Kwestie związane z oszczędzaniem wody są coraz bardziej obecne w naszej świadomości. Chodzi tu nie tylko o wątki ekologiczne, ale także o optymalizację kosztów bieżącej eksploatacji domu. Jednym z rozwiązań może okazać się zbiornik na deszczówkę.

Jest to pojemnik, który pozwala na gromadzenie wody opadowej i jej wykorzystanie na posesji np. do podlewania ogrodu czy mycia samochodu. Pojemnik na deszczówkę montowany jest do rynny i w ten sposób odprowadzana jest do niego woda. Takim zbiornikiem może być beczka na deszczówkę lub specjalny pojemnik, ukryty pod ziemią. To ostatnie rozwiązanie sprawdza się szczególnie na niewielkich posesjach, a także wszędzie tam, gdzie inwestorowi zależy na zachowaniu wysokiej estetyki przestrzeni wokół domu. Jaki zatem wybrać zbiornik na deszczówkę? Czym kierować się przy wyborze jego pojemności i o czym jeszcze należy pamiętać?

Jakie są rodzaje zbiorników na deszczówkę?

Najprostszym rozwiązaniem dostępnym na rynku są beczki na deszczówkę. Niektóre z nich wyposażone są w specjalny kranik, który ułatwia pobieranie wody ze zbiornika. Jeżeli zależy nam na zachowaniu wysokiej estetyki, można zdecydować się na wykonanie lub zakup dekoracyjnej osłony na pojemnik z deszczówką, wykonanej np. z imitacji kamienia. Można też zakupić gotowy ozdobny zbiornik na deszczówkę, np. przypominający swoją formą starożytną amforę czy wazę.

Typowe beczki są jednak stosunkowo mało pojemne i sprawdzają się raczej na działkach ogrodowych. Dlatego wraz ze wzrostem zainteresowania pojemnikami na deszczówkę producenci oferują coraz więcej propozycji. Ogólnie można wyróżnić dwa główne rodzaje takich pojemników:

• zbiornik na deszczówkę naziemny – montuje się go na ziemi bezpośrednio przy elewacji budynku. Produkowane obecnie zbiorniki zachowują wysoką estetykę i są dostępne w wielu wariantach kolorystycznych, co pozwala dopasować je do architektury całej posesji. Zbiorniki tego rodzaju są dostępne w różnych wariantach pojemności – od 300 do nawet 1000 czy 2000 litrów wody opadowej. W zależności od pojemności ich podstawowa wersja kosztuje ok. 200–1000 zł;
• zbiornik na deszczówkę podziemny – jest to rozwiązanie dla osób, którym zależy na odzyskaniu dużych ilości wody opadowej. Zazwyczaj najmniejsza pojemność tego typu zbiorników na deszczówkę to ok. 2000 litrów, ale dostępne są też bardzo duże zbiorniki o pojemności nawet 10000 litrów. Duże zbiorniki można tworzyć również poprzez system modułowy składający się z kilku mniejszych pojemników w zależności od zapotrzebowania gospodarstwa domowego. Zbiornik podziemny w podstawowej wersji o pojemności ok. 3000 litrów to koszt ok. 1500 zł. Do kosztów inwestycji należy doliczyć również montaż. Dostępne są również zbiorniki z filtrami, które są już znacznie droższe – ich koszt to często kilka tysięcy złotych. W podziemny zbiornik na deszczówkę z filtrami warto zainwestować wtedy, gdy woda opadowa ma być wykorzystywana również w domu, np. do spłukiwania toalety czy prania.

Co jest ważne przy wyborze zbiornika na deszczówkę?

Jedną z głównych kwestii związanych z wyborem zbiornika do gromadzenia wody opadowej jest skala zapotrzebowania na nią w danym gospodarstwie domowym – od niego będzie zależała wielkość zbiornika. Należy wziąć pod uwagę to, do czego będzie wykorzystywana woda, a także ile osób będzie z niej korzystać. Przy niewielkim zapotrzebowaniu na wodę z powodzeniem można zdecydować się na mniejszy zbiornik naziemny. Kiedy jednak zapotrzebowanie będzie duże oraz woda będzie musiała być filtrowana, o wiele lepszym rozwiązaniem będzie montaż zbiornika podziemnego.

Kolejną kwestią jest materiał, z jakiego ma być wykonany zbiornik. Nie zaleca się kupowania zbiorników metalowych, gdyż łatwo dochodzi w nich do korozji. O wiele lepiej sprawdzą się pojemniki wykonane z tworzyw sztucznych. Wiele zbiorników na deszczówkę wykonanych jest z polietylenu, który dodatkowo może być obudowany np. cegłami czy kamieniem (w przypadku pojemników nadziemnych).

Warto pamiętać o tym, że system gromadzenia wody opadowej nie zawsze będzie tak samo opłacalny i wydajny. Najlepiej sprawdza się on przy dachach jedno i dwuspadowych – im bardziej stromy dach, tym lepiej, gdyż woda będzie od razu po nim spływać, co wpływa nie tylko na ilość wody w zbiorniku, ale i na jej czystość. Na dachach o płaskiej lub mało stromej konstrukcji łatwiej tworzą się osady, które będą zanieczyszczać wodę. Jeżeli zależy nam na jakości wody pozyskiwanej z dachu, trzeba też pamiętać o regularnym czyszczeniu rynien odprowadzających deszczówkę. Jeżeli zajdzie taka konieczność, metalowe rynny i rury odprowadzające wodę warto wymienić na te wykonane z tworzywa sztucznego, co wyeliminuje ryzyko korozji i wytrącania się żelaza w wodzie. W celu uniknięcia zanieczyszczenia wody pyłami czy opadającymi liśćmi należy wybierać pojemniki zamknięte.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane dolnośląskie

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

• firmy budowlane lubelskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Białystok

• firmy budowlane Bydgoszcz

• firmy budowlane Częstochowa

Gont bitumiczny to lekki, tani i łatwy w ułożeniu materiał do krycia dachów. Poprawnie zamocowane gonty bitumiczne są trwałe i nie przepuszczają wilgoci. Dachówki bitumiczne najczęściej wykorzystuje się jako pokrycia dachowe altan, budynków gospodarczych, tarasów i domków letniskowych.

Gont bitumiczny ma rdzeń wykonany z włókna szklanego bądź mieszanki włókna i tworzywa sztucznego. Wierzchnią warstwę dachówek z obu stron pokrywa papa bitumiczna (masa asfaltowa). Niektóre modele są dodatkowo dekorowane, np. połyskującą grubą posypką mineralną na górze oraz drobną na spodzie.

Kolory i rodzaje gontu bitumicznego

Gont bitumiczny dostępny jest w wielu wariantach kolorystycznych. Do najpopularniejszych należy gont bitumiczny czarny, brązowy i czerwony, upodabniające ten rodzaj pokrycia do tradycyjnej dachówki. Możliwy jest wybór gontów jednolitych bądź w wersji cieniowanej, Pierwszy z nich daje efekt gładkości, natomiast drugi efekt trójwymiarowości. Dachówki mogą mieć różne kształty wycięcia ‒ tzw. ogon bobra, heksagonalny i inne. Gont bitumiczny w rolce jest łatwy w transporcie i montażu. Podczas zakupu najlepiej wybierać modele, które są ognioodporne. Świadczy o tym oznakowanie CE oraz zawarta na opakowaniu informacja, że produkt spełnia normę produktową EN544.

Gont bitumiczny ‒ cena

Cena za metr kwadratowy typowego gontu bitumicznego zwykle mieści się w przedziale 20‒40 zł. Droższe modele np. z posypką miedzianą to koszt nawet 100 zł/m2. Klej do gontu bitumicznego kosztuje około 36 zł za opakowanie. Jeżeli nie chcemy samodzielnie pokrywać dachu, za usługę profesjonalnego układania gontu zapłacimy około 40 zł/m2.

Jak układać gont bitumiczny? Wskazówki

Dla uzyskania jak najlepszego efektu i trwałości dach z gontu bitumicznego układa się na połaciach, które różnią się od siebie nachyleniem 15‒85 stopni. Jeżeli planujemy samodzielnie układać dachówki bitumiczne, niezbędnymi elementami naszego wyposażenia powinny być: nóż dekarski, metrówka oraz znacznik. W trakcie prac przy instalacji pokrycia dachowego przydatne będą także: młotek, ołówek stolarski i miarka. Dla zachowania wysokich parametrów szczelności należy starać się unikać ingerencji w strukturę materiału dachówek. Poszczególne elementy gontu bitumicznego mocuje się na gwoździe dekarskie, znane także jako „papiaki”. Najlepiej wybierać te, które są skręcane bądź cynkowane ogniowo.

