do parkietu poliuretanowy – charakteryzuje się wysoką odpornością na czynniki eksploatacyjne, jest jednym z najpopularniejszych rodzajów lakierów do parkietu;
• lakier akrylowy – cechuje się znacznym stopniem elastyczności oraz łatwością w aplikacji;
• lakier poliuretanowo-akrylowy – dodatek żywic poliuretanowych wpływa na zwiększenie wytrzymałości w porównaniu do środków na bazie samych żywic akrylowych. Lakiery tego typu są tańsze niż produkty poliuretanowe;
• lakier epoksydowy – charakteryzuje się bardzo wysoką wytrzymałością, dzięki czemu można go stosować na podłogach przemysłowych. Aplikacja takiego produktu wymaga odpowiedniego zabezpieczenia dróg oddechowych, ponieważ jego zapach działa bardzo drażniąco. Po nałożeniu lakieru epoksydowego parkiet schnie nawet kilka dni;
• lakier uretanowy – powłoka z lakieru tego rodzaju zmniejsza naprężenia powierzchniowe drewna. Zastosowanie produktów na bazie uretanu na podłogach często eksploatowanych wymaga doboru produktów z dodatkami zwiększającymi odporność na czynniki mechaniczne (np. w postaci żywic alkidowych);
• lakier dwuskładnikowy – jest to każdy produkt zawierający dwie różne grupy żywic lub inne dodatki (np. utwardzacze);
• lakier chemoutwardzalny – produkt o kwasowym mechanizmie utwardzania (odparowywanie rozpuszczalników i reakcje chemiczne pomiędzy cząsteczkami prowadzące do usieciowania).

Jak wybrać odpowiedni rodzaj lakieru do parkietu?

Podczas wyboru odpowiedniego lakieru do parkietu należy wziąć pod uwagę przede wszystkim rodzaj drewna. Przykładowo, zastanawiając się, jaki lakier będzie najlepszy do parkietu dębowego, trzeba pamiętać, że jest to twardy rodzaj drewna. Aby wydobyć jego naturalne piękno, warto wybrać lakier, który nie zmieni naturalnego koloru, a zarazem stworzy warstwę chroniącą przed uszkodzeniami. W tym przypadku zalecanym produktem jest lakier uretanowo-alkidowy. Powłoka tego typu sprawdzi się również na parkietach z drewna sosnowego. Z kolei dla elementów z drewna jesionowego bardziej wskazane są lakiery poliuretanowe, które zabezpieczą je przed ścieraniem i zarysowaniami.

Lakierowanie parkietu, obok olejowania, jest czynnością przeprowadzaną po cyklinowaniu, które polega na usunięciu zniszczonej warstwy drewna. Wykonując tego rodzaju prace, należy pamiętać, że przed nałożeniem zasadniczej warstwy lakieru dobrze jest zastosować odpowiedni środek podkładowy, który zmniejszy chłonność drewna i wpłynie pozytywnie na stopień przyczepności lakieru.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane małopolskie

• firmy budowlane mazowieckie

• firmy budowlane opolskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Kielce

• firmy budowlane Kraków

• firmy budowlane Lublin

Pralnia w domu to komfortowe i praktyczne rozwiązanie, które usprawnia wykonywanie codziennych obowiązków. Osobne pomieszczenie na pralkę pozwala również na dowolną i bardziej estetyczną dekorację łazienki. Jak urządzić pralnię w domu?

Pralnia domowa zapewnia domownikom duży komfort. Można ją urządzić w istniejącym lub nowo projektowanym budynku. Jakich zasad należy się trzymać podczas aranżacji pralni domowej?

Jakie są zalety pralni domowej?

