Dostępność produktów w Twojej lokalizacji:

Kod pocztowy pozwala na wyświetlanie produktów dostępnych w Twojej okolicy

Kod pocztowy pozwala na wyświetlanie produktów dostępnych w Twojej okolicy

Search icon
Po Budowie

Rynny PCV – rozmiary, montaż, wady i zalety

Opublikowano przez kamil

 

Współczesne rynny PCV dają gwarancję trwałości i sprawności systemu orynnowania. Są tańsze niż rynny stalowe lub aluminiowe i łatwo je dopasować do zewnętrznego wystroju domu. Jakimi jeszcze zaletami charakteryzują się rynny PCV? Jak je dopasować i montować?

System orynnowania spełnia funkcję ochronną dla elewacji budynku i jego otoczenia przed zalewaniem wodą opadową. Prawidłowo dobrane i zamontowane rynny PCV dobrze radzą sobie z zadaniem kontrolowanego odprowadzania wody z dachu.

Rynny PCV – zalety i wady

Systemy rynnowe PCV są najtańszym tego rodzaju produktem na rynku – stąd ich duża popularność. Niska cena to jednak nie jedyna zaleta rynien PCV. Dużym walorem jest również ich wysoka odporność na czynniki atmosferyczne. Wyroby z tworzywa sztucznego są łatwe w czyszczeniu i nie wymagają konserwacji. Są lekkie i łatwe nawet do samodzielnego montażu. Wykazują się dużą odpornością na uszkodzenia mechaniczne. Rury PCV wykonane są polichlorku winylu barwionego w masie, co oznacza, że cały materiał wykorzystany do produkcji systemu rynnowego jest tego samego koloru przez co zarysowania są niewidoczne. Minusem rynien PCV jest ich niska odporność na skrajne temperatury – pod wpływem mrozu mogą się kurczyć i pękać, a pod wpływem wysokich temperatur – rozszerzać. Warto jednak wiedzieć, że rynny PCV produkowane z wysokoudarowego, nieplastyfikowanego polichlorku winylu są najsolidniejsze i nie odkształcają się.

Rynny PCV ze względu na dużą odporność na zarysowania i uszkodzenia mechaniczne, a także brak konieczności konserwacji, będą najlepszym wyborem do domów usytuowanych w niewielkiej odległości od drzew. Drzewa sąsiadujące z rynnami nie będą rysować powłoki orynnowania. Na korzyść rynien PCV przemawia również bogactwo kolorów, w jakich są dostępne na rynku – można wybierać pośród białych, zielonych, brązowych, niebieskich, czerwonych i innych. Dzięki temu z łatwością można dopasować systemy rynnowe PCV do koloru dachu czy wykończenia elewacji.

Jak wybrać rozmiar rynny PCV?

Dzięki temu, że rynny PCV produkowane są w różnych rozmiarach i kształtach, bez większych problemów można skompletować system orynnowania, który spełni wszystkie nasze potrzeby i będzie dopasowany do warunków budynku. System rynnowy PCV składa się z rynien i rur o długości 1–6 m i o różnych średnicach. Najczęściej stosowanymi średnicami rynien są: 75, 100, 125 i 150 mm, natomiast rur spustowych: 50, 75, 100 i 125 mm. Wybierając rynny PCV, należy wziąć pod uwagę powierzchnię, z której będzie odprowadzana woda. Należy wiedzieć, że im większa powierzchnia, tym średnica rynny powinna być większa. Kierując się tymi względami, unikniemy niedrożności systemu orynnowania, a co za tym idzie zalewania elewacji budynku w trakcie bardziej intensywnych opadów deszczu. Przykładowo dla powierzchni 35 m2 należy dobrać rynnę PCV 75 mm, natomiast powierzchnia 140 m2 wymaga użycia rynny PCV 150 mm. Najmniejsze średnice rynny PCV (50 mm) służą głównie do odprowadzania wody z tarasów, balkonów lub garaży.

Montaż rynny PCV

Zakup i montaż elementów systemu rynnowego PCV najkorzystniej jest przeprowadzić na etapie wykonywania pokrycia dachowego. Zajmujący się układaniem pokrycia dachowego dekarz dobierze potrzebną ilość materiałów systemu rynnowego, a także zdecyduje o sposobie montażu haków rynnowych i uchwytów do rur spustowych. Warto wiedzieć, że rynny przy pomocy haków można mocować do górnej lub bocznej powierzchni krokwi, do deski czołowej lub pokrycia dachu z zaczepem na dachówkę lub blachę falistą.

Przed zamocowaniem rynien na hakach należy je wymierzyć i połączyć w ten sposób, by łączenia poszczególnych elementów nie pojawiły się w miejscu haków. Najczęściej rynny łączy się specjalnymi zatrzaskami, które są zakończone zaślepkami. Rynny dłuższe niż 20 m wymagają podzielenia ich na mniejsze odcinki i użycia złączek dylatacyjnych. Po zamocowaniu rynien na hakach należy wykonać montaż rur spustowych przy użyciu obejm i kolan o różnym kącie załamania, które umożliwiają zmianę kierunku rury. Obejmy należy umieszczać pod dolnym kolanem odsadzki i pod miejscami łączeń rur w odstępach nie większych niż 2 m. Sposób zakończenia rur spustowych zależy od tego, gdzie ma być odprowadzana deszczówka. W przypadku odprowadzania wody do studni lub kanalizacji na końcu rur spustowych instaluje się wpust z osadnikiem i rewizją. Natomiast jeśli woda ma być odprowadzana swobodnie na działkę, przy zakończeniu rury montuje się wylewkę.

Montaż rynien PCV powinien zostać zakończony sprawdzeniem szczelności systemu. W tym celu przy zamkniętych odpływach należy napełnić rynny wodą do około ¾ ich wysokości, zwracając przy tym szczególną uwagę na występowanie ewentualnych przecieków lub wyginania rynien.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Po Budowie

Klimatyzatory ścienne – na co zwrócić uwagę przy wyborze?

Opublikowano przez kamil

 

Klimatyzacja podnosi komfort życia i pomaga przetrwać letnie upały w domu lub mieszkaniu. Wybór modeli klimatyzatorów jest szeroki. Warte uwagi są przede wszystkim stacjonarne klimatyzatory ścienne. Co warto o nich wiedzieć?

Klimatyzatory ścienne to rodzaj urządzeń stacjonarnych do chłodzenia pomieszczeń, montowanych na stałe w otworach ściennych. Wykazują się dużą efektywnością, a oprócz funkcji chłodzenia często wyposażone są w funkcję ogrzewania powietrza.

Jakie są rodzaje klimatyzatorów ściennych?

Klimatyzatory to coraz częściej spotykane w naszych mieszkaniach i domach urządzenia służące do chłodzenia powietrza. Sprawdzają się szczególnie w trakcie upałów, ale dzięki dodatkowym funkcjom bywają przydatne również w chłodniejsze dni. Klimatyzatory mogą ogrzewać powietrze w pomieszczeniach, a nawet usuwać z niego nadmiar wilgoci.

Klimatyzatory mogą być przenośne lub montowane na stałe. Wśród urządzeń stacjonarnych, które wyróżniają się znacznie większą wydajnością chłodzenia niż sprzęty przenośne, najczęściej spotykamy te przeznaczone do montażu ściennego. Klimatyzatory ścienne mogą być kompaktowe, typu split lub multi-split. Urządzenia kompaktowe, inaczej nazywane monoblokowymi, składają się z pojedynczej jednostki, w której dochodzi do zmiennych trybów pracy. Tego typu klimatyzatory naścienne są niewielkich rozmiarów, co pozwala na oszczędność miejsca. Można je montować w otworze okiennym lub w ścianie. Najbardziej popularnym rozwiązaniem są jednak klimatyzatory ścienne typu split i multi-split, składające się z dwóch lub więcej urządzeń, wykazujące się dużą wydajnością i cichą pracą. Mogą być instalowane na ścianie lub przy suficie. Urządzenia typu multi-split mogą chłodzić wiele pomieszczeń jednocześnie. Wybór danego rodzaju klimatyzatora ściennego najlepiej uzależnić od indywidualnych potrzeb.

Na co zwrócić uwagę przy wyborze klimatyzatora ściennego?

