Dostępność produktów w Twojej lokalizacji:

Kod pocztowy pozwala na wyświetlanie produktów dostępnych w Twojej okolicy

Kod pocztowy pozwala na wyświetlanie produktów dostępnych w Twojej okolicy

Odpływ liniowy – czym się charakteryzuje i jaki wybrać?

 

Projekt łazienki bez brodzika daje nieograniczone możliwości jej aranżacji, ale trzeba pamiętać o odpowiedniej instalacji odpływowej. Odpływ liniowy ma za zadanie skutecznie odprowadzać wodę, aby nie rozlewała się. po całym pomieszczeniu.

Kabina prysznicowa typu walk-in wymaga zamontowania odpływu w posadzce. Jedną z możliwości do zastosowania jest odpływ liniowy. Ten rodzaj odpływu znajduje również zastosowanie w zupełnie innych typach pomieszczeń – na przykład garażach. Przy wykorzystaniu tego typu rozwiązania ważny jest właściwie wykonany projekt. Przed wykonaniem prac remontowo-budowlanych warto dowiedzieć się więcej o odpływach liniowych, najlepiej bezpośrednio od producentów

Czym charakteryzuje się odpływ liniowy?

Odpływ liniowy zbudowany jest z korpusu, czyli tzw. korytka, osadnika oraz syfonu. Długość korytka waha się między 40 a 120 cm, natomiast szerokość od 4 do 8 cm. Dopasowanie długości zależy od rozmiarów kabiny prysznicowej. Niektóre firmy oferują modele, których długość można łatwo modyfikować: skracać lub przedłużać za pomocą dodatkowych elementów. Największe koryta znajdą zastosowanie np. w garażach.

Wewnętrzna powierzchnia korytka ma wyrzeźbiony spadek w kierunku odpływu. Korytko z góry przykryte jest rusztem, który może mieć otwory albo pokrywę z ramką do wypełnienia. Syfon odpływu liniowego ma wysokość od 65 do 160 mm. Odpływ liniowy można zamontować w dowolnym miejscu, choć najczęściej instaluje się go przy ścianie lub na granicy kabiny i łazienki.

Odpływ liniowy – zastosowanie

Odpływ liniowy cieszy się dużym zainteresowaniem wśród inwestorów urządzających łazienki w nowoczesnym stylu. Rozwiązanie to wybierają osoby, które marzą o funkcjonalnej i przestronnej łazience. Odpływ liniowy w połączeniu z prysznicem bez brodzika daje ogromne możliwości aranżacyjne. Można zaprojektować kabinę o dowolnym rozmiarze i kształcie i w zasadzie w każdym miejscu w łazience. Jest to idealnie rozwiązanie w pomieszczeniach, gdzie niemożliwe jest zainstalowanie tradycyjnego brodzika.

Odpływ liniowy znajduje zastosowanie nie tylko w łazienkach, ale także w garażach. Rozwiązanie to okazuje się przydatne zimą, gdy pozostały na aucie śnieg nawet w nieogrzewanym pomieszczeniu zaczyna się roztapiać. Odpływ liniowy w podłodze garażu pozwala zachować czystość oraz uniknąć zamoczenia przechowywanych tam przedmiotów. Odpływ liniowy w podłodze garażu instaluje się zazwyczaj wzdłuż osi auta. Jeżeli w garażu znajduje się więcej niż jedno miejsce postojowe, można wykonać odpływ pod każdym pojazdem lub jeden większy wzdłuż bramy. W zależności od rodzaju odpływu podłoga powinna zachować odpowiedni spadek, aby woda prawidłowo spływała do koryta odpływu.

Jakie są rodzaje odpływów liniowych?

Odpływ liniowy dostępny jest w dwóch rodzajach – do montażu w posadzce lub w ścianie. W przypadku ściennego odpływu liniowego cała instalacja schowana jest w ścianie, a w przypadku odpływu podłogowego – pod posadzką. Zasada zachowania spadku odpływu oraz syfonu jest taka sama dla obu rodzajów instalacji.

Jak wygląda montaż odpływu liniowego?

Odpływ liniowy montuje się zazwyczaj przy ścianie lub na granicy kabiny z resztą łazienki. Jeżeli kształt kabiny jest nieregularny, odpływ można umieścić w dowolnym miejscu. Wystarczy odpowiednio ukształtować podłogę, aby cała woda mogła swobodnie spływać do odpływu. Wysokość zabudowy instalacji można regulować za pomocą nóżek montażowych. Nóżki pomagają również w wypoziomowaniu odpływu w dwóch kierunkach: wzdłuż i w poprzek korpusu. Koryto odpływu powinno być zamocowane idealnie poziomo.

Aby odpowiednio zamontować odpływ liniowy, należy pamiętać, aby zagospodarować miejsce na jego ukrycie w podłodze. Jeżeli remontujemy starą łazienkę, należy wykuć odpowiednie miejsce na całą instalację. Jest to niezwykle ważne, gdyż zbyt mały otwór nie pomieści instalacji lub może ją uszkodzić. Przy urządzaniu nowej łazienki sprawa jest znacznie prostsza. Wcześniejsza decyzja o montażu odpływu liniowego pozwala na odpowiednie rozplanowanie łazienki i wszelkich instalacji. Ważne, by pamiętać o odpowiednim spadku koryta w kierunku pionu i przewodu odpływowego.

Czyszczenie odpływu liniowego

W czyszczeniu odpływu liniowego pomaga zamontowany ruszt, który można łatwo zdjąć. Dzięki niemu zyskuje się dostęp do głębiej położonych rynienek i syfonu. Wyjmowany syfon również ułatwia czyszczenie odpływu. Niekiedy wewnątrz instalacji umieszczane jest sitko, którego zadaniem jest zbieranie wszelkich zanieczyszczeń. Jeśli zabrudzenia zbiorą się na sitku, należy je zdemontować i oczyścić.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Instalacja gazowa – rodzaje, montaż i zasada działania

 

Odpowiednio wykonane instalacje to podstawa każdego domu. Zapewniają nie tylko komfort cieplny, ale również bezpieczeństwo domowników. Aby tak było, niezbędny jest dokładny projekt i starannie wykonane przyłącze. Warto postarać się o najlepszych specjalistów, którzy będą odpowiednio nadzorować prace. Wszelkie usterki mogą przełożyć się na spore wydatki i niepotrzebne problemy.

Jeżeli instalacja gazowa zostanie źle wykonana, może być przyczyną groźnego wypadku. Przepisy prawa budowlanego i warunki techniczne określone przez dostawcę gazu szczegółowo określają, jak należy przeprowadzić bezpieczny montaż instalacji gazowej w budynku. Na co zatem zwrócić uwagę, aby czuć się komfortowo w budynku z instalacją gazową?

Instalacja gazowa – wstęp

Podłączenie i rodzaj instalacji gazowej zależy od rodzaju wykorzystywanego gazu oraz czy decydujemy się na ogrzewanie domu, czy chcemy użyć gazu tylko w kuchni. Te czynniki są bardzo ważne, ponieważ poszczególne instalacje znacznie się od siebie różnią.

Gaz ziemny doprowadza się do odbiorcy giętkimi rurkami, które układa się ok. 1 m pod ziemią. Rury te są podłączone do sieci gazowej za pomocą trójnika. Ze względów bezpieczeństwa zasypuje się je ziemią, a następnie umieszcza się na nich żółtą folię ostrzegawczą, aby zapobiec uszkodzeniu rur przy ich odkopywaniu. Aby odnalezienie rur nie było zbyt skomplikowane, folia ma metalową nakładkę, która ułatwi zlokalizowanie instalacji.

Jeżeli nie mamy możliwości podłączenia do gazociągu, a nadal chcemy ogrzewać dom za pomocą gazu, wtedy używany jest gaz płynny LPG, a cała instalacja dość różni się od poprzedniej. Gaz czerpany jest ze zbiornika.

Instalacje gazowe – rodzaje

Gaz należy do grupy konwencjonalnych paliw energetycznych, to znaczy, że jest paliwem kopalnym. Cieszy się coraz większą popularnością wśród prywatnych inwestorów. W domach jednorodzinnych wykorzystuje się go do ogrzewania budynku i wody oraz do kuchennych płyt grzewczych. Gazowe instalacje – dzieli się ze względu na rodzaj dostarczanego gazu.

Pierwszy typ wykorzystuje płynny gaz LPG (znany jako propan-butan), który magazynuje się w zbiorniku umieszczonym na zewnątrz budynku. Taki zbiornik można nabyć na własność lub wydzierżawić u dostawcy gazu. Stosowanie płynnego gazu w domu jednorodzinnym jest dość kosztowne, ale instalacja tego rodzaju nie sprawia większych trudności w obsłudze. W skład instalacji na gaz płynny włączony jest zawór bezpieczeństwa oraz kocioł gazowy.

