Zasada działania wymienników ciepła nie jest skomplikowana. Osoby, które decydują się na montaż tych urządzeń w domu, mogą zaoszczędzić na kosztach ogrzewania i chłodzenia budynku.

Wymiennik ciepła umożliwia zwiększenie efektywności pracy urządzeń wchodzących w skład systemu grzewczego. Przed podjęciem decyzji o montażu tego typu urządzenia warto dowiedzieć się, jakie rodzaje dostępne są w sprzedaży.

Czym jest wymiennik ciepła?

Wymiennik ciepła jest urządzeniem umożliwiającym wymianę ciepła pomiędzy płynami, które mają różną temperaturę. Zasada działania polega na wymianie ciepła, która zachodzi poprzez zjawiska konwekcji i przewodzenia. Gorący płyn przekazuje energię konwekcyjnie do ścianki lub powierzchni rurki. Następnie ciepło jest przewodzone przez ścianę rurki lub płytę, gdzie ostatecznie pobiera je zimny płyn.

Wymienniki ciepła pozwalają na ustaloną i nieustaloną wymianę ciepła. Pierwszy typ wymiany może zaistnieć tylko w urządzeniach o działaniu ciągłym. Wymienniki ciepła pracujące w systemie nieciągłym mogą przeprowadzać wymianę ciepła jednorazowo lub działać w sposób okresowy. W tych systemach występują jedynie nieustalone pola temperaturowe.

Gdzie stosuje się wymienniki ciepła?

Wymienniki ciepła najczęściej znajdują zastosowanie w urządzeniach chłodzących, gdzie stanowią centralny element odpowiedzialny za prawidłowe funkcjonowanie systemu. Stosuje się je także w instalacjach klimatyzacji dla utrzymywania określonej wartości temperatury oraz w urządzeniach wentylacyjnych, w których konieczne jest odzyskiwanie ciepła wyprowadzonego na zewnątrz.

Wymienniki ciepła stanowią część instalacji centralnego ogrzewania (CO) i ciepłej wody użytkowej (CWU). Są również wykorzystywane systemach ogrzewania słonecznego i geotermicznego oraz przy wymianie ciepła w procesach przemysłowych.

Rodzaje wymienników ciepła

Podział wymienników ciepła zależy od rozpatrywanego kryterium. Urządzenia te można pogrupować między innymi pod względem:

• zasady działania na przeponowe wymienniki ciepła (rekuperatory), wymienniki ciepła o bezpośrednim działaniu (mieszalniki) i z wypełnieniem (regeneratory);
• budowy na wymienniki ciepła typu rura w rurze lub rura Fielda oraz płaszczowo-rurowe, spiralne, płytowe, lamelowe i pojemnościowe;
• rodzaju czynnika na wymienniki ciepła typu ciecz-ciecz, ciecz-gaz, ciecz-ciało stałe i gaz-gaz;
• organizacji przepływu na wymienniki ciepła współprądowe, przeciwprądowe i krzyżowe.

Wymienniki ciepła mogą różnić się między sobą również pod względem konstrukcji. Najczęściej składają się jednak z płyt lub rur powstałych z tworzywa, które dobrze przewodzi ciepło. Dla zwiększenia powierzchni czynnej często są wyposażone w dodatkowe ożebrowanie.

Należy pamiętać, że ze względu na pracę wymienników w specyficznych warunkach konieczne jest ich regularne czyszczenie, najczęściej z użyciem specjalnego agregatu. Zakres czynności pielęgnacyjno-konserwacyjnych zależy od rodzaju wymiennika.

Najczęściej stosowane rodzaje wymienników ciepła

Wymienniki ciepła bardzo często stanowią część instalacji rekuperacji. Wśród urządzeń tego typu największą popularnością cieszy się gruntowy wymiennik ciepła (GWC), w którym powietrze jest ogrzewane ciepłem czerpanym z gruntu. Dzięki zamontowaniu układu na głębokości poniżej 1 m możliwe jest wykorzystanie energii cieplnej na stałym poziomie przez cały rok.

Powietrze, które przepływa przez gruntowy wymiennik ciepła, jest ogrzewane, gdy temperatura otaczającego powietrza jest niższa niż gruntu pod budynkiem. Jest to szczególnie korzystne zimą, ponieważ pozwala na zaoszczędzenie energii elektrycznej. Warto również zauważyć, że gdy temperatura otoczenia w miesiącach letnich utrzymuje się na wysokim poziomie, powietrze, przepływając przez grunt, ma sposobność ochłodzenia się. System instalacji umożliwia jego transport do pomieszczeń użytkowych. Dzięki temu temperatura obniża się, a mikroklimat ulega poprawie. Taki typ chłodzenia nie wiąże się z żadnymi dodatkowymi wydatkami.

Gruntowe wymienniki ciepła podzielić można na dwa rodzaje. Pierwszy z nich stanowią urządzenia przeponowe, w których powietrze nie ma bezpośredniego kontaktu z cząstkami gruntu (przepływa przez przewód zakopany w ziemi). Drugi typ to wymienniki bezprzeponowe. Powietrze przepływa w nich przez odpowiednio przygotowane warstwy gruntowe.

Popularną modyfikacją bezprzeponowego wymiennika ciepła żwirowego jest model płytowy. W tym urządzeniu warstwę spodnią stanowi podsypka piaskowo-żwirowa. Na niej układane są płyty szczelinowe, między którymi przepływa powietrze. Za główną zaletę tego systemu uznaje się wysoką stabilność temperaturową.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane opolskie

• firmy budowlane podkarpackie

• firmy budowlane podlaskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Lublin

• firmy budowlane Olsztyn

• firmy budowlane Poznań

W każdym domu są rzeczy, których nie używa się na co dzień, ale raz na jakiś czas przydają się. Z tego względu nie powinny znajdować się na wierzchu. Idealnym rozwiązaniem jest umieszczenie ich w pawlaczu – schowku na rzadko wykorzystywane przedmioty montowanym zwykle tuż pod sufitem.

Pawlacz często utożsamiany jest z niemodnym meblem oraz z niezbyt estetycznym zabudowaniem przestrzeni. W większości domów służył kiedyś jako rodzaj graciarni. Nadal chętnie się go wykorzystuje, ponieważ mimo upływu lat nie zmniejszyła się ludzka potrzeba zbierania i przechowywania rzeczy. Choć nie każdemu podoba się taki element wyposażenia wnętrza, nie oznacza to wcale, że przestał być potrzebny. Zmienił się jedynie jego wygląd. Współcześnie zachwyca oryginalnymi dodatkami i ciekawymi rozwiązaniami. Pawlacz można zamontować praktycznie w każdym pomieszczeniu i jest idealnym meblem przeznaczonym na rzeczy, których nie potrzebujemy na co dzień.

Co to jest pawlacz?

Pawlacz to pojemny schowek do przechowywania rzeczy umieszczany zazwyczaj pod sufitem. W niedużych mieszkaniach jego funkcjonalność jest nie do przecenienia. Szafa wnękowa w przedpokoju czy sypialni zwykle nie jest wystarczająca, dlatego warto wtedy zastanowić się nad montażem pawlacza. Wnętrze mebla zapełnia się rzadko używanymi przedmiotami. Choć wielu osobom pawlacz kojarzy się z okresem PRL-u, wbrew pozorom może mieć on również nowoczesny charakter. Na ogół montowany jest w przedpokoju lub w kuchni. Przydaje się jednak również w dziecięcym pokoju, gdzie pomieści sezonowe ubrania, niewykorzystywane aktualnie zabawki lub sprzęt sportowy. Panie domu często chowają tam tekstylia, takie jak pościel, narzuty, zasłony, firany czy obrusy. W małym mieszkaniu sprawdzi się także pawlacz w łazience, w którym można trzymać zapasy ręczników, akcesoriów higienicznych jak papier toaletowy czy detergentów.

Pomysł na nowoczesny pawlacz

Pawlacz nie musi mieć nic wspólnego z brzydkim schowkiem sprzed kilku dekad. Można go częściowo wyeksponować, pokrywając nieszablonowym materiałem z ciekawym wzorem oraz fakturą. W małych pomieszczeniach warto zdecydować się na model z lustrzanymi frontami. Taki wariant, poprzez odbicie światła żyrandola, dodatkowo rozjaśni i optycznie powiększy przestrzeń. Wykonuje się go zwykle z płyt: fornirowanej bądź MDF. Sklejki są dostępne w wielu kolorach i fakturach, dlatego bez problemu da się je dopasować do każdej aranżacji. Pawlacz można pomalować też specjalną farbą lub okleić ciekawą tapetą. Tym sposobem mało atrakcyjny schowek staje się oryginalnym elementem wyposażenia pasującym do aranżacji mieszkania. Jeżeli zdecydujemy się zamontować pawlacz w kuchni lub pokoju, najlepiej wyglądają fronty podobne do tych w meblach.