Najbardziej istotnym parametrem przy wyborze klimatyzatora jest jego moc, od której zależy wydajność chłodnicza urządzenia. Należy ją dopasować do wielkości pomieszczenia, które ma być chłodzone przez klimatyzator. Można przyjąć, że standardowe wnętrza o wysokości 2,5–2,8 m wymagają użycia mocy 0,1 kW na 1 m2. Dlatego do pomieszczenia o wielkości 30 m2 najkorzystniej wybrać klimatyzator o mocy 3 kW.

Warto wybrać urządzenie o jak najwyższej prędkości obrotowej wirnika wentylatora, która przekłada się na lepsze osiągi klimatyzatora. Prędkość wentylatora może być regulowana ręcznie lub automatycznie. Na sprawne działanie klimatyzatora wpływa również wielkość strumienia przepływu powietrza.

Klimatyzatory na ścianę mogą generować hałas o różnym natężeniu. Najczęściej urządzenia typu split pracują najciszej, dzięki czemu nie przeszkadzają domownikom. Mały klimatyzator ścienny nie powinien pracować głośniej niż na poziomie 50 dB. Wybierając klimatyzator, warto także zwrócić uwagę na klasę energetyczną danego urządzenia. Im niższe zużycie prądu, tym niższe będą koszty eksploatacji sprzętu. Klasę energetyczną klimatyzatorów z funkcją ogrzewania symbolizuje wskaźnik EER i COP – im wyższy, tym większa będzie oszczędność na energii elektrycznej. Przy wyborze klimatyzatora ściennego nie bez znaczenia jest również sposób sterowania. Najlepiej szukać urządzeń obsługiwanych przy pomocy pilota, gdyż jest to najwygodniejszy sposób dostosowywania parametrów pracy urządzenia.

Warto wiedzieć, że stacjonarne urządzenia do chłodzenia pomieszczeń nie należą do najtańszych sprzętów. Na ich koszt wpływa nie tylko moc, ale również fachowy montaż, klasa energetyczna i poziom generowanego hałasu podczas pracy. Zależnie od rodzaju cena klimatyzatora ściennego wynosi od kilkuset złotych do kilku tysięcy złotych. Jak już wspomniano, klimatyzatory mogą oferować dodatkowe funkcje oprócz chłodzenia powietrza – np. funkcję grzania lub osuszania powietrza.

Klimatyzator ścienny typu split

Najczęściej wybierane przez inwestorów klimatyzatory na ścianę typu split ze względu na wysoką wydajność chłodzenia i cichą pracę okazują się optymalnym wyborem do mieszkania lub domu jednorodzinnego. Tego rodzaju urządzenia składają się z dwóch jednostek – zewnętrznej i wewnętrznej. W jednostce zainstalowanej na zewnątrz budynku znajduje się sprężarka, skraplacz i zawór rozprężny. Natomiast jednostka wewnętrzna montowana na ścianie wewnątrz domu wyposażona jest w parownik, a do jej zadań należy chłodzenie lub ogrzewanie pomieszczenia, w którym się znajduje. W urządzeniu zewnętrznym zostaje przygotowany czynnik chłodniczy krążący między jednostką zewnętrzną a wewnętrzną szczelnymi rurami chłodniczymi. W trybie chłodzenia czynnik chłodniczy odparowuje w parowniku, pobierając ciepło z otoczenia, a w skraplaczu zmienia stan skupienia w ciecz i oddaje ciepło do otoczenia. Sposób działania i budowy klimatyzatora ściennego typu split ma znaczny wpływ na poziom hałasu generowanego przez pracę urządzenia, jego funkcjonalność i efektywność.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Białystok

  • firmy budowlane Bydgoszcz

  • firmy budowlane Częstochowa

Po Budowie

Nowoczesne i efektywne płyty indukcyjne. Działanie, rodzaje i jak wybrać?

Opublikowano przez kamil

 

Płyta indukcyjna szybko się nagrzewa, jest łatwa w czyszczeniu i elegancko prezentuje się w kuchni. Zależnie od naszych potrzeb, mamy do wyboru płyty indukcyjne gazowe i na prąd. Dostępne są także modele dwu lub czteropalnikowe oraz płyty indukcyjne w kolorze czarnym i białym.

Planując zakup płyty indukcyjnej, warto wybierać te modele, które mają funkcję wyświetlania symbolu błędu. Dzięki tej opcji diagnostyka usterki jest znacznie szybsza, a jednocześnie łatwiej jest naprawić usterkę w urządzeniu.

Płyta indukcyjna – jak działa i jakie ma zalety?

Płyta indukcyjna to połączenie wysokiej efektywności pracy oraz bezpieczeństwa. Postawione na niej garnki nagrzewają się szybciej niż na płytach ceramicznych bądź żeliwnych. Modele zasilane energią elektryczną pozwalają na całkowite wyeliminowanie gazu z naszych domów, który niejednokrotnie jest przyczyną niebezpiecznych wypadków. Płyty indukcyjne mają też zaletę wizualną, są gładkie i lśniące, dzięki czemu stanowią atrakcyjny element dekoracyjny w naszych kuchniach. Dzięki temu, że płyta indukcyjna nie posiada rowków ani zagłębień, jest łatwa w czyszczeniu. Ma też odporną na uszkodzenia i zarysowania warstwę wierzchnią, nie ma więc obaw o to, że brud będzie gromadził się w rysach powstałych w trakcie użytkowania. Działanie płyty indukcyjnej polega na indukcji prądów wirowych na dno naczynia. Jest to możliwe dzięki zamontowanym pod powierzchnię płyty cewkom wytwarzającym pole magnetyczne o szybkozmiennych właściwościach. Warunkiem prawidłowego działania płyty indukcyjnej jest stosowanie podczas gotowania garnków, patelni i czajników, które są przeznaczone do tego typu kuchenek.

Rodzaje płyt indukcyjnych: gazowa, elektryczna, dwupalnikowa, do zabudowy

Płyty indukcyjne dostępne w sprzedaży różnią się między sobą nie tylko wielkością, ale też sposobem zasilania czy kolorem. Płyta indukcyjna dwupalnikowa to rozwiązanie do kuchni o niewielkim metrażu, np. w kawalerkach, gdzie ograniczone jest miejsce do przygotowywania posiłków. Jest to też wygodne rozwiązanie dla tych, którzy nie przepadają za samodzielnym gotowaniem potraw, a kuchenka ma im służyć wyłącznie do podgrzewania dań. Tradycyjna płyta indukcyjna ma cztery palniki, są jednak dostępne większe modele z pięcioma lub sześcioma palnikami. Zależnie od naszych predyspozycji oraz tego, do jakiej sieci przyłączony jest nasz dom lub mieszkanie, możemy wybrać płytę indukcyjną gazową lub elektryczną. W kuchniach coraz częściej pojawiają się meble wykonane pod wymiar. Do takich projektów dobrze pasuje płyta indukcyjna do zabudowy. Jest ona zamocowana w otwór wycięty w blacie, dzięki czemu dobrze komponuje się z pozostałymi elementamii jest częścią całego wystroju. Alternatywą dla modeli do zabudowy jest płyta indukcyjna wolnostojąca, która montowana jest na powierzchni blatu roboczego w kuchni. Nie wymaga wcześniejszego wycinania otworów i można zmieniać jej lokalizację w pomieszczeniu.

Jak wybrać płytę indukcyjną?

Decyzja o wyborze konkretnej płyty indukcyjnej często uzależniona jest od wielkości pomieszczenia, w którym ma się znaleźć. Do wyboru mamy płyty od jednego do nawet sześciu pól grzewczych. Poza liczbą pól indukcyjnych do wyboru mamy także ich kształt. Producenci stworzyli, np. płyty z owalnymi polami, na których możemy postawić brytfannę bądź naczynie żaroodporne. Funkcjonalną opcją są również podwójne pola z możliwością dostosowania się do wielkości garnka. Jeżeli zależy nam przede wszystkim na szybkim podgrzaniu naczynia ustawionego na płycie, rozwiązaniem jest płyta indukcyjna z polem booster. Jest to specjalne pole, na którym koncentruje się maksymalna moc zasilania, co znacznie przyspiesza czas podgrzewania wody czy gotowania potraw.

Płyta indukcyjna – cena

Koszt zakupu płyty indukcyjnej zależy od jej wielkości, sposobu zasilania i dodatkowych funkcji, w jakie została wyposażona. Płyta indukcyjna jednopalnikowa elektryczna kosztuje średnio od 100 zł w górę. Modele dwupalnikowe mają cenę około 200 zł, a elektryczna płyta indukcyjna czteropalnikowa kosztuje od 500 zł. Droższe modele płyt indukcyjnych wyposażone są, np. w. ruchome pola grzewcze oraz okap. Zainteresowaniem wśród kupujących cieszy się także biała płyta indukcyjna, która kosztuje średnio od 1200 zł do 2000 zł.