Istnieje jeszcze jedna instalacja, która współpracuje z gazem płynnym LPG. Są to małe instalacje, które wykorzystywane są przy grillach gazowych czy kuchenkach. Wtedy gaz dostarczany jest w małych butlach, 10 lub 20 litrowych. Jeżeli chodzi o podłączenie gazu w kuchni, w niektórych miastach istnieje możliwość podłączenia się do istniejącej instalacji gazowej w bloku mieszkalnym. Wtedy podłączenie urządzeń AGD następuje poprzez przewód.

Drugim rodzajem jest instalacja wykorzystująca gaz ziemny. Użytkowanie tego rodzaju gazu jest możliwe tylko wtedy, gdy w okolicy budynku przebiega sieć gazowa. Jest ona powszechnie stosowana w domach jedno- i wielorodzinnych. Użytkownik ma stały dostęp do gazu i nie musi martwić się o dostawę gazu w butlach lub uzupełnianie dużego zbiornika.

Montaż instalacji gazowej w domu jednorodzinnym

Założenie instalacji gazowej w domu jednorodzinnym wiąże się z przyłączeniem do istniejącego gazociągu, stworzeniem własnej sieci lub wprowadzeniem rozwiązań, które pozwolą na przyłączenie małej butli np. w kuchni. Przyłączenie się do sieci gazowej wymaga wielu formalności i poniesienia kosztów. O tym, czy nasz dom można podłączyć do istniejącej sieci gazowej, decydują przede wszystkim możliwości techniczne.

Jednym sposobem jest korzystanie z gazu LPG, który umieszczany jest w zbiorniku, który powinien stać na jednej płaszczyźnie z kotłem, aby uniknąć wybuchu. Zbiornik powinien być specjalnie oznakowany i ogrodzony, aby osoba nieupoważniona nie miała dostępu. Umiejscowienie zbiornika ma znaczenie, ponieważ musi być pozostawiona odpowiednia ilość miejsca, aby wóz straży pożarnej swobodnie dojechał.

Instalacja gazowa, który wykorzystuje gaz ziemny, w domu jednorodzinnym składa się z układów przewodów i urządzeń umieszczanych wewnątrz i na zewnątrz budynku. W jej skład wchodzi: przyłącze do gazociągu, zawór główny, dopływ rozdzielczy, szafka gazowa z gazomierzem, piony oraz przewody skierowane do urządzeń gazowych. Instalację gazową wykonuje się najczęściej po otynkowaniu ścian, ponieważ nie może zostać zabudowana. Jej rozmieszczenie powinno być zaplanowane tak, aby całość była widoczna i poprowadzona najkrótszą drogą. Co najważniejsze, wykonanie i sprawdzenie instalacji powinno być wykonane przez specjalistę z odpowiednimi uprawnieniami.

Po zakończeniu prac niezbędne jest uzyskanie dokumentu odbioru. Normy, jakie powinna spełniać instalacja gazowa, są określone przez prawo budowlane. Stan techniczny całej instalacji powinien być sprawdzony przez specjalistę przynajmniej raz do roku.

Przegląd instalacji gazowej

Za przegląd instalacji w budynku wielorodzinnym odpowiada zarządca, który okresowo (przynajmniej raz w roku) kontroluje stan techniczny instalacji. Dotyczy to elementów budynku i instalacji narażonych na szkodliwe oddziaływanie czynników atmosferycznych oraz wynikających z użytkowania budynku. Przegląd instalacji obejmuje dokładne sprawdzenie kotłów i przewodów kominowych. Bardzo ważne jest, aby każda część instalacji była szczelna, sprawna i tym samym nie zagrażała użytkownikom budynku.

Przegląd instalacji gazowej w domu jednorodzinnym reguluje artykuł 62 Prawa budowlanego. Mówi on o corocznym przeglądzie technicznym instalacji gazowej, przewodów kominowych oraz i wentylacyjnych. Zgodnie z przepisami przynajmniej raz na pięć lat powinno się przeprowadzić generalny przegląd stanu technicznego budynku i występujących w nim instalacji. Taki przegląd przeprowadzany jest przez osobę ze specjalistycznymi uprawnieniami, która po jego zakończeniu wydaje szczegółowy protokół.

Wymiana instalacji gazowej

Wymiana instalacji gazowej może dotyczyć zarówno starych części, jak i jej całości. Demontaż starych części to koszt około 40 do 150 zł. Dotyczy to demontażu urządzenia grzewczego czy rur. Po zdjęciu zużytych części następuje montaż nowych. Przewody instalacji c.w.u. kosztują około 100 zł/m. Koszt montażu nowego kotła waha się między 300 a 800 zł.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Kamień polny – zastosowanie w domu i ogrodzie

 

Kamień polny, dawniej często stosowany jako budulec domów i budynków gospodarskich, dziś jest chętnie wykorzystywany jako element dekoracyjny ogrodzeń, domów i architektury ogrodowej. Czym jest kamień polny i w jaki sposób można go użyć wewnątrz i na zewnątrz domu?

Kamień polny cięty i łupany stosuje się m.in. do tworzenia ścieżek ogrodowych, skalniaków i oczek wodnych. Powstają z niego podmurówki ogrodzeń i nowoczesne gabiony. Kamień naturalny może również zdobić elewacje domów i posadzki tarasów.

Czym jest kamień polny?

Kamienie polne zbierane na polach są od dawna stosowane jako materiał budowlany. Już wieki temu z dostępnych lokalnie kamieni naturalnych powstawały domy mieszkalne, budynki gospodarskie, ścieżki ogrodowe i ogrodzenia. Obecnie kamienie polne często stosuje się do wykończeń elewacji domów, podmurówek czy też dekoracji ściennych i podłogowych we wnętrzach. Kamień polny jest dostępny do nabycia w składach kruszyw budowlanych, i to w różnych rodzajach – zarówno kamień polny cięty, jak i łupany. Pierwszy z nich powstaje z większych elementów kamienia, które zostały pocięte na cienkie płyty o regularnych wymiarach i równych krawędziach. Najczęściej są one też wyszlifowane. Tego rodzaju kamienie polne są łatwe w montażu, jednak tracą na swojej naturalności. Kamienie polne łupane to po prostu podzielone na mniejsze fragmenty kamienie o ostrych i nieregularnych krawędziach. W zależności od rodzaju cena kamienia polnego zaczyna się od około 40 zł za tonę. W sprzedaży dostępne są również wielkie głazy.

Na wszechstronne zastosowanie kamieni polnych wpływa różnorodność ich rozmiarów i kształtów, a także dostępność w wielu kolorach. Zależnie od pochodzenia mogą one mieć zabarwienie w odcieniach czerwieni, szarości, zieleni, żółci, brązu lub granatu.

Kamień polny w ogrodzie

Kamień polny od wieków stosuje się w ogrodach różnego typu. Swoim naturalnym wyglądem ozdabia ogrody angielskie, rustykalne, japońskie, a nawet nowoczesne. Najbardziej charakterystycznym wykorzystaniem kamienia polnego w ogrodzie jest stworzony z jego udziałem skalniak, ścieżki ogrodowe czy wszelkiego rodzaju murki. Naturalny kamień może być budulcem lub elementem wykończenia dla studni, ławki czy nawet grilla ogrodowego. Wyróżniającą się ozdobą, zwłaszcza w minimalistycznych japońskich ogrodach, są wielkie głazy kamienia polnego o nieregularnym kształcie lub w formie otoczaków. Ciekawym zastosowaniem kamienia polnego jest otoczenie jego fragmentami oczka wodnego i zanurzenie jego większej części w wodzie. Wykończony w ten sposób zbiornik wodny zyskuje atrakcyjny, pierwotny wygląd.

Ogrodzenie z kamienia polnego

Dawniej kamień polny był tanim i łatwo dostępnym budulcem masywnych ogrodzeń wiejskich domów i dworków. Obecnie jest równie popularnym materiałem wykończeniowym stosowanym jako okładzina muru lub ozdoba ogrodzenia. Kamień polny na ogrodzeniu pojawia się na podmurówce, słupkach lub na całej jego powierzchni. Dobrze komponuje się z wieloma tworzywami wykorzystywanymi do stawiania ogrodzeń – najkorzystniej prezentuje się w towarzystwie starej cegły, drewna i metalu. Interesującym ogrodzeniem z kamienia polnego są gabiony, czyli metalowe kosze wypełnione kamieniami, które często pojawiają się jako wykończenie działki i budynków nowoczesnych. Do tego rodzaju ogrodzenia nadają się zarówno większe kamienie polne, jak i łupane na mniejsze fragmenty. Gabiony mogą tworzyć całe ogrodzenie albo stanowić jego dekoracyjne fragmenty dopełnione np. przęsłami drewnianymi lub metalowymi.