Krycie gontem bitumicznym rozpoczyna się od przygotowania podłoża i zapewnienia właściwej wentylacji. Czynniki te wpływają na trwałość pokrycia dachowego oraz prawidłową cyrkulację powietrza w budynku. W tym celu należy pozostawić kilkucentymetrowe szpary pomiędzy deskami a warstwą termoizolacyjną znajdującą się pod dachówkami bitumicznymi. Podłożem dla dachu z gontu bitumicznego mogą być deski lub płyty OSB o grubości 12‒18 cm, solidnie przytwierdzone do krokwi. Przed przyklejeniem dachówek należy wykonać izolację zabezpieczającą przed wilgocią. Podkładem pod gont bitumiczny może być np. specjalna membrana lub papa. Membrany sprawdzą się nie tylko w przypadku dachów z gontu, ale też pokryć ceramicznych i blaszanych.

Układanie gontu bitumicznego na altanie bądź innym budynku jest szybkie i bezproblemowe dzięki temu, że w przypadku większości gontów na spodniej warstwie pokrycia znajduje się klej, który samoczynnie przywiera do desek lub płyt. Dzieje się tak pod wpływem działania promieni słonecznych, które rozgrzewają klej i sprawiają, że staje się on lepki. Ze względu na tę cechę pokrycie dachu gontem bitumicznym powinno być wykonywane przy temperaturze nie przekraczającej 5℃. Gontów nie układa się jesienią ani zimą ‒ w niskich temperaturach klej się nie rozgrzeje i dachówki nie skleją się aż do wiosennego ocieplenia.

Jeżeli w zakupionych dachówkach bitumicznych nie ma warstwy kleju, wówczas mocuje się je na lepik, klej lub gwoździe dekarskie. Układanie gontu bitumicznego wykonuje się, zaczynając od pasa okapowego i kierując się ku górze. Kolejne pasma dachu układa się wycięciami do góry.

Układanie gontu bitumicznego w kilku krokach

Krycie gontem rozpoczyna się od układania dachówek w dolnych połaciach dachu. Najpierw mocuje się blachę na dolnej krawędzi dachu, a następnie układa się gont w taki sposób, aby wycięcia na dachówkach były skierowane ku górze, pełniąc funkcję krawędzi okapu. Płyty gontu mocuje się za pomocą gwoździ, a w przypadku pierwszego pasma dodatkowo wzmacnia się je klejem. Gwoździe przybija się w kilku miejscach ‒ nad każdym wycięciem w płycie dachówki. Szczegóły związane z potrzebną liczbą gwoździ można znaleźć w instrukcji producenta danego pokrycia. Kolejne pasy układa się tak, aby sąsiadujące warstwy łączyły się ze sobą na styk. Należy zachować układ, w którym wycięcia dachówek skierowane są w dół ‒ mają one zasłonić pierwszy rząd. Dzięki takiemu rozwiązaniu krawędź dachu zyskuje podwójne krycie i jest dobrze chroniona przed przenikaniem wilgoci. Każdą następną partię dachówek należy odsuwać równo o połowę modułu w stosunku do wcześniej ułożonego pasma. Po przykryciu dachu kalenicę i naroża zabezpiecza się taśmą ocynkowaną.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane małopolskie

• firmy budowlane mazowieckie

• firmy budowlane opolskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Kielce

• firmy budowlane Kraków

• firmy budowlane Lublin

Żylistek to roślina typowo ozdobna, charakteryzująca się łatwą uprawą i pięknym kwitnieniem, które rozpoczyna się już w maju. Zobacz, czym charakteryzują się trzy najpopularniejsze gatunki tego krzewu, czyli żylistek szorstki, żylistek wysmukły i żylistek różowy.

Posadzenie żylistka w ogrodzie to świetne rozwiązanie dla osób, które poszukują niewymagających, a przy tym niezwykle dekoracyjnych roślin. Żylistek pochodzi z Azji Wschodniej i Środkowej, ale popularnością cieszy się na całym świecie. Nazwa naukowa stosowana w odniesieniu do tego gatunku to Detuzia. Poznaj najpopularniejsze gatunki i odmiany żylistka oraz sprawdź, jak powinna wyglądać jego uprawa i rozmnażanie.

Gatunki i odmiany żylistków – popularne krzewy do ogrodu

Rodzaj żylistek obejmuje kilkadziesiąt różniących się od siebie gatunków, ale w polskich ogrodach spotyka się tylko niektóre z nich. Do uprawy najlepiej nadają się: żylistek szorstki, żylistek różowy oraz żylistek wysmukły.

Żylistek szorstki

To najchętniej sadzony gatunek wśród żylistków. Krzew osiąga przeważnie około 3 m wysokości. Charakteryzuje się rozłożystym pokrojem i szerokimi liśćmi pokrytymi delikatnym owłosieniem. Kwiaty żylistka szorstkiego są pełne, naprawdę sporych rozmiarów i tworzą dekoracyjne kwiatostany. Na krzewie utrzymują się od maja do lipca. Wśród odmian żylistka szorstkiego warto zwrócić uwagę na odmianę ‘Candidisima’ o białych kwiatach.

Żylistek różowy

Choć jest dość rzadko spotkany, z pewnością zasługuje na uwagę. Żylistek różowy należy do dość niskich krzewów – osiąga maksymalnie 1,5 m wysokości. Ma rozłożysty pokrój, rozrasta się dość mocno, a ze względu na dużą gęstość pędów wymaga corocznego przycinania. Krzewy żylistka różowego kwitną na początku lata, w maju oraz w czerwcu. Czysty gatunek ma piękne różowe kwiaty z białym wnętrzem.

Rozważając zakup żylistka różowego do ogrodu, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na jego odmiany ozdobne, wśród których znajduje się ‘Carminea’ o licznych, gęsto rosnących kwiatach w kolorze biało-różowym oraz ‘Campanulata’ o delikatnych kremowobiałych kwiatach.

Żylistek wysmukły

Jest to najniższy z gatunków uprawnych, osiągający od 0,5 do 1 m wysokości. Wyróżnia się dużymi dwubarwnymi liśćmi i kwiatami zebranymi w wiechy lub grona. Termin kwitnienia żylistka wysmukłego to przełom maja i czerwca.

Krzew żylistek – wymagania uprawne

Żylistek to krzew o niewielkich wymaganiach uprawnych, dlatego z powodzeniem mogą go wybierać osoby z niewielkim doświadczeniem w ogrodnictwie. Jest dość tolerancyjny względem stanowiska i gleby, warto jednak wybierać dla niego miejsca słoneczne lub półcieniste, z wilgotnym i próchniczym podłożem. Na takim stanowisku żylistek rośnie najszybciej i jest odporny na choroby.

Rozmnażanie żylistka

Żylistek może być rozmnażany za pomocą sadzonek zielnych. Ze względu na szybkie ukorzenianie się młodych roślin jest to metoda skuteczna i polecana zwłaszcza dla początkujących ogrodników. Innym sposobem na rozmnożenie żylistka jest oddzielenie ukorzenionych już pędów od egzemplarza matecznego.

Do sadzenia młodych roślin na początku warto wybierać glebę torfową, najlepiej wymieszaną z piaskiem. Wysadzając żylistek do gruntu, należy zapewnić mu stanowisko delikatnie nasłonecznione, bez bezpośredniej ekspozycji na promienie słoneczne. Młode rośliny są wyjątkowo wrażliwe na niedobory wody, trzeba więc obficie podlać je zaraz po zasadzeniu, a następnie utrzymywać odpowiedni poziom wilgotności podłoża. Żylistki można sadzić zarówno jako krzewy-solitery, jak i w większych grupach.

Żylistek – pielęgnacja krok po kroku

Krzew żylistek ma płytki system korzeniowy, w związku z czym brak regularnego podlewania, zwłaszcza w okresach suszy, może spowodować słabsze kwitnienie i usychanie poszczególnych części rośliny. Jeśli krzewy są sadzone w większych grupach międzygatunkowych, warto zadbać o to, aby w jednym miejscu znajdowały się o rośliny o podobnych wymaganiach uprawnych. Zbyt ekspansywne, silne gatunki o mocnych i długich korzeniach mogą zabierać żylistkom wodę.

Przez pierwsze trzy lata życia rośliny wykonuje się tylko delikatne cięcie, podczas którego usuwa się uszkodzone i przemarznięte po zimie pędy. W kolejnych latach warto przeprowadzać cięcie odmładzające, które polega na pozbyciu się starych części rośliny, co z kolei często sprzyja zwiększonemu kwitnieniu w kolejnym okresie wegetacyjnym.