Kuchenki z płytą indukcyjną

Obok klasycznych płyt indukcyjnych do wyboru mamy także kuchenki z płytą indukcyjną. Są to urządzenia, które poza panelem grzewczym posiadają także piekarnik. Główną ich zaletą jest łatwy montaż i często niższa cena niż w przypadku zakupu płyty indukcyjnej i piekarnika osobno. Płyta indukcyjna z piekarnikiem to wygodne rozwiązanie, jednak wymaga dostępu do sieci z napięciem 400V.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Budowa

Klucz dynamometryczny – czym jest i jak działa?

Opublikowano przez kamil

 

Klucz dynamometryczny to narzędzie przeznaczone dla majsterkowiczów i profesjonalistów. Stosuje się go przede wszystkim w warsztatach samochodowych oraz do łączenia metalowych części w budownictwie.

Aby nabyć odpowiedni klucz dynamometryczny, należy ściśle określić rodzaj i zakres prac, jakie chcemy wykonać z jego użyciem. Ponieważ każdy klucz cechuje się odrębną skalą i zastosowaniem, a do tego jest dość kosztowny, warto zawczasu zapoznać się z rodzajami kluczy i wybrać ten właściwy.

Czym jest klucz dynamometryczny?

Klucz dynamometryczny jest jednym z najbardziej zaawansowanych technicznie rodzajów kluczy. Narzędzie to zapewnia precyzyjne dokręcenie śrub ze ściśle określoną siłą (tak zwanym momentem). W porównaniu do płaskich czy oczkowych kluczy jest znacznie bardziej dokładny. Klucz dynamometryczny jest bardziej skomplikowany w użyciu i ma ograniczone zastosowanie – nie można użyć go do wszystkiego. Przyda się wtedy, gdy mamy do czynienia z urządzeniami wykonanymi z aluminium, metali nieżelaznych czy stopów, które mogą być wrażliwe na zbyt silny nacisk punktowy. Sprawdza się również w pracy z elementami wykonanymi z kompozytów węglowych, laminatów lub tworzyw sztucznych. Znajduje zastosowanie przy naprawach samochodowych i motocyklowych.

Z kluczem dynamometrycznym wiąże się pojęcie momentu dokręcenia. Oznacza ono po prostu siłę, z jaką dana śruba ma zostać dokręcona bez ryzyka jej uszkodzenia. Pojęcie to bazuje na prawach fizyki dotyczących własności ciał sprężystych. Konkretnie dotyczy to prawa Hooka, które mówi o tym, że stopień odkształcenia ciała jest wprost proporcjonalne do działającej na nie siły. Odpowiedni moment dokręcenia każdej śruby powoduje, że śruba nie rozciągnie się ani nie złamie.

Jak działa klucz dynamometryczny i jak go ustawić?

Mechanizm klucza wyposażony jest w zapadki, które zaczynają przeskakiwać, kiedy użytkownik zadziała z wyższą siłą, niż ustawiono. W prostych modelach kluczy siłę reguluje się poprzez obrót rękojeścią – znajduje się na niej podziałka siły, którą można ustawić do pewnego wybranego momentu. Używając klucza, kręcimy nim tylko do wyznaczonego miejsca. Na kluczu dynamometrycznym znajdują się dwie skale, które powinno się ustawić, by doprecyzować siłę nacisku. Używana jednostka to Nm (niutonometr). Po ustawieniu odpowiedniego momentu należy zablokować klucz pokrętłem znajdującym się na końcu rączki. Siłę dokręcenia ustawia się w zależnie od potrzeb. Niektóre śruby należy dokręcać tylko do zalecanej wartości siły, w przeciwnym razie mogą pękać.

Rodzaje kluczy dynamometrycznych

  • Klucz dynamometryczny elektroniczny zapewnia wysoką dokładność oraz komfort pracy dzięki elektronicznemu ustawieniu parametrów. Może być wyposażony w funkcję zapamiętywania ostatnio używanych ustawień oraz możliwość współpracy z komputerem. Na ekranie LCD wyświetlane są aktualne ustawienia. Kiedy podczas pracy przekroczymy ustawioną wartość, urządzenie zasygnalizuje nam to w sposób dźwiękowy bądź jego zapadki uniemożliwią nam dalsze działanie.
  • Klucz dynamometryczny wskazówkowy to jeden z klasycznych, prostych siłomierzy. Ten model również ma skalę z podziałką wartości momentu dokręcenia. Podczas gdy śruba stawia opór, wskaźnik klucza zaczyna pokazywać, z jaką siłą śruba jest aktualnie dokręcana. Niektóre modele są wyposażone w system, który po osiągnięciu wskazanego naprężenia blokuje klucz, nie pozwalając na dalsze dokręcanie.
  • Najbardziej popularną odmianą klucza dynamometrycznego jest klucz mechaniczny, znany również jako klucz klikowy. Można go spotkać w wielu warsztatach. Jego skala ma zakres 20–200 Nm. Narzędzie składa się ze sprężyny, która podczas używania klucza wygina się w odpowiedni sposób. Kiedy użytkownik przekroczy ustawioną wartość, słychać charakterystyczne kliknięcie.
  • Popularną odmianą jest również łamany klucz dynamometryczny. Jeżeli osiągniemy wcześniej ustalony moment, klucz złamie się pod kątem około 20 stopni. Dla użytkownika jest to widoczny sygnał, że trzeba zakończyć pracę.

Jakie jest zastosowanie kluczy dynamometrycznych?

Ze względu na różnorodność kluczy dynamometrycznych znajdują one szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach. Do najpopularniejszych należy motoryzacja – klucz dynamometryczny wykorzystuje się do dokręcania śrub w kołach i w podzespołach samochodowych. Ze względu na bezpieczeństwo żadna część samochodowa czy motocyklowa nie powinna zostać naruszona, dlatego wykorzystanie klucza dynamometrycznego jest idealnym rozwiązaniem.

Inne zastosowanie tego narzędzia znajdziemy w rowerze, który wymaga dokręcania śrubek z niewielką siłą, aby nie uległy zniszczeniu. Klucz dynamometryczny do roweru pracuje w skali od 0 do 15 Nm.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Budowa

Płyta gipsowa ogniochronna – zastosowanie i zalety

Opublikowano przez kamil

 

Płyty gipsowo-kartonowe, najczęściej wykorzystywane do wykonywania ścian działowych na lekkim szkielecie stalowym i podwieszanych sufitów, stanowią dość skuteczny element ochrony ogniowej. Warto jednak zastanowić się nad wykorzystaniem ogniochronnych płyt gk, które wykazują się podwyższonym stopniem ochrony pożarowej, a dodatkowo większą wytrzymałością i odpornością na uszkodzenia mechaniczne.

Zastosowanie płyt ogniochronnych w systemie suchej zabudowy jest szczególnie ważne w przypadku budynków objętych rygorystycznymi przepisami przeciwpożarowymi. W celu zwiększenia bezpieczeństwa pożarowego warto wziąć pod uwagę ich wykorzystanie również na etapie wykańczania domu jednorodzinnego.

Ochrona pożarowa a płyty ogniochronne

Inwestorzy nowo budowanych domów coraz częściej stawiają na pasywną ochronę pożarową. Przejawia się to w stosowaniu ogniochronnych obudów dla nośnych elementów budynku, takich jak ściany, stropy, słupy i podciągi, a także obudów ciągów instalacyjnych, tras kablowych i przewodów wentylacyjnych. W tym celu stosuje się nowe generacje materiałów niepalnych, ale również znane od lat i bardzo skuteczne surowce.

Dobrym przykładem ochrony ogniowej jest gips, który ze względu na około 20-procentowy udział wody krystalicznej w składzie wykazuje się dobrymi własnościami ogniochronnymi – w czasie pożaru pochłania duże ilości ciepła potrzebnego do odparowania wody. Wykorzystując właściwości ogniochronne gipsu, produkuje się z niego materiały płytowe, które mogą być stosowane w pasywnej ochronie pożarowej. Za sprawą obecności gipsu i dzięki dodatkowemu wzmocnieniu włóknem szklanym płyty gipsowe i gipsowo-kartonowe ogniochronne charakteryzują się wysoką wytrzymałością podczas działania ognia. Ogniochronne płyty gk i ogniochronne płyty gipsowe mają uniwersalne zastosowanie jako elementy systemów suchej zabudowy. Są szczególnie wymagane w miejscach, gdzie niezbędna jest ochrona przeciwpożarowa, czyli np. w budynkach użyteczności publicznej. Nie oznacza to jednak, że zastosowanie płyt ogniochronnych w domach jednorodzinnych, których nie obejmują tak restrykcyjne przepisy przeciwpożarowe, będzie bezzasadne.