Dom z kamienia polnego

Wbrew pozorom naturalny, dziki wygląd kamienia polnego może ozdabiać domy o charakterze nie tylko wiejskim, ale również nowoczesnym. Dawniej na terenach o dużej dostępności kamienia polnego był on głównym budulcem budynków mieszkalnych i gospodarskich. Do tej pory jest chętnie stosowany do wykonywania okładzin tarasów i elewacji. Kamienie polne na tarasie tworzą trwałą, wytrzymałą i atrakcyjną posadzkę. Natomiast wykończenie kamieniem naturalnym cokołu domu nadaje budynkowi charakter sielskości i ociepla nowoczesne tynkowane fasady. Świetnie komponuje się również z elewacjami drewnianymi.

Kamień polny jest także chętnie wykorzystywany do wykończeń wewnątrz budynków mieszkalnych. Może ozdabiać ściany w salonach lub podłogi w całym domu. Najczęściej w tym celu stosuje się obróbkę, czyli cięcie kamienia polnego na równe i regularne płyty, choć nie jest to regułą. Ciekawie prezentują się również większe fragmenty łupanego kamienia na ścianach. Kamień polny może też stanowić atrakcyjną okładzinę dla obudowy kominków lub materiał wykończeniowy na schody.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Zbiornik na gaz płynny – co warto o nim wiedzieć?

 

Ogrzewanie domu z wykorzystaniem zbiornika na gaz płynny jest dobrym rozwiązaniem, jeśli nie ma możliwości podłączenia się do miejskiej sieci gazu ziemnego lub jest to nieopłacalne. Przed montażem takiego zbiornika trzeba wziąć pod uwagę właściwe regulacje prawne, a także wybrać jego odpowiedni rodzaj.

Przy wyborze zbiornika na gaz płynny warto wiedzieć, że zależnie od rodzaju może on zostać zamontowany na powierzchni działki lub zakopany w gruncie. Urządzenie można wydzierżawić od dostawcy gazu lub zakupić na własność.

Zbiornik na gaz – regulacje prawne

Ogrzewanie domu gazem z własnego zbiornika ma wiele zalet i jest dobrym rozwiązaniem zwłaszcza wtedy, kiedy nie ma możliwości podłączenia się do gazociągu. Ogrzewanie przy pomocy kotła gazowego jest bezobsługowe, a co więcej, jest on na tyle skuteczny i wydajny, że może stanowić jedyne źródło ciepła. Zbiornik nie zajmuje wiele miejsca, a koszty takiego ogrzewania są tylko trochę wyższe od najtańszej opcji ogrzewania na paliwa stałe.

Instalacja zbiornika na gaz płynny wymaga dopełnienia wielu formalności prawnych. Po pierwsze należy wiedzieć, że przy budowie instalacji na gaz płynny ze zbiornikiem o pojemności powyżej 7000 l konieczne jest uzyskanie pozwolenia na budowę, natomiast w przypadku mniejszych zbiorników wystarczy zgłosić zamiar inwestycji w starostwie powiatowym. Należy zebrać konieczną dokumentację, czyli oświadczenie o własności nieruchomości, projekt zagospodarowania terenu i projekt techniczny instalacji gazowej wykonany przez projektanta z odpowiednimi uprawnieniami i uzgodniony z rzeczoznawcą ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych. Po zgłoszeniu należy odczekać 30 dni, w ciągu których starosta może wnieść sprzeciw – jeśli tego nie zrobi, można rozpocząć montaż zbiornika.

Zbiornik na gaz płynny – odległości od budynków i innych obiektów

Przy montażu zbiornika na gaz płynny na terenie działki należy zachować regulowane przez prawo budowlane odległości między zbiornikiem a budynkami, granicą działki i drogami. W przypadku zbiornika naziemnego odległość między zbiornikiem a budynkiem mieszkalnym powinna wynosić minimum 3 m, natomiast w przypadku zbiornika podziemnego – 1 m. Podane wartości odnoszą się do zbiorników nie większych niż 2700 l, które są najczęściej stosowane w budownictwie jednorodzinnym. Aby zmniejszyć wymaganą odległość do 1,5 m, można między zbiornikiem naziemnym a budynkiem postawić tzw. ścianę oddzielenia ogniowego. Minimalną odległością między zbiornikiem na gaz płynny a granicą sąsiedniej działki jest 1,5 m dla zbiornika naziemnego i 0,5 m dla podziemnego, przy czym odległość między zbiornikami nie powinna być mniejsza niż 1 m.

Warto również wspomnieć, że bez względu na wielkość i rodzaj zbiornika należy zachować także odległość 3 m od elektrycznej linii napowietrznej do 1 kV, 15 m od linii powyżej 1 kV i 5 m od studzienek kanalizacyjnych.

Wybór zbiornika na gaz płynny

W celu zaopatrzenia instalacji gazowej domu jednorodzinnego w gaz płynny można zdecydować się na podziemny lub naziemny zbiornik na gaz. Cena zbiornika na gaz płynny jest w dużej mierze uzależniona od jego rodzaju i pojemności. Tańsze w zakupie okazują się zbiorniki naziemne. Dostępne są one w dużych pojemnościach (4850 l i 6700 l), jednak w budownictwie jednorodzinnym wystarczające będzie urządzenie o pojemności 2700 l. Zbiornik na gaz podziemny jest droższy od naziemnego, jednak łatwiej go zmieścić na niewielkiej działce, gdyż jego montaż wiąże się z mniej restrykcyjnymi odległościami od budynku czy granicy działki. Zbiornik podziemny nie będzie też szpecił ogrodu tak, jak mało estetyczny przydomowy zbiornik na gaz.

Zbiorniki na gaz można zakupić na własność lub wydzierżawić od dostawcy gazu. Koszt dzierżawy jest doliczany do rachunków za gaz – otrzymujemy więc kompleksową usługę. Natomiast zakup własnego zbiornika wiąże się z uniezależnieniem się od konkretnego dostawcy i możliwością zamawiania gazu w niższej cenie.

Prawidłowa instalacja zbiornika na gaz płynny

W przypadku dzierżawy zbiornika na gaz płynny dostawca gazu zobowiązuje się do przygotowania projektu i wybudowania instalacji oraz udostępnienia zbiornika, a także odebrania go z posesji, gdy już nie będzie potrzebny. Natomiast zakup zbiornika na własność oznacza, że za jego montaż odpowiedzialny jest inwestor. Warto wiedzieć, że budowę instalacji powinien kontrolować kierownik budowy ze specjalnymi uprawnieniami, który będzie też prowadził dziennik budowy. Montaż zbiornika wiąże się z wykonaniem wykopów pod przyłącza i uziemienie, wykonaniem płyty fundamentowej oraz wykopem pod zbiornik w przypadku wersji podziemnej. Przy planowaniu umiejscowienia zbiornika na gaz płynny na działce warto pamiętać o zapewnieniu wygodnego podjazdu dla cysterny tankującej zbiornik z gazem. Po instalacji zbiornika należy poczekać z jego użytkowaniem na kontrolę inspektora urzędu dozoru technicznego.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Katowice

  • firmy budowlane Kielce

  • firmy budowlane Kraków

Ogrzewacz przepływowy – czym jest, jak działa i jaki wybrać?

 

W domach jednorodzinnych lub letniskowych zdarza się, że brak jest centralnego systemu doprowadzania ciepłej wody wykorzystywanej w łazience czy kuchni. Jakie urządzenie umożliwi dostarczenie ciepłej wody?

Ogrzewacz przepływowy sprawdzi się w pomieszczeniach, w których nie ma centralnie doprowadzonej ciepłej wody. Zastosowanie ogrzewacza nie wymaga montowania zbiorników na podgrzewaną wodę. Swoje zastosowanie znajduje on nie tylko w domach jednorodzinnych, ale również w domkach letniskowych. Montaż podgrzewacza przepływowego nie wymaga skomplikowanej armatury. Za wykorzystaniem ogrzewacza przepływowego przemawia fakt, że jest on ekonomiczny w użytkowaniu.

Ogrzewacz przepływowy – jak działa?

Ogrzewacz przepływowy powoduje podgrzanie wody. Bodźcem, który uruchamia podgrzewacz, jest odkręcenie kranu z ciepłą wodą. Dopiero wtedy mechanizm podgrzewa wodę, wykorzystując do tego celu energię elektryczną. Prąd pobierany jest do momentu wyłączenia przepływu wody, czyli do zakręcenia kranu. Jeżeli ponownie chcemy użyć ciepłej wody, to wcześniej ogrzana woda znajdująca się w przewodzie między podgrzewaczem a kranem zdąży wystygnąć – dlatego bezpośrednio po odkręceniu ciepłej wody najpierw płynie chłodna woda, a dopiero po chwili ciepła.