Pralnia w domu to bardzo duże udogodnienie dla jego mieszkańców. Umieszczenie pralki w innym pomieszczeniu niż łazienka nie zaburza jej estetyki oraz zapewnia dużą oszczędność miejsca. Istnieją różne sposoby na zagospodarowanie pralni domowej. Wybór ostatecznego rozwiązania jest uzależniony głównie od metrażu pomieszczenia i warunków sanitarnych. Niestety nie zawsze można sobie pozwolić na komfort posiadania domowej pralni. Problem pojawia się przede wszystkim w mieszkaniach w bloku, w których miejsca na pralnię po prostu brakuje. W większych mieszkaniach niekiedy znajdują się dwie łazienki i wtedy jedną z nich można zaadaptować na pralnię. Innym rozwiązaniem jest zagospodarowanie piwnicy, o ile pozwalają na to warunki sanitarne. Niestety nie jest to zbyt wygodne, dlatego niewiele osób decyduje się na takie rozwiązanie. Miejsce na domową pralnię można natomiast wydzielić w dużej łazience, którą wystarczy podzielić za pomocą przesuwnych drzwi. W miarę możliwości warto zaplanować taką ilość miejsca, aby w pralni znalazła się również deska do prasowania i suszarka na ubrania.

Ze względu na wiele zalet, warto uwzględnić pralnię domową przy projektowaniu domu. Umiejscowienie pralki, suszarki i deski do prasowania w jednym miejscu to przede wszystkim bardzo duża wygoda. W pralni domowej można bowiem przechowywać produkty chemiczne oraz inne kosmetyki, które zaburzają estetykę łazienki.

Jak urządzić pralnię w domu?

Wyposażenie pralni domowej jest uzależnione od metrażu pomieszczenia i od preferencji właścicieli. Miejsce wydzielone na pralnię powinno zawierać najpotrzebniejsze meble i dodatki, które umożliwią swobodne i komfortowe użytkowanie tego pomieszczenia. Mała pralnia w domu wymaga sporej ilości wyrzeczeń, ale wbrew pozorom może być równie funkcjonalna. Do wąskiej pralni warto zakupić wąską pralkę otwieraną od góry. Wbrew pozorom takie pralki mają pojemność wystarczającą na potrzeby kilkuosobowej rodziny. Meble do pralni domowej, w szczególności tej niewielkiej, warto wykonać na zamówienie. Takie rozwiązanie pozwoli uniknąć nieprawidłowego doboru mebli, a także nerwów związanych z poszukiwaniami. Szafki do pralni domowej powinny być funkcjonalne i wygodne w użytkowaniu. Półki i regały warto zaaranżować w taki sposób, aby pomieściły się w nich niezbędne dodatki i sprzęty ‒ np. żelazko, parownica czy rolka do ubrań. W niewielkich pojemnikach można przechowywać kapsułki, proszki czy płyny do prania, a także woreczki do prania bielizny i spinacze.

Pralnio-suszarnia w domu jednorodzinnym lub bloku jest doskonałym rozwiązaniem i wielką wygodą. Niestety nie zawsze można sobie pozwolić na umiejscowienie automatycznej suszarki w pralni. W takim przypadku warto zdecydować się na suszarkę sufitową, która będzie najlepszym wyborem do małej przestrzeni. Warto również skorzystać z suszarki na grzejnik, o ile znajduje się on w pralni. Praktycznym rozwiązaniem będzie także suszarka na drzwi, która pomieści bieliznę, t-shirty lub ręczniki. W każdym przypadku należy zwrócić uwagę na odporność na obciążenie oraz materiał wykonania suszarki.

Materiały wykończeniowe do domowej pralni

Pralnia domowa to miejsce wilgotne i ciepłe. Z tego względu w trakcie wykańczania wnętrza należy zwrócić szczególną uwagę na materiały, które mają znaleźć się na podłodze i ścianach. Materiał wykończeniowy powinien być odporny na wodę, zabrudzenia i zarysowania, a także czyszczenie i pielęgnację. Bardzo dobrym i korzystnym rozwiązaniem pod kątem praktyczności, estetyki i ceny są płytki ceramiczne. Osoby chcące zachować jednakową estetykę wnętrz często decydują się również na stiuk, beton architektoniczny albo wodoodporną farbę o wyrazistym kolorze. Brak fug w powyższym przypadku będzie doskonałym rozwiązaniem dla alergików. Wnętrze wykończone farbą zapewni estetyczny wygląd oraz komfort użytkowania. Należy pamiętać o tym, że niezbędnym elementem pralni domowej jest kanał wentylacyjny wywiewny oraz kratka w drzwiach. Prawidłowo działająca wentylacja jest konieczna w przypadku miejsc o tak wysokiej wilgotności. Świetnym rozwiązaniem dla pralni w domach prywatnych jest zaprojektowanie okna, które umożliwi przewietrzenie pomieszczenia i zapewni dopływ świeżego powietrza. W przypadku pralni przeznaczonej również do suszenia warto zainwestować w specjalne urządzenia do odprowadzania wilgoci, które zapobiegną rozwojowi pleśni i grzybów, a tym samym ochronią mieszkańców przed chorobami.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane dolnośląskie