Żylistek nie należy do gatunków w pełni mrozoodpornych, warto więc zadbać o odpowiednie zabezpieczenie krzewu na zimę. Żeby uniknąć przemarznięcia rośliny, należy wybierać dla niego stanowiska bez silnych przeciągów, osłonięte od mroźnego wiatru. Dodatkowym sposobem ochrony żylistka jest okrywanie podłoża, na którym rośnie, za pomocą agrowłókniny lub gałązek drzew iglastych.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane łódzkie

• firmy budowlane małopolskie

• firmy budowlane mazowieckie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Katowice

• firmy budowlane Kielce

• firmy budowlane Kraków

Szafy wnękowe na wymiar mogą mieć pełną zabudowę: dno, sufit oraz ściany boczne, lub tylko ścianę frontową z drzwiami. Rodzaj skrzydeł drzwiowych powinien być dopasowany do możliwości technicznych pomieszczenia. W pokojach o małym metrażu sprawdzą się drzwi przesuwne do szafy wnękowej lub drzwi składane. Budowa szafy wnękowej nie jest skomplikowana i z powodzeniem można wykonać ją samodzielnie.

Szafy wnękowe to sprytny sposób na wykorzystanie trudnych do zagospodarowania przestrzeni, takich jak skosy poddasza lub wnęki ścienne. Zabudowa szafy wnękowej może pojawić się nie tylko w przedpokoju, ale również w sypialni czy pralni.

Jak zaprojektować wnętrze szafy wnękowej?

Wykonując projekt szafy, należy wziąć pod uwagę to, jakie ubrania i przedmioty będą w niej przechowywane. Do ubrań takich jak sukienki, kurtki, koszule czy marynarki będziemy potrzebować drążka na wieszaki. Optymalne wysokości to: 1,70 m dla długich sukienek, kurtek oraz płaszczy, 1,20 m dla spódnic i marynarek oraz 1 m dla koszuli i spodni. Jeśli poza ubraniami w szafie będzie też przechowywana deska do prasowania, to powinno się przeznaczyć na nią przegrodę o szerokości około 25‒30 cm. W przypadku dużych szaf wnękowych pod wymiar warto też wygospodarować miejsce na obuwie. W takim przypadku szerokość półek powinna mieć 25 cm, a długość około 30 cm. Wysokość jest uzależniona od tego, jaki rodzaj butów będziemy przechowywać w szafie: dla większości butów wystarczy około 20 cm, jednak na przykład damskie kozaki wymagają średnio 45 cm, a męskie 30 cm wysokości. Największą część szafy zajmą półki na ubrania. Najlepiej zlokalizować je na wysokości wzroku. Pomiędzy półkami należy zachować średnio 30 cm odstępu. W utrzymaniu porządku i organizacji rzeczy pomogą też szuflady. Ich szerokość powinna mieć do 80 cm, a wysokość od 10 do 25 cm

Jak zrobić szafę wnękową?

Szafa na wymiar może mieć różne formy ‒ z plecami, dnem i ścianą sufitową lub z półkami i drążkami na ubrania przymocowanymi bezpośrednio do ścian. Jeżeli zależy nam na maksymalnym ograniczeniu kosztów, wybierzmy ten drugi wariant. Wtedy wystarczy, że zbudujemy ściankę działową z płyt kartonowo-gipsowych oraz metalowych profili, zostawimy w nich otwór na drzwi i korpus szafy będzie gotowy.

Szafę wnękową można wyposażyć w gotowe systemy. Należą do nich np. druciane półki, wysuwane wieszaki oraz drążki. Takie zestawy mają moduły, w których rozstaw ścianek może wynosić np. 40, 50, 60, 80 cm. Systemy do szaf wnękowych są wykonane z metalu lub tworzywa sztucznego. Poszczególne elementy łączy się ze sobą poprzez przykręcenie ich do bocznych ścian szafy lub dolnych części półek. Można zamówić je w różnych kolorach, jednak najchętniej wybierane są te chromowane lub białe.

Drzwi do szafy wnękowej: rozwierne, przesuwne i składane

Wybór rodzaju drzwi do szafy wnękowej będzie wpływać na komfort użytkowania oraz aspekt wizualny pomieszczenia. Skrzydła mogą być rozwierne, przesuwne lub składane. Każde z nich ma różne okucia, a ich wymiary i wagę można dostosować do indywidualnych potrzeb. Pierwszy typ drzwi sprawdzi się w pomieszczeniach, w których przed szafą jest dostępna duża przestrzeń, umożliwiająca swobodne uchylanie skrzydła. Drzwi przesuwne do szafy wnękowej to najbardziej popularne rozwiązanie. Sprawdzą się w pokojach o małym metrażu. Wybór skrzydeł przesuwnych sprawia, że podział wnętrza szafy powinien odpowiadać szerokości drzwi. W innym wypadku powstaną przestrzenie, do których nie będziemy mieć dostępu. Drzwi przesuwne to często jedyne rozwiązanie do szafy wnękowej montowanej w skosie pod dachem. Ostatni model to drzwi składane, czyli przesuwno-łamane. Są często mniejsze i węższe niż drzwi rozwierne i dają wygodny dostęp do wnętrza szafy nawet po otwarciu. Dzięki temu, że są dostępne w coraz szerszej gamie wzorów i kolorów, zyskują na popularności.

Fronty i dodatki do szaf wnękowych

Fronty do szaf wnękowych najczęściej wykonuje się z płyt MDF. Ich grubość może wynosić od 10 do 40 mm. Najlżejsze fronty wybiera się zwykle do szaf z przesuwnymi systemami drzwiowymi, w przypadku gdy mechanizmy te są delikatne i mają małą odporność na obciążenia. Fronty mogą być w dowolnym kolorze, lakierowane, matowe lub oklejane sztuczną bądź naturalną okleiną (tzw. fornir). W przypadku szaf wnękowych dużym zainteresowaniem cieszą się także dodatki w postaci luster i oświetlenia z wykorzystaniem listew LED. Lustra można przykleić np. do drzwi szafy na wymiar. Dzięki temu będzie można łatwo się w nim przejrzeć, a dodatkowo optycznie powiększy się przestrzeń w pomieszczeniu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane lubuskie

• firmy budowlane łódzkie

• firmy budowlane małopolskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Gdańsk

• firmy budowlane Katowice

• firmy budowlane Kielce

Jednym z najbardziej dekoracyjnych krzewów jest perukowiec podolski. Krzew ma wiele odmian, które świetnie nadają się do ogrodów o różnej wielkości i w różnym stylu. Sprawdź, czym charakteryzuje się perukowiec podolski, jakie ma wymagania uprawne i czy jego przycinanie jest konieczne.

Perukowiec podolski należy do nielicznej grupy roślin nanerczowatych. W rodzaju tym wyróżnia się tylko cztery gatunki, z których właśnie perukowiec podolski jest uprawiany najczęściej. Ze względu na niezwykłą dekoracyjność wyselekcjonowano wiele jego odmian, które są coraz chętniej sadzone w ogrodach w całej Polsce. Dowiedz się, jak wygląda perukowiec oraz jakiego stanowiska uprawy potrzebuje do prawidłowego rozwoju.

Perukowiec podolski – charakterystyka gatunku

Perukowiec podolski bywa także nazywany perukowcem zwyczajnym. Naturalnym miejscem występowania krzewu są tereny Azji oraz Europy Południowej, a jego największe skupiska spotykane są na Kaukazie oraz w Chinach. Dziko rosnące egzemplarze perukowca mogą osiągnąć nawet ponad 5 metrów wysokości, jednak sadzonki przeznaczone do uprawy ogrodowej zazwyczaj dorastają do 3–4 metrów. W zależności od potrzeb można je także skrócić poprzez coroczne cięcie.

Charakterystyczną cechą perukowca podolskiego jest dość ostry, mocno wyczuwalny zapach, który wydzielany jest przez sok rośliny. Krzew ma luźny pokrój. Liście mają kolor zielony, które jesienią wybarwiają się w odcieniach żółtych, czerwonych i pomarańczowych.

Termin kwitnienia krzewu przypada na maj oraz czerwiec. Kwiaty perukowca są dość niepozorne, drobne, tworzą luźne wiechy. Mogą mieć kolor różowy, biały, kremowy, a także inny, w zależności od odmiany. Znacznie bardziej cenione niż kwiaty są owocostany krzewu, które pojawiają się po zakończeniu kwitnienia. Ich wygląd w sposób bezpośredni wpłynął na nazwę tego gatunku. Owocostany perukowca przypominają barokowe peruki, co czyni roślinę naprawdę wyjątkową na tle innych. Przekwitnięte kwiaty chętnie wykorzystuje się do tworzenia kompozycji kwiatowych oraz bukietów.