Ogrzewacz przepływowy może być stosowany w instalacjach elektrycznych jedno- lub trójfazowych. Mają one odpowiednio 230V i 400V. Rodzaj zasilania zależy od mocy urządzenia. Do instalacji jednofazowych należy użyć podgrzewacza o niewielkiej mocy, np. 4 kW, natomiast instalacja trójfazowa może zasilać urządzenia o znacznie większej mocy. Wszelkie informacje umieszczane są na opakowaniu przez producenta – warto się z nimi zapoznać, aby odpowiednio podłączyć podgrzewacz.

Jak dobrać odpowiedni ogrzewacz?

Wydajność podgrzewacza zależy przede wszystkim od mocy urządzenia, temperatury zimnej wody oraz od zadanej końcowej temperatury podgrzanej wody. To oznacza, że mniejsza różnica temperatur pomiędzy wodą dopływającą do podgrzewacza a wodą z niego wypływającą zwiększa jego wydajność. Na wydajność będą również wpływać pory roku. Latem wydajność urządzenia będzie odczuwalnie większa niż zimą, kiedy to zwiększa się różnica temperatur.

Rodzaje ogrzewaczy przepływowych

Jednym z popularnych rodzajów podgrzewaczy przepływowych jest podgrzewacz elektryczny, do zasilania którego wymagana jest energia elektryczna. Może być on zamontowany na instalacji zasilanej z miejskiego wodociągu lub z własnego ujęcia z hydroforem. Hydrofor to urządzenie niezbędne, jeśli woda czerpana jest z własnej studni. Zapewnia odpowiednie ciśnienie wody i jego stabilizację.

Innym rodzajem ogrzewaczy elektrycznych jest ogrzewacz otwarty, znany jako bezciśnieniowy. Mocuje się go bezpośrednio przy kranie (np. pod umywalką). Jego niewielkie rozmiary powodują, że urządzenie zajmuje niewiele miejsca.

Kolejnym rodzajem jest ogrzewacz przepływowy prysznicowy, który jest również bezciśnieniowy i stworzony do obsługi jednego punktu poboru wody.

Elektryczne ogrzewacze dzieli się również na jednofazowe i trójfazowe. Zasilanie jednofazowe stosowane jest w ogrzewaczach jednopunktowych, których moc waha się między 3 a 6 kW, natomiast trójfazowe zasilanie wykorzystywane jest w ogrzewaczach wielopunktowych.

Innym rodzajem ogrzewaczy wody jest przepływowy ogrzewacz gazowy. Jest to urządzenie, które podgrzewa wodę użytkową dzięki wykorzystaniu gazu ziemnego lub płynnego, w zależności do instalacji istniejącej w budynku. Podgrzewacze tego typu wyposażone są w otwartą lub zamkniętą komorę spalania. W pierwszym przypadku muszą one zostać podłączone do komina, a w drugim – do przewodu powietrzno-spalinowego, który odprowadza spaliny na zewnątrz budynku.

Jakie są wady ogrzewacza przepływowego wody?

Kłopotliwą cechą podgrzewacza przepływowego jest zapewnienie minimalnego przepływu wody, aby nastąpiło jego uruchomienie. Zazwyczaj jest to od 2 do 5 litrów na minutę. W zależności od rodzaju ogrzewacza do jego działania może być wymagane również określone ciśnienie wody.

Jaki ogrzewacz przepływowy warto wybrać?

Na etapie wyposażenia domu pada wiele pytań o dobór możliwie najlepszych urządzeń. W przypadku wyboru ogrzewacza przepływowego elektrycznego czy gazowego ostateczna decyzja zależy od wielkości domu i stopnia eksploatacji takiego urządzenia. Nie wszędzie będzie potrzebny duży ogrzewacz wielopunktowy. Z drugiej strony, w dużym domu mały jednopunktowy ogrzewacz może się nie sprawdzić. Dlatego, zanim podejmiemy decyzję o kupnie konkretnego urządzenia, powinniśmy przede wszystkim określić, jakie i w ilu punktach czerpalnych będzie zapotrzebowanie na ciepłą wodę.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Odkurzacz centralny – jak się go montuje i jaki wybrać?

 

Jeszcze kilka lat temu odkurzacz centralny kojarzył się z fanaberią i luksusem. Obecnie, z uwagi na coraz większe zainteresowanie „inteligentnymi domami” oraz systemami pozwalającymi na zwiększenie komfortu użytkowania domu, odkurzacze centralne zyskują na popularności.

Czy centralny odkurzacz to dobre rozwiązanie? Czy można go montować w istniejących budynkach, czy jest to wyłącznie propozycja dla nowych inwestycji? Sprawdź, co warto wiedzieć przed podjęciem decyzji o zakupie odkurzacza centralnego.

Odkurzacz centralny, czyli jaki?

Odkurzacz centralny to zupełnie inne urządzenie niż tradycyjne odkurzacze oferowane w sklepach AGD. Jest to instalacja składająca się z kilku podstawowych elementów, które można rozszerzyć o dodatkowe funkcje lub dodatkowe końcówki ssące, takie jak np. automatyczna szufelka podłączona do całego systemu. Co istotne, montaż odkurzacza centralnego można wykonać zarówno w nowych, jak i istniejących budynkach – w tym pierwszym przypadku, czyli na etapie budowy, jest to jednak o wiele łatwiejsze do wykonania. Instalowanie odkurzacza centralnego w istniejącym budynku wiąże się z większymi kosztami oraz bałaganem i niedogodnościami wynikającymi z prowadzonych prac.

Odkurzacz centralny składa się z jednostki centralnej, gniazd (co najmniej kilku w całym domu) oraz rur ssących ukrytych w ścianach. Dodatkowo w zestawie znajduje się specjalna rura, którą podczas odkurzania podłącza się do gniazda. Po zainstalowaniu wybranej końcówki można odkurzać różne powierzchnie, w tym także trudno dostępne miejsca. Dzięki zastosowaniu odkurzacza centralnego łatwiej i wygodniej jest utrzymać czystość w domu.

Odkurzacz centralny – wady i zalety

Podobnie jak inne urządzenia odkurzające, tak i odkurzacz centralny ma swoje wady i zalety. Jako jedną z głównych zalet wskazuje się wygodę związaną z brakiem konieczności przenoszenia i dźwigania urządzenia. Długi wąż do odkurzacza centralnego ułatwia wykonywanie prac związanych z czyszczeniem sufitów, lamp wiszących czy drzwi.

Odkurzacze centralne mają zamknięty obieg, który znajduje się poza pomieszczeniami. Powoduje to, że w powietrzu jest mniej kurzu. W odróżnieniu od tradycyjnego odkurzacza, powietrze zassane z zanieczyszczeniami odprowadzane jest na zewnątrz budynku.

Kolejną zaletą jest mniejsza emisja hałasu niż w przypadku tradycyjnego odkurzacza. Odkurzacz centralny jest wyposażony w worek, który opróżnia się od 2 do 4 razy w roku (w przypadku tradycyjnego odkurzacza workowego powinno się to robić znacznie częściej).

A jakie wady ma odkurzacz centralny? Jedną z najczęściej poruszanych kwestii jest cena. Instalacja odkurzacza centralnego kosztuje kilka tysięcy złotych (zazwyczaj ceny wahają się w przedziale 5–7 tysięcy złotych). Na większy koszt trzeba się przygotować wtedy, gdy montaż odkurzacza centralnego wykonywany jest w istniejącym już budynku, ponieważ wiąże się to z wykonaniem dodatkowych prac związanych z umieszczeniem rur w ścianach i podłogach. Trzeba również liczyć się z tym, że w razie awarii urządzenia konieczne może okazać się kucie ścian czy podłóg w celu dostania się do poszczególnych elementów odkurzacza.

Jaki odkurzacz centralny wybrać?

Jak już wspomniano, instalacja centralnego odkurzacza może być wykonana zarówno w istniejącym, jak i nowo powstającym budynku. Decyzję o montażu takiego systemu warto podjąć jeszcze przed ostatecznym wyborem projektu domu, gdyż wówczas architekt będzie mógł uwzględnić instalację w projekcie i dopasować ją do naszych preferencji. Przy planowaniu rozkładu instalacji odkurzacza centralnego należy wziąć pod uwagę między innymi długość instalacji, powierzchnię do sprzątania, a także liczbę gniazd, do których mają być podłączane węże ssące.