Taki element wyposażenia wnętrza może być zamontowany jako półka nad drzwiami wejściowymi. Wówczas maksymalnie wykorzysta się nieużywaną przestrzeń, a gdy będzie w kolorze ścian, nie zmniejszy też optycznie pomieszczenia. Nie musi zresztą stanowić samodzielnego mebla – często jest elementem zabudowy. W ciągu szafek nie rzuca się w oczy, ponadto staje się elementem aranżacji. W obudowie pawlacza w przedpokoju montuje się czasem wieszaki, haczyki czy dekoracyjne gałki. Jeśli pawlacz zrobimy przy podłodze, wnękę, którą tworzy, wykorzystuje się na siedzisko. Taka kompozycja nadaje przestrzeni przytulność.

Jak wykonać pawlacz?

Tego typu schowek najlepiej wykonać samodzielnie lub zlecić stolarzowi. Do montażu pawlacza niezbędne będą płyty: fornirowana bądź MDF, listwy przyblatowe, papier ścierny, stalowe kołki, konfirmaty, zawiasy oraz uchwyty na fronty drzwiczek. Ilość materiałów zależy od wielkości oraz wzmocnienia mebla.

Przed rozpoczęciem budowy pawlacza należy wykonać pomiar miejsca, w którym ma zostać zamontowany. Często jego szerokość równa się szerokości przedpokoju. Im większy rozmiar pawlacza jest planowany, tym bardziej wytrzymały materiał do jego konstrukcji trzeba wybrać. Aby zamówić jego poszczególne części, należy znać dokładne wymiary schowka. Pomocny przy tej czynności będzie karton. Posłuży jako szablon, dzięki któremu dokładnie odwzoruje się miejsce.

Poszczególne elementy wycina się wyrzynarką z płyty. Nośną konstrukcję pawlacza tworzy sztywna rama drewniana. Do spodu pawlacza z obu stron należy doczepić wzmocnienie w formie pionowych listew połączonych poprzeczką. Wszystkie elementy konstrukcji łączy się ze sobą na tak zwane zwidłowanie lub nakładkę. Przytwierdza się je za pomocą konfirmatów (metalowych wkrętów). Spód mebla montuje się do ściany, przewiercając się z obu stron przez wzmocnienie. Między spodem pawlacza a sufitem za pomocą kątowników montuje się ramkę skrzydeł. Jej wymiary oczywiście muszą być dokładnie dopasowane do miejsca montażu, inaczej mebel nie zmieści się. Przestrzeń pomiędzy ramką, a ścianą należy uzupełnić zaślepką. Trzeba ją dociąć na wymiar, aby zmniejszyć ewentualne nierówności ścian. Do powstałej konstrukcji montuje się i reguluje wcześniej wykonane skrzydła pawlacza. Na koniec przykręca się kupione uchwyty.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane zachodniopomorskie

• firmy budowlane dolnośląskie

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Wrocław

• firmy budowlane Białystok

• firmy budowlane Bydgoszcz

Kompresor jest urządzeniem służącym do wytwarzania sprężonego powietrza. Najczęściej wykorzystuje się go do pompowania kół samochodowych, ale to nie jedyne zastosowanie. Niektóre typy urządzeń nadają się tylko do użytku domowego. Inne, bardziej profesjonalne, są przeznaczone do pracy w zakładach.

Kompresory sprawdzają się w zakładach wykorzystujących specjalne narzędzia pneumatyczne, a w domowych warunkach nadają się do pompowania kół rowerowych, materaców i basenów. Zastosowanie kompresora jest uzależnione od jego rodzaju.

Jakie są różnice między kompresorem a sprężarką?

Szukając informacji na temat kompresorów, można natknąć się na opisy zastosowań i funkcji sprężarek. Wiele osób używa tych określeń zamiennie. Należy podkreślić, że nie każda sprężarka jest kompresorem, natomiast sam kompresor jest jednym z rodzajów sprężarki. Cechą wspólną obu urządzeń jest to, że podnoszą ciśnienie powietrza. Jakie są między nimi różnice? Poza tym, że funkcjonują jako niezależne maszyny, często stanowią również element innego urządzenia, m.in. lodówek, chłodziarek czy turbin gazowych. Sprężarki wykorzystuje się w różnych gałęziach przemysłu. Znajdują zastosowanie w hutnictwie, górnictwie i gazownictwie.

Kompresory z kolei najczęściej są używane w przemyśle motoryzacyjnym. Doskonale sprawdzają się nie tylko przy wspomnianym już pompowaniu kół, ale również lakierowaniu karoserii czy innych pracach związanych z pielęgnacją. Wprawiają też w ruch narzędzia pneumatyczne.

Rodzaje i zastosowanie kompresora elektrycznego

Zastosowanie kompresora jest uzależnione od jego rodzaju. Mimo że na rynku można znaleźć rozmaite urządzenia tego typu, według podstawowego podziału wymienia się tylko dwa rodzaje:

• kompresor olejowy – jak sama nazwa wskazuje, tłok tego urządzenia smarowany jest olejem. Dzięki temu redukuje się tarcie. Przekłada się to na jego większą żywotność i wytrzymałość. Podczas pracy kompresora nieznaczna część oleju może przenikać do sprężonego powietrza. Z tego powodu kompresor olejowy ma mniejsze zastosowanie niż jego bezolejowy odpowiednik. Ten typ urządzeń doskonale sprawdza się jednak w warsztatach samochodowych i wulkanizacyjnych. Kompresory olejowe są zazwyczaj duże, ale dzięki temu mają pojemne zbiorniki i cechują się znaczną wydajnością;
• kompresor bezolejowy – w tego typu kompresorach znajdują się tłoki o stosunkowo niskim współczynniku tarcia. Mimo to uchodzą one za mniej wytrzymałe. Kompresory bezolejowe znajdują zastosowanie w przemyśle dentystycznym czy farmaceutycznym, gdzie kluczową kwestią jest zachowanie sterylnych warunków. Nadają się również do użytku domowego. Jeśli ktoś szuka małego kompresora, który będzie wykorzystywany do prostych czynności typu pompowanie kół czy malowanie ścian, powinien zdecydować się właśnie na urządzenie bezolejowe. Większość z nich jest mała, a w sklepach można znaleźć ponadto kompresory bezolejowe w wersji mini.

Na co zwracać uwagę przy zakupie kompresora?

Mimo że na rynku jest wiele modeli kompresorów, sam zakup nie powinien stanowić poważnego problemu. Kluczowe jest określenie, do czego i jak często urządzenie będzie wykorzystywane oraz jaki chce się przeznaczyć na to budżet. Szczególną uwagę przy wyborze należy zwrócić na takie kwestie, jak:

• pojemność butli – istotne zagadnienie związane z komfortem pracy. Zbyt mała pojemność butli będzie bowiem wiązała się z koniecznością jej częstego napełniania. Do standardowych domowych potrzeb wystarczy kompresor o pojemności 10 l. Do prac związanych z malowaniem należy kupić urządzenie z większą pojemnością – kompresor 25 l lub 50 l;
• maksymalne ciśnienie robocze – zależy od tego, do czego będzie wykorzystywany sprzęt. Zazwyczaj wynosi ono 6–10 barów i wystarcza na domowe potrzeby;
• wydajność urządzenia – w przypadku bardzo małych kompresorów może wynosić tylko 35 l/min, ale wydajność dużych może być znacznie większa – ok. 1000 l/min;
• poziom hałasu – większość kompresorów bardzo hałasuje, ale można znaleźć urządzenia, które nie przeszkadzają tak bardzo, ponieważ generują hałas na poziomie 50–60 decybeli;
• rodzaj zasilania – możliwości są dwie: kompresor tłokowy i membranowy. Ten pierwszy ma słabsze opinie, ponieważ szybko się nagrzewa i długo chłodzi. Urządzenie membranowe pozwala na dłuższą pracę bez przerwy.