Płyty ogniochronne ‒ zastosowanie

Ogniochronne płyty gk oznaczone są symbolami DF lub F (typy zbrojone włóknem szklanym), a także DFH2 lub FH2 (typy impregnowane i wykazujące podwyższoną odporność na działanie ognia). Stosuje się je powszechnie do wykonywania przegród i osłon ogniowych. Dzięki ich zastosowaniu ściany działowe, sufity, okładziny ścienne, szyby windowe oraz drewniane lub stalowe elementy nośne budynku uzyskują określoną odporność ogniową. W przypadku ścian działowych powstałych w suchej zabudowie, które mają być pionowymi przegrodami ogniowymi, istotne jest nie tylko zastosowanie płyt gk ogniochronnych EI30 lub więcej (elementy nienośne o tej klasie odporności ogniowej w razie pożaru zachowują szczelność i izolacyjność ogniową przez co najmniej 30 minut), ale również wypełnienie skalną wełną mineralną przestrzeni między płytami.

Sufity wykonane z suchej zabudowy o podwyższonej odporności ogniowej stanowią bardzo dobrą osłonę ogniową stropu, pod którym są zamocowane. W razie pożaru skutecznie chronią pomieszczenie oraz elementy instalacji umieszczonych między stropem a sufitem. Powinny wykazywać się klasą odporności ogniowej minimum REI30, która oznacza, że w razie pożaru stropy w czasie 30 minut zachowują swoją szczelność i izolacyjność ogniową, a także nośność.

Dlaczego warto stosować płytę ogniochronną?

Płyty gipsowo-kartonowe to popularny materiał stosowany w pracach wykończeniowych. Ze względu na większe bezpieczeństwo pożarowe warto stosować płyty charakteryzujące się podwyższoną odpornością ogniową. Są one bardzo odporne na wahania temperatury i wilgotności powietrza, a poza tym mają szereg innych zalet, które przemawiają za ich wszechstronnym wykorzystaniem na etapie wykańczania wnętrz. Dzięki wzmocnieniu włóknami szklanymi produkty tego typu odznaczają się dużą wytrzymałością i zapewniają stałe przenoszenie obciążeń mechanicznych. Wysoka wytrzymałość dotyczy również krawędzi i boków płyty, które w przypadku standardowych płyt kartonowo-gipsowych często ulegają uszkodzeniu w czasie transportowania i montażu. W porównaniu do zwykłych płyt wersje ogniochronne zapewniają lepszą izolację akustyczną, większą odporność na uszkodzenia mechaniczne oraz zmniejszone ryzyko powstawania zarysowań i pęknięć. Tak jak większość elementów systemu suchej zabudowy, ogniochronne płyty gk są łatwe w obróbce i montażu, a przy tym wykonane z surowców bezpiecznych dla środowiska i zdrowia ludzi.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Budowa

Spiek kwarcowy ‒ czym jest i gdzie można go zastosować?

Opublikowano przez kamil

 

Kamień naturalny cieszy się dużym zainteresowaniem, jednak nie w każdej sytuacji dobrze się sprawdza. W ostatnim czasie dużą popularność zyskuje spiek kwarcowy, który cechuje duża wytrzymałość, odporność na uszkodzenia mechaniczne i czynniki atmosferyczne.

Poza tymi właściwościami spiek kwarcowy charakteryzuje się wysokimi walorami estetycznymi. Występuje w szerokiej gamie kolorów, które pasują do wnętrz nowoczesnych, eleganckich oraz klasycznych.

Czym jest spiek kwarcowy?

Spiek kwarcowy to materiał, który obok granitu czy marmuru często spotyka się w zakładach kamieniarskich. Cieszy się on dużym zainteresowaniem klientów. Jeżeli chodzi o jego skład, to jest to mieszanina naturalnych minerałów: piasku kwarcowego, iłu łupkowego, skał granitowych itp. Skąd nazwa „spiek kwarcowy”? Wytwarza się go w procesie wypalania w temperaturze 1200℃, czego efektem jest spiek w formie płyt kwarcowych. Pomimo tego, że są one bardzo cienkie, sposób obróbki powoduje, że są bardzo odporne na uszkodzenia mechaniczne, a przy tym stosunkowo lekkie. Z tego powodu spiek zyskał dużą popularność jako ciekawa alternatywa dla innych kamieni, np. marmuru. Jego zaletą jest fakt, że jest całkowicie ekologiczny, gdyż nie zawiera sztucznych składników.

Zastosowanie spieku kwarcowego

Spiek kwarcowy stosowany jest zarówno wewnątrz budynków, jak i na zewnątrz. Co można z niego wykonać?

  • Blaty. Ze spieku kwarcowego wytwarza się najczęściej blaty kuchenne, które wykazują dużą odporność na uszkodzenia mechaniczne oraz ścieranie, a co najważniejsze, ich styczność z żywnością jest całkowicie bezpieczna. Na taki blat bez obaw można postawić gorący garnek, nie powodując przy tym pęknięć. Dodatkową zaletą blatów wykonanych ze spieku kwarcowego jest łatwość ich utrzymania w czystości.

Blaty tego typu stosuje się również w łazience ‒ tu spiek zdecydowanie wygrywa z marmurem, ponieważ nie wchłania wody, rozlanych kosmetyków, detergentów itp. Nie działa na niego również specyficzne mikrośrodowisko istniejące w łazience.

  • Podłogi. Spiek wykazuje się dużą odpornością na ścieranie, dlatego można go stosować na podłogach np. w korytarzach. Oprócz dużej odporności i solidności spiek charakteryzuje się tym, że nie zmienia koloru. Ciekawa struktura materiału dopełni charakter każdego wnętrza.
  • Obudowa kominków. Posiadacze kominków w domach mogą się zastanawiać, czy spiek kwarcowy nadaje się również na ich wykończenie. Jak najbardziej tak ‒ ze względu na wysoką odporność na gwałtowne zmiany temperatur oraz na zanieczyszczenia idealnie nadaje się na obudowę kominka.
  • Elewacja zewnętrzna. Oprócz wykorzystania w pomieszczeniach spiek kwarcowy dobrze sprawdza się również na zewnątrz. Można z niego wykonać elementy elewacji budynków, co jest bardzo oryginalnym rozwiązaniem. Ze względu na to, że spieki dostępne są w wielu wariantach kolorystycznych, każdy inwestor może dobrać odpowiednią barwę materiału. Choć mogłoby się wydawać, że materiał ten może być zbyt ciężki na elewację, jest wręcz odwrotnie ‒ 1 m2 tego materiału waży nie więcej niż 8 kg. Prawidłowo wykonana elewacja obłożona spiekiem kwarcowym dzięki swojej odporności posłuży przez długie lata.
  • Parapety. Ze spieku kwarcowego wykonuje się parapety zewnętrzne i wewnętrzne. Głównym argumentem przemawiającym za wykorzystaniem spieku na zewnętrznych parapetach jest oczywiście ich trwałość i fakt, że materiał ten nie wchłania wody.
  • Schody. Wykonane ze spieku kwarcowego schody zewnętrzne lub wewnętrzne będą służyć domownikom przez wiele lat.

Jak montować spiek kwarcowy?

Aby w pełni cieszyć się atrakcyjnym wyglądem spieku kwarcowego, należy zatroszczyć się o dobry montaż. Ważne, aby zajął się tym fachowiec, gdyż to w dużej mierze od jego umiejętności i doświadczenia zależy efekt prac. Najlepiej zwrócić się do firmy kamieniarskiej, w której został zakupiony materiał. Jeżeli montaż zostanie źle przeprowadzony, to może się okazać, że np. blat kuchenny trzeba będzie wymienić już po kilku latach użytkowania, co oznacza niepotrzebne wydatki. Kupując spiek, należy się upewnić u sprzedawcy, czy dany materiał nadaje się na umieszczenie go w konkretnym miejscu ‒ może się bowiem zdarzyć, że nie każdy rodzaj spieku będzie odporny na wysokie temperatury czy czynniki zewnętrzne.