Perukowiec podolski – najciekawsze odmiany ogrodowe

Niezwykle ciekawe odmiany perukowca sprawiają, że w ogrodach coraz częściej sadzi się po kilka egzemplarzy tego krzewu. Do najchętniej uprawianych odmian należą:

• ‘Royal Purple’ o ciemnopurpurowych liściach, przebarwiających się jesienią na intensywnie czerwone odcienie;
• ‘Kanari’, czyli popularna odmiana o jaskrawożółtych liściach;
• ‘Velvet Cloak’ o liściach w kolorze fioletowym i bordowym;
• ‘Young Lady’, będąca odmianą perukowca podolskiego o niewielkiej wysokości (do 2 metrów) i jasnozielonych liściach.
• ‘Rubrifolius Group’ o purpurowym odcieniu liści.

Perukowiec – wymagania uprawne

Perukowiec podolski powinien być sadzony w miejscach słonecznych. Może rosnąć także na stanowisku półcienistym, nie pozostaje to jednak bez znaczenia dla kwitnienia rośliny (krzew wydaje wtedy mniej kwiatostanów). Dzięki wysokiej mrozoodporności odmiany perukowca podolskiego mogą być sadzone w całej Polsce, także w jej chłodniejszych rejonach.

Za sprawą długich, silnie rozrastających się korzeni, gatunek świetnie radzi sobie na glebach suchych i o niskiej zawartości składników pokarmowych. Perukowiec podolski lubi glebę o odczynie zasadowym, jest jednak bardzo tolerancyjny także dla innych rodzajów ziemi. Jest w stanie pobierać wodę z dużych głębokości, dlatego poleca się go do ogrodów z trudnym podłożem, na którym niemożliwa jest uprawa bardziej wymagających roślin. Ze względu na rozległe korzenie raz posadzony perukowiec nie może być przesadzony w inne miejsce, dlatego stanowisko uprawy należy wybierać starannie od razu po zakupie sadzonek.

Cięcie perukowca – czy jest konieczne?

Cięcie sanitarne przeprowadzane na początku wiosny to jedyny zabieg pielęgnacyjny, którego wymaga perukowiec, aby mógł prawidłowo się rozwijać. Usuwa się w ten sposób przemarznięte w okresie zimowym fragmenty rośliny.

Przycinanie perukowca można przeprowadzać także w ramach nadawania roślinie pożądanego kształtu. Cięcie formujące świetnie sprawdza się zwłaszcza w tych ogrodach, w których krzewy zostały posadzone jako element większych kompozycji. Każdy zabieg przycinania należy przeprowadzać, zanim roślina zwiąże kwiatostany. W przeciwnym wypadku nie należy oczekiwać kwitnienia rośliny w najbliższym sezonie.

Perukowiec podolski – czy jest odporny na choroby?

Ogrodowe odmiany perukowca podolskiego charakteryzują się wysoką odpornością na choroby oraz szkodniki. Krzewy są także mrozoodporne, co zmniejsza ryzyko wystąpienia objawów chorobowych. Roślina jest rzadko atakowana przez grzyby, warto jednak chronić ją przed nadmierną wilgocią, która mogłaby przyczynić się do zmniejszenia odporności perukowca. Uprawiając krzew w ogrodzie, zazwyczaj nie trzeba martwić się o żadne dodatkowego zabiegi wzmacniające czy też konieczność długotrwałego leczenia sadzonek.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane lubelskie

• firmy budowlane lubuskie

• firmy budowlane łódzkie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Częstochowa

• firmy budowlane Gdańsk

• firmy budowlane Katowice

Płytki heksagonalne stanowią coraz bardziej popularne dopełnienie wnętrz w każdym stylu – zarówno w stylu nowoczesnym, jak i retro. Pokrywa się nimi całe powierzchnie lub tworzy minimalistyczne wzory.

Płytki w kształcie plastra miodu można spotkać na ścianach i podłogach kuchni oraz łazienek. Coraz częściej stają się również elementem aranżacji przedpokojów i salonów. Wzór heksagonu idealnie wpisuje się w prostotę form geometrycznych, a przy tym jest oryginalny.

Płytki heksagonalne ‒ parametry

Płytki heksagonalne podłogowe oraz heksagony ścienne to jedne z geometrycznych motywów dekoracyjnych. W aranżacjach obecne są już od czasów starożytnych. Architekci wnętrz zalecają, aby układać je na jednej wybranej płaszczyźnie (ścian lub podłogi), aby uzyskać interesujący rezultat, a jednocześnie uniknąć efektu przytłoczenia. Wzór plastra miodu jest popularną alternatywą dla kształtu prostokąta i kwadratu. Na większych powierzchniach heksagony tworzą harmonijny prosty obraz, którego dopełnieniem są elementy wykończeniowe i dekoracyjne.

Kafle heksagonalne dostępne są w szerokiej palecie wymiarowej. Najmniejsze elementy tworzą mozaiki odwzorowujące plastry miodu. Najczęściej układa się je w formie glazurowanej na ścianach. Kafelki średniej wielkości charakteryzują się wymiarami w zakresie około 30 cm. Płytki wielkowymiarowe, najczęściej wytwarzane z gresu lub cementu, mają zazwyczaj szerokość i wysokość większą niż 50 cm. Ich parametry wytrzymałościowe oraz użytkowe są dzięki temu bardzo wysokie, w związku z czym można je układać na wszystkich typach powierzchni. Zgodnie z zasadami sztuki wnętrzarskiej w niewielkich pomieszczeniach powinno się stosować większe formaty elementów. W dużych wnętrzach dobór wielkości elementów zależy już tylko od preferencji inwestora. Większość kafli w kształcie sześciokąta jest dostępna w formie z połyskiem lub matowej (zależy to od rodzaju szkliwa). Spotyka się również elementy z dodatkowymi wzorami strukturalnymi. Do najpopularniejszych należą motywy kwiatowe i arabeski.

Kolorystyka i wzornictwo kafli heksagonalnych

Zgodnie z obowiązującymi trendami wnętrzarskimi najbardziej popularnymi płytkami heksagonalnymi są te w odcieniach ziemi i błękitach. W pomieszczeniach urządzonych w stylu skandynawskim dominują płytki heksagonalne szare, czarne oraz białe. Szarości cieszą się popularnością ze względu na swoją uniwersalność. Coraz częściej spotyka się je na powierzchniach będących imitacją betonu. Białe heksagony można ułożyć zarówno w małych, jak i dużych wnętrzach bez obawy o efekt przytłoczenia. Oprócz wymiarów i kolorystyki kafle sześciokątne można podzielić również ze względu na strukturę. Największą popularnością cieszą się heksagony jednokolorowe, często w odcieniach kontrastowych. Czarne i białe elementy najczęściej układa się w kuchniach i łazienkach. Wielokolorowe kafle heksagonalne często są imitacją kamienia naturalnego. Występują też w formie cieniowanej oraz wzorzystej. Wspomniana wcześniej mozaika heksagonalna układana jest z niewielkich sześciokątów. Cechuje ją łatwość montażu oraz ciekawy efekt wizualny. Dopełnieniem kształtu płytek heksagonalnych często jest wykończenie ich powierzchni z efektem trójwymiarowym. Ten typ płytek najczęściej wykorzystywany jest jako dodatek upiększający. We wnętrzach nastawionych na naturalność sprawdzą się kafelki drewnopodobne. Taki rodzaj wykończenia powierzchni nada całemu pomieszczeniu przytulności.

Ciekawą alternatywą dla płytek sześciokątnych są te w kształcie rombu. Nie są one oczywiście heksagonami, ale różniąc się kształtem od tradycyjnych kwadratów i prostokątów będą stanowić ciekawe urozmaicenie każdej aranżacji.

Zalety i wady płytek w kształcie sześciokąta

Heksagonalny kształt płytek to niebanalne rozwiązanie wystroju wnętrza mieszkalnego każdego typu. Dzięki ich wykorzystaniu pomieszczenie nabierze niepowtarzalnego klimatu. Kafelki heksagonalne są dostępne w bardzo szerokiej gamie kolorystycznej, a także w różnych wzorach i strukturach. Dzięki temu możliwe jest stworzenie w pomieszczeniach różnego rodzaju stylów ‒ od nowoczesnych po skandynawskie czy industrialne. Dla wzmocnienia efektu związanego z kształtem elementów można wykonać kontrastową fugę. Popularnym rozwiązaniem jest łączenie kolorów bieli i czerni.