Jednostkę centralną (modułową lub typu split) należy dobrać z uwzględnieniem wyżej wymienionych parametrów. Zazwyczaj producent na karcie produktu podaje, do jak długiej instalacji można podłączyć jednostkę i ile może być gniazd ssących. Ważny jest również sposób filtracji oraz moc urządzenia. Warto zwrócić uwagę na moc ssącą (podawana jest w Airwattach), pojemność zbiornika na zanieczyszczenia oraz poziom generowanego hałasu. Dla wielu osób istotną kwestią jest również sposób sterowania odkurzaczem.

Poza wymienionymi parametrami samego urządzenia ważną kwestią przy wyborze najlepszego odkurzacza centralnego jest czas gwarancji na jednostkę centralną (na pozostałe elementy systemu zwykle udziela się gwarancji na 2 lata), a także to, czy serwis danego producenta znajduje się w pobliżu naszego miejsca zamieszkania – może to znacząco wpłynąć na szybkość napraw w razie ewentualnej awarii.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Storczyk – wszystko, co trzeba wiedzieć o jego uprawie

 

Storczyk prezentuje się wspaniale, kiedy kwitnie. Warto mieć go w swoim domu czy mieszkaniu, by móc cieszyć się jego urokiem. Wcześniej należy jednak dowiedzieć się, jak go uprawiać i pielęgnować.

Storczyk to roślina o specyficznych wymaganiach. Nie jest trudna w uprawie, ale poznanie jej potrzeb sprawi, że będzie zdrowa i silna. Jak pielęgnować storczyki?

Storczyki – odmiany i charakterystyka

Storczyki nazywane także orchideami to rośliny z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Zalicza się do niej ponad 22 tysiące gatunków, co czyni ją najliczniejszą i najbardziej zróżnicowaną rodziną królestwa flory. Najpiękniejsze storczyki pochodzą z Azji oraz tropikalnych terenów Ameryki Środkowej i Południowej. Z tak licznej grupy wyselekcjonowano wiele gatunków, które można uprawiać w warunkach domowych. Warto wśród nich wymienić falenopsisa (Phalaenopsis), który jest najchętniej uprawianym storczykiem. Coraz większą popularnością cieszą się także cambrie (Cambria), cymbidium (Cymbidium), dendrobium (Dendrobium), katleje (Cattleya), miltonie (Miltonia), sabotki (Paphiopedillum) oraz Wandy (Vanda). Każdy ze storczyków zachwyca barwnymi, egzotycznie wyglądającymi kwiatami, które są piękną ozdobą w wielu rodzajach wnętrz. Pokazują się raz w roku i wówczas można je oglądać przez okres od 6 do 10 tygodni. Wyjątkiem jest falenopsis, który nie tylko kwitnie dłużej, ale i kilkakrotnie w ciągu roku – zazwyczaj dwu- lub trzykrotnie.

Hodowla storczyków – wybór pojemnika i podłoża

Storczyk to najczęściej roślina naziemna, choć może być także epifitem, czyli rośliną rosnącą na drzewie. Można wśród nich znaleźć również takie, które rosną na kamieniach, czyli litofity. Te, które zazwyczaj uprawia się w domu, mają typowe korzenie, a oprócz nich także korzenie przybyszowe, które wystają z doniczki.

Uprawa storczyków wymaga zakupu specjalnej doniczki. Przede wszystkim musi ona być przeźroczysta, gdyż są to rośliny o wysokich wymaganiach świetlnych. Takie rozwiązanie pozwala także na kontrolowanie stanu i wyglądu korzeni. To znacznie ułatwia określenie, kiedy należy podlać roślinę, a także rozpoznanie ewentualnych chorób. Doniczka musi mieć w podstawie dużo dziurek, co ułatwi odpływ wody. Ciekawą propozycją uprawy jest storczyk w szkle, ale jest to opcja nieco bardziej skomplikowana od strony technicznej.

Jeśli chodzi o podłoże, to nie może ono być przypadkowe. Zalecane jest specjalne podłoże do storczyków, które ma lekko kwaśny odczyn (pH mieści się w przedziale od 4,5 do 6). Zazwyczaj do jego przygotowania wykorzystuje się włókna kokosowe w połączeniu z grubymi kawałkami kory i włóknistym torfem, węglem drzewnym, keramzytem, wysuszonymi bukowymi liśćmi czy też łupinami orzechów ziemnych.

Storczyki – pielęgnacja

Jeszcze przed zakupem pierwszego okazu warto dowiedzieć się, jak dbać o storczyki. Choć dokładne wskazania dotyczące ich pielęgnacji będą się różnić w zależności od gatunku wybranego do uprawy, to istnieją pewne ogólne zasady, które dotyczą wszystkich storczyków. Powinny się z nimi zapoznać zwłaszcza osoby, które dopiero zaczynają przygodę z tymi niezwykłymi roślinami. Pielęgnacja storczyków nie jest wcale trudna, a po pewnym czasie niektóre jej aspekty stają się oczywiste.

Jak dbać o storczyki? Wybór odpowiedniego stanowiska

Storczyki lubią światło, dlatego warto je ustawiać w dobrze naświetlonych pomieszczeniach. Trzeba jednak pamiętać, że nie mogą one stać przy oknie o wystawie południowej. Najlepiej będą się czuły ustawione na oknie wschodnim lub zachodnim. Oprócz nasłonecznienia koniecznie trzeba zapewnić storczykom optymalną temperaturę. Najlepiej, by było to 25℃ w dzień i kilka stopni mniej w nocy. Miejsce, w którym będzie rósł storczyk, wymaga także zapewnienia wysokiej wilgotności powietrza.

Jak podlewać storczyki?

Podlewanie storczyków nie jest skomplikowane. Należy to robić dopiero wtedy, gdy podłoże jest suche, a korzenie białe. Jeśli korzenie są zielone, to wówczas należy wstrzymać się z podlewaniem. Obserwację korzeni storczyków umożliwia przeźroczysta doniczka.

Jak pielęgnować storczyki? Nawożenie

Storczyk najlepiej nawozić raz na dwa tygodnie. Jednak trzeba to robić tylko w fazie wzrostu, nigdy w czasie spoczynku. Dobrym pomysłem będzie zakup preparatu przeznaczonego specjalnie dla storczyków.

Choroby storczyków

Wrażliwe na zbyt obfite podlewanie, brak światła oraz nieodpowiednią temperaturę rośliny mogą zostać zaatakowane przez różne grzyby i szkodniki. Jeśli tak się stanie, to zainfekowane części rośliny należy jak najszybciej usunąć, a całą roślinę potraktować odpowiednim preparatem.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Floks szydlasty – tajniki uprawy i pielęgnacji

 

Floks szydlasty to bardzo popularna roślina o wielu zastosowaniach. Warto zrobić dla niej miejsce w swoim ogrodzie i cieszyć się w pełni jej urokiem. Jak sadzić i dbać o floksy szydlaste? Co trzeba o nich wiedzieć?

Floks szydlasty jest dość niepozorną rośliną. Osiąga niewielkie rozmiary, ale w pełni swojego rozwoju prezentuje się niezwykle malowniczo i atrakcyjnie. Przed jego posadzeniem dobrze jest sprawdzić, jakie ma wymagania i jak go prawidłowo uprawiać.

Floks szydlasty – charakterystyka gatunku

Floks szydlasty (Phlox subulata) znany także pod nazwą „płomyk szydlasty” to roślina z rodziny wielosiłowatych (Polemoniaceae). W warunkach naturalnych można go spotkać w Ameryce Północnej. W pozostałych częściach świata, także w Polsce, floks szydlasty jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Floks szydlasty charakteryzuje się gęstym, zwartym i kępiastym pokrojem. Osiąga około 10–15 centymetrów wysokości. Roślina tworzy malownicze „poduchy” dzięki pokładającym się i silnie rozgałęziającym pędom. Mogą one być nagie lub delikatnie owłosione. Na pędach znajdują się cienkie i intensywnie zielone listki, bardziej przypominające igły niż liście. Są one ostro zakończone i to właśnie do ich kształtu nawiązuje określenie „szydlasty” w polskiej nazwie.

Ten gatunek floksów kwitnie od końca kwietnia do początku czerwca. Wówczas na roślinie pokazują się kwiaty, które pokrywają ją praktycznie w całości, zasłaniając pędy i liście. Są one zebrane w baldachogrona, a każdy pojedynczy kwiat składa się z pięciu płatków, które mogą być różowe, białe, czerwone, a nawet fioletowe.

Uprawa floksów szydlastych

Floks szydlasty jest dość łatwy w uprawie. Poradzi sobie praktycznie na każdej glebie, choć preferuje glebę przepuszczalną, piaszczystą, o odczynie od obojętnego do lekko kwaśnego. Nie powinno się go sadzić na podłożu gliniastym, zbitym i podmokłym.