Spieki kwarcowe ‒ cena

Ceny spieków kwarcowych różnią się od siebie ze względu na grubość i rozmiar płyt. Ogólnie można powiedzieć, że ceny zaczynają się od 200 zł / m2. Chcąc wykorzystać spiek na blat kuchenny czy łazienkowy, za metr kwadratowy zapłacimy od 300 zł wzwyż. Do ceny samego materiału dochodzą koszty montażowe, jeżeli decydujemy się na pomoc osoby z zewnątrz.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Wnętrza

Moskitiera na okno – przegląd rodzajów i opis montażu moskitiery na ramce

Opublikowano przez kamil

 

Moskitiera na okno to rozwiązanie problemu owadów dostających się do wnętrza domu przez otwarte okna balkonowe, dachowe i tarasowe. W sprzedaży dostępne są modele o różnej wielkości oczek – im są one mniejsze, tym większa jest skuteczność siatki ochronnej. Moskitiera na okno dachowe powinna być rolowana, a ta na drzwi balkonowe posiadać zawiasy umożliwiające swobodne korzystanie ze skrzydła drzwiowego.

W domu, w którym są zwierzęta, siatki ochronne są szczególnie narażone na uszkodzenia, np. drapanie pazurami. Dlatego najlepiej sprawdzą się tu moskitiery z siatki aluminiowej lub stalowej. Tego typu moskitiery dostępne są wyłącznie w wersji ramkowej.

Moskitiera na okna: plastikowe, dachowe, balkonowe i tarasowe

Dostępne na rynku moskitiery na okna plastikowe, najczęściej wykonane są z lekkich włókien szklanych. Dzięki temu siatka w ramie moskitiery jest cienka i nie przesłania widoku za oknem. Niektórzy producenci stosują także technologię dodatkowej ochrony włókien, która wykorzystuje warstwę PVC. Takie wzmocnienie zwiększa odporność moskitiery na uszkodzenia mechaniczne. A tym samym, korzystnie wpływa na jej trwałość. Moskitiery okienne wykonywane są zwykle pod wymiar, dlatego można je dostosować nawet do nietypowych rozmiarów okien: balkonowych, tarasowych i dachowych. Moskitiera na okno balkonowe może być uszyta w taki sposób, aby zabezpieczała nawet podwójne skrzydła. W sprzedaży dostępne są różne rodzaje moskitier na okna. Zależnie od naszych potrzeb i preferencji mamy do wyboru:

  • Moskitiery do samodzielnego montażu – znajdują się tu m.in. zwykłe siatki o gotowych rozmiarach, mocowane do zewnętrznej ramy okna na taśmę tekstylną (zależnie od modelu i producenta, taśma jest dołączona do moskitiery lub nie). Gotowe moskitiery mogą występować także w wersjach, które nadają się do skracania i zwężania ich rozmiaru za pomocą nożyczek.
  • Moskitiery ramkowe – są produkowane na zamówienie i sprawdzają się w oknach i drzwiach. Siatka naciągnięta jest na profil aluminiowy lub wykonany z tworzywa sztucznego a całość mocuje się do okna na sprężynowe zaczepy. W przypadku, gdy moskitiera na okno dachowe lub tarasowe nie może być zamontowana na zaczep, dostępne są też moskitiery na magnesy lub z opcją przymocowania ich na stałe. Moskitiera na okno balkonowe powinna być ruchoma, dlatego posiada zawiasy stałe lub z opcją samozamykania. Wygodnym rozwiązaniem są też moskitiery przesuwne, które dobrze sprawdzają się w przypadku drzwi balkonowych i tarasowych.
  • Moskitiery rolowane – to model, który jest najwygodniejszy w użytkowaniu. Ich funkcjonowanie przypomina rolety okienne. Zaletą moskitier rolowanych jest to, że nie muszą być zdejmowane poza sezonem letnim. Moskitiera na okno dachowe to najczęściej właśnie wersja rolowana. Należy zamontować ją na ramie okna w środku pomieszczenia. Siatka powinna przesłaniać całą wnękę okienną.
  • Moskitiery przesuwne – to rozwiązanie do okien przesuwnych. Nie ograniczają widoczności i mogą być zamontowane także tam, gdzie znajdują się rolety zewnętrzne. W sprzedaży dostępne są modele pojedyncze oraz podwójne z jednym bądź dwoma torami. O ich wyborze decyduje konstrukcja, wielkość i sposób użytkowania moskitiery przesuwnej. Zaletą tego typu siatek ochronnych jest brak poprzeczki, która dzieli okno, co ma korzystny wpływ na estetykę okna.

Jak założyć moskitierę na okno balkonowe?

Niektóre z moskitier przeznaczone są do samodzielnego montażu. W przypadku moskitier ramkowych mocowanych na zawiasach pierwszym etapem prac jest docięcie boków ramki. Elementy wykonane z aluminium bądź tworzywa sztucznego docinamy dopiero w chwili, gdy dokładnie wymierzymy ościeżnicę drzwi balkonowych. Rozmiar ramki moskitiery powinien odpowiadać wielkości otworu drzwiowego. Następnie skręcamy elementy na stałe za pomocą śrub, aby powstała równa rama. Kolejnym krokiem jest ułożenie moskitiery w ramce. Na tym etapie układamy siatkę na ramce i gumową uszczelką mocujemy materiał, zakleszczając go w zagłębieniach stelaża. Moskitierę z ramką montujemy do ościeżnic drzwi balkonowych lub tarasowych. Wykorzystujemy do tego regulowany uchwyt, który łatwo dopasowuje się do różnych szerokości. Taki montaż nie wymaga wykonywania nawiertów stwarzających ryzyko uszkodzenia okna. Po ustawieniu odpowiedniej szerokości uchwytów zakładamy je wraz z zawiasami na profilu ościeżnicy drzwiowej i przykręcamy śrubą. Ostatnim krokiem jest sprawdzenie poprawności montażu. W przypadku ewentualnych nieprawidłowości moskitiera na ramce może zostać wyregulowana za pomocą znajdującego się w zestawie kluczyka lub zdemontowana i ponownie założona.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Wnętrza

Jak pomalować boazerię? Przygotowanie, wybór farby i praktyczne porady

Opublikowano przez kamil

 

Boazeria to drewniany element dekoracyjny ścian i sufitów, który w Polsce cieszył się szczególnie dużą popularnością w latach 70., 80. i 90. ubiegłego wieku. Mimo że od tamtego czasu minęło już wiele lat, to boazeria wciąż znajduje się w wielu polskich domach. Aby niewielkim kosztem zyskała nowy blask, można ją pomalować. Wcześniej trzeba dowiedzieć się, jakiej farby użyć, jak przygotować podłoże oraz jak krok po kroku powinno wyglądać samo malowanie.

Odświeżenie boazerii poprzez przemalowanie jej na inny kolor może skutkować ciekawym wystrojem wnętrza. Wiele osób decyduje się na malowanie boazerii na biało lub szaro, co ma związek z dużą popularnością urządzania domów i mieszkań w stylu minimalistycznym.

Malowanie starej boazerii – co trzeba wiedzieć przed rozpoczęciem prac?

Zanim zdecydujemy się na przemalowanie boazerii, należy wybrać jedną z dwóch możliwych opcji: malowanie boazerii bez szlifowania lub z odpowiednim przygotowaniem, czyli ze szlifowaniem. Oba rozwiązania mają swoje plusy i minusy. Jeśli chodzi o pierwsze z nich, to jest ono wygodniejsze i zdecydowanie mniej czasochłonne. Przede wszystkim unika się pracy w dużym kurzu i pyle wytwarzanym podczas szlifowania boazerii. Istotnym minusem jest w tym przypadku cena farb – do tego rodzaju malowania należy stosować farbę kredową do boazerii, która jest droższa od farby do malowania boazerii drewnianej oszlifowanej.

Jeśli jest to możliwe, to przed zakupem farby dobrze jest określić, z jakim rodzajem boazerii mamy do czynienia. Kiedyś drewniane boazerie były wykonywane ze świerku, ale zdarzały się również boazerie z korka czy z polichlorku winylu. Od rodzaju boazerii powinien być uzależniony rodzaj farby do jej pokrycia. Najlepiej sugerować się zaleceniami producentów farb, które znajdują się na opakowaniach. Tam również powinniśmy znaleźć informacje na temat tego, na jaką powierzchnię (w metrach kwadratowych) wystarczy jedno opakowanie.