Niekiedy producenci podają również informacje na temat czasu nabijania butli. Im jest krótszy, tym szybciej urządzenie będzie gotowe do pracy.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane wielkopolskie

• firmy budowlane zachodniopomorskie

• firmy budowlane dolnośląskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Warszawa

• firmy budowlane Wrocław

• firmy budowlane Białystok

Decydując się na remont mieszkania, warto zainwestować w dobre narzędzia, które usprawnią i ułatwią pracę. Zamiast wielu akcesoriów można nabyć narzędzie wielofunkcyjne posiadające wymienne końcówki. Rozwiązuje ono problem ograniczonego miejsca na sprzęt potrzebny do majsterkowania.

Narzędzia wielofunkcyjne są popularnym rozwiązaniem wybieranym przez majsterkowiczów i wykorzystywanym w profesjonalnych warsztatach. Przy pomocy jednego narzędzia, zmieniając jedynie końcówki, można wykonać wiele prac, takich jak frezowanie, cięcie czy ścieranie. To bardzo wszechstronny i poręczny produkt, którym warto uzupełnić wyposażenie swojego warsztatu.

Zastosowanie narzędzi wielofunkcyjnych

Narzędzia wielofunkcyjne przeznaczone są zarówno do prac w domu, jak i w profesjonalnych warsztatach. Przy ich użyciu można wykonywać wiele skomplikowanych, remontowych i wykończeniowych prac. Wyposażone są w co najmniej 5 akcesoriów, choć niekiedy bywa ich znacznie więcej, nawet 15. Jakie mają zastosowanie? Narzędzie wielofunkcyjne dzięki tarczy tnącej lub brzeszczotu ułatwia piłowanie. Nasada z rzepem i kawałkiem papieru ściernego służy do szlifowania drewna bądź warstwy farby. Pociąć nim można również sklejkę lub listewki, a metalowe skrobaki o różnej szerokości zdzierają tapetę, stare płytki i przyklejoną wykładzinę.

Aby ułatwić zakup odpowiednich akcesoriów do narzędzia wielofunkcyjnego, producenci oferują zestawy, które przeznaczone są do poszczególnych prac. Istnieją komplety uniwersalne i przeznaczone do konkretnego rodzaju materiału, na przykład do płytek lub drewna. Kupując zestaw akcesoriów, warto zasugerować się tym, jakie prace planuje się w najbliższym czasie.

Elektronarzędzia wielofunkcyjne

Podczas prac niezwykle przydatne są elektronarzędzia wielofunkcyjne. Powinny się znaleźć w każdym profesjonalnym warsztacie, ponieważ w wielu przypadkach zastępują modele ręczne. Dzięki wymiennym końcówkom łączą działanie rozmaitych sprzętów, a przy tym nie zajmują dużo miejsca. Sprzedawane są w kompaktowych walizkach, co ułatwia przechowywanie i znajdowanie niezbędnych części, a dzięki wymiennym końcówkom są niezwykle praktyczne. Przy pomocy elektronarzędzi wielofunkcyjnych bez problemu wykonywane są bardzo precyzyjne prace, zbyt czasochłonne i uciążliwe dla modeli ręcznych. Dokładność osiąga się dzięki oscylacyjnym ruchom. Niektóre modele wykonują nawet 20000 obrotów na minutę. Wyróżnia się dwa typy elektronarzędzi: elektryczne i akumulatorowe z wbudowaną baterią, które nie wymagają stałego podłączenia do prądu.

Oscylacyjne narzędzia wielofunkcyjne

Nazwa tego typu narzędzi wielofunkcyjnych podchodzi od ruchu oscylacyjnego, który wykonują. W trakcie oscylacji (z łac. oscillatio – kołysanie, wahanie) dochodzi do minimalnego wychylenia o kąt 1–3°. Ten sposób wyklucza niestety zastosowanie większych akcesoriów. Do tarczy oscylacyjnego narzędzia wielofunkcyjnego można natomiast doczepić małe tarcze szlifierskie, piłujące, stopy służące do szlifowania powierzchni oraz brzeszczoty. Większość takich urządzeń jest zasilana akumulatorem, inne zaś wymagają podłączenia do sieci elektrycznej. Jeżeli większość prac ma być wykonywana z dala od gniazd sieci, warto wybrać te z akumulatorem. Najlepiej zdecydować się na modele z baterią litowo-jonową, która pozwala na zdecydowanie dłuższą pracę bez konieczności częstego ładowania. Można ją zasilić w dowolnym momencie, nie czekając, aż się rozładuje. Nie uszkodzi to akumulatora.

Zaawansowane narzędzia wielofunkcyjne

Oprócz popularnych narzędzi wielofunkcyjnych istnieją również bardziej zaawansowane zestawy o rozbudowanych możliwościach. Mają one kilka wymiennych głowic. Te elementy korpusu zapewniają przełożenie ruchu wytwarzanego przez silnik na uchwyt narzędziowy. Niektóre zestawy mają głowicę kątową, dzięki której, zgodnie z nazwą, można wiercić pod kątem. Zdarza się też głowica udarowa, która umożliwia wiercenie w twardych materiałach, m.in. w betonie, cegle i kamieniu. Przy szlifowaniu i zdzieraniu sprawdza się natomiast głowica oscylacyjna. Zestaw narzędzi wielofunkcyjnych może zawierać również głowicę z ruchem posuwisto-zwrotnym, który zapewnia wbijanie gwoździ i wkręcanie. Istnieją zestawy bardzo rozbudowane, z dużą ilością wymiennych końcówek. W komplecie zdarzają się również zapasowe akumulatory, które pozwolą na wykonywanie prac bez zbędnych przerw. Każdy majsterkowicz powinien dopasować zestaw narzędzi wielofunkcyjnych do swoich potrzeb.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane warmińsko mazurskie

• firmy budowlane wielkopolskie

• firmy budowlane zachodniopomorskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Szczecin

• firmy budowlane Warszawa

• firmy budowlane Wrocław

Mogłoby się wydawać, że zakup przedłużacza jest prostą sprawą. Jeśli chodzi o modele wykorzystywane w domu, wybór odpowiedniego urządzenia zwykle nie stanowi problemu. Inaczej wygląda sytuacja, kiedy potrzebny jest przedłużacz elektryczny używany na zewnątrz budynków bądź na budowach. Wówczas trzeba zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii, które mają wpływ na bezpieczeństwo i komfort pracy.

W przypadku przedłużaczy domowych (nazywanych również mieszkaniowymi) kryterium wyboru to długość kabla i liczba gniazdek. W sklepach specjalistycznych można jednak znaleźć przedłużacze, które różnią się dodatkowo szczelnością, izolacją i wymiarami przewodu. Warto również pamiętać, że ze względów bezpieczeństwa lepiej wybrać typ z uziemieniem.

Rodzaje przedłużaczy

Ze względu na to, że przedłużacze przewodzą prąd, ich niewłaściwy wybór może wiązać się z zagrożeniem zdrowia i życia. Niezależnie od tego, czy mają być używane w domu, czy na zewnątrz, powinny być dostosowane do określonych warunków. Nie każdy przedłużacz będzie bowiem nadawał się do prac na budowie czy w miejscach, w których istnieje ryzyko kontaktu z wodą. Wyróżniamy:

• przedłużacze bębnowe – często można również spotkać się z określeniem przedłużacze budowlane, ponieważ są dostosowane i przeznaczone do różnego rodzaju prac budowlano-remontowych. Jak wiadomo, w takich miejscach panują specyficzne i niekiedy trudne warunki – przewody są narażone na wilgoć czy kontakt z ciężkimi przedmiotami. W porównaniu do tradycyjnych typów są jednak bardziej wytrzymałe i mają lepszą izolację. Dokładne parametry zależą od konkretnego modelu. Przedłużacze budowlane bębnowe pozwalają na bezpieczną, ale i komfortową pracę. Pomocny jest bęben, który ułatwia rozwijanie i zwijanie bardzo długich przewodów;
• przedłużacze ogrodowe (zewnętrzne) – dostępne są zarówno w wersji z bębnem, jak i bez niego. Ich cechą charakterystyczną jest zwiększona odporność na działanie czynników zewnętrznych, w szczególności deszczu i śniegu. Przy użyciu przedłużacza ogrodowego można podłączyć zarówno sprzęt (kosiarkę czy nożyce elektryczne), jak i oświetlenie ogrodowe czy w okresie świątecznym różnego rodzaju iluminacje. Jeśli chodzi o długość przewodu, w sklepach dostępne są zarówno krótsze (m.in. przedłużacz 10 m), jak i dłuższe (m.in. przedłużacz 30 m);
• przedłużacze siłowe – to profesjonalne modele często wykorzystywane w kopalniach i dużych zakładach przemysłowych. Stanowią oddzielną kategorię głównie ze względu na to, że można podłączyć do nich urządzenia o różnej mocy. Pozwalają też na pracę z wyższym napięciem. Nazywane są również przedłużaczami trójfazowymi;
• przedłużacze domowe (mieszkaniowe) – najprostsze i najbardziej popularne rodzaje listwowe, które wykorzystuje się w domach, mieszkaniach i pomieszczeniach biurowych. W sklepach dostępne są modele z uziemieniem i bez niego. Ze względów bezpieczeństwa lepiej zdecydować się na pierwsze rozwiązanie. Kable w przedłużaczach domowych mają najczęściej od 1,5 do 5 metrów.