Główną wadę płytek heksagonalnych stanowi ich cena, która w porównaniu z typowymi kaflami jest dość wysoka. Przeciętna cena metra kwadratowego płytek w kształcie plastra miodu przekracza 100 zł. Przy bardziej złożonych koncepcjach koszty mogą sięgnąć nawet 400 zł za metr kwadratowy. Kolejnym minusem jest konieczność zatrudnienia wykwalifikowanej ekipy fachowców do ułożenia płytek heksagonalnych. Sposób ich montażu różni się od instalacji tradycyjnych kafli. Ułożenie odpowiedniego wzoru z elementów w kształcie sześciokąta wymaga wyjątkowej staranności i precyzji zarówno podczas klejenia, jak i przycinania.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane podkarpackie

• firmy budowlane podlaskie

• firmy budowlane pomorskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Olsztyn

• firmy budowlane Poznań

• firmy budowlane Radom

Elewacje pokryte sidingiem od lat cieszą się popularnością. Do jego zalet należy łatwość montażu oraz możliwość wykonywania okładzin nawet w miesiącach zimowych. Co więcej, produkt ten jest dostępny w szerokiej gamie kolorystycznej.

Pierwsze elewacje z sidingu powstawały w latach 90. XX wieku. Był to produkt stosunkowo tani oraz szeroko dostępny. Dziś materiał ten przeżywa swój renesans. Nowoczesne elewacje z sidingu mają jednak odmienioną postać.

Czym jest siding?

Siding zewnętrzny to długie panele stosowane do pokrycia elewacji budynków. Montowany na obiektach zaizolowanych termicznie wpływa na poprawę parametrów termoizolacyjnych. W efekcie przyczynia się do obniżenia strat ciepła w pomieszczeniach, poprawienia wydajności systemów grzewczych oraz zmniejszenia całkowitych kosztów związanych z eksploatacją domu.

Siding może być również wykorzystywany przy odnawianiu starych elewacji, których odtworzenie w pierwotnej formie wiązałoby się z wysokimi kosztami lub było nieopłacalne. Dzięki zastosowaniu paneli przykryte zostają wszelkie nierówności, a brak prac tynkarskich pozwala zaoszczędzić czas.

Pierwsza wersja sidingu, popularna w latach 90. XX wieku, była dostępna w formie paneli PVC. Zaletą paneli winylowych była ich wytrzymałość oraz odporność na działanie czynników atmosferycznych. Na parametry użytkowe sidingu PVC największy wpływ miały dodatki uplastyczniające oraz stabilizujące dodawane do masy w trakcie procesu produkcji. Obecnie na rynku budowlanym dostępny jest również siding drewniany, drewnopochodny, z materiałów kompozytowych oraz metalowy.

Siding ‒ montaż

Panele sidingu PVC dostępne są zazwyczaj w wymiarach 20×400 cm. Grubość ścianki pojedynczego elementu wynosi około 1 mm. Jest to zatem cienki typ okładziny, ale charakteryzujący się wysokimi parametrami wytrzymałości. Na trwałość materiału wpływa proces produkcji, w którym warstwy materiału są ze sobą zespalane na gorąco. Wewnętrzna strona paneli zazwyczaj ma barwę szarą, a zewnętrzna jest w wybranym kolorze. Często można spotkać modele z wytłoczonym motywem usłojenia drewna. Dostępny jest także siding, który po wmontowaniu daje wrażenie ściany wykonanej z drewnianych bali. We wnętrzu poszczególnych elementów tego typu okładziny znajduje się izolacja termiczna.

Panele sidingowe należy mocować do rusztu drewnianego przytwierdzonego do ściany. Pomiędzy częściami konstrukcji zazwyczaj umieszcza się płyty styropianowe lub z wełny mineralnej służące jako ocieplenie budynku. Montaż sidingu nie jest skomplikowany. Konieczne jest jednak przestrzeganie wszelkich zaleceń podanych przez producenta wyrobu. Najważniejszą kwestią w tym zakresie jest pozostawienie odpowiednich szczelin dylatacyjnych, umożliwiających ruch poszczególnych paneli (materiał rozszerza się wraz ze wzrostem temperatury). Nie dopuszcza się możliwości ich sklejenia. Należy pamiętać, że elewację z sidingu tworzą nie tylko poszczególne panele, ale również wszystkie elementy pomocnicze systemu.

Cena sidingu elewacyjnego zależy od wielu czynników, m.in. od ceny robocizny oraz rodzaju sidingu na dom.

Malowanie sidingu

Malowanie sidingu winylowego nie należy do skomplikowanych. Aby osiągnąć oczekiwany efekt, należy przestrzegać kilku zasad. Pierwszym krokiem jest odpowiednie przygotowanie powierzchni. W odróżnieniu od drewna, które przed malowaniem należy oczyścić i przeszlifować, w przypadku sidingu PVC wystarcza jego dokładne umycie. Do tego celu najlepiej użyć zwykłej wody oraz mydła lub delikatnego płynu. Po zmyciu brudu i pleśni należy odczekać, aż powierzchnia będzie sucha.

Kolejnym krokiem jest dobór odpowiedniej farby. Jej rodzaj zależy przede wszystkim od typu sidingu. Zaleca się, aby siding PVC malować farbą akrylową. Tego typu produkt ma odpowiednie parametry przyczepności do paneli winylowych, a sama powłoka charakteryzuje się wysoką elastycznością. Ma to duże znaczenie, ponieważ siding winylowy jest podatny na naprężenia termiczne i odkształca się pod wpływem wysokiej temperatury.

Oprócz typu farby należy wybrać również jej kolor. Elewacje z sidingu starego typu najczęściej pokrywane były powłokami w jasnych barwach. Z tego względu często spotyka się siding biały. Zastosowanie farb w jasnych kolorach chroniło elewację przed odkształceniami spowodowanymi wysoką temperaturą. Obecnie farby przeznaczone do malowania sidingu winylowego wzbogacone są o specjalne dodatki pigmentacyjne mające właściwości odbijające promieniowanie. W ofercie producentów są dostępne również ciemne, nasycone barwy. W razie wątpliwości przed podjęciem decyzji warto skonsultować się z wykwalifikowanym pracownikiem odpowiedniego działu sprzedażowego.

Po zakupie odpowiedniego produktu oraz uprzednim przygotowaniu powierzchni można przejść do etapu nakładania farby. Sposób nakładania powłok oraz liczbę warstw należy dobrać zgodnie z instrukcją widniejącą na opakowaniu produktu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane pomorskie

• firmy budowlane śląskie

• firmy budowlane świętokrzyskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Radom

• firmy budowlane Rybnik

• firmy budowlane Rzeszów

Producenci farb cały czas udoskonalają swoje produkty, aby nie tylko dawały ładny efekt wykończenia ścian, ale też były odporne na działanie niekorzystnych czynników oraz na zmywanie. Jednym z przykładów jest farba lateksowa, która jest coraz chętniej wykorzystywana do malowania różnego rodzaju wnętrz.

Farby lateksowe cenione są przede wszystkim ze względu na swoje właściwości – są wysoce odporne na ścieranie i czyszczenie. Z tego powodu często wykorzystuje się je do malowania pomieszczeń takich jak kuchnia czy pokój dziecięcy, gdzie bardzo łatwo o zabrudzenia. Można je stosować w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności. Czym właściwie jest farba lateksowa i czym wyróżnia się na tle innych farb?

Co to jest farba lateksowa?

Farby lateksowe są dostępne na rynku od wielu lat. Pojawiały się w sprzedaży już w latach czterdziestych ubiegłego wieku. Ciekawą kwestią jest sama nazwa produktu. Pierwsze tego typu farby faktycznie zawierały lateks. Obecnie znajduje się on jedynie w nazwie farby, co wykorzystuje się w celach marketingowych. Dzisiejsze farby lateksowe bazują na bardzo wysokiej zawartości żywic, zazwyczaj akrylowych. Dzięki temu zwiększona jest ich odporność na ścieranie czy mycie w porównaniu z klasycznymi emulsjami akrylowymi. Warto zaznaczyć, że podobnie jak w przypadku wielu innych materiałów budowlanych, przy zakupie farb lateksowych warto zwrócić uwagę, czy na opakowaniu producent umieścił informację o zgodności produktu z normami europejskimi. Zalecenia dotyczące tego rodzaju farb znajdują się w normach PN-EN 133300 i PN-92/C81517.

Czym dokładnie wyróżnia się farba lateksowa na tle innych produktów do malowania ścian? Przede wszystkim tym, że zalecana jest do malowania pomieszczeń, w których panuje podwyższona wilgotność i gdzie ściany narażone są na różnego rodzaju zabrudzenia. Sprawdzi się w łazienkach, kuchniach, suszarniach, pralniach, a także w pokojach dziecięcych. Farby lateksowe zaliczają się do farb wodorozcieńczalnych, więc można je bezpiecznie stosować w pomieszczeniach mieszkalnych. Najlepsze farby lateksowe mogą mieć dodatek substancji mających wzmocnić ich odporność, np. teflonu.

Warto dodać, że farby lateksowe tworzą na ścianie powłokę paroprzepuszczalną, co pozwala ścianie oddychać i zmniejsza ryzyko rozwoju mikroorganizmów (np. pleśni). Wybierając farbę do łazienki, warto zwrócić uwagę, czy ma ona dodatek substancji grzybobójczych, co również wpływa na zmniejszenie ryzyka pojawienia się pleśni, a co za tym idzie również na estetykę wnętrza. Farba lateksowa z takimi dodatkami ma zazwyczaj wyższą cenę w porównaniu ze standardowymi produktami, jednak jest to opłacalne rozwiązanie.

Lateksowa farba może być wykorzystywana do malowania wielu rodzajów ścian (w sprzedaży jest też specjalna farba lateksowa do drewna). Jej dodatkową zaletą jest fakt, że jest dostępna w wielu kolorach. Kolory farby lateksowej zachowują swój świeży wygląd przez długi czas i są odporne na blaknięcie pod wpływem promieni słonecznych. Zazwyczaj wybierane są farby o matowej lub satynowej powierzchni, które nie tylko są bardziej odporne na ścieranie, ale także pozwalają na ukrycie drobnych mankamentów ściany. Farby o wysokim połysku rozświetlają pomieszczenie, ale równocześnie uwidaczniają każde niedociągnięcie w malowaniu czy niedoskonałość ściany. Dlatego powierzchnia nimi malowania musi być idealnie gładka.

Malowanie farbą lateksową – co warto wiedzieć?

Z uwagi na rosnącą popularność farb lateksowych pojawia się coraz więcej pytań dotyczących jej użytkowania. Najczęściej zadawane są pytania o to, jaki grunt wybrać pod farbę lateksową, jak malować farbą lateksową czy jaki wałek do malowania farbą lateksową będzie najlepszy.

Jak się okazuje, są to bardzo ważne kwestie ‒ zwłaszcza te związane z przygotowaniem podłoża pod malowanie. Pod farby lateksowe warto zastosować grunt, który zalecany jest przez producenta konkretnej farby. Taki produkt pozwala na zmniejszenie chłonności ściany, a także wyrównanie jej powierzchni. Co więcej, zastosowanie gruntu zmniejsza ryzyko pojawienia się smug w czasie malowania. Na opakowaniu produktu powinny znaleźć się też inne zalecenia, w tym dotyczące warunków, jakie powinny panować w czasie malowania, a także doboru sprzętu i metody malowania, gdyż w zależności od producenta i składu farby mogą się one nieznacznie różnić. Z reguły zaleca się stosowanie szerokich wałków o krótkim włosiu. Do malowania detali można użyć niewielkich wałków lub pędzelków (np. do malowania fragmentów ścian w narożnikach, przy oknach lub drzwiach). Farbę należy nakładać ruchami od góry do dołu i na odwrót, co ma przypominać literę „V”. Całą ścianę należy pomalować za jednym razem, gdyż w innym przypadku mogą powstać smugi lub różnice w odcieniach, szczególnie jeśli stosuje się farbę samodzielnie przygotowaną na bazie białej farby lateksowej z dodatkiem barwnika. Przy odpowiednio przygotowanej ścianie i dobrze kryjącej farby do uzyskania pożądanego efektu wystarczy nałożenie jednej warstwy produktu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane opolskie

• firmy budowlane podkarpackie

• firmy budowlane podlaskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Lublin

• firmy budowlane Olsztyn

• firmy budowlane Poznań

Aby mieszkać funkcjonalnie i komfortowo, należy nie tylko dobrze dobrać meble, ale również odpowiednio zaaranżować wystrój domu. Sprawdź, w jaki sposób projektować przestrzeń i na co zwrócić uwagę.

Niezależnie od stylu, w jakim urządzone jest mieszkanie, w projektowaniu wystroju wnętrz najważniejsza jest harmonia. Poznaj najważniejsze zasady aranżowania domowych pomieszczeń.

Jakie style wystroju wnętrz są modne?

Szukając pomysłu na wystrój wnętrz, warto zainspirować się… sobą. Jeśli lubisz ciszę i spokój, postaw na subtelność i delikatność, a jeśli drzemie w tobie niepokorny duch – nie bój się odważnych rozwiązań. Dlatego poza funkcjonalnością ważny jest również styl, w jakim urządzona jest przestrzeń mieszkalna. Największą popularnością cieszą się wystroje wnętrz nowoczesne, klasyczne i industrialne. Coraz częściej można się spotkać z połączeniem wszystkich trzech konwencji, które nierzadko okazują się dość oryginalnym rozwiązaniem. Bez względu na wybrany styl warto trzymać się kilku zasad, dzięki którym każde pomieszczenie będzie miało swój wyjątkowy, indywidualny charakter.

Na co zwrócić uwagę podczas aranżowania wystroju salonu?

Jednym z najważniejszych pomieszczeń w każdym domu jest salon, określany również jako pokój dzienny. Domownicy spędzają w nim najwięcej czasu, dlatego powinien być urządzony w sposób ergonomiczny i użytkowy. Projektując wystrój wnętrz w salonie, warto wziąć pod uwagę jego ogólną powierzchnię, która decyduje o wydzieleniu części funkcjonalnej i wypoczynkowej. Komunikacja powinna przebiegać pomiędzy nimi, a nie przez ich środek. Bardzo ważne jest również wejście do salonu, które powinno być widoczne już z pozycji korytarza, z wyraźnie zaakcentowaną rangą tego miejsca. Przed umeblowaniem warto przyjrzeć się układowi okien i drzwi i sprawdzić, czy ich zamykanie i otwieranie nie będzie uciążliwe dla komunikacji i aranżacji poszczególnych elementów wystroju salonu.

Jak zaprojektować wystrój sypialni?

Jeśli chodzi o projektowanie wystroju wnętrz sypialni, główną zasadą jest ergonomia. Najczęściej nie jest to zbyt duże pomieszczenie, dlatego warto zwrócić uwagę na jego funkcjonalność. W pierwszej kolejności należy zastanowić się, gdzie umieścić łóżko, i dopasować jego rozmiar do wielkości pokoju. Mebel najlepiej ustawić tak, aby słońce nie budziło śpiącego. Sprawdzonym rozwiązaniem jest także umieszczenie po bokach łóżka szafek nocnych. Aranżując damską sypialnię, warto pomyśleć o kąciku do makijażu, który powinien znajdować się przy oknie. Niezależnie od wielkości sypialni dobrze jest wygospodarować miejsce na szafę, uwzględniając, że jedna osoba będzie potrzebowała około 1 m² przestrzeni (patrząc na rzut podłogi). W sypialni dużą rolę odgrywa także światło, dlatego oprócz górnej lampy warto zainstalować dodatkowe oświetlenie służące do czytania. Nie można zapomnieć o dużym lustrze, w którym będzie można obejrzeć całą sylwetkę. Jeśli pomieszczenie jest dostatecznie duże, może to być lustro wolnostojące, a w przypadku małej sypialni wmontowane we front szafy.

Zasady aranżowania wystroju kuchni

Wystrój wnętrza kuchni powinien uwzględniać przede wszystkim przestrzeń roboczą i ergonomię. Bardzo ważne jest przemyślane umiejscowienie zlewu, kuchenki i lodówki, które powinny się znajdować w bliskim sąsiedztwie. Jest to bardzo praktyczne rozwiązanie, które ułatwi wiele czynności kuchennych. Musi być zachowana między nimi odpowiednia przestrzeń, aby umożliwić odkładanie produktów i przygotowanych potraw. Dobrze jednak, jeśli te urządzenia zostaną umieszczone blisko siebie, co ograniczy odległości pokonywane każdego dnia przez osoby przygotowujące posiłki. Częstym błędem jest ustawianie kuchenki w narożnikach. Dużo bardziej funkcjonalnym rozwiązaniem jest usytuowanie jej pomiędzy blatami. Niestety wiele aranżacji nie stosuje tej zasady, co bardzo utrudnia codzienne użytkowanie. Dobrym pomysłem na zaaranżowanie kuchni jest wyspa, w której można m.in. przechowywać podręczny sprzęt AGD. Projektując kuchnię należy zadbać o odpowiednią wysokość blatów, która standardowo wynosi 85 cm.

Projektowanie wystroju łazienki

Łazienka to najmniejsze pomieszczenie w całym domu, dlatego warto zadbać o to, aby jak najlepiej zagospodarować jej przestrzeń. Praktyczna jest zabudowa wnęk i szafki podumywalkowe, w których można schować kosmetyki, artykuły higieniczne, ręczniki czy środki do prania. Projektując wystrój łazienki, należy pomyśleć o tym, jak optycznie powiększyć pomieszczenie. W tej kwestii bardzo przydatne są lustra – na ścianach lub w drzwiach mebli. Zaleca się też użycie wielkoformatowych i błyszczących płytek, które dodatkowo będą odbijać światło. Ich układ również ma znaczenie ‒ w przypadku prostokątnych kafelków należy je kłaść poziomo, aby poszerzyć i powiększyć wizualnie całą łazienkę. Warto także zastosować bezbarwne i gładkie szkło w kabinie prysznicowej lub parawanie nawannowym, dzięki czemu uniknie się optycznego podziału pomieszczenia na mniejsze strefy. Bardzo ważna jest odpowiednia barwa i intensywność oświetlenia, która sprawi, że łazienka będzie wyglądała na większą i czystszą. W niektórych wnętrzach świetnie może się sprawdzić fototapeta, która doda głębi małym pomieszczeniom.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane mazowieckie

• firmy budowlane opolskie

• firmy budowlane podkarpackie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Kraków

• firmy budowlane Lublin

• firmy budowlane Olsztyn

Dawniej mansardą najczęściej nazywano pomieszczenia znajdujące się pod dachem mansardowym. Obecnie terminem tym określa się wszelkie pomieszczenia mieszkalne znajdujące się na poddaszu.

Mansarda jest pomieszczeniem ulokowanym na ostatniej kondygnacji obiektu, czyli na poddaszu. Coraz bardziej popularne jest wykorzystywanie tej przestrzeni na cele mieszkalne. Najpierw należy wykonać funkcjonalną aranżację takich wnętrz.

Czym jest konstrukcja mansardowa?

Dach mansardowy jest typem dachu łamanego dwukondygnacyjnego. Jego połacie są strome. W zależności od sposobu skonstruowania dach mansardowy może być dwuspadowy lub czterospadowy. Złożony jest z dwóch połaci nachylonych pod innym kątem i oddzielonych od siebie gzymsem, murem lub uskokiem. W zależności od kąta pochylenia poszczególnych połaci rozróżnia się dachy mansardowe typu francuskiego (dolna połać ma spadek o wartości około 60 stopni, a górna – około 30 stopni) oraz typu polskiego (obie połacie mają porównywalny kąt nachylenia).

Konstrukcja więźby dachu mansardowego zazwyczaj jest płatwiowo-kleszczowa. Wiązary dachowe podzielone są na dwie części – górną i dolną. Podstawowymi elementami konstrukcyjnymi dolnej części dachu są: słup centralny, słupy pośrednie oraz zastrzały wzmocnione długimi belkami kleszczowymi. Na górnym poziomie konstrukcji nośnej znajdują się belki krokwiowe, kleszcze (krótsze niż w dolnej części, stosowane dla usztywnienia strefy przypodporowej węzłów), płatwie kalenicowe i stopowe.

Istnieje możliwość zastosowania prefabrykowanych wiązarów dachowych do konstrukcji mansardowej. Przy takim rozwiązaniu nie ma konieczności podpierania dachu dodatkowymi słupami. Zastosowanie dźwigarów prefabrykowanych znacząco skraca czas trwania prac związanych z przykryciem obiektu.

Co to jest mansarda?

Mansarda jest pomieszczeniem mieszkalnym usytuowanym na najwyższej kondygnacji budynku, czyli na poddaszu. Elementami ograniczającymi jego przestrzeń są ściany w formie nadbudowy ponad linią gzymsu obiektu. Mansarda posiada odrębną konstrukcję dachu.

Mansardą zazwyczaj określa się mieszkanie ulokowane pod dachem o konstrukcji mansardowej. Termin ten jest również często stosowany jako określenie wszystkich typów mieszkań znajdujących się na poddaszu. Słowo to bywa także używane jako synonim wyrazu „facjata”.

Aranżacja mansardy

Budowa dachu mansardowego jest sposobem na funkcjonalne wykorzystanie poddasza użytkowego. Dolna część konstrukcji dachu tworzy jednocześnie ściany obiektu, dzięki czemu możliwy jest montaż typowych okien. Niewielki kąt nachylenia sprawia, że w mansardzie nie występują skosy ‒ dzięki temu do zagospodarowania jest więcej powierzchni użytkowej, którą można w łatwy sposób umeblować.

Przystosowanie poddasza do celów mieszkalnych nie jest łatwe, zwłaszcza jeśli znajduje się ono w starej kamienicy lub jest zaniedbane. Warto jednak podkreślić, że pomieszczenia mieszkalne na ostatniej kondygnacji charakteryzują się unikalnym urokiem, niepowtarzalnym charakterem oraz stylem. Planując aranżację tego typu wnętrz, warto wyeksponować ich architektoniczne zalety, np. elementy konstrukcyjne z drewna, lukarny czy okna połaciowe. Efekt przytulnego nastroju w pomieszczeniach z drewnem można łatwo uzyskać poprzez ciepłe oświetlenie odpowiedniego typu. Wystarczy na przykład zamontować punkty oświetleniowe na podłodze, które będą rzucać od dołu wiązkę światła na słupy nośne. W dobie popularności stylu skandynawskiego warto rozważyć pomalowanie elementów z drewna na biało. Innym rozwiązaniem jest użycie farby w kolorze zbliżonym do wyposażenia pomieszczeń.

Przed rozpoczęciem prac remontowo-wykończeniowych w obrębie mansardy warto sprawdzić stan okien, a przede wszystkim ich wygląd zewnętrzny oraz szczelność. Zdarza się, że wystarczy jedynie ich pomalowanie. Jeśli jednak zauważymy uszkodzenia w konstrukcji okien, należy podjąć kroki związane z wymianą stolarki okiennej. Pominięcie etapu prac związanych z renowacją lub wymianą okien może skutkować w przyszłości przeciekami oraz niewłaściwą wentylacją pomieszczeń. Ze względu na usytuowanie mansardy warto rozważyć montaż klimatyzacji.

Chcąc funkcjonalnie zaaranżować przestrzeń poddasza, można przemyśleć wykonanie na części jego powierzchni suchej zabudowy z płyt gipsowo-kartonowych. Pozwoli to uniknąć niedogodności związanych z sytuowaniem mebli pod skosami. Niższą wysokość pomieszczeń można natomiast pozostawić pod oknami połaciowymi, co nada wnętrzu klimatu. Dobrym rozwiązaniem jest też umieszczenie półek i szafek pod skosami.

Ze względu na występowanie drewnianych części konstrukcji najlepiej zdecydować się na meble i dodatki również wykonane lub utrzymane w stylu tego surowca. Coraz bardziej popularne jest łączenie stylu tradycyjnego z nowoczesnym. Dla wielbicieli tego trendu poleca się wykonanie podłogi imitującej beton lub pokrycie jej żywicą epoksydową.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane opolskie

• firmy budowlane podkarpackie

• firmy budowlane podlaskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Lublin

• firmy budowlane Olsztyn

• firmy budowlane Poznań

Szafa przesuwna to mebel wygodny i uniwersalny. Pozwala doskonale wykorzystać wolną przestrzeń, a oprócz tego jest pakowna i ustawna.

Szafa z drzwiami przesuwnymi to funkcjonalny sposób na utrzymanie porządku. Szafa przesuwna może być elementem wyposażenia przedpokoju, sypialni, a nawet salonu. Tego typu meble można kupić w formie gotowego zestawu lub zlecić ich wykonanie pod dany wymiar.

Szafy przesuwne ‒ charakterystyka

Szafa przesuwna, czyli wyposażona w drzwi przesuwne, sprawdzi się w sypialni, pokoju dziecięcym, przedpokoju czy salonie. Z łatwością ukryjemy w niej rzeczy, których nie chcemy eksponować. Planując ustawienie szafy przesuwnej w sypialni lub w pokoju dziecka, warto wybrać modele wyposażone w dużą liczbę półek oraz przynajmniej jeden drążek służący do zawieszania ubrań. Szafy powinny mieć odpowiednią głębokość, tak aby można było swobodnie zawiesić w nich wieszaki oraz móc przechowywać rzeczy, które nie są używane na co dzień. Zaleca się, aby głębokość mebli przeznaczonych do zawieszania ubrań była nie mniejsza niż 55 cm. Dzięki temu ubrania będą wisiały swobodnie, a przez to nie będą się gniotły. Konieczne jest także właściwe dobranie wysokości, na której ma znaleźć się drążek. W szafach przeznaczonych do przechowywania płaszczy i sukienek powinien on znaleźć się na poziomie około 170 cm od podłogi. Jeśli chcemy powiesić na wieszakach koszule lub garnitury, wystarczy około 110 cm.

Warto również pomyśleć o wyposażeniu szafy w zawieszane organizery oraz miejsce na torebki. Jeśli mebel ma znaleźć się w przedpokoju, niezbędna będzie półka na buty. W szafie przeznaczonej do sypialni można umieścić szuflady na bieliznę oraz dodatki (np. biżuterię, krawaty, muszki, apaszki).