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

• firmy budowlane lubelskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Białystok

• firmy budowlane Bydgoszcz

• firmy budowlane Częstochowa

Miarkownik ciągu kominowego, nazywany również regulatorem ciągu kominowego, to urządzenie służące do automatycznego sterowania pracą kotła. Jego zadaniem jest regulacja dopływu powietrza dostającego się do paleniska. Urządzenia tego rodzaju mogą być wykorzystywane w większości kotłów na paliwo stałe.

Główną zaletą miarkowników ciągu jest to, że pozwalają na ekonomiczne spalanie opału. Poza oszczędnością pieniędzy miarkowniki ciągu wpływają na podniesienie komfortu obsługi kotła. Jest to szczególnie istotne w prostych kotłach ze spalaniem górnym, w których nie ma zamontowanych wentylatorów nadmuchowych.

Jak działa miarkownik ciągu?

Miarkownik ciągu do pieca jest zbudowany z korpusu, w którym znajduje się specjalna głowica termostatyczna połączona z mechanizmem dźwigni. Na jej ramieniu znajduje się linka lub łańcuszek. Istotnym elementem jest również pokrętło, przy pomocy którego można ustawić odpowiednie parametry pracy kotła.

Warto wiedzieć, że na rynku można spotkać dwa główne rodzaje miarkowników ciągu, różniące się między sobą pod względem obsługi, regulacji i samego sterowania. Są to:

• mechaniczny miarkownik ciągu – urządzenie tego rodzaju pomaga regulować pracę kotła poprzez uchylanie i zamykanie klapki, która zwiększa lub zmniejsza dopływ powietrza do komory spalania paliwa stałego, co jest uzależnione od temperatury wody w kotle. Właśnie z tego względu bardzo ważna jest odpowiednia regulacja miarkownika, która pozwoli na sterowanie w ciągu całego procesu spalania, to znaczy przymykanie lub otwieranie klapy aż do momentu osiągnięcia ustawionej temperatury. Kiedy temperatura osiągnie odpowiednią wartość, klapa miarkownika zamyka się (zmniejsza się wtedy dopływ powietrza, a co za tym idzie – również intensywność spalania) i otwiera się ponownie dopiero wtedy, kiedy temperatura wody w instalacji zacznie spadać. Termostat odpowiedzialny za kontrolę temperatury sprawia wówczas, że klapa zaczyna się ponownie otwierać, zwiększając dopływ powietrza do paleniska kotła, dzięki czemu temperatura wody w kotle wzrasta;
• elektroniczny miarkownik ciągu – zasadniczą różnicą dzielącą elektroniczne miarkowniki ciągu od miarkowników mechanicznych jest ich działanie. O ile w przypadku urządzeń mechanicznych klapy komory są uchylane i domykane, o tyle system w miarkownikach elektronicznych pozwala wyłącznie na ich całkowite zamknięcie lub otwarcie. Poza regulacją dopływu powietrza miarkowniki elektroniczne często są wyposażone w szereg innych funkcji, na przykład system ochrony przed przegrzaniem lub zamarznięciem kotła czy sterowanie pracy pompą obiegową. Do prawidłowego działania elektronicznego miarkownika ciągu konieczna jest instalacja elektryczna oraz szczelność komory spalania kotła.