Czym kierować się przy zakupie przedłużacza?

Poszukując odpowiedniego przedłużacza, w pierwszej kolejności należy określić jego rodzaj, wybierając z czterech, które zostały wymienione wyżej. Na etapie poszukiwań zawsze warto mieć na uwadze takie kwestie, jak:

• liczba gniazd – w sklepach są dostępne zarówno przedłużacze listwowe z 10 gniazdami, jak i takie, które pozwalają na podłączenie tylko jednego urządzenia;
• długość przewodu – jeśli nie będzie skręcany przy pomocy dodatkowego zwijaka, lepiej nie kupować zbyt długich modeli. Mogą przez to utrudniać pracę, a rozwinięte wyglądają nieestetycznie;
• uziemienie – jak już zostało wspomniane, ze względów bezpieczeństwa lepiej wybrać przedłużacz z uziemieniem;
• klasa szczelności – chodzi o to, w jakim stopniu przedłużacz jest odporny na zawilgocenie i zapylenie. Przedłużacze o klasie IP20 powinno się używać jedynie w pomieszczeniach, natomiast IP44 mogą być wykorzystywane na zewnątrz;
• izolacja przewodu – musi być dostosowana do przewidywanych warunków, w których przedłużacz będzie wykorzystywany. Ważne są oznaczenia: VV (izolacja z winylu) – model polecany do domów, RR (guma naturalna) – sprawdza się na zewnątrz, i RN (neopren) – używany na budowie;

wymiary przewodu – mają szczególne znaczenie w przypadku, kiedy potrzebny jest przedłużacz do dużych obciążeń. Wówczas należy zwracać uwagę na liczbę żył i ich obwód. Lepsze możliwości dają przedłużacze z trzema żyłami i obwodem minimum 1,5 mm.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane dolnośląskie

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

• firmy budowlane lubelskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Białystok

• firmy budowlane Bydgoszcz

• firmy budowlane Częstochowa

Kalendarz biodynamiczny, zwany księżycowym, pomaga rozplanować prace w ogrodzie na cały rok. Biodynamiczny kalendarz ogrodnika zawiera informacje o tym, kiedy jest najlepszy czas na wysiew poszczególnych roślin, zbieranie owoców, koszenie trawy i podlewanie roślin.

Kalendarzem biodynamicznym posługują się nie tylko osoby, które w rolnictwie i ogrodnictwie stawiają pierwsze kroki, ale też doświadczeni rolnicy. Rośliny uprawiane zgodnie z harmonogramem kalendarza biodynamicznego cechuje optymalna wielkość, smak i aromat. Są także bogate w wartości odżywcze.

Na czym opiera się kalendarz ogrodniczy biodynamiczny?

Kalendarz księżycowy ogrodnika opiera się na biodynamice – dziedzinie wiedzy z pogranicza nauki, kosmologii i filozofii. Rolnictwo biodynamiczne jest jednym z rodzajów rolnictwa ekologicznego, w którym dużą wagę przywiązuje się do tego, co naturalnie może być najlepsze dla roślin. Unikając środków chemicznych, można uprawiać zdrowe, wyraziste w smaku owoce i warzywa oraz mieć obfite plony. Biodynamiczny kalendarz ogrodnika dostarcza informacji na każdy dzień roku na temat pielęgnacji, siewu i zbioru roślin.

Biodynamiczny kalendarz uwzględnia fazy Księżyca, znaki zodiaku, żywioły oraz związane z nimi sposoby pielęgnacji i uprawy poszczególnych części roślin. Fazy Księżyca, zdaniem biodynamików, odgrywają bardzo ważną rolę w uprawie. To, w jakim czasie zostaną posadzone rośliny lub zebrane plony, wpływa na ich wzrost lub trwałość przechowywania. Kiedy Księżyc zbliża się do pełni, zaleca się sadzenie, gdy przechodzi do nowiu, wskazane jest przycinanie drzewek owocowych lub zbieranie owoców. Prace ogrodowe w kalendarzu biodynamicznym rolnika rozpisane są na każdy dzień.

Poszczególne znaki zodiaku w kalendarzu biodynamicznym ogrodnika łączą się z czterema żywiołami: ogniem, powietrzem, ziemią i wodą.

Kiedy Księżyc znajduje się w znakach żywiołu ziemi (Byk, Panna, Koziorożec), zalecane są przede wszystkim prace związane z przesadzaniem drzew i krzewów. Warto w tym czasie zająć się także pielęgnacją roślin, które mają przynieść plony w postaci korzeni (części podziemnych roślin). Gdy Księżyc znajduje się w znakach wody (Skorpion, Ryby, Rak), zaleca się m.in. prace pielęgnacyjne wszelkich ziół i warzyw liściastych, a także ich wysiewanie.

Będąc w znakach żywiołu powietrza (Bliźnięta, Wodnik, Waga), Księżyc warunkuje m.in. pielęgnację oraz wysiewanie wszelkich roślin kwiatowych, a w znakach żywiołu ognia (Strzelec, Baran, Lew) – pielęgnację tych, który owocują. Jest to także najlepszy czas na zbiór ziół.

Kalendarz biodynamiczny a pory roku

Kalendarz księżycowy bardzo dokładnie opisuje wszystkie zabiegi na roślinach, jakie powinny odbyć się w każdym miesiącu. W styczniu rośliny odpoczywają – zaleca się wykonywanie tylko wyjątkowych, zgodnych z fazą Księżyca i znakiem zodiaku zabiegów, ale już kalendarz biodynamiczny na luty wskazuje na siew i sadzenie poszczególnych gatunków roślin w pojemnikach. W marcowych wskazówkach znajdą się informacje o wysiewie, a także o podlewaniu roślin doniczkowych, w kwietniowych natomiast sugeruje się wysiew dużej liczby roślin. Miesiącem najliczniejszych zbiorów jest sierpień, z kolei październik przynosi prace z zasiewem, podlewaniem i nawożeniem. Bez względu na to, jakie rośliny są uprawiane w danym gospodarstwie lub ogrodzie, kalendarz biodynamiczny pomoże w ich pielęgnacji.

Kalendarz biodynamiczny nie tylko dla rolników

Kalendarze księżycowe przygotowywane są nie tylko dla rolników i ogrodników. Księżyc oddziałuje bowiem na wiele innych aspektów życia człowieka i zwierząt.

Kalendarze biodynamiczne przygotowywane są także dla grzybiarzy, myśliwych, wędkarzy i dla pszczelarzy. Kalendarz pszczelarski biodynamiczny określa, kiedy wykonywać prace, które pobudzą działalność rozrodczą lub zabiegi pielęgnacyjne, a kalendarz wędkarski wskazuje, kiedy i jakie ryby łowić.

Kalendarz biodynamiczny – zdrowie i uroda

Bardzo często w kalendarzach biodynamicznych znajdują się także dodatkowe informacje dotyczące zdrowia i urody. Tworzone są też odrębne kalendarze biodynamiczne dotyczące tej właśnie tematyki. Z kalendarza można dowiedzieć się na przykład, kiedy wykonywać poszczególne zabiegi kosmetyczne, farbować włosy, depilować ciało czy pielęgnować paznokcie. Czy kwestie związane ze zdrowiem i pielęgnacją ciała powinny być ściśle związane z kalendarzem księżycowym? Wiele osób uważa, że efekty wszystkich zabiegów są wtedy zadowalające. Aby to potwierdzić lub temu zaprzeczyć, warto pokusić się o zastosowanie podpowiedzi z kalendarza księżycowego.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane lubuskie

• firmy budowlane łódzkie

• firmy budowlane małopolskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Gdańsk

• firmy budowlane Katowice

• firmy budowlane Kielce

Żyworódka to popularna roślina doniczkowa o właściwościach zbliżonych do aloesu. Ma szerokie zastosowanie lecznicze. Występuje w kilkuset odmianach. Gatunkami najbardziej popularnymi w Polsce są Kalanchoe pinnata (żyworódka pierzasta) oraz Kalanchoe daigremontiana (żyworódka Daigremonta).

W niektórych kulturach żyworódka traktowana jest jako zioło. Produkty otrzymywane z tej rośliny mają właściwości wspomagające leczenie wielu schorzeń. Dzięki oryginalnemu wyglądowi często pełni też funkcje dekoracyjne.

Co to jest żyworódka?

W skład rodziny żyworódek wchodzi kilkaset gatunków roślin. Większość z nich pochodzi z krajów o ciepłym klimacie. W związku z tym w Polsce uprawa tych roślin jest możliwa tylko w odpowiednich warunkach.

Żyworódka jest bardzo popularną i łatwą w uprawie rośliną doniczkową o długo kwitnących kolorowych kwiatach. Odmiany Kalanchoe różnią się barwami kwiatostanów, które mogą być między innymi czerwone, białe, żółte i różowe.

W Polsce popularnymi gatunkami żyworódki są Kalanchoe pinnata oraz Kalanchoe daigremontiana. Choć są do siebie podobne, mają kilka charakterystycznych cech, które je różnicują. Przykładowo gatunek Kalanchoe daigremontiana cechuje się pojedynczymi, stosunkowo dużymi, ciemnymi, ostro zakończonymi liśćmi. Liście Kalanchoe pinnata przypominają natomiast serce – są małe i delikatne.

Pielęgnacja i uprawa żyworódki

W miesiącach zimowych żyworódka potrzebuje dużej ilości światła, dlatego najlepiej umieścić doniczkę na parapecie okna wychodzącego na południe. Z kolei latem należy ją chronić przed bezpośrednim działaniem ostrych promieni słonecznych. Zimą optymalna temperatura dla tej rośliny to 16℃, latem nie powinna przekroczyć 25℃. Trzeba też uważać z podlewaniem żyworódki, ponieważ zbyt duża ilość wody może doprowadzić do rozwoju mączniaka i procesów gnilnych. Zimą roślinę podlewa się co 14 dni, latem dwa razy częściej. Nie wolno jej natomiast spryskiwać. W przypadku suchego powietrza można ją przełożyć do większej doniczki wypełnionej wilgotną ziemią. Chcąc pozbyć się kurzu z liści żyworódki, wystarczy przetrzeć je wilgotną szmatką. Niewskazane jest stosowanie środków nabłyszczających.

Aby przedłużyć jej żywotność, trzeba pamiętać o regularnym przycinaniu przekwitłych kwiatów oraz chorych liści.

Proces rozmnażania żyworódek nie należy do skomplikowanych. Wystarczy oderwać wierzchołki młodych pędów, by ukorzeniły się w wodzie lub mieszance piaskowo-glinianej. Najlepiej wykonać ten zabieg w maju lub czerwcu.

Zastosowanie i właściwości żyworódki

Żyworódka pierzasta uchodzi za roślinę o właściwościach leczniczych. Jej liście mają dużo witaminy C, soli mineralnych (wapnia, żelaza, potasu, glinu, selenu, manganu, krzemu i miedzi) oraz kwasów tłuszczowych. Sok z niej pozyskany działa między innymi przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie. Dzięki niemu można szybko zahamować rozwijające się w organizmie stany zapalne. Cenne właściwości żyworódki umożliwiają wykorzystanie jej w procesie leczenia różnego typu schorzeń i dolegliwości. Preparaty na bazie Kalanchoe są stosowane w chorobach związanych z układem oddechowym. Wykorzystuje się je również na problemy skórne i bóle reumatologiczne. Sok z żyworódki pozwala zwalczyć objawy przeziębienia i grypy. Oprócz tego stabilizuje poziom cukru we krwi oraz wspomaga układ pokarmowy.

Maść i krem z żyworódki z dodatkiem ekstraktu z aloesu regeneruje naskórek i przyspiesza proces jego odnowy. Poza tym ułatwia stabilizację gospodarki wodno-lipidowej oraz przywraca skórze elastyczność i właściwy stopień nawilżenia. Na katar pomagają krople do nosa z żyworódki. Preparaty na bazie tej rośliny są też sprawdzonym sposobem na uciążliwy trądzik. Można nimi również leczyć egzemę, łupież, oparzenia i stany odleżynowe. Żyworódka pozwoli pozbyć się niechcianych brodawek, pomoże w gojeniu ran. Potwierdzono jej skuteczne działanie w leczeniu dolegliwości związanych z bólem zębów, kręgosłupa, bólów kostno-stawowych, a nawet nerwobóli. Roślina ta jest sprawdzona w leczeniu astmy, anginy, zapalenia oskrzeli i płuc.

Planując miejscowe zastosowanie liści Kalanchoe, należy zdjąć cienką błonę pokrywającą spód blaszki liściowej. To właśnie ta dolna część powinna znaleźć się w miejscu występowania stanu zapalnego bądź rany.

Specyfiki na bazie żyworódki nie są wskazane dla osób, które mają podwyższony poziom potasu we krwi. Warto też skonsultować ich przyjmowanie w przypadku stosowania leków na stałe.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane lubelskie

• firmy budowlane lubuskie

• firmy budowlane łódzkie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Częstochowa

• firmy budowlane Gdańsk

• firmy budowlane Katowice

Sztuczna trawa zieleni się przez cały rok. Nie trzeba jej strzyc, grabić, nawozić ani podlewać, a mimo to wygląda bardzo estetycznie. Przed zakupem sztucznej trawy na balkon czy taras warto zasięgnąć opinii, jaki jej rodzaj sprawdzi się i jak należy go pielęgnować.

Sztuczna trawa to popularny sposób na wykończenie podłogi na balkonie i tarasie. Uchodzi za rozwiązanie trwałe, a zarazem estetyczne. Prawidłowo dobrany rodzaj trawy, odpowiedni montaż i pielęgnacja zapewnią użytkowanie jej przez wiele sezonów.

Zastosowanie sztucznej trawy

Wykończenie podłogi sztuczną trawą sprawdza się w przypadku tarasu i balkonu bez względu na to, czy znajdują się w miejscu zacienionym, czy poddane są ekspozycji na promieniowanie słoneczne. Materiał, z którego wykonana jest sztuczna trawa, nie płowieje ani nie traci właściwości nawet w miejscach silnie nasłonecznionych. Ten typ wykładziny ponadto dobrze chroni przed zimnem oraz zawilgoceniem. Jest ciepły w dotyku, dlatego można po nim chodzić boso. To atut szczególnie doceniany przy aranżacji pomieszczeń użytkowanych przez małe dzieci. Sztuczną trawą można zastąpić również fragmenty naturalnego trawnika.

Rodzaje sztucznej trawy

O trwałości sztucznej trawy decyduje przede wszystkim rodzaj i jakość tworzywa, z którego powstały pojedyncze cząstki trawy i jej podkład. Duże znaczenie ma również grubość warstwy wykończeniowej oraz prawidłowy montaż, który powinien przebiegać zgodnie z instrukcją producenta.

Zaleca się, aby na balkon i taras wybierać wykładziny polipropylenowe z warstwą podkładową wykonaną z gumy lub lateksu. Ważne, aby cała trawa była przepuszczalna. Perforowane modele charakteryzują się większą trwałością i ładniejszym wyglądem. Taki materiał można też łatwo utrzymać w czystości.

Proces produkcji sztucznej trawy jest bardzo podobny do wytwarzania zwykłych dywanów. Oba typy materiałów wykończeniowych produkowane są na krosnach.

Sztuczna trawa na balkon i taras zazwyczaj sprzedawana jest w rolkach, ale nabyć można również materiał w postaci płytek. Produkty dostępne w sprzedaży różnią się także grubością. W przypadku wykończenia podłóg balkonowych lub tarasowych najlepiej wybierać modele o grubości nie mniejszej niż 7 mm. Trawa sztuczna ma również rozmaitą wysokość i gęstość źdźbeł. Producenci oferują zarówno estetycznie przystrzyżony trawnik, jak i dziko „rosnące” odmiany (sztuczne trawy dekoracyjne). Wykończenie to dostępne jest ponadto w szerokiej gamie kolorystycznej. Sztuczne trawy ozdobne mogą mieć kolory od jasnej zieleni po odcienie butelkowe. Często można spotkać je także w żółtej tonacji. Dodatkowo wszystkie produkty przypominające trawę cechują się łatwą obróbką. Rolki bez problemu można przyciąć.

Dla osób, które nie chcą pokrywać całej powierzchni balkonu i tarasu materiałem imitującym trawę, idealnym rozwiązaniem będzie sztuczna trawa w doniczce. Rozwiązanie to jest aktualnie bardzo popularne wśród architektów wnętrz. Odważną, choć wykorzystywaną koncepcją przy wystroju wnętrz wydaje się natomiast sztuczna trawa na ścianie.

Planując zakup sztucznej trawy, warto poruszyć kwestię ceny tego rodzaju wykończenia. Koszty zależą przede wszystkim od jej rodzaju. Ogólnie przyjęło się, że sztuczna trawa jest dość tanim rozwiązaniem.

Montaż sztucznej trawy

Układanie fragmentów sztucznej trawy nie należy do skomplikowanych czynności. Produkty obecnie oferowane przez producentów zazwyczaj nie wymagają zasypywania drobnym kruszywem naturalnym ani syntetycznym. Prace należy rozpocząć od dokładnego wymierzenia powierzchni, którą chcemy w ten sposób wykończyć. Podłoże pod sztuczną trawę powinno być odpowiednio twarde, aby można było kleić do niego kolejne pasma materiału. Do tego celu najlepiej użyć dwuskładnikowego kleju poliuretanowego, który należy nanieść na paski fizeliny – materiału łączącego poszczególne pasy trawy. Rolki zazwyczaj są produkowane w różnych szerokościach. Rozmiar pasów należy zatem dobrać do wymiarów wykańczanej powierzchni. Podczas prac montażowych trzeba pamiętać, aby kolejne pasma układać zawsze w tym samym kierunku. W przeciwnym razie sąsiednie fragmenty będą różnić się odcieniem. Bardzo ważne jest również staranne docinanie pasm. Po dokładnym odmierzeniu i przycięciu wykładziny można przejść do etapu spajania. Klej należy rozmieszać zgodnie ze wskazówkami producenta i nanieść na fizelinę, a pasek fizeliny przykleić na sąsiednich pasmach trawy. Analogicznie postępujemy z kolejnymi fragmentami wykładziny. Ostatnim etapem jest docięcie skrajnej rolki wzdłuż obrzeża balkonu lub tarasu. Jeśli istnieje ryzyko podwijania się wykładziny, najbezpieczniej przykleić ją do podłoża tuż przy krawędzi.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

• firmy budowlane lubelskie

• firmy budowlane lubuskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Bydgoszcz

• firmy budowlane Częstochowa

• firmy budowlane Gdańsk

Drzwi skonstruowane w tradycyjny sposób nie są jedyną funkcjonalną opcją. W ostatnich latach powodzeniem cieszą się wewnętrzne drzwi bezprzylgowe – nowoczesne rozwiązanie do mieszkań i biur. Dzięki prostej, pozbawionej profilowania krawędzi chowają się w futrynę, tworząc gładką powierzchnię.

Białe drzwi bezprzylgowe będą pasowały przede wszystkim do minimalistycznych i nowoczesnych wnętrz, w których liczy się prostota formy. Do aranżacji w stylu klasycznym lub retro lepiej sprawdzą się natomiast standardowe drzwi przylgowe.

Jak wyglądają drzwi bezprzylgowe?

Różnica między drzwiami przylgowymi i bezprzylgowymi polega na odmiennym wykończeniu krawędzi skrzydła. W modelach z przylgą krawędź profiluje się w taki sposób, że po zamknięciu płaszczyzna drzwi nachodzi na ościeżnicę, tworząc uskok i widoczne są zawiasy. Jest to domyślny system stosowany we wszystkich tradycyjnych typach. Drzwi bezprzylgowe nie mają natomiast profilowanej krawędzi, dzięki czemu po ich zamknięciu skrzydło i ościeżnica tworzą jednorodną płaszczyznę. Takie rozwiązanie dyskretnie chowa drzwi, odwracając od nich uwagę. Nie bez znaczenia jest fakt, że zawiasy są zazwyczaj schowane wewnątrz konstrukcji drzwi bezprzylgowych. Całość prezentuje się estetycznie i dobrze komponuje z resztą aranżacji. Ościeżnica do drzwi bezprzylgowych może być również wbudowana w ścianę, dając efekt gładkiej powierzchni z wtopionymi w nią drzwiami. Niektóre modele tego typu można wykończyć farbą, tapetą bądź fototapetą i idealnie wkomponować w otoczenie.

Drzwi bezprzylgowe odwrotne rozwiązaniem do małego mieszkania

W bardzo małych pokojach najlepiej instalować zajmujące niewiele miejsca drzwi przesuwne lub harmonijkowe, choć z uwagi na słabą szczelność nie nadają się one do sypialni ani łazienki. Przy aranżacji małego mieszkania warto wybrać drzwi bezprzylgowe otwierane do wewnątrz, dzięki którym zaoszczędzi się miejsce. Ukrycie zawiasów oraz ościeżnicy to dobry sposób na subtelne powiększenie przestrzeni. Białe drzwi bezprzylgowe najlepiej wyglądają na tle ściany w tym samym kolorze. Jednolita kolorystyka rozświetli niewielki pokój. Sprawdza się w przypadku wnętrz urządzonych minimalistycznie lub nawiązujących do stylu skandynawskiego, w takich projektach bowiem liczą się proste formy i jasne barwy.

Wady i zalety drzwi bezprzylgowych

Drzwi bez przylgi to ciekawa alternatywa dla tradycyjnych modeli. Są nowoczesne i estetyczne. Konstrukcja pozwala na ukrycie ich w ścianie i osiągnięcie niebanalnych efektów aranżacyjnych, szczególnie przy modelach tapetowanych lub malowanych na kolor otaczającej ściany. Rezultatem jest efekt niewidzialnych drzwi. Funkcjonalność drzwi bezprzylgowych poprawia wbudowany zamek magnetyczny. Dzięki działaniu magnesów skrzydło domyka się lekko i bezszelestnie. To dobre rozwiązanie dla rodzin z dziećmi – konstrukcja skutecznie powstrzymuje najmłodszych przed trzaskaniem drzwiami. Dodatkowo łatwiej i praktyczniej tego typu drzwi utrzymać w czystości. Wadą wewnętrznych drzwi bezprzylgowych jest ich cena. Są one nieco droższe od tradycyjnych ze względu na bardziej skomplikowaną budowę. Trzeba również znaleźć fachowca, który ma doświadczenie w montażu takich wzorów – sposób przytwierdzania jest bowiem wymagający. Zatrudniając specjalistę, można mieć pewność, że mocowanie będzie solidne, a wykończenie estetyczne. Niektórzy jako wadę wymieniają masywność i toporność drzwi bez przylgi. Tradycyjne drzwi rzeczywiście są nieco lżejsze. Występują także w większej liczbie modeli, co pozwala dopasować je do planowanej aranżacji mieszkania – rustykalnej, klasycznej czy w stylu boho.

Jak wygląda montaż wewnętrznych drzwi bezprzylgowych?

Montaż tych nowoczesnych drzwi wymaga sporego doświadczenia i dokładności. Tylko pod takim warunkiem można uzyskać pożądany efekt. Aby osadzić drzwi bezprzylgowe, konieczne będzie wykucie rowków, w których znajdą się elementy konstrukcyjne. Aluminiowa ościeżnica zostaje wzmocniona kotwami montażowymi i skręcona, a następnie wmurowana w ościeże przy zachowaniu kątów prostych i odpowiedniego poziomu. Pomocne mogą się okazać siatki montażowe. By uzupełnić wolne przestrzenie, warto zaopatrzyć się natomiast w piankę niskoprężną dwuskładnikową. Kiedy ościeżnica jest wmurowana, wykończona tynkiem i gładzią, należy ją oczyścić i odtłuścić. Po tych czynnościach można osadzić skrzydło. Konieczna będzie także regulacja zawiasów drzwi bezprzylgowych, by otwierały się lekko.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane wielkopolskie

• firmy budowlane zachodniopomorskie

• firmy budowlane dolnośląskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Warszawa

• firmy budowlane Wrocław

• firmy budowlane Białystok

Styl industrialny, nazywany też loftowym, to propozycja dla miłośników surowych wnętrz. Industrialne mieszkania ze ścianami z czerwonej cegły, z odsłoniętymi rurami, łączące stare drewno ze stalą przypominają wnętrze fabryki. Umiejętnie zaaranżowane będą stanowiły wygodne miejsce do życia.