Istotnym aspektem uprawy tego gatunku jest wybór odpowiedniego stanowiska. Powinno ono być słoneczne – w takich warunkach floks szydlasty będzie prezentować się w pełnej krasie. W innych warunkach może słabiej kwitnąć, a nawet przestać kwitnąć zupełnie.

Floksy szydlaste rzadko chorują i niezbyt często są atakowane przez szkodniki. Mogą im jednak doskwierać przędziorki, a jeśli podłoże będzie zbyt wilgotne, różne choroby grzybowe.

Floks szydlasty – rozmnażanie i sadzenie

Do rozmnażania płomyków szydlastych należy przystąpić po zakończeniu okresu kwitnienia lub jesienią. Gatunek ten można z łatwością rozmnażać przez podział. W tym celu kępę rośliny należy wykopać, podzielić na kilka części i od razu wysadzać na nowe miejsce. Pomaga to nie tylko pozyskać nowe rośliny, ale dodatkowo je odświeżyć i odmłodzić.

Drugi sposób rozmnażania to odkłady poziome, czyli przysypywanie pędów ziemią. Ukorzeniają się one dość łatwo i bardzo szybko powstają nowe kępy.

Floksy szydlaste można także rozmnażać przez sadzonki pędowe, które należy pobierać w sierpniu. Pojemniki z sadzonkami powinny zostać ustawione w ciepłym i zacisznym miejscu. Zimą w czasie mrozów trzeba je przenieść do pomieszczenia.

Gdy sadzonki płomyków będą już gotowe, można je wysadzać na docelowe miejsce. Kiedy sadzić floks szydlasty? Do sadzenia najlepiej przystąpić na wiosnę, gdy ziemia będzie już rozmarznięta. Rośliny trzeba sadzić w rozstawie 30 na 30 cm.

Jak dbać o floks szydlasty?

Floks szydlasty jest dość odporny na suszę, jeśli jednak jest ona długotrwała, konieczne jest jego dodatkowe podlewanie. W zasadzie jest to roślina mrozoodporna, ale w bezśnieżne mroźne zimy niektóre z jego odmian mogą przemarzać. Wówczas zaleca się ich okrywanie gałązkami drzew iglastych. Od początku wiosny do końca lata warto także zasilać roślinę nawozami wieloskładnikowymi. Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest usuwanie chwastów oraz przekwitłych kwiatostanów. Co 5 lat dobrze jest odmładzać rośliny.

Floks szydlasty – odmiany

  • Floks szydlasty „Amazing Grace” (Phlox subulata „Amazing Grace”) – odmiana o dwukolorowych kwiatach – białych z ciemnoróżowym oczkiem.
  • Floks szydlasty „Atropurpurea” (Phlox subulata „Atropurpurea”) – w przypadku tej odmiany płatki są koloru czerwono-różowego z ciemniejszym oczkiem.
  • Floks szydlasty „Bavaria” (Phlox subulata „Bavaria”) – malownicza odmiana o białych kwiatach z fioletowym oczkiem.
  • Floks szydlasty „Candy Stripes” (Phlox subulata „Candy Stripes”) – to odmiana o ciekawych biało-różowych kwiatach.
  • Floks szydlasty „Emerald Cushion Blue” (Phlox subulata „Emerald Cushion Blue”) – kwiaty tej odmiany są błękitne.
  • Floks szydlasty „Red Wings” (Phlox subulata „Red Wings”) – odmiana floksa szydlastego z kwiatami koloru czerwonego.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

Zamiokulkas zamiolistny – wszystko, co trzeba wiedzieć o jego uprawie

 

Zamiokulkas zamiolistny to bardzo efektowna i coraz częściej spotykana we wnętrzach roślina. Warto dowiedzieć się, jak go prawidłowo uprawiać i pielęgnować, żeby dobrze wyglądał i cieszył się zdrowiem.

Miłośnikom roślin o ciekawych liściach na pewno spodoba się zamiokulkas zamiolistny. Ponieważ jest wyjątkowo łatwy w uprawie, będzie świetną propozycją dla osób, które nie mają ręki do roślin.

Zamiokulkas zamiolistny – charakterystyka

Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia) to wieloletnia roślina zielna z rodziny obrazkowatych (Araceae). Pochodzi ze wschodnich i południowo-wschodnich rejonów Afryki. W warunkach naturalnych rośnie na górskich sawannach, ubogich glebach, często w cieniu większych od siebie roślin. Z kolei w Polsce uprawia się ją jako roślinę doniczkową. W warunkach naturalnych może osiągać 1,5 metra wysokości, natomiast w uprawie zwykle jest o połowę mniejszy.

Zamiokulkas zamiolistny wytwarza podziemne kłącze z pąkami przybyszowymi, z których wyrastają liście będące największą ozdobą rośliny. Są one wzniesione, długie i pierzastozłożone. Mają intensywnie ciemnozielony kolor, są błyszczące i skórzaste. Ich ogonki są u nasady zgrubiałe i można na nich zauważyć prążki i plamki koloru brązowozielonego. Kwiat zamiokulkas rośnie dość powoli. Każdego roku może wypuszczać od 3 do 7 nowych liści. Mogą one opadać na boki, dlatego roślina ta potrzebuje bardzo dużo miejsca. Zdarzają się też egzemplarze o bardziej strzelistym pokroju. W warunkach naturalnych zamiokulkas wytwarza oryginalne, kolbowate, niezbyt atrakcyjne kwiaty, jednak okazy hodowane w domu rzadko kwitną.

Zamiokulkas – uprawa

Oprócz walorów dekoracyjnych dużym atutem zamiokulkasa zamiolistnego są jego niewielkie wymagania. Nie powinien on zatem sprawiać problemów nawet osobom, które nie mają doświadczenia w uprawie roślin. Zamiokulkas nie wymaga zbyt częstego podlewania, dokarmiania czy też innych, bardziej skomplikowanych zabiegów. Dobrze znosi suszę i niedobór światła, nie jest też podatny na choroby lub ataki szkodników.

Jeśli chodzi o stanowisko do uprawy zamiokulkasa, to najlepiej będzie się czuł w miejscu jasnym, ale nie w pełnym słońcu, gdyż grozi to poparzeniem liści. Dobrze znosi większe zacienienie, ale kiedy jest zbyt ciemno, to liście zaczynają się wyciągać i stają się jasnozielone. Wyginają się one w kierunku światła, należy więc obracać od czasu do czasu doniczkę. Najlepsza temperatura dla zamiokulkasa mieści się w przedziale od 20 do 30℃. Z kolei zbyt niska temperatura (poniżej 5℃) może być przyczyną obumierania rośliny.

Istotnym aspektem każdej uprawy jest wybór odpowiedniego podłoża. Zamiokulkas zamiolistny może być uprawiany w żyznej, próchnicznej, przepuszczalnej glebie, której odczyn powinien mieścić się w przedziale od kwaśnego do lekko kwaśnego. Doniczka, w której zostanie posadzona roślina, powinna być sporych rozmiarów, tak by kłącza rośliny mogły się w niej swobodnie rozrastać. Po posadzeniu roślina nie musi być zbyt często dokarmiana. Warto ją zasilać nawozem wieloskładnikowym do roślin doniczkowych.

Najprostszym sposobem rozmnażania zamiokulkasa zamiolistnego jest podział dorosłego egzemplarza. Zaleca się to robić wiosną przy okazji przesadzania. Młodsze egzemplarze należy przesadzać każdego roku, z kolei w przypadku starszych wystarczy przeprowadzać ten zabieg raz na trzy lata. Roślinę można także rozmnażać przez sadzonki liściowe, choć jest to znacznie dłuższy proces.

Zamiokulkasy są odporne na choroby i szkodniki roślin. Wystarczy przestrzegać zasad ich uprawy i pielęgnacji, by uniknąć wszelkich problemów. Jeśli roślinie zapewni się za dużo wody, a przy tym zbyt mało światła i zbyt niską temperaturę, to może pojawić się fytoftoryza lub zgnilizna korzeni.

Zamiokulkas – podlewanie

Dużym atutem tej rośliny jest fakt, iż gromadzi ona wodę w liściach i kłączach, co sprawia, że nie trzeba go bardzo często podlewać. Poradzi sobie z okresową suszą – bez wody może wytrzymać nawet kilka tygodni. Zdecydowanie większym problemem dla zamiokulkasa będzie sytuacja odwrotna, czyli nadmiar podlewania i wody. Zbyt często podlewany może zacząć gubić liście, a korzenie mogą gnić, co z kolei prowadzi do obumarcia rośliny. Dlatego bardzo ważne jest kontrolowanie stanu górnej warstwy podłoża. Tylko w momencie, gdy będzie ona sucha, wymagane jest podlanie rośliny. Ważna jest także woda użyta do podlewania – powinna ona postać przynajmniej dzień lub dwa w pokojowej temperaturze. Przy podlewaniu zamiokulkasa należy także pamiętać o tym, by unikać moczenia liści, gdyż mogą stracić swój blask. W okresie zimowym podlewanie należy znacznie ograniczyć.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Białystok

  • firmy budowlane Bydgoszcz

  • firmy budowlane Częstochowa

Panel prysznicowy – funkcje i udogodnienia. Jak go zamontować?