Przygotowanie i malowanie boazerii krok po kroku

Malowanie starej boazerii można podzielić na kilka etapów. Pierwszy z nich rozpoczyna się jeszcze przed samym malowaniem. Jest to odpowiednie przygotowanie produktów i narzędzi niezbędnych do pracy oraz samego wnętrza. Tak jak w przypadku każdego malowania, przydatne będą następujące akcesoria:

  • folia malarska,
  • taśma malarska,
  • wąski pędzel,
  • wałek do malowania,
  • kuweta do mieszania farby,
  • rozpuszczalnik
  • rękawiczki ochronne

Jeżeli boazeria ma być szlifowana, to konieczny będzie również zakup drobnoziarnistego papieru ściernego. Pozwala on wystarczająco dobrze zmatowić i tym samym przygotować powierzchnię do malowania. Do szlifowania można wykorzystać także szlifierkę. Przed rozpoczęciem prac należy w miarę możliwości usunąć wszystkie przedmioty z pomieszczenia. Włączniki, gniazdka i ościeżnice dobrze jest zabezpieczyć taśmą, a podłogę wyłożyć folią malarską lub tekturą. Po takim przygotowaniu pomieszczenia można przejść do rozpoczęcia właściwych prac.

Boazeria – malowanie krok po kroku

  • Mycie i szlifowanie boazerii – jeżeli podłoże ma być szlifowane, to najlepiej zrobić to za pomocą drobnego papieru ściernego lub szlifierki. Wcześniej należy umyć powierzchnię boazerii wodą z dodatkiem detergentu w celu usunięcia zabrudzeń i kurzu. Taką samą czynność trzeba wykonać po zakończeniu szlifowania (wówczas wystarczy sama woda).
  • Nałożenie podkładu – przed rozpoczęciem malowania boazerii farbą o określonym kolorze dobrze jest pokryć powierzchnię podkładem w formie tzw. farby podkładowej do drewna. Pozwala to zmniejszyć chłonność boazerii, a dzięki temu zmniejszyć zużycie farby podczas właściwego malowania. Podkład zabezpiecza też materiał przed wilgocią. Jeśli do malowania wykorzystuje się farbę kredową, to powierzchnię boazerii należy wcześniej zabezpieczyć woskiem lub bezbarwnym lakierem do drewna.
  • Malowanie boazerii wybranym kolorem – należy je rozpocząć dopiero wtedy, gdy wyschnie podkład. Technika malowania i rodzaj wałka czy pędzla powinien być dobrany do struktury boazerii. Zawsze dobrze jest mieć do dyspozycji mniejsze i większe pędzle oraz wałki. Te pierwsze przydadzą się do pomalowania trudno dostępnych miejsc, takich jak szpary czy szczeliny. Większe pędzle i wałki przyspieszą malowanie prostych i gładkich powierzchni. Przy stosowaniu farby akrylowej jest niemal pewne, że jedno malowanie nie pokryje boazerii w zadowalający sposób boazerii – w zależności od widocznych efektów czynność tę trzeba będzie wykonać dwa lub nawet trzy razy.

Jak widać, malowanie boazerii nie jest na tyle skomplikowaną czynnością, aby nie można było jej wykonać samemu. W zależności od wielkości wnętrza trzeba na to poświęcić zazwyczaj od jednego do dwóch dni.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Wnętrza

Styl eklektyczny – tradycja i nowoczesność w jednym

Opublikowano przez kamil

 

Mieszkanie w stylu eklektycznym łączy w sobie cechy tradycjonalizmu i nowoczesności. Wnętrza eklektyczne są urządzone oryginalnie, przytulnie i spójnie. Eklektyzm reprezentują np. antyczne meble z mosiężnymi okuciami, okazałe dekoracje przestrzenne, mięsiste dywany, wzorzyste obrusy i ciężkie zasłony.

Planując aranżację mieszkania w stylu eklektycznym, warto podzielić projekt na dwie części. Pierwszą z nich powinien stanowić styl bazowy. Dobrze, aby był on dominujący i zajmował około 60% całego projektu. Pozostałą część powinny stanowić dodatki typowe dla stylistyki eklektycznej, które będą kontrastować z prostymi formami bazowymi.

Styl eklektyczny w mieszkaniu: wielobarwny, przytulny i łączący epoki

Eklektyzm we wnętrzach nie lubi oczywistych rozwiązań i utartych schematów, a mimo to jest przemyślany i spójny. Sprawia wrażenie, jakby we wnętrzu nic do siebie nie pasowało, w rzeczywistości jednak wszystko jest jednolite i szczegółowo zaplanowane. Styl eklektyczny w mieszkaniu bazuje przede wszystkim na motywie przewodnim, który może stanowić jednolita tematyka, kolorystyka lub dopasowany dobór tekstur i materiałów. We wnętrzach urządzonych w takiej stylistyce spotykamy połączenie różnych epok – popularne jest, np. zestawienie elementów nowoczesnego designu z antycznymi meblami. Efektem jest oryginalność i element zaskoczenia. Styl eklektyczny w salonie, kuchni czy łazience daje poczucie przytulności i wielowymiarowości. Dzięki niemu każde wnętrze jest inne i niepowtarzalne. Mimo dużej dowolności warto pamiętać o tym, by w trakcie aranżacji pomieszczeń zachować umiar i właściwe proporcje. Zbyt duża liczba dodatków sprawi, że wnętrze stanie się niejednolite i chaotyczne.

Salon, kuchnia, sypialnia i łazienka w stylu eklektycznym

Styl eklektyczny w kuchni może przejawiać się w zestawieniu elementów naturalnego drewna z cenionym przez nowoczesne aranżacje szkłem czy metalem. W eklektycznej kuchni mogą także pojawić się akcenty łączące barwy pastelowe z wyrazistymi, bardziej nasyconymi odcieniami. Eklektyzm w mieszkaniu może też przejawiać się w kompozycji różnych faktur i materiałów, np. gładkich blatów z chropowatymi płytkami ceramicznymi na ścianach. Styl eklektyczny jest uniwersalny – poza kuchnią możemy w ten sposób zaaranżować również salon, sypialnię czy łazienkę. W eklektycznej sypialni warto postawić na strojnie zdobione miękkie poduszki oraz minimalistyczne łóżko o geometrycznej formie. Styl eklektyczny w salonie to np. fotel o awangardowym kształcie i kontrastowym kolorze skomponowany z wygodnymi, prostymi kanapami o neutralnej, pastelowej kolorystyce. W takim dużym, otwartym pomieszczeniu dobrze prezentują się zestawienia różnych materiałów – np. drewniany stolik kawowy stworzy oryginalny duet ze szklaną lub metalową konsolą i szafką RTV. Dopełnieniem stylizacji eklektycznej w mieszkaniu są ciężkie zasłony, miękkie dywany i wzorzyste obrusy. W dużych, przestronnych pomieszczeniach, takich jak salon, warto postawić na zdecydowaną, ciemniejszą kolorystykę: granat, butelkową zieleń, bordo czy purpurę. Szerokie pole dla wyobraźni daje także urządzanie łazienki w stylu eklektycznym. Możemy wybrać drewnianą lub imitującą drewno podłogę, którą połączymy ze ściennymi płytkami ceramicznymi z wysokim połyskiem. Eklektyczna łazienka pozwala też na wyeksponowanie nowoczesnych sprzętów i elementów armatury, które będą się świetnie prezentować w towarzystwie okazałej artystycznej ramy lustra wiszącego nad umywalką.

Styl eklektyczny w meblach – sofy, fotele, kredensy i sekretarzyki

Styl eklektyczny w mieszkaniu najczęściej przejawia się w różnorodności mebli. To dzięki nim szybko i efektownie można nadać wnętrzu oryginalnego klimatu. Meble eklektyczne to głównie kredensy, sekretarzyki, regały, krzesła, stoły i szafy. Najciekawsze z nich mają okazałe ornamenty i są wykonane z materiałów wysokiej jakości: drewna dębowego, bukowego lub olchy. Meble w stylu eklektycznym to np. stara babcina szafka, która nabierze świeżego wyglądu dzięki zabiegom renowacyjnym takim jak malowanie i lakierowanie. Meble antyczne z obfitymi ornamentami przestrzennymi to jedna z głównych inspiracji dla projektantów. Stylowe krzesła, fotele ze żłobionymi oparciami czy łóżka z baldachimem zestawione z nowoczesną bazą sprawiają, że pomieszczenia stają się ponadczasowe i łączą pokolenia. Cenionym elementem dekoracyjnym są też dodatki z mosiężnymi okuciami (np. skrzynie na ubrania) oraz sofy, kanapy, krzesła i fotele z ozdobnymi obiciami tapicerskimi z aksamitu, skóry bądź pluszu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Prawo Budowlane

Opłata adiacencka – kogo dotyczy i czy można jej uniknąć? (stan prawny 2021)

Opublikowano przez kamil

 

Na właścicielach nieruchomości ciąży wiele obowiązków, w tym różnego rodzaju opłaty. Jedną z nich jest opłata adiacencka. Co to takiego?