W szafach przesuwnych często przewiduje się miejsce na sprzęty gospodarstwa domowego (np. odkurzacz, żelazko, wiadro z mopem). Warto więc odpowiednio przemyśleć rozstaw półek oraz zastanowić się nad zamontowaniem dodatkowych akcesoriów umożliwiających swobodne przechowywanie (np. specjalne drążki na żelazko).

Jaką szafę przesuwną wybrać?

Najczęściej szafy z drzwiami przesuwnymi montowane są we wnękach. Jest to sposób na zaoszczędzenie miejsca. Najbardziej popularnym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest zamówienie u stolarza szafy na wymiar. Wykwalifikowany fachowiec przed wykonaniem usługi sam przeprowadza pomiary, dzięki czemu można uniknąć problemów przy montażu mebla. Bardzo często zdarza się bowiem, że we wnękach nie są zachowane idealne kąty proste, co przy montażu gotowej fabrycznie szafy skutkuje powstawaniem nieestetycznych szczelin. Stolarz uwzględnia ten fakt podczas docinania poszczególnych elementów oraz odpowiednio koryguje wartości kątów.

Najczęściej wybieranym materiałem na szafy przesuwne jest płyta wiórowa pokryta z obu stron laminatem o minimalnej grubości 1 cm. Podczas doboru poszczególnych elementów wyposażenia szafy należy przede wszystkim zwrócić uwagę na ciężar drzwi. Zależy od niego grubość bocznych ścian oraz wielkość profilu wózka. Warto zadbać o dodatkowe zabezpieczenia przed wypadnięciem drzwi przesuwnych z prowadnicy. Popularnym rozwiązaniem są również systemy tłumiące dźwięk przesuwania.

Front szafy przesuwnej

Ostatnim etapem doboru elementów szafy jest decyzja dotycząca drzwi. Najlepiej dobrać ich wygląd do charakteru całego wnętrza. Bardzo popularnym rozwiązaniem jest szafa przesuwna z lustrem. Jest to najlepszy wybór w sytuacji, gdy nie posiadamy garderoby. Szafy przesuwne z lustrem są polecane przede wszystkim w małych pomieszczeniach, ponieważ optycznie je powiększą.

Dla osób ceniących sobie oryginalność dobrym rozwiązaniem są fronty z naklejkami lub fototapetami. Szafa nabierze wtedy nietuzinkowego wyglądu oraz spełni funkcję dekoracyjną. Jest to również sposób na renowację starej szafy przesuwnej. Producenci oklein meblowych mają w swojej ofercie tapety w szerokiej gamie wzorów i kolorów.

Kolejną propozycją są panele dekoracyjne oraz szkło. Wykończenie powierzchni szkłem barwionym uważane jest obecnie za symbol nowoczesności. Materiał ten jest dostępny w różnych grubościach, od kilku do kilkunastu milimetrów. Decydując się na panele dekoracyjne, warto zastanowić się nad opcją trójwymiarowości. Wiele firm oferuje również modele z ażurami dostępnymi w wielu wzorach.

Wybierając kolorystykę szafy wnękowej, należy pamiętać, że w małych pomieszczeniach najlepiej jest wybierać jasne kolory, które nie spowodują ich przytłoczenia. Ciemna kolorystyka sprawdzi się natomiast w przestronnych wnętrzach.

Szafy przesuwne ‒ ceny

Cena szafy przesuwnej uzależniona jest przede wszystkim od jej typu i wielkości. Zazwyczaj wyższe koszty generuje szafa przesuwna na wymiar. Jest to spowodowane koniecznością stworzenia produktu według indywidualnych preferencji klienta. W wielu marketach można nabyć stosunkowo tanie szafy w kompletnej formie do samodzielnego montażu.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane dolnośląskie

• firmy budowlane kujawsko pomorskie

• firmy budowlane lubelskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Białystok

• firmy budowlane Bydgoszcz

• firmy budowlane Częstochowa

Kuchnie w stylu prowansalskim są nie tylko modne, ale również pięknie się prezentują. To połączenie sielskiego klimatu z nowoczesnością okazało się ponadczasowym trendem. Sprawdź, jak stworzyć klimat Prowansji w swojej kuchni.

Kuchnia jako jedno z najważniejszych pomieszczeń w domu powinna być nie tylko funkcjonalna, ale również cieszyć oko mieszkańców. Jedną z możliwości jest wprowadzenie do kuchni mebli i dodatków w stylu prowansalskim.

Czym charakteryzuje się styl prowansalski w kuchni?

Prowansja w kuchni to nieoczywiste połączenie klasyki z nowoczesnością. Widoczny jest klimat wiejskiej posiadłości, ale równocześnie odczuwa się powiew współczesności. Styl prowansalski w kuchni to przykład eklektyzmu aranżacyjnego, który niczego nie narzuca i jest bardzo subtelny. Kolory kuchni prowansalskiej to pastele – biel, szarość, lawendowy fiolet, naturalne drewno.

Kuchnie w tym stylu wyróżniają przede wszystkim okazałe drewniane meble, spośród których najważniejszy jest duży stół. Jest to serce domu, gdzie zbierają się domownicy, aby wspólnie spożyć posiłek i razem spędzić czas. Jeśli pomieszczenie jest duże, funkcję stołu i szafek kuchennych może pełnić wyspa. Elementy dekoracyjne, to ważny element. Są firanki, zasłonki lub zazdrostki a także dodatki, nawiązujące do ziół i kwiatów. Dodają całości wyjątkowego charakteru i sprawiają, że wnętrze jest bardziej przytulne.

Jak urządzić kuchnię w stylu prowansalskim?

Urządzając prowansalską kuchnię, na początku trzeba pomyśleć o ścianach i podłogach. Chodzi nie tylko o kolorystykę, ale również o ich fakturę. Ponieważ styl prowansalski kojarzy się z naturą, jedną ze ścian można pozostawić niewykończoną lub zastosować tynki dekoracyjne o nierównej powierzchni. Podłoga powinna być drewniana lub wyłożona naturalnym kamieniem bądź płytkami ceramicznymi.

Meble do kuchni w stylu prowansalskim powinny być wykonane z prawdziwego drewna w jasnych kolorach (zwykle w odcieniach bieli lub szarości). Modne są meble przecierane oraz postarzane. Fronty mebli często bywają ażurowe, zdobione rzeźbieniami lub motywami kwiatowymi, np. lawendy, która jest symbolem Prowansji.

W każdej kuchni ważne jest odpowiednie oświetlenie. Lampa do kuchni prowansalskiej może być zarówno klasycznym żyrandolem, jak i nowoczesną lampą w stylu industrialnym. Wbrew pozorom oświetlenie loftowe doskonale komponuje się z rustykalnymi wnętrzami, dodając im lekkości i finezji. Jeśli chodzi o design sprzętu AGD, to ważną rolę odgrywają okapy i piekarniki. Są to urządzenia, które po odpowiednim wyeksponowaniu mogą stanowić oryginalną ozdobę całego pomieszczenia. Zarówno w klasycznych, jak i nowoczesnych kuchniach prowansalskich doskonale prezentują się pochłaniacze i piekarniki w stylu vintage, przywodzące na myśl starodawne wiejskie kuchnie. Podobny efekt można osiągnąć poprzez montaż stylowych pieców kaflowych.

Jakie kolory i dodatki królują w kuchni prowansalskiej?

Dominującym kolorem w kuchniach prowansalskich jest biel. Prowansja lubi również inne barwy, zazwyczaj w odcieniach pastelowych. Można więc spotkać wnętrza ożywione szarościami, oliwkami, fioletami, beżami i błękitami. Współczesne rozwiązania dopuszczają wiele możliwości, ale należy je traktować z umiarem. Aranżacje prowansalskie nie lubią nadmiaru i przepychu kolorystycznego. Królują łagodne i harmonijne zestawienia, które mają kojarzyć się z wiejskim klimatem prosto z południowej Francji.

Zasada zrównoważonego umiaru zalecana jest również w kwestii dodatków do kuchni prowansalskiej, ale są one nieodzowną częścią wystroju. Na szafkach można ustawić doniczki, dzbanki, jasne drewniane skrzynki na drobiazgi oraz bukiety ziół i kwiatów.

Bardzo ważny jest również wystrój okien. Warto zwrócić szczególną uwagę na zasłony i firanki z naturalnych tkanin. Najlepiej, jeśli będą to koronkowe lub ręcznie haftowane ozdoby. Mogą być lekko podwieszone lub swobodnie opuszczone wzdłuż okna. Dobrze prezentują się również inne kuchenne lniane tkaniny. Nie może więc zabraknąć obrusów, serwet i kuchennych ściereczek z motywami ziół.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

• firmy budowlane lubuskie

• firmy budowlane łódzkie

• firmy budowlane małopolskie

a także w wybranych miastach:

• firmy budowlane Gdańsk

• firmy budowlane Katowice

• firmy budowlane Kielce