 

Panele prysznicowe montowane w kabinach natryskowych zamiast standardowej słuchawki i deszczownicy to komfortowe rozwiązanie do nowoczesnych łazienek. Czym charakteryzują się panele natryskowe i jakie udogodnienia oferują?

Panele prysznicowe mogą być wyposażone w hydromasaż i baterię z termostatem. Oferują również szereg dodatkowych funkcji i udogodnień, a dzięki różnorodnym wykończeniom można je dopasować do wielu wystrojów łazienek.

Czym charakteryzują się panele prysznicowe?

Panele prysznicowe stanowią ciekawą alternatywę dla tradycyjnych baterii natryskowych. Dzięki temu, że są one bardziej rozbudowane niż klasyczna armatura i oferują użytkownikom wiele atrakcyjnych udogodnień, mogą zmienić łazienkę w prywatne SPA. Kabina prysznicowa wyposażona w panel natryskowy jest bardzo funkcjonalna, a kąpiel w niej jest komfortowa i relaksująca.

Panele prysznicowe budową przypominają podłużną płytę, na której zamontowana jest głowica i kolumna natryskowa, słuchawki prysznicowe, dysze, pokrętła i bateria. Dodatkowym wyposażeniem paneli prysznicowych może być radio, lustro, a nawet rozkładane siedzisko. Na rynku dostępne są modele bez deszczownicy lub – najczęściej spotykane i najbardziej funkcjonalne – z deszczownicą.

Dzięki różnorodności materiałów wykonania, wzorów i kolorów panele natryskowe można z łatwością dopasować do każdego wystroju łazienki. W sprzedaży dostępne są zarówno białe, jak i czarne panele prysznicowe, wykonane ze stali, aluminium, szkła, akrylu, tworzywa sztucznego, a nawet impregnowanego drewna. Rozbudowane panele znajdą swoje zastosowanie w większych salonach kąpielowych wyposażonych w natryski sporych rozmiarów, ale również w niewielkich łazienkach, w których trzeba dobrze wykorzystać każdy kąt – w tym przypadku najlepiej sprawdzą się panele prysznicowe narożne.

Funkcje i udogodnienia różnych rodzajów paneli prysznicowych

Dostępność wielu rodzajów paneli prysznicowych na rynku sprawia, że z łatwością można dopasować ich funkcje do własnych potrzeb.

  • Panel prysznicowy z termostatem – termostat umożliwia dokładne ustawienie pożądanej temperatury wody, która pozostaje na stałym poziomie nawet w przypadku zmian ciśnienia. Jest to bardzo wygodne i bezpieczne rozwiązanie, dzięki któremu nie trzeba każdorazowo regulować temperatury wody w trakcie kąpieli, a zastosowane zabezpieczenia przed nadmiernym nagrzaniem się wody eliminują ryzyko przypadkowego poparzenia kąpiącej się osoby.
  • Panel prysznicowy z hydromasażem – większość paneli prysznicowych jest standardowo wyposażona w funkcję hydromasażu. Masujące strumienie wody o zróżnicowanym natężeniu są wytwarzane przez dysze rozmieszczone w określonych miejscach panelu natryskowego. W zależności od modelu można wybrać różną liczbę dysz i różne rodzaje masażu – np. masaż relaksacyjny, pobudzający lub rozluźniający. Poszczególne dysze umożliwiają również regulację kątów nachylenia, tak aby efektywnie masować różne partie ciała.
  • Panel prysznicowy z deszczownicą – panel natryskowy wyposażony w deszczownicę to obecnie standard, z którego nie warto rezygnować. Dzięki deszczownicy woda wypływa szerokim strumieniem, a to z kolei przekłada się na wyższy komfort kąpieli. Deszczownice w zestawie z panelami prysznicowymi mogą być okrągłe lub prostokątne i mieć różne rozmiary.
  • Panel prysznicowy podtynkowy – w tym modelu panelu natryskowego elementy instalacyjne schowane są w ścianie, natomiast widoczne pozostają pokrętła, deszczownica, dysze i inne części do sterowania urządzeniem. Podtynkowy panel prysznicowy to eleganckie rozwiązanie do minimalistycznie urządzonych łazienek.

Jak widać, panele prysznicowe to prawdziwie wielofunkcyjne urządzenia. Poza wymienionymi udogodnieniami niektóre modele mogą oferować również półki i uchwyty na kosmetyki, lusterka, rozkładane siedziska, radio oraz oświetlenie LED.

Montaż panelu prysznicowego

Montaż panelu natryskowego nie jest trudnym zadaniem, zwłaszcza że większość modeli to urządzenia natynkowe. W tym przypadku przykręca się panel do ściany przy pomocy kołków rozporowych i przy użyciu wężyków przyłączeniowych łączy się go z króćcami doprowadzającymi wodę. Następnie należy zamontować deszczownicę, która powinna znajdować się co najmniej 15 cm powyżej głowy użytkownika prysznica. Końcowym etapem montażu jest przykręcenie węża natryskowego do uchwytu słuchawki prysznicowej i dokręcenie słuchawki.

Instalacja modelu podtynkowego panelu prysznicowego wiąże się z koniecznością kucia w ścianach, w których ma być zamontowany stelaż urządzenia. Tego rodzaju pracę warto zlecić doświadczonym fachowcom, a najlepiej wykonać ją przy okazji większego remontu lub urządzania łazienki.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Poznań

  • firmy budowlane Radom

  • firmy budowlane Rybnik

Oświetlenie salonu: lampy, halogeny, LED. Wskazówki przed wyborem

 

Oświetlenie salonu to jeden z elementów, który podkreśla wystrój i nadaje klimat we wnętrzu. Zastanawiając się, jak oświetlić salon, warto wziąć pod uwagę m.in. jego rozmiar oraz to, czy jest on otwarty, np. na kuchnię. Nowoczesne oświetlenie w salonie to, np. listwy LED na ścianie za telewizorem, reflektory na szynie oraz wiszące lampy z kilkoma oprawami nad stół.

Oświetlenie w salonie powinno dawać żółte i ciepłe światło, ponieważ działa ono kojąco i uspokajająco. Warto też wybierać lampy do salonu, które dają łagodne, lekko rozproszone światło, ułatwiające wyciszenie i dające nastrojowy klimat we wnętrzu.

Oświetlenie salonu – o czym warto pamiętać?

Planując oświetlenie salonu, powinniśmy zwrócić uwagę na to, że jest to pomieszczenie, które pełni wiele funkcji. Jest to nie tylko miejsce do wypoczynku, ale także rodzinnych spotkań czy jedzenia codziennych posiłków. Z tego względu aranżacja światła w salonie powinna mieć możliwość dopasowywać się do różnych potrzeb domowników. Jeżeli salon jest otwarty na jadalnię bądź posiada aneks kuchenny, zwykła lampa sufitowa okaże się być niewystarczająca. Oświetlenie salonu i jadalni powinno być rozdzielone – osobna lampa wisząca nad stołem i mniejsza sufitowa lub halogen w części wypoczynkowej salonu. Tak rozplanowane oświetlenie będzie funkcjonalne i podzieli salon na strefy. Kolejne istotne kwestie to powierzchnia i kształt salonu. Światło w salonie powinno być równomiernie rozłożone, docierać do wszystkich zakamarków i optycznie powiększać pomieszczenie. Do salonu o małej powierzchni możemy wybrać jedną, niewielką lampę i powiesić ją w centralnym punkcie sufitu. W pokojach dziennych o dużym metrażu niezbędne będzie oświetlenie punktowe – kilka równomiernie zlokalizowanych źródeł światła. Dobierając pojedyncze modele lamp i opraw starajmy się trzymać spójnej stylistyki. Wszystkie lampy mogą bowiem zostać uruchomione w jednym momencie i ważne jest, aby ich światło dobrze się ze sobą komponowało i nie powodowało dysonansu.