Wybór miarkownika ciągu powinien być uzależniony od potrzeb, rodzaju posiadanego kotła i możliwości finansowych. Na etapie wyboru i dokonywania zakupu warto zwrócić uwagę na zakres temperatury miarkownika oraz zakres udźwigu. Zdecydowanie tańszym rozwiązaniem jest zakup mechanicznego miarkownika ciągu, którego cena wynosi od około 60 do 100 zł. Jego największą zaletą jest niezależność od energii elektrycznej. Jeśli chodzi o miarkowniki ciągu elektroniczne, to są one bardziej funkcjonalne, ale też znacznie droższe. Za dobrej jakości urządzenie trzeba zapłacić około 300–400 zł.

Miarkownik ciągu – montaż krok po kroku

Montaż miarkownika ciągu zależy od jego rodzaju. W przypadku miarkownika mechanicznego konieczne jest wkręcenie go do króćca, który wychodzi z płaszcza wodnego kotła. Ważne, aby czujnik urządzenia znajdował się w wodzie wypełniającej kocioł. Na etapie montażu trzeba zwrócić uwagę na średnicę gwintu, która może wynosić ¾ lub ½ cala. Ramię miarkownika należy zamontować tak, by uniemożliwić jego wysunięcie. W tym celu wkręca się śrubę blokującą. Do ramienia należy zamontować jeden koniec łańcucha, który powinien swobodnie wisieć i umożliwiać swobodny ruch ramienia. Drugi koniec łańcucha należy przymocować do klapy nawiewu w kotle.

Jeśli chodzi o miarkownik ciągu elektroniczny, to można go przymocować na rurze wyjściowej z kotła. W zależności od modelu i producenta wytyczne dotyczące montażu mogą być inne. Każde nowe urządzenie powinno mieć instrukcję obsługi i montażu, zgodnie z którymi należy postępować.

Po zamontowaniu urządzenia pojawia się pytanie: jak ustawić miarkownik ciągu? Ustawienie miarkownika ciągu nie jest trudne, podstawą jest odpowiednie wyregulowanie długości linki i położenia klapy względem drzwiczek. Aby zrobić to prawidłowo, należy najpierw ustawić na głowicy określoną temperaturę, np. 60 st. C, a po jej osiągnięciu (co wskaże zamontowany termometr) trzeba połączyć linkę z klapą drzwiczek w taki sposób, aby odległość między klapą a drzwiczkami wynosiła od 1 do 2 mm.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane mazowieckie

• firmy budowlane opolskie

• firmy budowlane podkarpackie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Kraków

• firmy budowlane Lublin

• firmy budowlane Olsztyn

Politurowanie to sposób na wykończenie powierzchni drewnianych. Zazwyczaj ten rodzaj powłoki można spotkać na meblach wysokiej klasy. Politury szelakowe cieszą się coraz większą popularnością wśród konserwatorów.

Politura do mebli nadaje im szlachetny wygląd. Powłoka tego typu charakteryzuje się wysoką elastycznością. Oprócz tego daje wrażenie trójwymiarowości drewna oraz stanowi warstwę przepuszczającą powietrze.

Czym jest politurowanie?

Politurowanie polega na pokryciu drewnianej powierzchni spirytusowym roztworem naturalnej żywicy – szelaku (politura szelakowa). Wykorzystując tę technikę, można odświeżyć wygląd wysłużonych mebli oraz nadać im efektowny połysk.

Politurowanie jest jednym z wielu sposobów wykończenia powierzchni drewnianych, który najczęściej kojarzy się ze stylowymi meblami rodem z minionych stuleci. Proces ten polega na kilkukrotnym nakładaniu na drewno roztworu politury. Technika politurowania jest uznawana za wysoce szlachetną. Jest ceniona przede wszystkim z uwagi na fakt, iż wymaga wykonywania wszystkich czynności wyłącznie ręcznie. Jakość uzyskana w wyniku użycia politury jest nieporównywalnie wyższa niż wykończenie drewna za pomocą lakierowania czy olejowania. Powłoka tego typu w naturalny sposób konserwuje powierzchnie drewniane, a jednocześnie wydobywa naturalność usłojenia i barwy tego surowca. Tradycyjne politurowanie to sztuka wymagająca nauki i wielu godzin praktyki. Obecnie w sprzedaży dostępne są systemy do politurowania, które nie tylko w dużym stopniu ułatwiają prace, ale również znacznie je przyspieszają.