Mieszkania urządzone w stylu industrialnym to stosunkowo nowy trend – w Polsce pojawił się w pierwszej dekadzie XXI wieku. Nic nie wskazuje na to, by miał prędko przeminąć. Aranżacje loftowe pasują przede wszystkim do budynków pofabrycznych, biur i nowoczesnych apartamentów zlokalizowanych w zurbanizowanym otoczeniu.

Główne cechy stylu industrialnego

Industrialne wnętrza nawiązują bezpośrednio do wyglądu starych fabryk, w których dominowała funkcja użytkowa, próżno zatem szukać w nich dekoracji czy przytulnych tekstyliów. Ściany wykonane z czerwonej cegły lub betonu mogą być częściowo pokryte tynkiem i pomalowane na biało. Okna w stylu loftowym mają metalowe szprosy, które dzielą taflę szkła na mniejsze części. Typowe jest też eksponowanie elementów konstrukcyjnych, takich jak przewody wentylacyjne, rury, stalowe lub drewniane belki sufitowe i kolumny. Wśród materiałów dominuje beton, stal i surowe drewno wyglądające na podniszczone, a najlepsze kolory to biel, czerń i szary. Meble powinny być masywne, o uproszczonej formie, łączące drewno i stal. Lampy utrzymane w stylu industrialnym zwykle wykonuje się z metalu malowanego proszkowo na czarno. Mogą mieć charakterystyczną kratkę osłaniającą żarówkę – to nawiązanie do funkcjonalnych oświetleń montowanych w budynkach przemysłowych.

Choć styl industrialny ma zastosowanie także w małych mieszkaniach, najlepiej wygląda na dużych przestrzeniach z wysokim sufitem. Naturalnym miejscem występowania industrialnych aranżacji są lofty, czyli mieszkania zlokalizowane w budynkach pofabrycznych.

Jak zastosować styl industrialny w salonie i sypialni?

Duży pokój w stylu industrialnym powinien być przestronny i przypominać bardziej nowojorską pracownię malarską niż przytulne gniazdko. Można umieścić w nim na przykład szarą kanapę i stolik kawowy na stalowym stelażu. Industrialne meble często wykonuje się z drewna stylizowanego na stare – wyblakłego, z nierównościami i wgnieceniami. Jeśli z salonu jest przejście na piętro, warto wybrać metalowe schody. Po dekoracje natomiast należy sięgać ostrożnie. Najlepiej, by były to przedmioty użytkowe, takie jak drewniane skrzynki czy stara drabina. Na ścianie można powiesić metalowe tabliczki kupione w sklepie ze starociami, a także dekoracje kojarzące się ze steampunkiem: tryby, zębatki i łańcuchy. Ze stylem industrialnym dobrze współgra także sztuka współczesna – można znaleźć obraz w lokalnej galerii bądź zamówić plakat z barwną grafiką.

W pokoju sypialnym sprawdzą się meble z palet – łóżko, półki czy wygodny fotel. Aby nieco spersonalizować surową sypialnię w stylu industrialnym, warto dobrać odpowiednie dekoracje – poduszki z juty, duży zegar przypominający te wieszane na dworcach kolejowych czy metalowe lampiony. Wskazane jest eksperymentowanie i wybieranie dodatków na zasadzie kontrastu. Porcelanowa figurka, kolorowe pudełka z tworzywa sztucznego czy puszysty dywan przełamią chłodną atmosferę. Jeśli natomiast do sypialni przylega garderoba, można odgrodzić ją industrialnymi drzwiami – szklana przegroda ze szprosami idealnie podkreśli charakter wnętrza.

Funkcjonalna kuchnia w stylu industrialnym

W kuchni, podobnie jak w salonie, dobrze prezentuje się odsłonięta czerwona cegła – może znaleźć się na wybranej ścianie lub nad blatem roboczym. Szafki kuchenne w stylu industrialnym powinny mieć drewniane fronty, natomiast blat najlepiej wykonać z szarego bądź czarnego kamienia. Nad wyspą lub barkiem mogą zawisnąć lampy z metalowymi kloszami bądź podkreślające surowość wnętrza odsłonięte żarówki na kablu. Klasyczny stół w stylu industrialnym składa się z drewnianego grubego blatu osadzonego na stabilnym stelażu ze stali. Krzesła nawiązują do skandynawskiego designu lub estetyki połowy XX wieku. W loftowej kuchni można śmiało eksponować metalowe naczynia i urządzenia kuchenne.

Jak może wyglądać łazienka w stylu industrialnym?

Na ścianach i podłodze łazienki w stylu loftowym dobrze sprawdzą się białe kafle z połyskiem lub beton dekoracyjny, który wprowadzi surowy klimat. Zamiast przytulnych dywaników lepiej ułożyć matę z drewna bambusowego. Styl industrialny można wprowadzić do łazienki, montując też armaturę malowaną na czarno z matowym wykończeniem. Ciemne mogą być również wieszaki i suszarka na ręczniki. Aby podkreślić oblicze retro stylu industrialnego, można zdecydować się na klasyczną wolnostojącą wannę pomalowaną z zewnątrz na czarno, choć równie dobrze będzie wyglądała kabina prysznicowa typu walk-in.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane zachodniopomorskie

• firmy budowlane dolnośląskie

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Wrocław

• firmy budowlane Białystok

• firmy budowlane Bydgoszcz

Wybierając tapety ścienne, należy kierować się funkcją pomieszczenia, w którym mają być kładzione. Zmywalne tapety winylowe nadają się do kuchni i łazienki, w pokoju natomiast wystarczy przykleić tańsze modele papierowe, flizelinowe lub z włókna szklanego. Czym różnią się od siebie?

Ładne tapety ścienne, jeśli zostaną dobrze położone, będą wyrafinowaną ozdobą mieszkania. Obecnie dominuje zwyczaj zdobienia tym sposobem jednej ściany w pokoju bądź jej fragmentu. Krawędzie można dodatkowo wykończyć listwą sztukateryjną.

Nowoczesne tapety ścienne odpowiednie do salonu

Duży wybór wzorów sprawia, że tapety pasują do wnętrz w każdym stylu. Do salonu najlepiej wybrać ogólnodostępne tapety papierowe w wiosenne kwiaty czy geometryczny wzór i położyć je na jedną ścianę – na przykład tę, przy której znajduje się telewizor. Ten rodzaj nie nadaje się jednak do miejsc narażonych na uszkodzenia, ponieważ jest mało wytrzymały. Aby ułatwić sobie pracę, warto kupić tapety na flizelinie. Wykonane są z celulozy i poliestru, który poprawia ich elastyczność i wytrzymałość. Przy wyborze takich modeli należy nałożyć na ścianę klej, następnie suche pasy tapety i dociskać je wałkiem. Niebanalne wykończenie można uzyskać dzięki tapetom pokojowym wykonanym z korka. Pokrywa się nimi zazwyczaj niewielką powierzchnię ściany, podkreślając naturalny charakter aranżacji. Są one również odpowiednie do przedpokoju czy domowego biura.

Piękne tapety do sypialni

W sypialni ma być intymnie i przytulnie. Do takiego wnętrza pasują dekoracyjne tapety tekstylne. Warstwa lnu, bawełny czy pluszu w wybranym kolorze ociepli wnętrze pokoju, a także poprawi izolacyjność akustyczną. Podobny efekt można osiągnąć dzięki tapetom welurowym, które zachwycają ciekawą fakturą i eleganckimi wzorami. Szara bądź czarna tapeta w stylu glamour zdobiona ornamentami będzie pasowała głównie do wnętrz eklektycznych. Wprowadzi do pokoju zmysłowy nastrój. Zwolenników nowoczesnych rozwiązań zachwyci natomiast samoprzylepna fototapeta na ścianę z motywem 3D. Do wyboru jest wiele wzorów, m.in. geometryczne kompozycje, malownicze pejzaże i miejska architektura. Taki rodzaj wykończenia optycznie powiększa pomieszczenie.

Zmywalne tapety do kuchni lub łazienki

W przypadku tapet kuchennych najważniejsza jest odporność na zabrudzenia i wodę. Powinny być też zmywalne. Te kryteria spełniają fototapety laminowane. W procesie produkcji wydruk zostaje zabezpieczony specjalną warstwą, która chroni wzór przed działaniem wilgoci i uszkodzeniami. Tapety laminowane można nakleić nawet nad kuchennym blatem. Powszechnie wykorzystywaną techniką jest także laminowanie w hartowanym szkle. Wzory najczęściej nawiązują do funkcji pomieszczenia i przedstawiają owoce, warzywa, kolorowe przyprawy czy ziarna kawy.

Do kuchni równie dobrze nadają się nowoczesne tapety winylowe opisywane przez producentów jako zmywalne. Są odporne na zarysowania i szorowanie. Można je czyścić przy użyciu środków chemicznych. Ciekawą pomysłem jest na przykład tapeta ze wzorem imitującym cegłę, beton bądź kamień.

Czy istnieją tapety łazienkowe? Producenci zadbali również o taki materiał. Najczęściej są to po prostu tapety ze spienionego winylu odporne na zmywanie i działanie wilgoci. Aby je położyć, trzeba koniecznie zagruntować podłoże odpowiednimi preparatami i zastosować właściwy rodzaj kleju – od tego będzie zależała trwałość wykończenia.

Tapety do pokoju dziecięcego – ładne i wytrzymałe

Najlepsze tapety dla dzieci to te o wysokiej wytrzymałości. Można zdecydować się na ścieralny model winylowy. Ślady lepkich rączek czy rysunek wykonany kredką będzie można zmyć mokrą szmatką.

Możliwości aranżacyjne są ogromne – kolorowe paski, świat natury czy prosty deseń. Motyw dekoracyjny warto dopasować do zainteresowań i upodobań najmłodszych.

Inne rozwiązanie odpowiednie do pokoju dziecięcego to tapeta z włókna szklanego, czyli z tkanej przędzy. Jest uważana za niezwykle odporną na działanie czynników mechanicznych i chemicznych. Dodatkowo nadaje się do wielokrotnego malowania. Możliwość nadania ścianie dowolnego koloru i jej odświeżenia to ogromne zalety tapety kładzionej w pokoju użytkowanym przez dzieci. Najszybszy efekt dekoracyjny można natomiast osiągnąć za pomocą specjalnych naklejek na ściany.

Na rynku dostępne są również ciekawe tapety młodzieżowe. Za pomocą wielkoformatowego obrazu nastolatkowie wyrażają swoje upodobania i pasje. Są też bardziej przebojowi w tworzeniu aranżacji, dlatego propozycje ściennych tapet dla młodzieży cechuje odważna kolorystyka i oryginalne wzornictwo.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane lubuskie

• firmy budowlane łódzkie

• firmy budowlane małopolskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Gdańsk

• firmy budowlane Katowice

• firmy budowlane Kielce

Styl rustykalny, wykorzystując drewno, kamień oraz wyroby rękodzielnicze, nawiązuje do estetyki wiejskich domów z przełomu XIX i XX wieku. Sprawdza się w aranżacji kuchni, przytulnego salonu i sypialni. Cechuje go naturalność, prostota formy i umiar w doborze dekoracji.

Styl rustykalny budzi niekiedy tęsknotę za beztroskimi wakacjami na wsi lub powracającym we wspomnieniach domem ukochanej babci. Te niepowtarzalne pomieszczenia mogą mieć funkcjonalną, współczesną wersję. Jak urządzić wnętrze w wiejskim klimacie?

Funkcjonalna kuchnia w stylu rustykalnym

Kuchnia jest sercem domu – trzeba o tym pamiętać, urządzając klimatyczne miejsce do przygotowywania posiłków i spędzania czasu z rodziną. Niezależnie od pomysłu na jej aranżację ważną rolę odegra duży, solidny stół z litego drewna. Można go przykryć kraciastym obrusem bądź haftowaną serwetą.

Zabudowane kuchnie w stylu rustykalnym mają najczęściej białe fronty szafek z uchwytami ze stali i porcelany. Na podłodze sprawdzają się impregnowane deski lub płytki imitujące kamień. Ścianę nad blatem natomiast dobrze jest wykończyć cegłą – czerwoną lub malowaną na biało. Do kuchni w stylu rustykalnym pasują zasłony rzymskie w kolorze złamanej bieli, a także firanki haftowane w kwiatowe motywy. Z ludowymi wzorami nie można jednak przesadzić – powinny stanowić jedynie subtelny akcent. Do kuchni bez trudu można również wprowadzić rustykalny klimat, eksponując naczynia z kamionki, żeliwną patelnię, miedziane garnki, a także drewniane deski i akcesoria. Ciekawym pomysłem będzie odrestaurowanie starego kredensu, który stanie się ozdobą wnętrza i pomieści naczynia. W rustykalnej kuchni ponadto należy unikać sztuczności, w tym powszechnie wykorzystywanych do dekoracji przedmiotów z plastiku.

Jak urządzić salon w stylu rustykalnym?

Aranżując salon w stylu rustykalnym, warto zdecydować się na ekologiczne materiały. Drewniana podłoga, jasne ściany, w tym jedna pokryta kamieniem to idealna opcja dla miłośników natury. By wnętrze było przytulne i swojskie, można je uzupełnić wygodnym kompletem wypoczynkowym obitym skórą lub zamszem. Styl wnętrza podkreślą też wyeksponowane drewniane belki stropowe, najlepiej w naturalnym odcieniu i rysunku słojów. Sprawdzą się do podwieszenia bukietu ziół i polnych kwiatów.

Do salonu utrzymanego w wiejskim stylu doskonale pasuje również żywy ogień i ułożony w widocznym miejscu stos drewna opałowego. Warto zatem rozważyć budowę rustykalnego kominka wykończonego kamieniem lub ustawić żeliwny piec, czyli popularną kozę. Półka nad kominkiem jest natomiast dobrym miejscem dla starego zegara lub drewnianych figurek wykonanych przez lokalnych rękodzielników. Uzupełnieniem wnętrza będą postarzane lampy w stylu rustykalnym z lnianym abażurem bądź nawiązujące kształtem do naftowych. Pasujące do wystroju wzory pojawiające się na poduszkach, zasłonach i innych tekstyliach to szkocka krata, pasy, a także tradycyjne motywy kwiatowe. Dekoracje do mieszkania w stylu rustykalnym mogą być wykonane z wikliny, ceramiki lub surowych plastrów drewna. Nie powinno być ich jednak dużo. Wystarczy funkcjonalny wiklinowy kosz czy drewniana skrzynka na gazety.

Przytulna sypialnia w stylu rustykalnym

Sypialnia jest z założenia wnętrzem przytulnym i kameralnym. Sprawdzi się zatem inspiracja w barwach ziemi, z dużą ilością naturalnych materiałów. By nadać meblom rustykalnego stylu, najlepiej pomalować je białą kredową farbą lub sięgnąć po preparaty do postarzania drewna. Powinny zachwycać prostotą i nawiązywać estetyką do elementów wyposażenia dawnych wiejskich chat. Sypialnię udekoruje stolik kawowy wykonany z surowego plastra akacji czy jesionu z widocznym rysunkiem słojów. Z mniejszych plastrów można wówczas zrobić świeczniki, podstawki pod kubki czy pomysłowe ramki na zdjęcia. Komoda w stylu rustykalnym powinna być solidna, z metalowymi uchwytami i okuciami. Do wiejskiej stylistyki nawiązać można, ustawiając w pomieszczeniu ciężki kufer, który posłuży jako miejsce do siedzenia i przechowywania. Nad łóżkiem warto zamontować baldachim z haftowanego materiału lub niebielonej bawełny. Pościel i dekoracyjne poduszki również powinny być wykonane z prostych i solidnych tkanin, najlepiej w kolorze białym lub kremowym. Dopełnieniem aranżacji będzie wełniany koc w kratę. Na drewnianej podłodze dobrze zaprezentuje się dywan tkany z juty. W pokoju w stylu rustykalnym nie może też zabraknąć kompozycji z suszonych ziół, wrotycza czy lawendy, a także zielonych kwiatów doniczkowych.

Stylowa i przytulna rustykalna łazienka

Wiejski klimat najłatwiej wprowadzić w łazience przy pomocy materiałów takich jak kamień, cegła i drewno. Można także sięgnąć po nowoczesne płytki imitujące deski. Łazienkę w stylu rustykalnym najlepiej umeblować postarzanymi szafkami, a nad umywalką powiesić lustro w ramie z ciosanego drewna. Ciekawym urozmaiceniem będzie wolnostojąca wanna na nóżkach, która nada charakteru surowemu wnętrzu. W dużej łazience dobrze wygląda rattanowy fotel i rośliny doniczkowe lubiące wilgotne i ciepłe pomieszczenie. Relaksujące wnętrze w stylu rustykalnym warto wyposażyć także w wiklinowe kosze i ręczniki w naturalnych barwach.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane dolnośląskie

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

• firmy budowlane lubelskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Białystok

• firmy budowlane Bydgoszcz

• firmy budowlane Częstochowa