Jakie oświetlenie do salonu – zasady aranżacji

Nowoczesne oświetlenie salonu powinno komponować się z dużymi płaszczyznami takimi jak: okna, lustra czy podłogi i meble na wysoki połysk. Jest to ważne, ponieważ strumienie światła będą się od nich odbijać, dlatego należy odpowiednio ustawić oprawy, aby nie stworzyć efektu prześwietlonego salonu. Wybierając oświetlenie do salonu z jadalnią, nad stół warto zawiesić lampę z kilkoma sprawami, które są ułożone w jednym rzędzie. Należy jednak pamiętać, aby brać pod uwagę najmniejszy rozmiar rozkładanego stołu. Dzięki temu lampy nie będą wykraczać poza krawędzie blatu.

Pomysł na oświetlenie salonu: lampa sufitowa, kinkiety i lampa wisząca

Aranżacja oświetlenia w salonie, w którym jest wygospodarowane miejsce na jadalnię lub aneks kuchenny, może bazować, np. na zawieszonej nad stolikiem kawowym lampie sufitowej. Jest to strefa wypoczynku, w której będziemy spędzać czas na rozmowach z przyjaciółmi lub grach planszowych z domownikami, dlatego światło górne będzie najbardziej praktyczną i komfortową propozycją. Nie musi być to jednak klasyczny żyrandol z jednym kloszem, warto postawić na bardziej nowoczesne oświetlenie do salonu, np. systemy szynowe lub linkowe. Dodatkowo, w takim pomieszczeniu pojawić się mogą kinkiety na bocznych ścianach, które umożliwią nam ustawienie strumienia światła w konkretne miejsce oraz oryginalna lampa stojąca ustawiona tuż za fotelem do czytania. W części jadalnianej warto postawić na wiszącą lampę nad stołem z możliwością regulowania jej wysokości. Będzie eksponować zastawę stołową i podkreślać jego rangę. Modne oświetlenie salonu z aneksem to, np. rozwiązanie, które wykorzystuje listwy LED przyklejone w dolnej części wiszących szafek oraz zamocowane na suficie halogeny na szynach lub plafony.

Oświetlenie dekoracyjne do salonu

Coraz większym zainteresowaniem cieszy się aranżowanie oświetlenia jako dekoracji w salonie. Taką funkcję pełnią m.in. linie świetlne zamontowane w suficie. Są to najczęściej efektowne listwy ledowe, które pozwalają na stworzenie przytulnego i kameralnego kącika do wypoczynku. Takie linie mogą też pojawić się, np. za telewizorem, subtelnie eksponując materiał wykończeniowy znajdujący się na ścianie: farbę, tapetę, cegłę, beton czy drewno. Innym pomysłem są lampy do oświetlania obrazów. W sprzedaży dostępne są niewielkie reflektory lub specjalnie skonstruowane lampy obrazowe.

Jak oświetlić salon w stylu klasycznym i minimalistycznym

Oświetlenie w salonie urządzonym w stylu klasycznym może bazować na lampach sufitowych z jasnymi, otwartymi kloszami. Do takich pomieszczeń pasują też lampy z mosiężnymi ramionami oraz kwiatowymi ornamentami. Efektownie będą prezentować się również lampy imitujące kryształowe żyrandole weneckie oraz świeczniki. We wnętrzach minimalistycznych może pojawić się nowoczesne oświetlenie do salonu – lampy o prostych formach i jednolitych, neutralnych barwach. Oryginalności dodadzą im elementy konstrukcyjne takie jak szyby, przewody czy wyeksponowane żarówki bez kloszy.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Olsztyn

  • firmy budowlane Poznań

  • firmy budowlane Radom

Bateria podtynkowa ‒ charakterystyka i montaż

 

Pomysłów na urządzenie domowej łazienki jest wiele ‒ można przebierać w stylach wnętrz, kolorach, rodzajach materiałów oraz rozwiązaniach technologicznych. Obecnie producenci oferują szeroką gamę produktów ozdabiających wnętrze. Dotyczy to również wyboru baterii.

Jednym z ciekawych rozwiązań jest bateria podtynkowa, którą można stosować w umywalkach, prysznicach lub wannach. Minimalistyczny wygląd baterii podtynkowej daje duże możliwości aranżacyjne w łazience. Cała mało estetyczna instalacja jest schowana w ścianie, a widoczne są jedynie ozdobne i funkcjonalne elementy. Takie rozwiązanie pasuje nie tylko do minimalistycznego stylu, ale także do eleganckich, a nawet klasycznych wystrojów wnętrz.

Bateria podtynkowa ‒ charakterystyka

Jak sama nazwa wskazuje, bateria podtynkowa ukrywa wszystko to, co techniczne i mało efektowne, w ścianie pod tynkiem. Cała instalacja baterii jest schowana pod glazurą lub innym wykończeniem ściennym. Na zewnątrz widoczne są tylko niezbędne elementy potrzebne do sterowania baterią. Efekt jest bardzo estetyczny i elegancki. Główną zaletą baterii podtynkowej jest fakt, że zajmuje ona mniej miejsca niż tradycyjne rodzaje baterii, a co więcej, jest łatwiejsza do utrzymania w czystości. Bateria podtynkowa pasuje do wnętrz minimalistycznych, eleganckich, a w szczególności do małych pomieszczeń. Może być stosowana nad umywalką, wanną i pod prysznicem. Wariacje kolorystyczne oraz stylistyczne są w zasadzie nieograniczone. Można wybierać pomiędzy wersją jednouchwytową, czyli z systemem mieszającym ciepłą i zimną wodę, albo dwuuchwytową, która składa się z dwóch oddzielnych pokręteł z baterią termostatyczną.

Rodzaje baterii podtynkowych

Bateria podtynkowa występuje w trzech rodzajach ‒ jako bateria prysznicowa, umywalkowa i wannowa. Każda z nich składa się z części podtynkowej i natynkowej. Do elementów podtynkowych podłączana jest zimna i ciepła woda, natomiast część natynkowa kładziona jest dopiero po wykończeniu ściany. Po zakończeniu prac tylko ta część jest widoczna. Rodzaje głównego natrysku, dyszy do masażu czy słuchawki prysznicowej zależą od miejsca instalacji baterii i indywidualnych preferencji.

Bateria prysznicowa podtynkowa istnieje w różnych wariantach, ponieważ użytkownik dowolnie może wybrać jej poszczególne elementy. Może ona zawierać np. deszczownicę z wygodną regulacją temperatury i oszczędnym zużyciem wody. Zamiast deszczownicy można wybrać tradycyjną słuchawkę prysznicową z uchwytem. Uchwyt regulacji strumienia oraz temperatury wody dostępny jest w wielu ciekawych wariantach. Poszczególne części mogą być chromowane.

W przypadku baterii wannowej podtynkowej użytkownik może wybierać pomiędzy zamontowaniem uchwytu na rączce prysznicowej a przyłączem kątowym. Można także zamontować je w komplecie, co umożliwia swobodne korzystanie z wanny.

Jeśli chodzi o baterię podtynkową umywalkową, to od pozostałych różni się ona tylko tym, że składa się wyłącznie z uchwytu lub kranu do regulacji wody oraz wylewki. Szeroka oferta producentów pozwala na dobranie dowolnego kształtu i koloru baterii. Dostępne są np. baterie chromowane, matowe, z połyskiem, a nawet czarne.

Baterie podtynkowe można podzielić jeszcze na dwa typy: baterie termostatyczne i standardowe. Termostatyczna bateria podtynkowa niweluje ryzyko poparzenia czy gwałtownego podania zimnej wody do kranu.

Montaż baterii podtynkowej

Pierwszym etapem montażu baterii podtynkowej jest umiejscowienie instalacji w ścianie, co następuje jeszcze przed jej wykończeniem. Bateria w prysznicu powinna być zamontowana na wysokości około 120 cm od podłogi. Aby zamontować elementy podtynkowe, należy wykuć otwór o odpowiedniej głębokości, co pozwoli na schowanie części baterii oraz umożliwi dostęp do rur doprowadzających wodę.

Następnym etapem jest przygotowanie ściany do montażu deszczownicy, wylewki lub uchwytu ze słuchawką. W ścianie należy wykuć bruzdy na rury doprowadzające zmieszaną wodę do miejsc montażu wszystkich zaplanowanych elementów baterii. Montaż deszczownicy może odbywać się na dwa sposoby: w suficie lub w ścianie. Deszczownica montowana jest zazwyczaj na wysokości 210‒220 cm. Można również przyjąć zasadę, że deszczownica powinna znajdować się 40 cm wyżej niż wzrost najwyższego użytkownika. W przypadku deszczownicy sufitowej o wysokości montażu decyduje wysokość sufitu.

Ostatnim etapem instalacji baterii podtynkowej jest sprawdzenie szczelności podłączonej instalacji przed jej zabudowaniem. Po dokładnym sprawdzeniu następuje montaż elementów natynkowych oraz wykończenie ściany.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

  • firmy budowlane Katowice

  • firmy budowlane Kielce

  • firmy budowlane Kraków