Opłaty adiacenckie naliczane są w sytuacji, gdy wzrasta wartość nieruchomości. Czy można uniknąć płacenia tego rodzaju podatku? A jeśli tak, to kto może skorzystać z takiej możliwości?

Co to jest opłata adiacencka?

Definicja opłaty adiacenckiej zawarta jest w Ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, a dokładnie w art. 4 pkt 11 (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 1990, z późniejszymi zmianami). Z informacji zawartych w tej ustawie możemy dowiedzieć się, że opłata adiacencka związana jest ze wzrostem wartości nieruchomości w określonych przypadkach. Opłata taka naliczana jest z tytułu podziału nieruchomości, np. w celu uzyskania dostępu do drogi publicznej, a także w sytuacji scalenia i ponownego podziału nieruchomości, którego celem jest zwiększenie wartości nieruchomości. Trzecią sytuacją, w jakiej naliczana jest opłata adiacencka, jest wzrost wartości nieruchomości w wyniku budowy urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub środków pochodzących z Unii Europejskiej, a także innych źródeł dofinansowania. Przykładowo opłaty adiacenckie mogą być naliczone w sytuacji, gdy na działce powstaje kanalizacja.

Co istotne, tego typu opłaty obowiązują nie tylko właścicieli nieruchomości, ale także osoby będące użytkownikami wieczystymi nieruchomości gruntowych, które nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste (na podstawie odrębnych przepisów) lub które za zgodą właściwego organu wniosły jednorazowo opłaty za cały okres użytkowania wieczystego.

Ile wynosi opłata adiacencka?

Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wskazuje, kto i w jakich warunkach może naliczać opłatę adiacencką. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalana jest w drodze uchwały przez radę gminy. Jej maksymalna kwota nie może przekroczyć 50% różnicy pomiędzy wartością nieruchomości przed wprowadzonymi zmianami i po nich. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy wartość działki wzrosła na skutek podziału, który został dokonany na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego. Wówczas taka opłata może wynosić maksymalnie 30% różnicy pomiędzy wartością przed i po zmianach.

Decyzję o ustaleniu opłaty adiacenckiej dla danej nieruchomości podejmuje odpowiedni organ administracji samorządowej (wójt, burmistrz lub prezydent miasta). Ważny jest termin, w jakim taka decyzja może być podjęta. Są to trzy lata od dnia:

  • stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do urządzeń infrastruktury technicznej;
  • stworzenia warunków do korzystania z drogi publicznej;
  • ostatecznego uprawomocnienia się orzeczenia lub decyzji o podziale nieruchomości.

W przypadku podziału i scalenia nieruchomości termin wyznacza się nieco inaczej. Najczęściej dochodzi do porozumienia w formie ugody pomiędzy właścicielem nieruchomości lub użytkownikiem wieczystym a przedstawicielem samorządu. Gdy do takiej ugody nie dojdzie, termin oraz sposób zapłaty wyznaczany jest przez radę gminy.

Przed podjęciem czynności mających na celu ustalenie wysokości opłaty adiacenckiej konieczne jest oszacowanie wartości nieruchomości przed wprowadzeniem zmian, a także po ich wykonaniu i zatwierdzeniu. Takiej wyceny dokonuje rzeczoznawca majątkowy.

Opłata adiacencka – kiedy jej nie płacimy?

Kiedy zostanie wydana decyzja o naliczeniu opłaty adiacenckiej, należy ją uiścić w terminie 14 dni od momentu uprawomocnienia się tego dokumentu. Dla wielu osób ważną informacją jest fakt, że często dość wysoką kwotę można rozłożyć na raty. Jeżeli złożymy taki wniosek, termin 14 dni dotyczy wpłaty pierwszej raty. Całą kwotę opłaty adiacenckiej można rozłożyć na roczne raty płacone przez okres 10 lat.

Tutaj nasuwa się ważne pytanie – jak uniknąć opłaty adiacenckiej? Okazuje się, że możliwe jest umorzenie opłaty adiacenckiej pod warunkiem wdrożenia odpowiedniej procedury i jej uwzględnienia przez właściwy organ.

Osoba, na którą została nałożona opłata adiacencka, może wnieść odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Jeśli zostanie ono uwzględnione, a w terminie trzech lat od momentu powstania warunków tworzących konieczność ustalenia opłaty adiacenckiej nie zostanie podjęta nowa uchwała ustalająca wspomnianą opłatę, roszczenie z nią związane jest umarzane. Trzeba jednak pamiętać, że nie w każdej sytuacji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wyda decyzję uwzględniającą odwołanie. Jeżeli zostanie ono odrzucone, osoba zobowiązana do zapłaty ma na to 14 dni od momentu uprawomocnienia się decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego.

 

Stan prawny aktualny na dzień 10.03.2021 r.

Podstawa prawna: ustawa z dnia  21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1990, zmieniony przez: Dz. U. z z 2021 r. poz. 11, poz. 234).

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Radom

  • firmy budowlane Rybnik

  • firmy budowlane Rzeszów

Po Budowie

Rośliny na skalniak – jakie wybrać? Porady i wskazówki

Opublikowano przez kamil

 

Rośliny na skalniak należy wybierać bardzo ostrożnie. Nie mogą to być przypadkowe gatunki, ponieważ mogą sobie nie poradzić w tak specyficznych warunkach. Czym kierować się przy wyborze roślin na skalniaki?

Ogrody skalne od lat nie wychodzą z mody. Można dla nich zrobić miejsce praktycznie w każdym ogrodzie. Jakie rośliny na skalniak najlepiej wybrać?

Rośliny na skalniak – co warto o nich wiedzieć?

Ogrody skalne są zazwyczaj dość małe i dlatego do ich aranżacji wykorzystuje się gatunki nieduże, niskie, okrywowe i takie, które nie są zbyt ekspansywne. Chodzi o to, by nie „pochłonęły” one doszczętnie skał i kamieni, które stanowią jego konstrukcję i jednocześnie ozdobę. Oczywiście zdarzają się także większe skalniaki, ale stosowane na nich rośliny nadal nie są zbyt duże. Gatunki należy dobierać z rozwagą, sprawdzając ich docelowe wymiary oraz kolory o każdej porze roku, tak by kompozycja była zawsze atrakcyjna. Warto wiedzieć, że zbyt duża różnorodność gatunków i kolorów może wpłynąć negatywnie na wygląd skalniaka. Z kolei, gdy roślin będzie zbyt mało, może się on wydawać ubogi. Wszystko jednak zależy od tego, jak wygląda pozostała część ogrodu – najlepiej, aby ogród skalny i znajdujące się w nim rośliny komponowały się z całym projektem ogrodu.

Wybierając rośliny na skalniak, koniecznie trzeba także wziąć pod uwagę specyficzne warunki, jakie tam panują, czyli dość silny wiatr, dużą ilość światła słonecznego i mróz w czasie zimy. Wiele roślin polecanych do uprawy na skalniakach kwitnie na wiosnę – aby wyglądał on wspaniale przez cały rok, koniecznie należy dobierać rośliny atrakcyjne także o innych porach roku.

Rośliny na skalniak słoneczny

Wśród roślin na skalniak w słońcu koniecznie należy wymienić zadarniające byliny, takie jak gęsiówka kaukaska, macierzanka piaskowa i zwyczajna, smagliczka górska, tymianek właściwy czy floks szydlasty. Mniej rozrastające się gatunki to bodziszek czerwony, czyściec wełnisty, krwawnik pospolity i złocisty, lebiodka pospolita, sasanki czy lepnica alpejska. Sprawdzi się także szarotka alpejska, przywrotnik ostroklapowy i przetacznik kłosowy.