Jako jedną z głównych zalet politurowania wymienia się odwracalność tego procesu. W odróżnieniu od powłok lakierowych można ją bez większych problemów usunąć, a powierzchnię wyczyścić. Usuwanie politury polega na posmarowaniu powierzchni spirytusem metylowym (denaturatem) oraz przetarciu jej wełną metalową. Jeśli drewno ma być ponownie poddane politurowaniu, nie zaleca się stosowania środków na bazie acetonów, ponieważ utrudnią one wchłanianie nowej politury.

Czym politurować drewno?

Do politurowania drewna wymagany jest odpowiedni środek oraz akcesoria, dzięki którym możliwe będzie jego nałożenie. Politurę można zakupić w postaci gotowej do użycia bądź też sporządzić ją we własnym zakresie. Jeśli zdecydujemy się na tę drugą opcję, żywicę szelakową musimy rozpuścić w spirytusie o stężeniu ok. 95%, a następnie pozostawić mieszankę w ciepłym miejscu. Ważne, aby dojrzewająca politura do drewna była okresowo wstrząsana.

Bez względu na to, czy zdecydujemy się na zakup gotowego produktu, czy sami podejmiemy się jego sporządzenia, powinniśmy pamiętać, że rodzaj użytego szelaku musi odpowiadać gatunkowi drewna, które ma być odnawiane. Wśród preparatów dostępnych w sprzedaży można znaleźć między innymi politurę pobielaną (bezbarwną), lemon, rubin i orange. Typ zalecanego produktu zależy od rodzaju drewna oraz finalnego efektu, który zamierzamy uzyskać.

Preparatami niezbędnymi w procesie politurowania są także: olej lniany do nasączania tamponu służącego do nakładania politury (tampon może mieć postać waty owiniętej miękkimi ściereczkami) i mleczko do politury umożliwiające zebranie nadmiaru środka po skończeniu prac. Przydatny może być także pył pumeksowy, którego użycie umożliwia zamknięcie porów w drewnie.

Politurowanie krok po kroku

Przed przystąpieniem do właściwego politurowania konieczne jest odpowiednie przygotowanie powierzchni, która ma być w ten sposób wykończona. Należy ją zatem oczyścić, wygładzić za pomocą papieru ściernego oraz odpylić. W kolejnym kroku tampon namacza się w oleju lnianym oraz politurze i nakłada pierwszą warstwę powłoki na drewno. Ten etap powtarza się kilkakrotnie, aż do uzyskania planowanego efektu. Ważne, aby pamiętać, że nałożenie każdej kolejnej warstwy jest możliwe dopiero po całkowitym wyschnięciu warstwy poprzedniej. Co więcej, politura stosowana do poszczególnych warstw powinna różnić się stężeniem. Początkowo należy używać słabszego i rzadszego roztworu, który stanowi swego rodzaju warstwę gruntującą. Dzięki temu możliwe jest uniknięcie smug, ponieważ większość preparatu wsiąknie w głąb struktury drewna. Zaleca się, aby po nałożeniu kilku warstw gruntujących zatrzeć drewno sproszkowanym pumeksem. Do tego celu niezbędny będzie drugi tampon nasączony wcześniej spirytusem i posypany pyłem pumeksowym. Jest to sposób na zniwelowanie niewielkich nierówności. Do nakładania kolejnych warstw powłoki należy użyć gęstego środka z dodatkiem oleju ułatwiającego równomierne rozprowadzanie. Dla utrwalenia efektu meble należy pozostawić do wyschnięcia na minimum kilka dni.

Warto wiedzieć, że podczas tego rodzaju prac renowacyjnych możliwa jest zmiana koloru drewna. W tym celu jego powierzchnię należy pokryć odpowiednim odcieniem bejcy, a następnie przeprowadzić kolejno czynności związane z politurowaniem.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane świętokrzyskie

• firmy budowlane warmińsko mazurskie

• firmy budowlane wielkopolskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Rzeszów

• firmy budowlane Szczecin

• firmy budowlane Warszawa