Wieloletnie kwitnące rośliny na skalniak

Rośliny skalniakowe można dobierać na kilka lat. Zazwyczaj zalecane są gatunki o kępiastym pokroju tworzące na kamieniach malownicze poduchy. Byliny można sadzić po kilka sztuk, dobierając różne gatunki i odmiany tak, by zachować ciągłość kwitnienia na skalniku, lub wybierać gatunki długo dekoracyjne, jak na przykład kwitnący na fioletowo bodziszek himalajski, zadarniająca cymbalaria bluszczykowata, dzwonek dalmatyński czy lepnica Szafta. Ciekawie będzie się prezentować także kokorycz żółta, nachyłek różowy, wiesiołek okazały oraz zawciąg nadmorski. Warto wymienić także żagwin ogrodowy, skalnicę Arendsa czy goździk postrzępiony.

Rośliny na skalniak w cieniu

Skalniaki zazwyczaj kojarzą się ze stanowiskami słonecznymi, ale nie oznacza to, że nie można go urządzić w miejscu zacienionym. Skalniak w cieniu można osadzić na przykład funkiami – obfitość ich odmian pozwala na tworzenie zróżnicowanych kolorystycznie kompozycji. Innym gatunkiem polecanym na skalniak w cieniu jest dąbrówka rozłogowa o bardzo dekoracyjnych liściach, a także tojeść rozesłana, która sprawdzi się jako wypełnienie do wolnych przestrzeni. Na zacienionym skalniaku sprawdzą się także pierwiosnki, barwinek pospolity i żurawka ogrodowa.

Cebulowe rośliny na skalniak

Na skalniaku można posadzić także rośliny cebulowe, jednak są one atrakcyjne jedynie wiosną i dlatego należy je tak skomponować, by nie przyciągały uwagi, gdy nie będą już dekoracyjne. Dobrym przykładem rośliny cebulowej na skalniak jest krokus wiosenny. Inne gatunki warte uwagi to np. przebiśnieg, szafirek armeński czy szachownica kostkowata.

Krzewy liściaste i iglaste na skalniku

Krzewy to także cenna grupa roślin, które można wykorzystać do tworzenia kompozycji na skalniku. Będą one dobrym tłem dla mniejszych roślin i kamieni. Wśród krzewów liściastych polecanych na skalniak warto wymienić berberysy Thunberga „Kobold” i „Bagatelle”, pigwowce pośrednie „Elly Mossel”, czy „Nicoline”, irgi poziome czy róże pomarszczone. Świetnie sprawdzają się także rośliny iglaste na skalniak. Warto zwrócić uwagę np. na iglaki karłowate takie jak jodła balsamiczna „Piccolo”, sosna górska „Mini Mops” lub cyprysik groszkowy. Wśród miniaturowych iglaków poleca się świerk biały „Daisy’s White” oraz różne odmiany jałowca łuskowatego. Dużą popularnością na skalniakach cieszą się iglaki płożące, czyli głównie jałowce i cisy.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Po Budowie

Podest tarasowy kompozytowy i drewniany – montaż, zalety i wady

Opublikowano przez kamil

 

Podest tarasowy to szybki sposób na nową posadzkę na tarasie lub balkonie. Może być wykonany z drewna lub kompozytu, a każde z tych rozwiązań ma swoje zalety i wady. Jaki materiał na podest tarasowy wybrać i jak go zamontować?

Podesty tarasowe z kwadratowych płytek drewnianych lub kompozytowych to dobra alternatywa dla tarasu z drewnianych desek lub płytek ceramicznych. Ich dużą zaletą jest możliwość samodzielnego montażu.

Czym są podesty tarasowe?

Podesty tarasowe powstają z kwadratowych płytek tarasowych w rozmiarze najczęściej 30×30 cm lub 50×50 cm. Mają one z boku specjalne zaczepy, dzięki czemu ich montaż przebiega dość szybko i nie sprawia większych problemów. Do wykonania takich płyt zazwyczaj używa się drewna, choć istnieją także płyty tarasowe z kompozytu. Od spodu poszczególne moduły podestów przytwierdzone są do podkładek z tworzywa sztucznego, dzięki czemu płytki nie leżą bezpośrednio na powierzchni tarasu czy balkonu i nie są narażone na zawilgocenie. Podesty tarasowe znajdują zastosowanie zarówno na tarasach przy domach jednorodzinnych, jak i na balkonach w blokach mieszkalnych. Podesty wykończone drewnem lub kompozytem przypominają klasyczne parkiety domowe i tworzą atrakcyjną podłogę o naturalnym wyglądzie, która wyraźnie ociepla aranżację tarasu czy balkonu. Jakie są zalety i wady podestów drewnianych, a jakie kompozytowych oraz które z nich wybrać?

Podest tarasowy kompozytowy – zalety i wady

Do stworzenia podestu tarasowego kompozytowego stosuje się płytki kompozytowe, które powstają z połączenia mączki drzewnej i tworzywa sztucznego, dzięki czemu wykazują się walorami obu materiałów. Tego rodzaju płytki wyglądem i zapachem przypominają naturalne drewno, jednak ich wytrzymałość i odporność na zmienne warunki pogodowe są znacznie wyższe niż w przypadku naturalnego materiału. Kolejną zaletą kompozytu jest brak konieczności regularnej konserwacji. Przy drewnie takie czynności to konieczność, jeśli chcemy, by jak najdłużej zachowało swoje walory estetyczne. Tymczasem podest tarasowy z kompozytu jest łatwy do utrzymania w czystości – wystarczy spłukać jego powierzchnię wodą pod ciśnieniem. Poza niską nasiąkliwością płytki kompozytowe charakteryzują się również odpornością na wahania temperatury oraz rozwój grzybów i pleśni.

Do wad podestów tarasowych z kompozytu trzeba zaliczyć nadmierne nagrzewanie się jego powierzchni, co może utrudniać chodzenie po niej boso. Może to stanowić problem szczególnie dla użytkowników balkonów lub tarasów ulokowanych po stronie południowej i południowo-zachodniej.

Podest tarasowy drewniany – zalety i wady

Podesty z drewnianych płytek powstają zazwyczaj z tego samego rodzaju drewna, co tradycyjne deski tarasowe. Popularnym rozwiązaniem jest sosnowy lub akacjowy podest tarasowy, a także podest wykonany ze szczególnie trwałych gatunków egzotycznych, takich jak teak, bangkirai czy tatajuba. Płytki na podest tarasowy drewniany dostępne są w różnych rozmiarach – najczęściej spotykamy się z wymiarami 30×30 cm lub 50×50 cm. Płytki są bardzo łatwe do samodzielnego montażu.

Poszczególne elementy podestu drewnianego zazwyczaj są zabezpieczone przez producenta – jeśli tak jednak nie jest, to sami musimy zadbać o impregnację i olejowanie lub lakierowanie drewna, aby ochronić je przed zmienną pogodą i rozwojem grzybów czy pleśni. Przy tarasie drewnianym nie można zapominać o regularnej konserwacji drewna, co niektórzy mogą postrzegać jako wadę.

Na korzyść podestu tarasowego z drewna przemawia niezaprzeczalny urok i ciepły charakter naturalnego materiału. Mimo że kompozyt stara się imitować naturalny wygląd drewna, nigdy nie będzie jego wierną kopią. Dzięki temu, że podest tarasowy drewniany może powstać z różnych gatunków drewna, w zależności od wyboru jego cena może okazać się niższa niż cena podestu tarasowego kompozytowego.

Montaż podestu tarasowego

Z uwagi na modułową budowę poszczególnych elementów montaż podestu tarasowego jest łatwy i mało czasochłonny. Jest on zdecydowanie prostszy do wykonania niż taras z tradycyjnych desek drewnianych czy kompozytowych, gdyż nie wymaga użycia klejów, wkrętów ani innego rodzaju łączników. Równie łatwo i szybko można dokonać demontażu podestu tarasowego.

Podesty tarasowe można układać na twardym podłożu z betonu czy starych płytek, a także na legarach. Ważne, żeby powierzchnia, na której będą układane płytki tarasowe, była równa i miała uformowany odpowiedni spadek, który umożliwi odpływanie wody opadowej z powierzchni tarasu czy balkonu. Układanie elementów podestu bezpośrednio na płycie tarasowej jest mało skomplikowane i przypomina układanie puzzli, które łatwo się ze sobą łączy dzięki specjalnym zaczepom umieszczonym po bokach. Jeśli konieczne jest docięcie płytek do odpowiedniej wielkości, można to zrobić wyrzynarką.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Kup najlepsze materiały budowlane

Zobacz naszą ofertę materiałów budowlanych! Promocje na najlepsze produkty. Kup teraz
i oszczędzaj.

INFORMACJE

o nas

POMOC

Regulaminy:

Polityki:

Informacje dodatkowe: